Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη.
Το “ελληνικό κοινοβούλιο” επέλεξε να πιστέψει τον κύριο Ζελένσκι και να τον αποθεώσει.
Εγώ πιστεύω αυτά που λέει η κυρία. Τα επιχειρήματά της έχουν ουσία, το πρόσωπό της δείχνει άτομο ειλικρινές.
Πιστεύω επίσης τον κύριο Μάζη που πρώτος αναφέρθηκε στο Τάγμα του Αζόφ και τα ναζιστικές του απολήξεις.
Αυτό που δεν εμπιστεύομαι, και τ’ αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι, είναι το πολύ “συναίσθημα”.
Των βοθροκάναλων και όχι μόνο.
(Visited 155 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Όσο δύσκολο κι αν είναι πάντως να πάρει κανείς τοις μετρητοίς τις ανθρωπιστικές ευαισθησίες των δυτικών, άλλο τόσο δύσκολο είναι να πάρει στα σοβαρά και τις αντίστοιχες των Ρώσων. Σιγά μη μπήκε σε όλη αυτή τη διαδικασία ο Πούτιν επειδή πάνω από το συμφέρον της πατρίδας του έβαλε την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Ούτε το επιχείρημα της γειτνίασης με χώρες του ΝΑΤΟ είναι κατά τη γνώμη μου πειστικό, αφού μετά την επέκταση των συνόρων είναι αναγκασμένος με την ίδια λογική να το επεκτείνει δυτικότερα. Τίθεται λοιπόν ξανά το ερώτημα: γιατί ξεκίνησε ο Πούτιν ένα πόλεμο με δυσανάλογο εκ πρώτης όψεως ρίσκο και γιατί αντιστοίχως αντιδρούν οι δυτικοί με τρόπο δυσανάλογα υστερικό; Η άποψή μου είναι από καιρό εκπεφρασμένη και σταθερή: ο ψυχρός πόλεμος κατανομής των όλο και συρρικνούμενων σε σχέση με τον παγκόσμιο πληθυσμό φυσικών πόρων θα γινόταν κάποια στιγμή και πραγματικός. Ας μην ξεχνάμε πως οι πληθωριστικές τάσεις και συγκεκριμένα η τιμή του φυσικού αερίου στη Δύση ξεκίνησαν την ανοδική πορεία τους πριν από την εισβολή και όχι μετά. Που σημαίνει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια προειλημμένη και από τις δύο πλευρές απόφαση, πόσο μάλλον που η όλη επιχείρηση ξεκίνησε με τις πλάτες των Κινέζων και η σχετική αντίδραση με τις πλάτες των Αμερικανών. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως η κλιμάκωση των συνεπειών του πολέμου είχε ή έχει προβλεφθεί από τα δύο στρατόπεδα με ακρίβεια ούτε όμως και ότι βρέθηκαν προ αιφνιδιασμού. Ο απομονωτισμός που εκ των πραγμάτων ακολουθεί δεν θα ήταν απαραιτήτως αρνητική εξέλιξη αν η Δύση δεν ήταν αυτή τη στιγμή τόσο οικονομικά εξαρτημένη από την Ανατολή. Που σημαίνει ότι τα κροκοδείλια δάκρυα για την Ουκρανία είναι απλώς και μόνο η αρχή.. πραγματικών δακρύων.
Το ότι υπάρχει η περίπτωση όλο αυτό να γίνεται κοινή συναινέσει μου φαίνεται και εμένα πιθανό. Αλλά και σε μια συμφωνημένη παρτίδα μπορεί κανείς να κάνει αποτίμηση κινήσεων με στάνταρ λογικά και [στην περίπτωσή μας] ηθικά κριτήρια.
Με βάση αυτά, δεν νομίζω ότι τίθεται ζήτημα επιλογής. Το ότι οι αιτιάσεις του Π. περί “αποναζιστικοποίησης” είναι επικοινωνιακού τύπου, εννοείται. Αλλά το επιχείρημα περί γειτνίασης, με δεδομένο ότι είναι το ΝΑΤΟ που σταθερά επεκτείνεται, είναι ισχυρό : έπρεπε, όπως είχε ήδη δηλωθεί, να χαραχτεί μια κόκκινη γραμμή. Γιατί τη στιγμή που άρχισε η επέκταση, στα late ‘90s, η Ρωσία ήταν στο έλεος του Θεού [Γιέλτσιν] και ανήμπορη να αντιδράσει.
Το σκεπτικό “μετά την επέκταση των συνόρων είναι αναγκασμένος με την ίδια λογική να το επεκτείνει δυτικότερα” ισχύει από λογική άποψη, αλλά το αν θα το υιοθετήσει κανείς τελικά είναι θέμα εκτίμησης [προδιάθεσης]. Αν δεχτούμε ότι πρέπει να υπάρχει ένα μίνιμουμ συνεννόησης μεταξύ αντιπάλων, στηριζόμενης σε πραγματικά γεγονότα, ένα σχέδιο για “επανασύσταση του Συμφώνου της Βαρσοβίας” ακούγεται far-fetched με βάση τις δυνατότητες της Ρωσίας, και επομένως είναι μάλλον άτοπο να υπάρχει στο μυαλό κάποιου σαν τον ΒΠ.
Είναι κρίμα βέβαια που τα πράγματα έφτασαν σαυτό το σημείο, αφού μέσω καλής θέλησης και συνεργασίας θα μπορούσαμε – λέμε τώρα – να ζούμε κι εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα. Όμως οι δυτικές ελίτ δεν έχουν καμία διάθεση να μοιραστούν στο ελάχιστο τα προνόμιά τους με τους εξ ανατολών counterparts, ακόμα κι αν χρειαστεί να μετατρέψουν όλη την Ευρώπη κι ένας θεός ξέρει τι άλλο ακόμη σε καμμένη γη. Better to reign in Hell than serve in Heaven που λέει και μια χαρακτηριστική αγγλοσαξωνική παροιμία..😉
Συμφωνώ. Ως εκ τούτου [δεν το πιστεύω κι εγώ ο ίδιος ότι] έχω αρχίσει να μετατοπίζομαι προς το μέρος των Ρωσο-Κινέζων απ’ τη στιγμή που αντίπαλο δέος τους είναι αυτό που περιγράφεις. Για να μην προσθέσουμε και τη διαδικασία εκφυλισμού του σύμπαντος που αντιπροσωπεύει η κυριαρχία της πολιτικής ορθότητας.
Εγώ να πω την αμαρτία μου είχα ήδη μετατοπιστεί προς τα εκεί μετά τις γνωστές εις βάρος μας αλητείες του 2010. Όχι ότι αυτό αλλάζει σε τίποτα την πορεία των πραγμάτων.
Τείνω να πιστέψω ότι είχες δίκιο και η [δικαιολογημένη] φοβία μου για τους Κινέζους με εμπόδιζε να δω καθαρά. Λες και “ετούτοι εδώ” διαφέρουν σε τίποτα ως προς τις διαθέσεις και την τεχνογνωσία. Απλώς είναι, από πάνω, ηλίθιοι και τελειωμένοι ψυχανώμαλοι.
Αυτό έλειπε ημείς οι πτωχοί να μπορούμε να επηρεάσουμε τα πράγματα. Τουλάχιστον ας επηρεαζόμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση.
Μπα, δεν ήταν η φοβία σου για τους Κινέζους, ήταν η αδυναμία σου για τον Τραμπ!😇
Η φοβία μου για τους Κινέζους ήταν περισσότερο. Και είναι ακόμα.
Ως προς τον Ντονάλντιο πάντως, μπορεί να έπαψα να τον συμπαθώ [ιδιαίτερα τουλάχιστον] αλλά εξακολουθώ να τον προτιμώ από το υπάρχον αντίπαλο δέος, no question about it.