Παρήγορο, αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το γεγονός της μεταστροφής των media ως προς την χλωροκίνη, θέμα για το οποίο έχουν “μαλλιάσει τα δάχτυλά μου” να γράφω όλο αυτό το μήνα. Το “εξαιρετικά ενδιαφέρον” αφορά στην απροθυμία μέχρι τώρα της επιστημονικής κοινότητας να θεωρήσει επαρκή, στοιχεία που ο κορυφαίος παγκοσμίως επιστήμονας του χώρου θεωρούσε επαρκέστατα. Με άλλα λόγια, το ότι τον κατηγορούσαν έμμεσα, και όχι σπάνια ευθέως, για αντιεπιστημονική συμπεριφορά. Ένας προκλητικός κυριούλης, καλύπτων την χυδαιότητά του πίσω από επιστημονικούς τίτλους, είχε εμφανιστεί και στην ελληνική τηλεόραση αποκαλώντας την κίνηση του Didier Raoul …απαράδεκτη. Εχτές ακόμα, άλλος εκπρόσωπος της ελληνικής επιστημονκής κοινότητας ακούστηκε να χαρακτηρίζει τη νέα κλινική δοκιμή του dr. Raoult επί 1004 ασθενών [οι 1003 από αυτούς θεραπεύτηκαν] …μικρής εμβέλειας. *
Θέλω να πω είναι ότι, …με την κατατρομοκράτηση του κόσμου, τα χειροκροτήματα απ’ τα μπαλκόνια και τα περί “οπλαρχηγών με τις πράσινες μπλούζες”, κάποιοι υπήρξαν πρόθυμοι να λησμονήσουν τί ακριβώς αφορούσε το σκάνδαλο Novartis: όχι το αν τα έπαιρναν οι της ΝΔ ή αν είχε στήσει ερεβώδη συνωμοσία ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τη σχέση μελών της ιατρικής κοινότητας με τις φαρμακευτικές. Θέμα βεβαίως το οποίο παρεπέμφθη στις καλένδες, στο όνομα της σπέκουλας και της πολιτικής σκοπιμότητας.
Δεν θα ‘πρεπε να ξεχνάμε τόσο εύκολα. Γιατί το πόσο καταστροφική μπορεί να αποβεί αυτή η σχέση, φαίνεται σε περιστάσεις όπως οι παρούσες. Το ότι παράλληλα αυτοί οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους διακινδυνεύοντας στην πρώτη γραμμή, δείχνει απλώς ότι τα πράγματα είνα [πάντα] πολύ περίπλοκα για να αποδοθούν σε άσπρο – μαύρο.
* Στην Αμερική ο …απρόθυμος μέχρι προχτές FDA, επέτρεψε τη χρήση της χλωροκίνης σε συνδυασμό με ψευδάργυρο, ενώ οι ειδήσεις για επιτυχίες από τη θεραπεία πληθαίνουν. Οι mutants των δημοκρατικών media, και όλοι όσοι ωρύονταν για “Βατερλώ” του Trump, χρεώνοντάς του περιπτώσεις όπως των ηλιθίων που κατάπιαν καθαριστικό ενυδρείων με Χλωροκίνη, το βουλώνουν.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Είτε πιάνει πάντως είτε όχι το συγκεκριμένο φάρμακο (προσωπικά συνεχίζω να αμφιβάλω) – αν δεν προκαλεί επικίνδυνες παρενέργειες, δεν βλέπω γιατί να μην μπορεί τουλάχιστο να χρησιμοποιηθεί ως placebo. Μη σου πω κιόλας ότι στην παρούσα κατάσταση ένα πειστικό placebo είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται..
Μια και ως μη ειδικός, δεν υπάρχει τρόπος να επιχειρηματολογήσω, ούτε υπήρχε εξ αρχής πέρα από κάποια δεδομένα και το ένστικτό μου [προς το παρόν φαίνεται ότι μπορεί να ήταν σωστό], ας πούμε απλώς ότι …θα δειξει.
Πάντως γενικότερα, με οδηγό την άποψη περί placebo, κινδυνεύουμε να εκλάβουμε όλα τα φάρμακα ως placebo ή/και όλες τις ασθένειες ως φαντασιώσεις.
Οι ασθένειες είναι με τον ένα ή άλλο τρόπο πραγματικές, οι θεραπείες τους όμως είναι ως επί το πλείστον placebo, με αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, κυρίως χειρουργικές και πολύ λιγότερο φαρμακευτικές. Αυτός εξάλλου είναι κι ο λόγος που οι περισσότερες ασθένειες παραμένουν ανίατες. Δεν υποτιμώ τις προόδους της ιατρικής, χωρίς τις οποίες θα ήμουνα ήδη νεκρός, στην πραγματικότητα όμως το χλωριωμένο νερό και το σαπούνι έχουν συμβάλει στην αύξηση του μέσου όρου ζωής πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε φάρμακο. Κι επειδή έχω ασχοληθεί αρκετά με τη μεθοδολογία των στατιστικών ερευνών, μπορώ να σου πω χωρίς πολλές επιφυλάξεις ότι το ζήτημα κυριολεκτικά βρωμάει από παντού.
Πρέπει να παρατηρήσω ότι από ένα συνδυασμό των γεγονότων και του ενδιαφέροντος σκεπτικού που αναπτύσσεις, προκύπτει ότι υπάρχουν φάρμακα λιγότερο και φάρμακα περισσότερο αποτελεσματικά ως placebo.
Ως προς τη μεθοδολογία των στατιστικών ερευνών, απ’ όσο έχει τπυχει να ασχοληθώ, συμφωνώ 100%.
Τα φάρμακα που θεραπεύουν ριζικά μια ασθένεια μετριούνται στην καλύτερη περίπτωση στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τα υπόλοιπα συντηρούν, καθυστερούν, κοιμίζουν ή παρηγορούν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι και χρήσιμα. Όπως και σε όλα τα θέματα που σχετίζονται με την αποτελεσματικότητα της επιστήμης, η πραγματική πρόοδος σπανίως ανταποκρίνεται στη φαντασιακή..
Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Και όπως ξέρεις είμαι από τους τελευταίους που θα ενωθούν με τη χορωδία των υμνωδών της επιστήμης. Ούτε καν αυτή την περίοδο που η ανάγκη τους γίνεται αισθητή με φόντο την περί κορωνοϊού καμπάνια. Αλλά αυτό στο οποίο βασίζεται η καμπάνια, πέρα απ’ το φόβο, είναι η αμφιβολία που άνθρωποι “καχύποπτοι” όπως εμείς, νιώθουμε ακόμα και για τη δική μας καχυποψία.
Δεν θα διαφωνήσω κι εγώ με τη σειρά μου, προσθέτοντας μάλιστα ότι, αν η επιστήμη αποτελεί τη θρησκεία της εποχής μας, ίσως δε θάπρεπε τελικά ελαφρά τη καρδία να εξωθούμε τους ανθρώπους στην απιστία.
Θυμηθηκα τωρα μια ατακα που ελεγε “Η Στατιστικη μπορει να σου αποδειξει οτιδηποτε. Ακομα και την αληθεια !” Οσο για την χλωροκινη μαλλον παραηταν προφανης (και φθηνη) λυση για να την αποδεχτουν αμεσως οι “υπευθυνοι”, υποψιαζομαι οτι θα σερβιριστει μετα απ τα “απαραιτητα τεστ” σε παραλλαγη ,με νεο ονομα και τιμη φιλικη προς τον ..κατασκευαστη!
Χαιρετισματα απο Χιο, οπου ειχαμε το πρωτο επιβεβαιωμενο κρουσμα χθες ..
Γεια σου ρε Μανώλη, χαθήκαμε!
Αυτή ακριβώς είναι η άποψή μου αν δεις το post ΠΕΡΙ ΧΛΩΡΟΚΙΝΗΣ ΚΑΙ “ΕΞΑΛΛΗΣ” ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ (20/3).
Ρατσιστική βέβαια η ερώτηση αλλά θα την κάνω: κρούσμα σε ντόπιο ή “μετανάστη”;