Είναι ζήτημα επιβίωσης να θυμόμαστε τα patterns στα οποία τα media επιχειρούν να μας συρρικνώσουν, ολοκληρώνοντας τη μετάλλαξή μας : Για τέσσερα χρόνια – περίοδος “πανδημίας” – ο πληθυσμός υπέστη ταλαιπωρίες στις οποίες καμιά Χούντα δεν τον είχε υποβάλλει, με επιστέγασμα ένα απροσδιόριστο αριθμό θανάτων / ανήκεστων βλαβών υγείας από αδοκίμαστα “νέας τεχνολογίας εμβόλια”. Και όμως δεν ξεσηκώθηκε κανείς, ούτε ακόμα και όταν άνθρωποι κινδύνευαν να μείνουν στο δρόμο, αρνούμενοι τα τερατουργήματα της Pfizer. Οι μόνοι που κατέβηκαν στους δρόμους ήταν οι συνήθεις ύποπτοι : “ακροδεξιοί”, “θρησκόληπτοι” etc – οι κλασικοί στόχοι της woke culture και του συνόλου των πολιτικών κομμάτων.
Μπροστά στο όργιο που συντελέσθηκε επί πανδημίας, η υπόθεση των Τεμπών ωχριά, χωρίς να υποτιμά κανείς τη σημασία της.
Δυο ερωτήματα : 1. Τι ήταν εκείνο που έκανε τον κόσμο να ανεχτεί τις δοκιμασίες στις οποίες τον υπέβαλλαν κυβέρνηση, φαρμακευτικές και μίντια; και 2. Τι είναι αυτό που ανανεώνει την ευαισθησία του για τους νεκρούς των Τεμπών, αντίθετα με ότι συνέβη για τους διπλάσιους σχεδόν στο Μάτι; Υποθέτω, ως προς το δεύτερο, η απάντηση αφορά σε μια “άλλου επιπέδου” ικανότητα συσπείρωσης / κινητοποίησης μαζών που …παραδοσιακά διαθέτουν οι επωφελούμενοι από την καταδίκη ή πτώση της σημερινής κυβέρνησης. Κανείς δεν απεχθάνεται αυτή την τελευταία όσο εγώ. Όσοι όμως πιστεύουν ότι η διαρκής κινητικότητα στο θέμα των Τεμπών, συμπεριλαμβανομένων των διαδηλώσεων που έγιναν κι εκείνων που έπονται, αποτελεί αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση, είναι μακάριοι, με την ευαγγελική έννοια του όρου. Και αυτό ασχέτως του πόσο κατανοητή είναι η στάση των πρωταγωνιστών της ιστορίας, ή του πόσο δίκιο φαίνονται να έχουν.
Ως προς το πρώτο ερώτημα, το της πανδημικής περιόδου, η απάντηση αφορά (στον “θανάσιμο” κίνδυνο από τον “φονικό ιό” αλλά και) στον πολιτικό χαρακτήρα της υπόθεσης. Άρα στην άγνοια και απουσία στοιχειώδους σθένους στους κόλπους του …δημοκρατικού τόξου, οι εκπρόσωποι του οποίου του επιδόθηκαν σε διαγωνισμό ευπείθειας στις εντολές των φαρμακευτικών – εκπρόσωπων της “Επιστήμης” και έτερων σκοτεινών παικτών, μετερχομένων το πλεονέκτημα μιας ελεγχόμενης νέας τεχνολογίας. Η υποτακτικότητα εκδηλώθηκε μέσα απ’ τις πολιτικές, και μέσα από μιντιακά φερέφωνα των οποίων οι φαρμακευτικές αποτελού(σα)ν σπόνσορες.
Πολιτική διάσταση σήμαινε επίσης ότι δεν υπήρχουν εδώ συγκεκριμένα θύματα (“ανήλικα παιδιά” ας πούμε) στα οποία ο ευσυγκίνητος πολίτης να εστιάσει το θρήνο του, ούτε συγκεκριμένοι ένοχοι για να στοχοποιήσει. Γιατί, απλούστατα, ένοχοι ήσαν περίπου όλοι.
Όπως σημειώναμε και στην κορύφωση της κρίσης : το έγκλημα που συντελέσθηκε στη διάρκεια της “πανδημίας“ δε θα έχει κάθαρση. Γιατί …αν τιμωρούνταν όλοι οι υπεύθυνοι, ιατρικός και δημοσιογραφικός κλάδος κατ΄ αρχήν θα υφίσταντο πληθυσμιακή συρρίκνωση, και ας μη μιλήσουμε για τους πολιτικάντες.
Ξέρω ακριβώς – και δε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα – πόσο …ψεκασμένα συνωμοσιολογική (εξακολουθεί να) ακούγεται η τελευταία φράση. Άλλωστε η τερατώδης διάσταση του θέματος, το “απίθανο“ της συμμετοχής τόσων ανθρώπων σε τέτοια συνωμοσία, αποτελεί και την απόλυτη ασπίδα προστασίας τους.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μα.. Οι πολιτικές της πανδημίας είναι αυτές ακριβώς που κατέστησαν το Μητσοτάκη αδιαφιλονίκητο και ισόβιο ηγέτη μας!
Πράγματι! Δεν ήταν βέβαια μόνο πολιτικές του Μητσοτάκ : η πρώτη φράση του …Ανδρουλάκ άμα τη προεδροποιήσει εν μέσω πανδημίας ήταν “και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους”, βλ. “τους ανεμβολίαστους”. Τα δημοσιογραφικά κωλόπανα του ΣΥΡΙΖΑ ξεσπάθωναν εναντίον των ακροδεξιών ψεκασμένων, και η Κανέλη καμάρωνε που το 99% των στελεχών του τιμημένου είχαν δεχτεί το “σκεύασμα”.
Ούτως ή άλλως ας πέσει αυτή η κυβέρνηση κι ας είναι κι απ’ τα Τέμπη ας πούμε – δεν είναι λίγα κι εδώ αυτά που έχει κάνει.
…Ούτως ή άλλως θα χρειαστούν κάποιοι που να δέχονται direct orders από κάποιο MAGA κομισάριο, καθώς οι Γεραπετρίτες έχουν γίνει αδερφοποιτοί με τους κωλότουρκους. Και με όσα δρομολογεί ο “έτσι” (θα άκουσες προφανώς περί Γάζας etc) είναι η ευκαιρία μας μήπως χαλαρώσουμε λιγάκι – εμείς κι οι Τσίμπριοι.
Εν τω μεταξύ, ανάρμοστο ξεανάρμοστο, … βλέποντας κάθε τόσο τα trends του Twitter : #4.8 Ρίχτερ, #5.1 Ρίχτερ, …#5.2 Ρίχτερ κοκ, …δεν αντέχω να μη θυμηθώ τους στίχους του μνημειώδους σκυλάδικου των late ’80s :
Δέκα ρίχτερ δέκα ρίχτερ
Δέκα ρίχτερ μου’χεις βάλει
Δέκα ρίχτερ και κανένας
Δε μπορεί να μου τα βγάλει
Those were the days!
Προσωπικά πάντως, αν ήμουνα μόνιμος κάτοικος του νησιού και είχα τη δυνατότητα να μείνω αλλού για ένα διάστημα, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν είναι απαραίτητο να γίνει Πομπηία. Και μόνο το κούνημα μου αρκεί.
Το αν θα συνεχίσει ο Μητσοτάκης ή θα τον διαδεχθεί κάποιος άλλος, θα κριθεί με βάση την απαράβατη αρχή των τελευταίων ετών “από το κακό στο χειρότερο”😁