Το lead της αναμενόμενα φαιδρής “ανάλυσης” της Lifo για το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών : οι “υπόλοιποι” δεν αγωνιούν για την οικονομική, ενεργειακή, επισιτιστική κλπ. κρίση που ενσκήπτει ως αποτέλεσμα των αυτοκτονικών “κυρώσεων”, αλλά για τη διαφαινόμενη επικράτηση πατριωτικών σχηματισμών σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Παρεμπιπτόντως [τα ευκόλως εννοούμενα] πλην της δικής μας.
Το σύνολο των ελληνικών mainstream media λειτουργεί σαν “δημοσιογραφική” ουρά της Φον Ντερ Λάιεν, η οποία την ίδια στιγμή που εκτοξεύει φασιστικού τύπου ηλίθιες και χυδαίες απειλές στους Ιταλούς, μιλάει για ακροδεξιά κόμματα.
4 (Visited 122 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Η παρούσα κατάσταση πάντως έχει απίστευτες ομοιότητες με την περίοδο του Μεσοπολέμου. Το γεγονός ότι πολλές από τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις υπήρξαν απόλυτα προβλέψιμες, καθιστά τις μελλοντικές εξελίξεις ακόμα πιο ανησυχητικές..
Συμφωνώ απολύτως. Και ίσως ακόμα περισσότερες ομοιότητες με την περίοδο προ του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Συμπεριλαμβανομένου του παρανοϊκού “μπριζώματος” των δυτικών κοινωνιών με τις ταχύτατες εξελίξεις της τότε νέας τεχνολογίας [Δεύτερη Βιομηχανική Επανάσταση 1870 – …1914].
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι πολλοί “ευρωπαίοι” αντιλαμβάνονται κάποιες από αυτές τις ομοιότητες, μόνο που τις αντιλαμβάνονται στραβά, με αποτέλεσμα να προκαλούν αυτό ακριβώς που προσπαθούν υποτίθεται ναποφύγουν. Ορίστε, σου λέει, ο Πούτιν εισβάλλει στην Ουκρανία όπως ακριβώς ο Χίτλερ στην Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία. Όμως αυτή τη φορά δεν θα κάνουμε το λάθος να τον αφήσουμε ανενόχλητο. Ούτε όμως και θα του επιτεθούμε άμεσα, για να μην ξεκινήσουμε κανά καινούριο παγκόσμιο. Και του επιβάλλουν χειρότερες κυρώσεις από αυτές που είχαν επιβληθεί στη Γερμανία μετά τις Βερσαλλίες προκαλώντας τελικά την εύλογη αντίδραση του Χίτλερ, η δε υλικοτεχνική βοήθεια και το ψυχολογικό σιγοντάρισμα στην Ουκρανία καταλήγει στην καταστροφή αντί για τη σωτηρία της χώρας. Ή ορίστε, σου λέει, φασιστικά καθεστώτα προβάλλουν πάλι από δω κι από κει απειλώντας τις δημοκρατικές μας ελευθερίες. Η λύση; Καταστέλλουμε από μόνοι μας τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, για να εμποδίσουμε την ανάπτυξη του “μορφώματος”, με αποτέλεσμα ο κόσμος να βλέπει στο τέλος τα σχετικά καθεστώτα σα μάννα εξ ουρανού. Και ούτω καθεξής. Και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης..
Πάνω απ’ όλα, ο ρόλος που παίζει η Ουκρανία είναι εκείνος της τότε Πολωνίας. Ήταν οι Πολωνοί που “κουρδισμένοι” από τους Αγγλογάλλους απαξίωσαν να δεχτούν μια σειρά λογικών σχετικά γερμανικών προτάσεων. Και ας μη μιλήσουμε για τη “βοήθεια” στη συνέχεια των Αγγλογάλλων, σε “επίρρωση” των εγγυήσεών τους.
Γενικότερα η παράμετρος “Ευρώπη” πρέπει να έπαιξε αρκετά σημαντικό – από γεωστρατηγική αλλά και ψυχολογική άποψη – ρόλο στην έκταση των αντιδράσεων. Αν ο Πούτιν εισέβαλλε σε καμιά ξεκάρφωτη περιοχή της κεντρικής Ασίας, το πιθανότερο είναι ότι θα την έβγαζε με κανά δύο επιπλήξεις για τα προσχήματα.
Αυτό να λέγεται. Εγώ εξακολουθώ πάντως, ως ταγμένος “συνωμοσιολόγος”, να πιστεύω ότι παίζει consensus από πίσω, μέσω περίεργων red hot lines και δε συμμαζεύεται, με τους σχιστομάτηδες επίσης στο κόλπο. Εδώ, θεωρητικά τουλάχιστον, την είχαν δει να ενωθούν οι …προλετάριοι όλου του κόσμου, οι καπιταληστές δεν θα το έκαναν; Θα μου πεις “οι προλετάριοι σ’ αυτό τον αγώνα δεν έχουν να χάσουν παρά τις αλυσσίδες τους”. Ε, αυτή η ατάκα στο τέλος του Μανιφέστου ήταν η αιτία για την πρώτη “ένσταση” εκ μέρους μου όταν το είχα πρωτοδιαβάσει [at twelve].
Οι καπιταληστές είναι που δεν πολυρισκάρουν, τη γαμημένη ζωούλα τους τουλάχιστον.
Ή έτσι νομίζουν [θέλω να πιστεύω].
Η προηγούμενη παρατήρησή μου αφορά περισσότερο την αποδοχή των “κυρώσεων” από τον κόσμο και λιγότερο έως καθόλου τα πραγματικά κίνητρα των men in black, στα οποία εμπεριέχεται κολοσσιαία συνωμοσιολογική παράμετρος plus γενναίες δόσεις επιπολαιότητας και κακού υπολογισμού (το ένα καθόλου δεν αποκλείει το άλλο). Θα ήταν δύσκολο να πείσουν τον κόσμο να ψοφήσει από το κρύο και την πείνα επειδή ο Πούτιν εισέβαλλε στο Κατσικιστάν της Κωλοπετεινίτσας. Τώρα όμως του λένε “Θυμάσαι μαλακούλη τι έπαθες με τον ΧΙΤΛΕΡ? Αν δεν θέλεις να πάθεις πάλι τα ίδια, θα κάνεις αυτά που σου λέμε!!” Το ζήτημα δηλαδή τέθηκε με όρους ζωής και θανάτου όπως ακριβώς με τον κορωνοϊό. Και άντε τώρα να εξηγήσεις ότι δεν ήταν το αμερικάνικο ιππικό, αλλά ο Κόκκινος Στρατός που τους έσωσε από το Χίτλερ. Στις ταινίες του Χόλυγουντ τα δείχνουν βλέπεις κάπως αλλιώς..
Συμφωνώ απολύτως με τα παραπάνω. Κατά σύμπτωση το πρωί έλεγα στη Μαρίνα * κάτι που έχουμε ξανασυζητήσει και από δω – το είχα γράψει και στον ΗΧΟ ως γραφικός Trump supporter : πάντα είχα μια απορία για τη δεσπόζουσα θέση που εξακολουθεί να έχει στη ζωή μας, 80 fucking χρόνια από τον ΒΠΠ, ο …Χίτλερ. Βλέποντας κάποια στιγμή, εν έτει 2017, ένα φώτο-τρικ των Democrats, τον Trump με ναζιστική στολή, και καλά, να δίνει το “χαιρετισμό”, είχα μια μικροεμπειρία φώτισης : ο Χίτλερ προωθήθηκε ως imposter, ως Διάβολος της Νέας Εποχής, η ταύτιση με τον οποίο οδηγεί κάποιον [πολλούς για την ακρίβεια] εις το πυρ το εξώτερον. Ως αντίπαλο δέος αυτού, υποκατάστατο της εικόνας του Θεού με φόντο τους Γαλαξίες, έχει προωθηθεί η εικόνα του Αϊνστάιν, με φόντο …τους Γαλαξίες συν την περίφημη εξίσωση. Τα ανωτέρω περνούν στο λαϊκό ασυνείδητο χωρίς την ανάγκη λεκτικής διατύπωσης : Από τη μια “Η Επιστήμη”, από την άλλη η άρνησή της-οπισθοδρόμηση-συντηρητισμός-φασισμός-you name it, με νομοτελειακή κατάληξη το “Literally Hitler”.
* …αφορμή ήταν κάτι που είδα σήμερα σε κάποιο αμερικάνικο κανάλι : το σκύλο Χίλαρι Κλίντον να παρομοιάζει τα Trump rallies με λόγους του Χίτλερ. Δεν τελειώνει-δεν τελειώνει μιλάμε.
Τώρα, το ότι “Η Επιστήμη” της Δύσης στη μεταπολεμική εποχή αποτελεί σε μεγάλο βαθμό διάδοχο της …ναζιστικής επιστήμης [project paperclip, και δε μιλάω μόνο για NASA και Von Braun] είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Καλά ο φον Μπράουν είναι η αθώα περίπτωση. Εδώ μιλάμε για τους απογόνους του Μέγγελε! 💉☠️
Σίγουρα. Αλλά και η διαδικασία της οποίας ηγείτο ο φον Μπράουν περιλάμβανε μια …Μέγγελε παράμετρο – “ενδιαφέροντα” πειράματα σωματικής και ψυχολογικής αντοχής σε ανθρώπους [όχι …αστροναύτες!], για να μη μιλήσουμε για τα δύστυχα ζώα – αυτά θεωρούνται εύλογες απωλειες για κάθε θρίαμβο της Επιστήμης.