Η Μαρία Δεναξά ακούγεται όλο και περισσότερο εσχάτως, ως μια από τις εναλλακτκές φωνές που “τιμούν τον τίτλο του δημοσιογράφου”. Προσωπικά έχω επιφυλάξεις, καθώς θυμάμαι δημοσιεύσεις της στη διάρκεια της πρώτης θητείας Trump και εκείνης του “προέδρου Biden”.
Αυτό είναι άσχετο με το συγκεκριμένο, εδώ, ατόπημα, το οποίο μοιράζεται με την πλειονότητα των “επώνυμων” και μη δημοσιολόγων : την υπαγωγή κάθε “ανθρώπινης ιστορίας” a priori, χωρίς έλεγχο των πώς και των γιατί της, σε μια “ανένδοτη” αντικυβερνητική ρητορική, γενικόλογη, ανέξοδη και αδιέξοδη.
Πλησιάζει η στιγμή κατά την οποία, για οποιοδήποτε από τα (χίλια δεκα-) τρία κακά της μοίρας μας, υπεύθυνοι θα είναι αποκλειστικά ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης, και οι υπόλοιποι των ‘00s, και η όποια αντιπολίτευση θα ασκείται όχι με πολιτικό λόγο αλλά με λυγμικές διαπιστώσεις.
Το αναθεμάτισμα συλλήβδην του πολιτικού προσωπικού, χωρίς κουβέντα – πλην άλλων – για τη φύση του ίδιου του πολιτεύματος, αποτελεί ολική επαναφορά του πνεύματος των αγανακτισμένων. Το φαινόμενο, κατά την τότε (και νυν) άποψή μου, αποτελούσε διάχυση στην “αληθινή” ζωή ενός διαδικτυακού “πνεύματος αντίστασης”. Ως εκ τούτου, και όντας απατρονάριστο από παραδοσιακά κόμματα, δεν μπορούσε παρά να περιοριστεί σε επίπεδο εικόνων / εντυπώσεων : ένα είδος “περιφοράς σημαίας”, από ετερόκλητα και ασυνεννόητα πληθη, η αγανάκτηση των οποίων διαλύθηκε με την πρώτη αστυνομική έφοδο. Το αυτό αναμένεται να συμβεί και τωρα, σαν παρωδία της παρωδίας, από ένα λαϊκό σώμα πιο …απολιτίκ κι από το τότε αντίστοιχό του.
Γιατί μπορεί “τα Τέμπη” να είναι η επιφάνεια (όπως σύσσωμη ανακοινώνει η πλειονότητα των εναλλακτικών αναλυτών μας) κάτω απ’ την οποία κρύβεται μια γενική δυσαρέσκεια του κόσμου. Ο κόσμος όμως δείχνει να έχει χάσει τη δυνατότητα να κοιτά κάτω απ’ αυτή την επιφάνεια, όντας στο έλεος παραληρημάτων και ψευδαισθήσεων. Και το χειρότερο : οι ψευδαισθήσεις και τα παραληρήματα δεν προκαλούνται απ’ τους …πολιτικούς νάνους, αλλά από τους αυθέντες τους. Αυτοί, όχι ο λαός θα αποφασίσουν ποια θα είναι η επόμενη φάση, και ποιοι οι πρωταγωνστές της.
“Παρεμπιπτόντως”, αν αυτό διευκολύνει κάπως την εξαγωγή συμπεράσματος για τους αυτοκτονήσαντες, τα μέλη του ζεύγους φαίνεται να είχαν όντως σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα – για τον “50χρονο” και τη “46χρονη”, ο τόπος γνωριμίας δεν ήταν άλλος απ’ τον τόπο “νοσηλείας”τους : το Δαφνί.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Βυθισμένος εντωμεταξύ σε απύθμενη άγνοια όσον αφορά την ελληνική πολιτική σκηνή, ομολογουμένως δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς παίζεται με αυτή τη νταρντάνα την Κωνσταντακοπούλου που ανέβηκε ξαφνικά στις δημοσκοπήσεις. Γιατί δηλαδή μόνο αυτή φαίνεται να ωφελήθηκε από την υπόθεση των Τεμπών?
Το ον διαθέτει το πλεονέκτημα της “συνηγόρου συγγενών”.
Αλλά και μόνο εκ της κατισχύσεως της στις δημοσκοπήσεις, αντιλαμβάνεται κανείς την κατάσταση της ελληνικής πολιτικής σκηνής, μοναδική σώφρων επιλογή ως προς την οποία είναι η απύθμενη άγνοια.
Γιατί αν ως δια μαγείας έπρεπε να γίνουν εκλογές αυτή τη στιγμή, η ΖΚ ως δεύτερη μετά τον κουκλεντέ, θα είχε πιθανότητες να …κυβερνήσει, παρέα με διάφορους εξ αριστερών προθύμους!
Εν τω μεταξύ είπα να συγκρατηθώ αλλά δεν μπορώ, γιατί το αίμα νερό δε γίνεται : η ΖΚ είναι ο Σρεκ σε θηλυκή έκδοση.
Κι έλεγα ποιον μου θυμίζει ποιον μου θυμίζει..😂
Από περιέργεια πάντως κοίταξα δύο λεπτά το πρωί κάποια πρόσφατη βουλευτική της αγόρευση και διαπίστωσα ότι παρά το τρομακτικό της παρουσιαστικό η ομιλία και οι κινήσεις της αποπνέουν μια μάλλον ασυνήθιστη για πολιτικό θηλυκότητα. Μου έδωσε την εντύπωση επίσης ότι έτσι και βάλει άντρα στο μάτι της δεν υπάρχει περίπτωση να τον χαρίσει στον ανταγωνισμό.
Ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι ο “ανταγωνισμός” θα της τον χαρίσει.
Η πλάκα είναι η εξής:
1. Οι “liberals” εξεγείρονται σύσσωμοι με το που θα επιτεθεί κάποιος στην ασχήμια του άλλου.
2. Οι “liberals” ξανά, πρώτοι και καλύτεροι στις ad hominem επιθέσεις, είναι ταυτόχρονα οι κατ’ εξοχήν εκφραστές του ντιτερμινιστικού πνεύματος.
3. Όλο αυτό είναι αρκετά περίεργο, γιατί σύμφωνα με το ανωτέρω πνεύμα, ουδείς επέλεξε να είναι μαλάκας, δηλ. εσωτερικά άσχημος, περισσότερο απ’ όσο επέλεξε να είναι …εξωτερικά άσχημος.
Θα έχεις προσέξει φαντάζομαι τη μόνιμη επωδό των σύγχρονων χολιγουντιανών ταινιών: ο χαρακτήρας μας είναι αποτέλεσμα των επιλογών μας (“I choose to be..” κλπ). Στην πραγματικότητα βέβαια η εξωτερική ασχήμια διορθώνεται πολύ πιο εύκολα σε σχέση με την εσωτερική.
Στην πραγματικότητα βέβαια η εξωτερική ασχήμια διορθώνεται πολύ πιο εύκολα σε σχέση με την εσωτερική.
Του “Σρεκ” η ασχήμια πάντως δε διορθώνεται με τίποτα.
Κατά τάλλα είσαι ρατσιστής αν επισημαίνεις ότι τα “γονίδια” κλπ καθορίζουν τόσο τα εξωτερικά όσο και τα εσωτερικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου. Γιατί το “πνεύμα” δεν είναι υλικό, είναι Θεϊκό – θα ήθελαν πολύ να μας πουν οι liberals. Αλλά οι αρχές τους βλέπεις δεν τους το επιτρέπουν🫣
Με άλλα λόγια η αριστερή κοσμοθεωρία δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μασκαρεμένη χριστιανική θεολογία.
“Με άλλα λόγια η αριστερή κοσμοθεωρία δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μασκαρεμένη χριστιανική θεολογία”.
Η οποία δεν παύει να επικαλείται μέχρι σήμερα – δίκην ειδοποιού διαφοράς από τις πρόδρομες χυδαιοσοσιαλιστικές θεωρίες – τoν “επιστημονικό” χαρακτήρα της.