Η χυδαιότητα της ευκολίας με την οποία κύριος Τσιόδρας παραδέχτηκε ότι, όποιος πεθάνει έχοντας διαγνωσθεί με θετικό PCR, καταγράφεται ως νεκρός από κορωνοϊό, πέρασε αβρόχις ποσίν από το πλήθος των όψιμων οπαδών του. Ασχολίαστοι πέρασαν και οι “συλλογισμοί” τους οποίους ανέπτυξε. Ίσως γιατί είναι τόσο ακραίοι που καταντούν αυτοσχολιαζόμενοι [«Έχεις θετική PCR; Είσαι κρούσμα. Στην τελευταία εκτίμηση, την εκτίμηση κινδύνου που έκανε το ευρωπαϊκό κέντρο, υιοθετούνται οι οδηγίες του ΠΟΥ σχετικά με την ταξινόμηση των θανάτων με συγκεκριμένα κριτήρια τα οποία έχει πλήρως υιοθετήσει η χώρα μας. Εκεί σαφώς αναφέρεται πως οιοσδήποτε θάνατος με θετική PCR δεν θα πρέπει να αποδίδεται σε άλλη αιτία δίχως ξεκάθαρη απόδειξη. Δηλαδή να αναρρώσω από τον ιό, να έχω αρνητικό τεστ και μετά να έχω αρκετό καιρό για να πεθάνω από κάτι άλλο»…Κι ακόμα: «Φυσικά ένας ιός μπορεί να συνεισφέρει σε έναν βαθμό στην έλευση του θανάτου. Και δεν μπορούμε να δούμε εάν ι ιός συνετέλεσε 1%, 10%, 90% ή παραπάνω. Αν είχαμε το ελεύθερο να κρίνουμε κατά το δοκούν αν είναι ή δεν είναι από τον νέο ιό ο θάνατος, τότε θα υποεκτιμούσαμε τους θανάτους… Θα καταγράφαμε λιγότερους θανάτους και θα προσπαθούσαμε να δώσουμε μια ψεύτικα καλύτερη εικόνα για τη χώρα και φυσικά δεν θα τηρούσαμε τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Αυτό δεν αφορά την Ελλάδα, δεν υπήρξε εδώ υποεκτιμήση του φαινομένου»]

Η “πανδημία” είναι μια βόμβα που η έκρηξή της γίνεται σε slow motion. Πράγμα απολύτως ταιριαστό με τη φυση της: μια “εικονική” απειλή / πραγματικότητα, που επεξεργάζονται οι virtual artists των mainstream media, με εργαλεία τη “Δύναμη της Εικόνας” και την κακόφωνη χορωδία των Ειδικών. Αυτή η έκρηξη σε slow motion, δεν είναι λιγότερο καταστρεπτική. Για την ακρίβεια είναι περισσότερο. Γιατί η λέξη κλειδί είναι “μιθριδατισμός”. Και γιατί η όποια αντίδραση δεν μπορεί παρά να είναι τυφλή, και εκ προοιμίου μάταιη.
Ακούγοντας, ας πούμε, λάβρους ρεπόρτερ να περιγράφουν τα επεισόδια ανάμεσα στα ΜΑΤ και νεαρούς που κατηύθυνε στέλεχος του …ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πιάνεις τον εαυτό σου σε πολύ περίεγη θέση.
Από τη μια μπάτσοι, κυράτσες, κυριούληδες [νεο…νομοταγείς πολίτες] * & δημοσιογράφοι – ρουφιάνοι των μπάτσων.
Από την άλλη, κάτι αριστερά αποκαΐδια, που ονειρεύονται να εκμεταλλευτούν την όποια αναμπουμπούλα για να ‘ρθουν στα πράγματα… Αυτοί αντιπροσωπεύουν το “πνεύμα της αντίστασης”.

...Fuck i t and leave it.

* Μια βόλτα σ’ ένα σούπερ μάρκετ αρκεί για να καταλάβει κανείς σε τι μεταλλάσσονται όλοι αυτοί σήμερα, μετά από “θητεία” δεκαετιών στο lifestyle και τα social media…