Σε χθεσινή συζήτηση με τον (όντως και κατ’ εξαίρεση) δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη, ο υπογράψας τη διακήρυξη και εν συνεχεία διαχωρίσας τη θέση του απ’ τους “91” υποστράτηγος ε.α. Παναγιώτης Γερογλής “ξεκαθάρισε” την αντίθεσή του με την αθέμιτη όπως την περιέγραψε προώθηση της λύσης Σαμαρά. Στο πλαίσιο μιας δια μακρών εκθέσεως του (ελλειμματικού imo) πολιτικού του σκεπτικού, μίλησε μεταξύ άλλων για την “αντίφαση” που συνιστά ο χαρακτηρισμός εκ μέρους των “91” της κατάστασης της χώρας ως επείγουσας (με τον οποίο συμφωνεί) απ’ τη μια, και του εύλογου διαστήματος που αφήνουν στους Σαμαρά-Καραμανλή για να αποφασίσουν απ’ την άλλη! Κατά την άποψη προφανώς του εν λόγω, είναι μικρότερο το διάστημα που απαιτείται, στο πλαίσιο πάντα της επείγουσας κατάστασης, για την ανεύρεση του άσπιλου και αμόλυντου απ’ το τοξικό πολιτικό μας σύστημα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η όλη συζήτηση για όσους ενδιαφέρονται, βρίσκεται εδώ.
Αυτό που προσωπικά με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η ερώτηση ενός από τους “ιδιοφυείς” ακροατές της εκπομής : “αφού κάποιοι από τους 91 έψαχναν εναγωνίως να ηγηθεί κάποιος της κίνησης, κανενός δεν πέρασε απ’ το μυαλό το όνομα και το πρόσωπο της κυρίας Καρυστιανού;” Η μη εκδήλωση ένστασης ή απορίας εκ μέρους των συνεντευξιαζομένων ήταν λιγότερο εντυπωσιακή, δεδομένων των όσων είχαν ακουστεί στη διάρκεια της συζήτησης.
ΥΓ. Να προσθέσω απλώς ότι η ευκολία με την οποία διάφοροι (σίγουρα πολλοί, βλ. κάτω) λένε “γιατί όχι” σε λύση …Καρυστιανού, εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο πολιτικής ευθυκρισίας με τη στήριξη κάποιων (άλλων;) χρόνια τώρα στον κύριο Μητσοτάκη.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Θα γνωρίζεις βέβαια ότι εκτός από το σκιώδες “κόμμα Σαμαρά” υπάρχει και σκιώδες “κόμμα Τσίπρα” που αγγίζει λέει ποσοστά δημοφιλίας επιπέδου αξιωματικής αντιπολίτευσης. Περί Καρυστιανού τα έχω ακούσει κι εγώ και από ανθρώπους ιδιαίτερα σοβαρούς. Να σου πω, εδώ που φτάσαμε, who gives a fuck.
Γάμησέ τα. Εννοείται ότι ξέρω και για το εν λόγω “σκιώδες κόμμα”. Δεν έκατσα βέβαια να διαβάσω τι δήλωσε αυτό το μοσχάρι (είπαμε, “πολτικά ζώα” αλλά όχι κι έτσι). Πιστεύω πάντως ότι επιστρέφει για να διεκδικήσει δάφνες best Trump collaborator. As in, among other things, για τη μετατροπή της Ελλάδας σε απέραντη αμερικανική βάση!
Για τον Τσίπρα πίστευα – όπως ίσως θυμάσαι – ότι σχέδιό του ήταν εξαρχής να επανέλθει, αφού διαλύσει πρώτα τον Σύριζα μέσω Κασσελάκη. Αν αποδειχθεί τελικά ικανός να το φέρει σε πέρας, ίσως δεν είναι και τόσο άχρηστος. Θα μου πεις και ο Μητσοτάκης μια χαρά τα πάει στις μηχανορραφίες κι ας είναι το μοναδικό του ταλέντο.
Πιθανώς. Αλλά λαμβάνοντας υπόψη το κοινό του προηγούμενου κόμματός του, και το ότι στην παρούσα συγκυρία διεκδικεί κομμάτι από μια πίτα που εποφθαλμιούν ο Φάμελλος, το τιμημένο, ο Βαρουφάκης, ο Κασσελάκης, and, lest we forget, η Κωνσταντοπούλου (ε ρε γλέντια, γειά σου μπαμπάκο, γειά σου οικογένεια…) δεν ξέρω τι πιθανότητες έχει να πάρει κάτι άλλο εκτός από μια μάντρα αρχίδια. Πάλι, με το πλανγκτόν που αποτελεί το εκλογικό μας σώμα τίποτα δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει.
Για κάποιο λόγο παντως, δεν το’χω ψάξει μέσα μου, ο Τσίπρας δείχνει πιο παρωχημένη περίπτωση από τους Σαμαρά – Μπουχέσα.
Προς το παρόν ο Μητσοτάκης παίζει χωρίς αντίπαλο. Κλείνει εκ περιτροπής το μάτι σε όλους, ενώ τελευταία έχει επιστρέψει στη δοκιμασμένη τακτική των επιδομάτων. Η έλλειψη εναλλακτικής κάνει κάθε κριτική εναντίον του να φαντάζει γραφική.. https://youtu.be/WfioI2afbw8?si=Nln–yN3ZMQQ7vgH
Δυστυχέστατα…