Η ξαφνική, ομοθυμαδόν στροφή των “ελληνικών media” και των σταθερά ουραγών τους …σόσιαλ στην υπόθεση “Επσταιν” (το σχετικό hashtag στο Twitter) δε μαρτυρά κάτι άλλο από αυτά που ξέραμε : 1. Βρίσκονται, εν χορώ, σε διατεταγμένη υπηρεσία και 2. Εξακολουθούν να βασανίζονται από το Trump Derange Syndrome.
Το ότι έχω πάψει να έχω λόγους για να συμπαθώ τον DM (κυρίως λόγω της πολιτικής του στο θέμα των big tech, και στο χώρο που ορίζεται απ’ την υπό εκκόλαψη …Β’ Οθωμανική Αυτοκρατορία), δε σημαίνει και ότι θα προσχωρήσω στην προπαγάνδα των “liberal” υπόνομων. Η δυσωδία που αναδίδουν οι εν λόγω εξακολουθεί ασυναγώνιστη.
Σταχυολογώντας απατηλούς τίτλους απ’ το …Σκάι (Οι αποκαλυπτικές φωτογραφίες με τον Έπσταϊν καλεσμένο στον γάμο του #Τραμπ ρίχνουν νέο φως στη σχέση τους) το …Ποντίκι (Οι Ρεπουμπλικανοί προσπαθούν να μπλοκάρουν ψηφοφορίες για τον Έπσταϊν και σταμάτησαν τις εργασίες στη Βουλή) και το …News 24/7 (Η μαρτυρία που επαναφέρει τον Τραμπ στον φάκελο Έπσταϊν), να επισημάνω ότι με το θέμα έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένα από αμνημονεύτων (πρώτη δημοσίευση αυτή εδώ προ εξαετίας), παροτρύνοντας ταυτόχρονα, ξανά, όποιον επιθυμεί μια ολοκληρωμένη εικόνα πριν εκφέρει άποψη, να ρίξει μια ματιά στο βιβλίο της Whitney Webb One Nation Under Blackmail – δυο τόμοι, 1000 συνολικά σελίδες. Το οποίο, στοιχηματίζω, δεν έχει δει κανείς από τους πυρετωδώς “αρθρογραφούντες” μεσούντος του καύσωνα …ούτε στον ύπνο του.
ΥΓ. Όντως η στάση του DT κινεί υποψίες (αν και υποψιάζομαι ότι …έχει το σχέδιό του). Αυτό που προσπαθούν πάντως να θάψουν θορυβώντας οι δημοκρατικοί γκάνγκστερ, με support απ’ τον Elon Musk – επιθυμούντα επανασύνδεση – είναι το ξεκίνημα, μόλις, δικαστικής έρευνας για το ρόλο της Hillary Clinton και, κυρίως, του Barack Obama στην υπόθεση “Russian collusion”. Της ενορχηστρωμένης δηλ. απάτης που ακολούθησε ως στίγμα τον DT σε όλη τη διάρκεια της πρώτης θητείας του. Είναι πιθανό η έρευνα να οδηγήσει στην καταδίκη των ανωτέρω για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μα καλά κι αυτός ο Τραμπ τόσο δύσκολο ήταν πια να δημοσιεύσει μερικά λογοκριμένα έστω έγγραφα και να ξεμπερδεύει με την υπόθεση?
Όντως. Από την άλλη, μη ξεχνάς για ποιον μιλάμε. Οι “επικοινωνιακές τακτικές” του εν λογω θα διδάσκονται αργότερα στις σχολές του είδους. Πιστεύω ότι κάποια πουστιά έχει στο μυαλό του, η οποία θα λάμψει αργά ή γρήγορα. Στη χειρότερη περίπτωση προστατεύει τους φίλους αυτού και του Νετανιάχου στη Mossad.
Από την άλλη υπάρχει και η εξής οπτική : με το μυαλό …καταιονισμένο από “θεόπνευστα” σχέδια, πόσο pathetic θα φαινόταν, όχι μόνο σ’ αυτόν αλλά σε οποιονδήποτε, όλα αυτά να τίθενται εν κινδύνω από την έκθεση της συμμετοχής του σε πάρτι με 18χρονα “πορνίδια”; Και γιατί η δική του λογοκρισία είναι κάτι πιο ανήθικο (εν τέλει …πιο λογοκρισία) από την επικοινωνιακή αξιοποίηση του …τίποτα απολύτως από κάποιους για να τον καταστρέψουν; Τούτων δοθέντων, επαναλαμβάνω ότι έχω χαλαστεί με τον Τραμπάκουλα. Απο τη μια τα πουστριλίκια με τη Silicon Valley, από την άλλη η πολιτική του (μεγαλοεπιχειρηματία και φίλου του) Thomas Barrack, πρέσβη στην Τουρκία, ο οποίος …υμνεί τον Ερντογάν, αλλά και την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως ιδανικό σχήμα για την παρούσα κατάσταση πραγμάτων (!) η βασική μου σκέψη πλέον είναι ότι ο κυρ-Τραμπάκουλας μπορεί να πάει να γ@μηθεί να δει άσπρη μέρα. Είμαι περίεργος πόσο θα αντέξει ο εν λόγω πρέσβης την πίεση που ήδη ασκεί εναντίον του το Ισραηλινό λόμπι. Γιατί αν περιμένουμε από τους δικούς μας, ή απ’ την …πολυαναμενόμενη Σάνιτας Φόιλ, χεστήκαμε που κλ@ναμε! 😾
Εντάξει εγώ δεν περίμενα και τίποτα, οπότε δεν απογοητεύτηκα κιόλας. Αν δεν φέρει τον Τρίτο Παγκόσμιο κατά τη διάρκεια της θητείας του, προσωπικά θα είμαι απόλυτα ευχαριστημένος!
Ούτε εγώ περιμένω πλέον τίποτα, ελπίζω απλώς η “διελκυστίνδα” (God I hate this word) μεταξύ Τούρκων και Ισραηλινών για τα μάτια του Τραμπάκουλα να λήξει με νίκη των δεύτερων …και δίχως συμφιλίωση.
Προς το παρόν έχουν αμφότεροι ψιλοβολευτεί με τη Συρία μισή-μισή που τους χάρισε ο Τραμπάκουλας. Τώρα τι θα γίνει στο μέλλον..
Τι να σου πω, όλο βόλεμα είναι…
Για τα δικά τους πάντα δεδομένα. Δεν μιλάμε για βόλεμα με την.. ελληνική έννοια😴
Δεν επιμένω. Just remember when I tell you, ότι μεταξύ Ισραήλ – Τουρκίας έχει χαραχτεί ένα μακράς πνοής, αλλά unmistakable collision course. Στο τέλος θα υπάρξει φουλ εμπλοκή και, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι κάποιοι θα είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να μην έχουν πάρει θέση.
Για προσωρινό “βόλεμα” μιλάω φυσικά. Δύσκολο μου φαίνεται το Ισραήλ και η Τουρκία – of all nations – να μείνουν στην ιστορία του Τρίτου Παγκοσμίου ως φάροι σταθερότητας και ειρήνης. Ούτε όμως κι έχω εναποθέσει τις ανύπαρκτες ελπίδες μου για ένα καλύτερο μέλλον σε μια μεταξύ τους σύγκρουση. Anyway εγώ το “καθήκον μου προς την πατρίδα” το έκανα και με το παραπάνω. Ας πάνε να πολεμήσουν – αφού το θέλουν τόσο πολύ πια οι γονείς τους – αυτοί που βρίσκονται σε ηλικία στράτευσης.
Δεν είπα εγώ τίποτα για εναπόθεση ελπίδων. Απλώς ενώπιον μιας (απευκτέας αλλά) περίπου δεδομένης σύγκρουσης, καλό είναι κάποιος να ξεκαθαρίζει τη θέση του. Γιατί η υπόθεση της οποίας μπροστάρηδες ονειρεύονται να είναι οι “φίλοι και γείτονες” είναι ένα είδος χαλιφάτου, που θα ξεκινάει από Πακιστάν μεριά και θα φτάνει μέχρι τη …Γαλάζια Πατρίδα.
Πακιστανικό πλοίο παρεμπιπτόντως (η κορβέτα …”Babur”) είχε παραβιάσει πέρσι τα χωρικά μας ύδατα.
Έχω την εντύπωση ότι το έχεις πάρει πολύ θερμά το θέμα με το Ισραήλ και προφανώς δεν είσαι ο μόνος. Φαντάζομαι ότι θα σου έχει περάσει από το νου ότι σε περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελιχθούν 100% σύμφωνα με το ανύπαρκτο σχέδιο, δεν επανερχόμαστε στα ίδια. Τα χάνουμε όλα.
Απλώς παρακολουθώ το πράγμα εκ του σύνεγγυς και, μπορεί να είμαι ηλίθιος και να κάνω τεράστιο λάθος αλλά, αυτό που βλέπω είναι μια στα όρια της ψυχοπαθολογίας εμμονή των τουρκομόγγολων. Η οποία, στο σημείο που έχει φτάσει …απλώς δε μαζεύεται. Οι τύποι εννοούν να μας πουλάν νταβατζιλίκι 24/7, βάσει του ανοιχτά διατυπούμενου πλέον δόγματος “μονομερείς ενέργειες στο Αιγαίο δεν γίνονται δεκτές”…. Σε λίγο δηλ. και να θέλουμε να κλάσουμε, μόνο κατόπιν αδείας θα το κάνουμε.
Εν ολίγοις, με τους Τούρκους τα χάνουμε όλα έτσι κι αλλιώς σε βάθος χρόνου. As in, επιστρέφουμε στην προ του 21 κατάσταση. Far-fetched as it may sound, it’ s the god-damned truth, imo.
Δεδομένης πάντως της εκπληκτικής ικανότητας του “πατριωτικού λόμπι” – και όχι μόνο αυτού – να πέφτει έξω σε όλες ανεξαιρέτως τις εκτιμήσεις του καθώς και της διαχρονικής του ανικανότητας να κάνει πράξη τις μεγαλοστομίες του, προσωπικά δεν θα στοιχημάτιζα σε πιθανότητα επιτυχίας μεγαλύτερης του 1%. Ας μείνουμε στις low-life τακτικές που γνωρίζουμε καλύτερα.
Δεν ξέρω. Ακόμα και στην προσωπική ζωή να το μεταφέρω, …ο Μάικ Τάισον αυτοπροσώπως να τράβαγε μια γραμμή στο χώμα στα καλά καθούμενα και να μου έλεγε “πέρα από εδώ δεν πάς” …δεν ξέρω πόση υπομονή θα έκανα (θα έκανα …καμπόση). Αργά ή γρήγορα πάντως, κάποια στιγμή, θα πήγαινα κατά πάνω του …κι όποιος ζήσει.
Και για να πω την αμαρτία μου, προσωπικά δεν έχω καμία διάθεση να θυσιάσω τα όποια χρόνια μου απομένουν σε ανερμάτιστους μεγαλοϊδεατισμούς. Ούτε παιδιά έχω κάνει ούτε βρίσκομαι ο ίδιος πλέον σε ηλικία στράτευσης και δε σκοπεύω να κάνω τον πατριώτη με ξένες πλάτες. Ας αναλάβουν την ευθύνη αυτοί στους οποίους ανήκει το μέλλον.
Οι μεγαλοϊδεατισμοί είναι των κωλότουρκων κατ’ αποκλειστικότητα. Ως προς “εμάς” είναι το αντίστοιχο, σε “εθνικό” επίπεδο, με το μαλάκα που έλεγες τις προάλλες, τον οποίο αναγκάσθηκες κάποια στιγμή να βάλεις στη θέση του. Και εδώ μπορεί να γίνει χωρίς λεονταρισμούς κτλ, κατ’ αρχήν με μια σοβαρή και αξιοπρεπή στάση. Αυτούς εδώ τους έχουν πάρει τελείως τον αέρα, “ζητάμε το λόγο”, υποτίθεται, και φυλαγόμαστε μη μας έρθει σφαλιάρα.
Δεν αντιλέγω, τους Τούρκους όμως τους παίρνει να το κάνουν. Και τους παίρνει γιατί δουλεύουν σκληρά εδώ και δεκαετίες. Δεν ζουν με δανεικά ούτε στηρίζονται στους εκάστοτε ισχυρούς. Ας κάνουμε πρώτα το ίδιο κι εμείς και μπορεί κι αυτοί να μας σεβαστούν περισσότερο. Αν πάλι το πράγμα φτάσει στο μη περαιτέρω, θα πρέπει εν τέλει να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα που χρυσοπληρώνουμε για να σκουριάζουν. Όχι όμως πιο πριν. Τη νύχτα των Ιμίων παρεμπιπτόντως το τάγμα μου ξεκίνησε για πόλεμο σα να μην έγινε τίποτα. Δεν θυμάμαι να αισθάνθηκα τον παραμικρό φόβο εγώ ή κάποιο από τα υπόλοιπα παιδιά. Μερικούς καραβανάδες είδα μόνο λίγο ανήσυχους – καναδυό μάλιστα τους πήραν τα κλάματα – επειδή φαντάζονταν ότι θα περνούσαν όλη τη ζωή τους στο γραφείο. Εμείς όμως δεν είχαμε στο ήλιο μοίρα και προετοιμαζόμασταν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο νυχθημερόν. Σε διακοσμητικά τάγματα “πολυτελείας” (στα οποία υπηρετεί – βλέπε κάνει διακοπές – η πλειοψηφία των Ελλήνων στρατευσίμων) έπεσε το κλάμα της αρκούδας.
Ελπίζω να μη δίνω την εντύπωση …πολέμαρχου.🫶☮️
Αντιπαθώ πολύ τους Τούρκους και για συγκεκριμένους λόγους, όχι βέβαια στο βαθμό που θα ευχόμουν …στρατιωτικές αναμετρήσεις, ιδίως όταν στο πλαίσιο αυτών θα έπρεπε να καθαρίσουν άλλοι για πάρτη μου.
Εννοείται ότι το τι νούμερα απαρτίζουν το πολιτικό προσωπικό μας φαίνεται …επί του πεδίου, με τα χαστούκια που τρώνε κάνοντας το κορόιδο. Και ότι αυτό που αναζητάται είναι μια στοιχειώδης σοβαρότητα εφ’ όλης της ύλης.
Αυτά όμως είναι άσχετα με την ανάγκη μιας σαφούς τοποθέτησης “στη σωστή πλευρά” (VS ISLAM INVASION). Και αυτό που θα πρόκρινε hands down 20 χρόνια μετά η κυβέρνηση μιας “αναγεννημένης Ελλάδας” (λέμε τώρα), υποχρεούται να το προκρίνει και η παρούσα, κατά μείζονα λόγο μάλιστα.
Παρά τις όποιες κατά καιρούς επιτυχημένες προβλέψεις μου, δεν έχω τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στις προφητικές μου ικανότητες, ώστε να στηρίξω επάνω τους αποφάσεις ζωής και θανάτου και μάλιστα σε μια περίοδο άνευ προηγουμένου ρευστότητας και αβεβαιότητας. Και τέλος πάντων κανείς δεν ενδιαφέρεται για τη γνώμη μου. Η αγαπημένη μου πατρίδα με πέταξε από καιρό στο περιθώριο. Ας ασχοληθούν μαζί της αυτοί που είχαν καλύτερη τύχη.