Κάπου εδώ ακούγεται το μυριόστομο :
“Τι ζούμε ρε πούστη μου… Τι ζούμε!”
ΥΓ. Μπορεί ο κύριος Κασελάκης να ξεκίνησε την πολιτική δραστηριότητά του ως υπάλληλος του Biden, δεν θα διστάσει όμως να μετέλθει πρακτικές του Trump. Αυτό εν μέσω προεκλογικής περιόδου για τις ΗΠΑ, με το Δημοκρατικό Κόμμα να επιδεικνύει όψιμο ενδιαφέρον για τα σύνορα. Μετά τις “δηλώσεις – σοκ” περί ατζέντας Ισλαμαμπάντ, ο ΣΚ προχώρησε σε παροχή προσωπικού δανείου για την αποπληρωμή χρεών του ΣΥΡΙΖΑ [ο Trump έχει χτίσει πολιτική καριέρα με δικά του χρήματα – εξ ου έγινε φτωχότερος απ’ αυτήν, αντίθετα απ’ το σύνολο των “συναδέλφων του”].
(Visited 92 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Συγγνώμη, αλλά πού τον βρήκε η Ελλάδα τον κατασκευαστικό τομέα? Η τελευταία πολυκατοικία φτιάχτηκε το 2009. Ή μάλλον σταμάτησε στη μέση.
Ξεχνάς τα μεγαλόπνοα καζινο-projects του Άδωνι. Αν και δε βλέπω το λόγο, όντως, η όλη ιστορία να είναι απλώς η πρόφαση για να γεμίσουμε αλαχουακμπάρηδες εδώ, γαμώ το φελέκι μου γαμώ μέσα. Ήδη το 100% των ντελιβεράδων είναι τέτοιοι. Τους βλέπεις/ακούς να διασχίζουν τους δρόμους κοάζοντας στα κινητά [“ουλουάχατ ουλουάχατ”], και πηγαίνοντας όπως να’ ναι, ανάποδα σε μονόδρομους, παραβιάζοντας το κόκκινο κοκ.
ΥΓ Υπήρχε άλλη μια πολυκατοικία που φτιαχνόταν εν έτει 2019, στην περιοχή των πεθερικών μου [Χαλάνδρι]. Για κάποιο λόγο, αμέσως μετά τις εκλογές, οι εργασίες κόπηκαν με το μαχαίρι.
Εν τω μεταξύ θα έπρεπε να μπορείς να ακούσεις την υπόκρουση με την οποία εργάζεται ένα team, πιθανολογώ γύφτων, το οποίο πραγματοποιεί ανακαίνιση διαμερίσματος εδώ κοντά.
Εϊναι σαφές ότι αυτή η “μουσική” έχει καθιερωθεί ως προάγγελος εκείνης που οσονούπω θα παράγει αποκλειστικά η AI.
Εγώ κατά τ’ άλλα ετοιμάζομαι να ξεκινήσω ηχογραφήσεις. 🤔🤭😠😬👿👹
Λίγο δύσκολο να είναι γύφτοι, αφού ως γνωστόν οι γύφτοι δεν εργάζονται. Άσε που οι γύφτοι, παρά την εγκληματική κατρακύλα τους τις τελευταίες δεκαετίες, διατηρούν στο DNA τους ένα ιδιαίτερο μουσικό αισθητήριο. Τις προάλλες ακούω κάπου στην Ερμού από μακριά ένα ταμπούρο και λέω στον εαυτό μου “αν αυτό τον ήχο δεν τον παράγει κάποιο δαιμόνιο γυφτάκι, σκίζω εδώ και τώρα πτυχία και όλα”. Μιλάμε το πλάσμα δεν πρέπει να ήταν παραπάνω από πέντε.
Ο καλύτερος μαθητής της δασκάλας μου του πιάνου [μετά από …εμένα, μετά συγχωρήσεως🤟😇] ήτο ένας αθίγγανος. Και η οικογένειά του δυσανασχετούσε καθότι είχε ξεφύγει από τον ίσιο δρόμο και έπαιζε μαλακίες, Μότσαρτ και Μπετόβεν.