Στην καθιερωμένη πασαρέλα των ιδεών – “επιβεβλημένη δια νόμου” εκ των περιστάσεων, μια συζήτηση με τον Ι. Μάζη έχει, πιστεύω, πάντα ενδιαφέρον. Αυτό που έχει πρόσθετο ενδιαφέρον εδώ, είναι η υποβόσκουσα ένταση ανάμεσα στους συνομιλητές – στη λάθος πλευρά φυσικά ο κύριος Καλαρρύτης με τοποθετήσεις όπως η επί του σουηδικού εκλογικού αποτελέσματος. Ο δημοσιογράφος μου είναι γενικά συμπαθής, χωρίς ωστόσο να ξεχνάω κάποια πράγματα που έχει αναφέρει από τηλεοράσεως περί “πανδημίας” και “εμβολίων” [επί της ουσίας, τα ίδια με εκείνα που έλεγαν όλοι οι άλλοι].
(Visited 237 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Πραγματικά θαυμάζω την αυτοσυγκράτηση και την υπομονή του Μάζη. Να έχεις απέναντί σου ένα πανηλίθιο που περνιέται για έξυπνος αραδιάζοντας με προκλητικό και περιφρονητικό ύφος τις πλέον βλακώδεις ανοησίες του πιο πρόσφατου συρμού και να μην του φέρεσαι αναλόγως.. Δυο λεπτά παρακολούθησα και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Τελικά η φάση με τον κορωνοϊό και τα εμβόλια είναι το καλύτερο κριτήριο. Once malakas always malakas.
Το χειρότερο είναι ότι ο εν λόγω αποτελεί μια από τις εξαιρέσεις στο βαθύ τέναγος της πολιτικής μας δημοσιογραφίας – έχει πχ. υιοθετήσει σωστές θέσεις για το “μεταναστευτικό” σε ανύποτπο χρόνο, όταν όλοι οι υπόλοιποι χλιμίντριζαν περί ανθρωπιστικών υποχρεώσεων. Και τώρα ακόμα κάποια απ’ αυτά που λέει, αίσθησή μου είναι ότι τα λέει κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία.
Δεν τον έχω παρακολουθήσει ούτε και θα το κάνω γιατί ο τύπος κάνει μπαμ από χιλιόμετρα. Εκτός κι αν τον πετύχαμε σε φάση περιόδου ή εμμηνόπαυσης. Και πάλι όμως είναι ζήτημα savoir vivre να φέρεσαι με σεβασμό στον.. δικό σου καλεσμένο. Γενικότερα όμως δεν έχει νόημα κατά τη γνώμη μου να εστιάζουμε στην τάδε σωστή δήλωση που έκανε ο δείνα μαλάκας. Κανένας εξάλλου δεν μπορεί να λέει συνέχεια βλακείες. Μία στις τόσες θα πει και κάτι σωστό κατά τύχη, από συμφέρον ή επειδή το λένε οι άλλοι.
Ειδικά για ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και τα σχετικά πρέπει να είμαστε πιστεύω ιδιαίτερα προσεκτικοί με ποιον διαλέγουμε να συμπορευτούμε. Οι περισσότεροι από αυτούς που τους βρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ δεν το κάνουν μετά λόγου γνώσεως, αλλά λόγω βλακώδους κολλήματος. Το γεγονός ότι κι εμείς καταλήξαμε για διάφορους λόγους να υποστηρίζουμε προσωρινά παρόμοιες απόψεις, δεν τους καθιστά λιγότερο κολλημένους και βλάκες.
Εννοείται ότι πρέπει να προσέχει κανείς. Απροσεξιών αρχής γενομένης, ως προς εμένα, από τα late ’80s, οπότε στιγματίστηκα ως “φασιστάκι” από το γελοίο περίγυρο του τότε “εναλλακτικού ροκ” [κάτι κωλοτυπάκια, πρασινορουφιάνοι, αντιεξουσιαστές του κώλου κλπ.] επειδή, είχα “δηλώσει” ότι αν το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερή κυβέρνηση, εγώ, ως εξ αριστερών προερχόμενος, ψηφίζω …Νέα Δημοκρατία. Λες και της είχα συμπάθεια, ή είχα να κερδίσω κάτι από αυτήν ή, στο φινάλε, κέρδισα…
Μιλάμε πάντως, τηρουμένων των αναλογιών χωρίς να θέλω να …περιαυτολογήσω, για πρωτοποριακή υπόθεση “δολοφονίας χαρακτήρα”. Ενδεικτική του τι επρόκειτο να επακολουθήσει, ιδίως από εποχής web 2.0 και ύστερα.
Απλώς, ως προς τον Καλαρρύτη, έχοντας παρακολουθήσει χρόνια την πορεία του [όχι και καταπόδας, εννοείται] δεν θεωρώ ότι είναι απ’ τις χειρότερες, ούτε καν αντιπροσωπευτική περίπτωση.
Δεν επιμένω για τον εν λόγω δημοσιογράφο, εσύ τον ξέρεις καλύτερα, όμως η συμπεριφορά του απέναντι στον Μάζη – ασχέτως αν συμφωνώ με τις απόψεις του – είναι το λιγότερο εξοργιστική. Καταστάσεις πάντως όπως αυτή που περιγράφεις, δείχνουν πόσο λίγο μπορείς να εμπιστεύεσαι άτομα που τυχαίνει απλώς να είναι “ομοϊδεάτες”. Προσωπικά προσπαθώ να ξεχωρίζω πάντα τον άνθρωπο από τις ιδέες του και γενικότερα τις πράξεις από τα λόγια. Όσοι απομένουν στο τέλος βέβαια γεμίζουν δε γεμίζουν ένα ταξί..🙄
Παρεμπιπτόντως τις προάλλες κάποιος μαθητής γ’ λυκείου εγκατέλειψε το μάθημα της έκθεσης, γιατί ο καθηγητής του – εγώ δηλαδή – έλεγε “πράγματα που δεν είχε ξανακούσει”. Περισσότερο εξωφρενικό του φάνηκε – of all things – ότι δεν θεωρούσα την πράσινη ενέργεια πανάκεια για τη σωτηρία του πλανήτη. Αυτό που με παραξενεύει βέβαια είναι ότι τέτοια περιστατικά δε συμβαίνουν συχνότερα.
Μην ανησυχείς και σύντομα θα γίνουν κανόνας. Οι τύποι έχουν βρει το μήνα που θρέφει τους έντεκα. Όποιος δε συμμορφώνεται είναι ρατσιστής, φασίστας, ή, simply put, τρελός.
Στο Αμέρικα ετοιμάζεται να ενεργοποιηθεί υπηρεσία “διαγνώσεως ψυχιατρικών προβλημάτων” για τους αρνητές της “ανθρωποκεντρικής κλιματικής κρίσης”. Soviet style.
Το βασικότερο απ’ όλα είναι ότι, μέσα από το τερατούργημα της youth culture κατάφεραν να εξαφανίσουν αυτό που είχε αποτελέσει κάποτε κίνδυνο γι’ αυτούς : Το κριτικό πνεύμα και την υγιή αντιδραστικότητα των “νέων ανθρώπων”.
Μην το συζητάς. Πρόκειται για την πλέον συντηρητική κοινωνική κατηγορία. Με κάνουν πραγματικά να αισθάνομαι δεινόσαυρος.. προς εξαφάνιση.
Το μόνο που με κρατάει στα πόδια μου είναι ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου “δάσκαλο” ή “καθηγητή”. Το κάνω απλώς για βιοπορισμό και σχεδόν ποτέ δεν μιλάω γιαυτό εκτός εργασίας. Δεν είναι σύμπτωση εξάλλου ότι στην αρχαιότητα το έργο αυτό αναλάμβαναν δούλοι.
Τους σοβαρούς καθηγητές / δασκάλους, σημερα ειδικά, τους θεωρώ literally ήρωες. Και μόνο η υπομονή που χρειάζεται για να τρώει κανείς στη μάπα μια άμορφη μάζα οπαδών του Snik και του Light, ας πούμε, είναι κάτι που με ξεπερνάει ως σκέψη. Βέβαια, αν η μοίρα τα είχε φέρει αυτό να είναι και το δικό μου επάγγελμα, η προηγούμενη πρόταση θα γινόταν γαργάρα σε χρόνο dt. [Στην πραγματικότητα φιλολογία έπρεπε να μπω, σαν εντελώς μαλάκας ως προς τα πρακτικά ζητήματα, έβαλα “Νομική” χωρις να το πολυσκεφτώ – η μουσική γαρ]
Καλά μη φανταστείς ότι κι εγώ το πολυσκέφτηκα. Κάτι σε φυσικός το πήγαινα εξαρχής, αλλά τελευταία στιγμή το γύρισα στη μαλακία. Υπήρχε και κάποιος δάσκαλος του ωδείου που με παρακαλούσε να επιδιώξω καριέρα στη βυζαντινή μουσική (!) μέχρι που του δήλωσα ότι όσο χρειάζεται να διαβάζω από νότες, music is of no concern to me.
Εγω το πήγαινα για …γιατρός, και τελευταία στιγμή, 6 μήνες προ των εξετάσεων, το γύρισα στη Νομική! μιλάμε για “ωριμότητα” όχι παίξε γέλασε.
They certainly are the war party.