Έχουμε γράψει, και μεις και άλλοι, από αμνημονεύτων, ότι τα μέτρα εκτάκτου ανάγκης θα συνεχιστούν μέχρι ο “λαός” αρχίσει να δείχνει έμπρακτα τη δυσανεξία του. Τότε ακριβώς και ως διά μαγείας, η …έκτακτη ανάγκη θα γίνει μια πολύ ωραία γαργάρα, μαζί της και τα μέτρα.
Τις τελευταίες μέρες, δυο σχολές σκέψης διαμορφώνονται στην εγχώρια λοιμωξιολογική κοινότητα. Δεν χρειάζεται να κατονομάσουμε τους εκπροσώπους τους, αναγορεύοντας τους σε σημαντικές προσωπικότητες, πράγμα που, όπως έχει αποδειχτεί επιστημονικά, δεν είναι. Αρκεί να επισημάνουμε ότι η πρώτη σχολή αφορά εκείνους που, αισθανόμενοι την “οργή λαού”, έχουν ξεκινήσει το τροπάρι περί μέτρων που …φανερά δεν λειτουργούν, κυρίως εξ αιτίας του κόσμου που δεν τα εφαρμόζει, αλλά που κι εκείνος είναι δικαιολογημένος γιατί έχει κουραστεί μετά από ένα χρόνο. Μιλούν επίσης για ανάγκη εμπλουτισμού της επιτροπής με εκπροσώπους και άλλων ειδικοτήτων, και για ένα νέο μείγμα μέτρων, τα οποία πρέπει να λαμβάνουν υπόψη και άλλες πτυχές της κοινωνίας και της οικονομίας…
Κατά σατανική σύμπτωση τώρα, η λαϊκή κατακραυγή εμφανίζεται σε μια στιγμή που, σύμφωνα με το αφήγημα της …άλλης σχολής σκέψης, είναι η χειρότερη από καταβολής πανδημίας, με το νοσοκομειακό σύστημα στα όρια, τις μεταλλάξεις να διαδίδονται ανεξέλεγκτες, εκατοντάδες εισαγωγές “ασθενών με covid” κάθε μέρα, κοκ.
Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι, οι εκ των λοιμωξιολόγων θιασώτες της χαλάρωσης, θα έπρεπε να εγκαλούνται ως εγκληματικά υπόλογοι από εκείνους που διαφωνούν μαζί τους. Και όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Το μόνο που ακούγεται προς το παρόν είναι ήπιες εκφράσεις δυσαρέσκειας : “εκείνοι που μιλούν για άλλο μείγμα θα πρέπει να μας πούνε ποιο είναι αυτό το μείγμα, πού το έχουν δει να εφαρμόζεται, και με τι αποτέλεσμα”. Τάδε έφη όχι κάποιος “τυχαίος”, αλλά ο πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου. Χωρίς κανείς από τους παρευρισκομένους να ενδιαφερθεί να τον ρωτήσει “πού κατ’ αρχήν είχαν δει οι ειδικοί να εφαρμόζονται αυτά εδώ τα μέτρα [lockdown, μάσκες κλπ.], και με τι αποτέλεσμα”…