Το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων στην υιοθεσία είναι η light εκδοχή εκείνου στην άμβλωση των φεμιναζί ακτιβιστριών και του κτηνώδους ηλιθιότητας συνθήματός τους “my body my choice”. Όπως η γυναίκα αποφασίζει για ζωή και θάνατο του παιδιού μέσα της, ορίζοντάς το ως “μέρος του δικού της σώματος”* δηλ. ως ιδιοκτησία της, έτσι και στην περίπτωση της υιοθεσίας, κάποιοι αδιαφορούν για την πνευματική ισορροπία του ιδιόκτητου παιδιού τους, αποφασίζοντας ότι θα μεγαλώσει δίχως τη βασική του υπαρκτική συνθήκη: Την ένωση άνδρα και γυναίκας. Προετοιμάζοντας γι’ αυτό ένα μέλλον αβέβαιο στην καλύτερη περίπτωση, πέρα βεβαίως απ’ την ομοφυλοφιλική του ιδιότητα, η οποία πρέπει να θεωρείται εξασφαλισμένη.
* Όπως έχω κατ’ επανάληψη αναφέρει, το αγέννητο παιδί έχει νομικά δικαιώματα. Ο άνθρωπος που θα προκαλέσει τον θάνατό του τιμωρείται – εκτός αν πρόκειται για τον “ειδικό” εντολοδόχο της μέλλουσας μητέρας του.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μου φαίνεται ότι βρήκα μια λύση που θα ικανοποιήσει αμφοτέρους. Αντί να σκοτώνουν τα παιδιά τους οι άπονες μανάδες, αντί να πληρώνουν ένα σωρό λεφτά στο γυναικολόγο και να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τους – ας τα κρατάνε κι ας τα δίνουν μόλις τα γεννήσουν σε αρσενικές μητέρες που θα πληρώνουν τα σχετικά έξοδα καθώς κι ένα μικρό φιλοδώρημα για τον κόπο και τη μεγαλοψυχία τους. Θα υπάρξει βέβαια μια σχετική αντίδραση από την ευπαθή κατηγορία των γύφτων που βιοπορίζονται από το εμπόριο βρεφών. Υπάρχει τέλος και η πιθανότητα το παιδί να εύχεται η μάνα του να είχε προτιμήσει την έκτρωση.
Ιδιοφυής λύση. Με τη σημείωση ότι καλό θα είναι προτιμούνται οι …θηλυκές μητέρες. Έτσι θα μειώνεται η πιθανότητα το παιδί να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που υιοθετήθηκε.
Αυτό που μου έχει κάνει την πιο ελεεινή εντύπωση, είναι η γαργάρα της “ψυχιατρικής κοινότητας”, όταν τα μέλη της πριν απ’ όλους [οφείλουν να] ξέρουν πόσο απαραίτητη είναι η μητρική παρουσία στη ζωή του νεογέννητου, τα δυο τουλάχιστον πρώτα χρόνια της ζωής του. Μιλάμε για εντελώς ξεδιάντροπους – με τον κορωνοϊό ένας στους 100 γιατρούς πάνω-κάτω, κάτι έβγαινε και έλεγε. Εδώ …τον πούλο και στο μπαούλο τα ξέκωλα.
Εδώ κολλούσε η απάντηση με τις φατσούλες για τους ψυχίατρους!
😹😹😹😹😹😹
🤫+🤑=>🤐+🙈
Τώρα που το σκέφτομαι πάντως εκ των υστέρων, το σκηνικό με την Πισπιρίγκου μπορεί τελικά να μην ήταν διαλεγμένο στην τύχη. Να καταριέται δηλαδή για χρόνια με άνωθεν εντολή όλος ο κόσμος μια σατανική λέει μάνα που σκότωσε τα παιδιά της χωρίς κανένα λόγο, χωρίς εμφανή τρόπο και χωρίς την παραμικρή απόδειξη. Τώρα ο καθένας μπορεί να τη φέρνει ως παράδειγμα όταν αμφισβητείς τη γονική ακαταλληλότητα των αντρικών ζευγαριών.
αμφισβητείς τη γονική ακαταλληλότητα = τη γονική καταλληλότητα (πώς γίνεται το μαραφέτι να ξέρει την ακαταλληλότητα και όχι την καταλληλότητα?)
Σωστή σκέψη, με δεδομένο [και το εννοώ] ότι το μενού των ειδήσεων εξυπηρετεί συγκεριμένη ατζέντα. Που σημαίνει : μεγεθύνουμε ειδήσεις που εξυπηρετούν το “αφήγημα” και υποβαθμίζουμε μέχρι απαλείψεως εκείνες που το …υποσκάπτουν. Και εδώ de facto το κεντρικό αφήγημα είναι η [πολλαπλή] δυσλειτουργία της παραδοσιακής οικογένειας. Δίπλα λοιπόν στα κλασικά [“γυναικοκτονία”, παιδοβιασμοί, και γενικώς domestic violence] πάντα θα υπάρχει χώρος για ακραίες περιπτώσεις όπως η Πισπιρίγκου.
Το σχέδιο είναι σατανικότερο απ’ ότι φαίνεται : η συναίνεση των media κατ’ αρχήν δεν εξασφαλίζεται μόνο από εξαγορές τύπου Πέτσα, αλλά από την ανάγκη των ιδίων για “ειδήσεις” όλο και πιο ακραίες και όλο και πιο αδιανόητες [επόμενο βήμα μετά την Πισπιρίγκου θα είναι ο πατέρας – Κρόνος που έτρωγε τα παιδιά του or something]. Το ίδιο ισχύει και για τους “ειδικούς”, ανεξαρτήτως ειδικότητας [γιατρούς, κλιματολόγους, σεισμολόγους, you name it]: προβάλλοντας καταστάσεις οριακά επικίνδυνες ενισχύουν τη δική τους θέση [και τις …επιχορηγήσεις που αυτό συνεπάγεται]. Τα λοκντάουν φερειπείν, οι μάσκες, το σόσιαλ ντίστανσινγκ, όλη η παράνοια που μας φορτώθηκε απ’ το ’20 με επιστέγασμα τα εμβόλια, ξεκίνησαν απ’ τις “προβλέψεις” των μοντέλων ενός απίθανου υποκειμένου απ’ το Imperial College, ονόματι Neil Ferguson, ο οποίος προειδοποιούσε για δεκάδες εκατομμύρια νεκρών, both sides of the Atlantic. Ο προβλέψεις λίγο μετά αποσύρθηκαν ως εξωπραγματικές, με τη συγκατάνευση του ιδίου. Τα μέτρα ως δια μαγείας παρέμειναν, καταστρέφοντας την οικονομία. Και τις ζωές, τελικά …όντως δεκάδων εκατομμυρίων.
Perfectly said. Η “συνωμοσία” είναι σε μεγάλο βαθμό ενσωματωμένη στο σύγχρονο τεχνοοικονομικό σύστημα, γιαυτό και δύσκολα εντοπίζεται διά γυμνού οφθαλμού. Το σύστημα είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο δηλαδή, ώστε να δημιουργεί κρίσεις από μόνο του, όπως έλεγε με άλλη έννοια και ο Μαρξ. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει βασικά η εξουσία, είναι να δίνει κατά καιρούς μια μικρή σπρωξιά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Καλά σε επίπεδο διαπιστώσεων ο κυρ-Κάρολος τα έχει πει [σχεδόν] όλα. Και το “σχεδόν” με επιφύλαξη το λέω γιατί δεν έχω διαβάσει και τα άπαντά του.
Ούτε κι εγώ. Ήταν εξάλλου και πολυγραφότατος ο άτιμος. Ακόμα θυμάμαι όμως το σοκ που μου προκάλεσε η ανάγνωση του Κεφαλαίου από τις πρώτες ήδη σελίδες. Μιλάμε για μεγαλειώδη σύλληψη, όχι μαλακίες. Δεν ξέρω αν θα υπάρξουν τέτοια πνεύματα ξανά στο μέλλον. Όχι δηλαδή ότι και στην εποχή του δεν πέθανε στην ψάθα.