Δεν είναι ένας δόκιμος ορισμός [δεν απαντάται στα εγχειρίδια], αλλά θα μπορούσε και να είναι: “πολιτική = διαχείριση ευπιστίας”, με εναλλακτική το “διαχείριση ανεπάρκειας”. Όταν μάλιστα η διαχείριση γίνεται με εργαλεία ανθρώπους που είναι οι ίδιοι ανεπαρκείς, το αποτέλεσμα είναι θεαματικότερο. Ο Κρίτων Αρσένης πιστεύει αυτά που λέει [εκτος κι αν είναι μια πραγματική ιδιοφυία της υποκριτικής: μόνο μια τέτοια μπορεί να υποκρίνεται την ανοησία με τέτοια πειστικότητα]. Στην ΕΦΣΥΝ [πού αλλού;] φιλοξενείται άρθρο του βουλευτή του ΜέΡΑ25, όπου υπερασπίζεται τις πρόσφατες δηλώσεις του περί προέδρου δημοκρατίας μετανάστριας [βλ. post Η ΝΟΣΗΡΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ] από την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε…
Πριν προβεί κανείς στον σχολιασμό του, πρέπει να αναρωτηθεί: ποιο το νόημα να “τα βάζεις” με έναν εξακριβωμένα χαμηλού IQ άνθρωπο; οι συλλογισμοί του είναι τόσο διάτρητοι, τόσο διάφανα ανεπαρκείς, που το εγχείρημα μετατρέπεται σε παραβίαση ανοιχτής πόρτας a priori, σαν να πλακώνεσαι στο ξύλο με έναν δωδεκάχρονο.
Όμως, …δεν είναι ένας ακόμα περαστικός στο δρόμο. Είναι κάποιος που ήρθε για να μείνει. Κάποιος με ακροατήριο. Με βήμα, όχι μόνο εκείνο της Βουλής, από όπου μπορεί να επηρεάζει νεαρά [κυρίως] ακροατήρια που η φυσιολογική τους άγνοια γύρω από πολλά και διάφορα, τα εμποδίζει να αντιλαμβάνονται πάντα με ποιον έχουν να κάνουν. Σ’ αυτά παραπέμπει το ίματζ του κυρίου Αρσένη, σ΄αυτά και απευθύνεται, διαχειριζόμενος την ευπιστία τους.
Θα είχε νόημα μια αντιπαράθεση των απόψεων του κυρίου Αρσένη με εκείνες της Ειρήνης Αγαπηδάκη, εθνικής συντονίστριας του σχεδίου για τα “ασυνόδευτα προσφυγόπουλα” [ότι άποψη και αν έχεις γι αυτήν, ανόητη δεν τη λες] για να διακρίνει “ανησυχητικές” ομοιότητες ανάμεσα σε εκπροσώπους, υποτίθεται, αντίθετων ιδεολογικών ρευμάτων. Και να αρχίσει να υποψιάζεται ότι οι διαδρομές πολιτικών σχηματισμών τύπου ΝΔ και ΜέΡΑ25 [ως εναλλακτικής του ΣΥΡΙΖΑ] δεν αποτελούν παρά αγώνες δρόμου με έπαθλο τον τίτλο του εκλεκτού της Παγκοσμιοποίησης.

Πριν από λίγες ημέρες πρότεινα το αυτονόητο: να μπορεί μια γυναίκα, μετανάστρια στην Ελλάδα, που έχει καταφέρει να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα, να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θα είμαι ειλικρινής. Δεν θεωρώ την άποψη αυτή καν αριστερή. Είναι μόνο ο ιδεατός συμβολισμός μιας ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας.
Είναι, δε, τόσο αυτονόητη, ώστε να την αποδέχεται ο μέσος Αμερικανός, είτε είναι ρεπουμπλικάνος είτε δημοκρατικός. Οχι όμως και ο Ελληνας «φιλελεύθερος», όπως φάνηκε από την οργανωμένη επίθεση που δέχτηκα από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της Ν.Δ., την «Ομάδα Αλήθειας» και το ακροδεξιό ακροατήριό της. Σταχυολογώ μερικά από τα επιχειρήματα που ορθώθηκαν απέναντι στη συμβολική πρότασή μου:
● «Πως μπορεί να σταθεί πολιτικά μια τέτοια κοπέλα; Αν κάνουμε γυναίκα μετανάστρια Πρόεδρο της Δημοκρατίας για γκλαμουριά πώς θα σταθεί απέναντι στον Ερντογάν;»
● «Δέκα εκατομμύρια Ελληνες υπάρχουν, δεν υπάρχει ένας να μπορεί να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας;»
● «Δεν θα γίνουμε εμείς σαν άλλες χώρες. Δεν θα μας αλλάξετε τη νοοτροπία. Αυτό που προτείνετε δεν μπορεί να γίνει στην Ορθόδοξη Ελλάδα»
● «Δεν μπορούμε να διαλέξουμε για αρχηγό κράτους κάποιον που αντίκειται στην αρχή του έθνους-κράτους» 1
Αξιος να προεδρεύσει της Ελληνικής Δημοκρατίας, λοιπόν, για τον συντηρητικό σχολιαστή είναι μόνο ένας καθαρός Ελληνας με γνήσια σχέση με την εθνική ταυτότητα, άνδρας, ορθόδοξος, που αγαπά το έθνος-κράτος και ο οποίος φανταζόμαστε ότι μπορεί να αντιπαρατεθεί στον Ερντογάν. 2 Εύκολα σκιαγραφούνται οι αποκλεισμοί από αυτό το πρότυπο του ιδανικού ηγέτη:
● Μετανάστες ή μετανάστριες δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στους Ελληνες πολίτες, ακόμη και αν έχουν αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα.
● Η κοινωνία μας δεν μπορεί να είναι ανοιχτή, ακόμα και αν είναι ευρωπαϊκή.
● Μετανάστες αλλά ίσως και γυναίκες δεν έχουν ικανή πολιτική συγκρότηση που θα τους επέτρεπε να σταθούν στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα. 3
Πρόκειται για την ακροδεξιά ηγεμονία που ορίζει την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου σήμερα στην Ελλάδα. Ισως εξηγεί δε, για ποιο λόγο η εισαγγελέας στη δίκη της Χρυσής Αυγής θεωρεί ότι μπορεί να βγάλει απαλλακτικό βούλευμα για την ηγεσία της οργάνωσης, γιατί η κυβέρνηση στερεί από παιδιά και ενηλίκους μετανάστες την πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, πώς μπορεί η αστυνομία να ξεγυμνώνει πολίτες στη μέση του δρόμου, να μπαίνει στα σπίτια τους, να δέρνει και να διασύρει, 4
… Κλείνω με μια υπενθύμιση: Ομπάμα: γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1961 από Κενυάτη πατέρα και λευκή Αμερικανίδα μητέρα. Από τα 6 του ώς και τα 10 του χρόνια έζησε στην Τζακάρτα με τη μητέρα του και τον Ινδονήσιο πατριό του.
Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο δευτερότοκος γιος του Paul Sarközy de Nagy-Bocsa, Ούγγρου μετανάστη, και της Andrée Mallah, κόρης ενός Σεφαραδίτη Εβραίου γιατρού με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη. 5 Αλλά και πόσοι Ελληνες ομογενείς δεν έχουν προοδεύσει σε όλους τους τομείς, δεν έχουν ωφελήσει τους εαυτούς τους, τις κοινωνίες που τους αγκάλιασαν και τη δική μας κοινωνία, έστω και από μακριά; Οι κλειστές κοινωνίες, ο εθνικισμός και ο εθνοφυλετισμός που υποβόσκει στις αντιδράσεις ορισμένων Ελλήνων φιλελευθέρων μόνο δυστυχία έχει φέρει στην ανθρωπότητα. Ας προσπαθήσουμε να το θυμόμαστε κάθε φορά που σωπαίνουμε και τον αφήνουμε να κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο.

1. Το επιχείρημα που “παρακάμπτει” ο Κρίτων Αρσένης είναι, όχι τυχαία, το πιο δυσαπάντητο: το ότι η Ελλάδα δεν έχει καμιά σχέση με μια χώρα σαν την Αμερική, όντας σε δεινή οικονομική θέση [με υπαιτιότητα, πλην άλλων, του πολιτικού αφεντικού του] και περιστοιχισμένη από κακόβουλους γείτονες, ένας απ’ τους οποίους την απειλεί με πόλεμο, διεκδικώντας περιουσία της και “πιέζοντας” με μεταναστευτικές ορδές που ο ίδιος συσσωρεύει στα παράλια, φέρνοντάς τες από την Αφρική με ειδικά ναυλωμένες πτήσεις.

2. Εδώ το διψήφιο IQ του Κρίτωνα Αρσένη παίρνει κεφάλι: γιατί, από την εποχή του Θουκυδίδη ακόμα, ουδείς μιλάει για “καθαρούς Έλληνες” πέρα από τους Χρυσαυγίτες και τους όμοιούς τους. Το ότι το έθνος ασφαλώς δεν έχει σχέση με “καθαρότητα του αίματος”, δεν σημαίνει και ότι αποτελεί φανταστική, με την έννοια της απατηλής, οντότητα. Και το ότι είναι όντως υπαρκτό, σημαίνει ότι έχει κάποιο περίγραμμα, τουτέστιν, όρια ως προς το τι μπορεί να χωρέσει, διατηρώντας την ταυτότητά του. Και αυτό δεν μπορεί να είναι το άθυρμα μειονοτήτων χωρίς πλειονότητα, που ονειρεύονται οι πάτρονες του κυρίου Αρσένη.

3. Οι παραπάνω διαπιστώσεις είναι γελοία αστήρικτες, με πιο ακραία την περί “γυναικών που αποκλείονται από το ύπατο αξίωμα”. Έχω γράψει από την εποχή της καταστατικής τους διακήρυξής: η “πολιτική” του ΜέΡΑ25 είναι η επιτομή του virtue signaling.

4. Μέσα από ένα σουρεαλιστικό συνδυασμό άσχετων φαινομένων, παρουσιαζόμενων ως de facto νοσηρών, “στοιχειοθετείται” η πιο χυδαία από τις ανακρίβειες, κεντρική στο “κείμενο” του κυρίου Αρσένη: η περί …κυριαρχίας του ακροδεξιάς ηγεμονίας που ορίζει την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου σήμερα στην Ελλάδα. Είναι παγκοίνως γνωστό: από μεταπολιτεύσεως και μετά, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Και μόνο σήμερα, η έκτακτη κατάσταση που δημιουργεί το μεταναστευτικό, οι διαστάσεις που παίρνει και οι εφιαλτικές προοπτικές που διαγράφονται, φαίνονται να ενεργοποιούν τα ναρκωμένα εθνικά αντανακλαστικά.
Αυτά ακριβώς που πολεμούν με νύχια και με δόντια οι άνθρωποι της “Ανοικτής Κοινωνίας” [Open Society] για τους οποίους οι μεταναστευτικές ορδές αποτελούν …ευκαιρία.

5. Άντε να παραβλέψει κανείς τα περί Ομπάμα, μια που η χρονική απόσταση δεν είναι ακόμα αρκετή για να αποτιμηθεί η προσφορά του από “πολιτικά μυαλά” επιπέδου Αρσένη. Αλλά …ο Σαρκοζί; ο άνθρωπος που το εισιτήριό του για τη θέση του Προέδρου ήταν η θηριώδης καταστολή της εξέγερσης στα γκέτο των αλλοδαπών; που χρησιμοποιούσε γι’ αυτούς εκφράσεις όπως “αποβράσματα” και “αλήτες”; που δήλωνε στη συνέχεια, ότι “όσοι μετανάστες ζουν στη Γαλλία θα πρέπει να ζουν σαν τους Γάλλους”;
Το test της MENSA στον Κρίτωνα Αρσένη, και γρήγορα.