Κάποια τραγούδια του Μίμη Πλέσσα ακούστηκαν καταχρηστικά στην Ελλάδα των τελευταίων 30 + χρόνων. Αυτό γιατί η χώρα, για διάφορους λόγους, αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη σε μουσικούς του επιπέδου του, προς χάριν του “έντεχνου”, του ελληνικού ραπ και του σκυλάδικου – με τον ίδιο και άλλους της παλαιότερης γενιάς να προσφέρουν ένα είδος αντίδοτου στην παρακμή. Στο ίδιο διάστημα η ίδια χώρα …επέλεξε ως πολιτιστικό της στίγμα μια ψυχοπαθολογικών αποχρώσεων εμμονή με τη “χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου”, σήμα-κατατεθέν της οποίας υπήρξαν τα τραγούδια και η μουσική του.
Αυτό δεν μειώνει την αξία της προσφοράς ενός ανθρώπου που πέρα από το επίπεδο (μεγάλου μέρους) της μουσικής του, υπήρξε κλασική όσο και σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα περίπτωση crossover artist, χάρη σε μια ευρύτατη γκάμα αναφορών – αποτέλεσμα παιδείας και ταλέντου απαραίτητου για την αξιοποίησή της.
Από τον απέραντο κατάλογο του Μίμη Πλέσσα (R.I.P.) διαλέγω αυτό το κλασικό, με την μεγάλη φωνή της Τζένης Βάνου.

Some Mimis Plessas’ songs were abused in Greece in the last 30+ years. This is because the country, for various reasons, decided to turn its back on musicians of his level, in favor of arty party songwriters, rap and fake pop music – with him and others of the older generation offering a kind of antidote to decline. In the same period the same country … chose as her cultural mark a psychopathetic obsession with the “golden age of Greek cinema”, whose trademark were his songs and music.
This does not diminish the value of this offer. Apart from the level of (a large part) of his music, he man was a classical and rare for Greek standards case of crossover artist, thanks to a wide range of references – the result of education and talent necessary for making use of it.
From the vast catalogue of Mimis Plessas (R.I.P.) I choose this classic, with the great voice of Jenny Vanou.