Με το όργιο που συντελείται γύρω μας [κατασκευασμένες πανδημίες, αδοκίμαστα εμβόλια με ανεξακρίβωτες ακόμα παρενέργειες, κοκ] η …Παγκόσμια Ημέρα Βιοηθικής [19 Οκτωβρίου], θα έπρεπε να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, με το 24ωρο να κυλάει με συζητήσεις γύρω από το φλέγον ζήτημα.
Η πραγματικότητα είναι φυσικά άλλη : ίδια η λέξη “βιοηθική” είναι στον αέρα, μαζί και η Παγκόσμια Ημέρα της, ακολουθώντας τη μοίρα της “ηθικής” ως έννοιας, στην εποχή του beyond good and evil.
Αν βιοηθική είναι ”ο κλάδος εκείνος της επιστήμης που ασχολείται με τα ηθικά προβλήματα που προέκυψαν από τις νέες ανακαλύψεις της Βιολογίας και τις εφαρμογές της Γενετικής Μηχανικής και συνίσταται στην προσπάθεια αποφυγής μη αντιστρεπτών καταστάσεων που σχετίζονται με τον χειρισμό του γενετικού υλικού” [Βικιπαίδεια] το πρόβλημα που προκύπτει είναι το εξής : η αξιολόγηση – περιγραφή των “μη αντιστρεπτών καταστάσεων που σχετίζονται με τον χειρισμό του γενετικού υλικού”, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της αντιστρεψιμότητάς τους, εναπόκειται στις ποίκιλλες κρίσεις μιας πλειάδας ενδιαφερομένων : ο άμεσα ενδιαφερόμενος – πολίτης – πειραματόζωο, μπορεί να έχει τις ενστάσεις του, αυτό όμως ελάχιστα ενδιαφέρει τον “ειδικό”, αποφασισμένο να ακολουθήσει το ερευνητικό του πρόγραμμα, ή την εξουσία που του έχει αναθέσει να το κάνει.
Η ατζέντα της “δημόσιας συζήτησης” είναι καθορισμένη από την ίδια επιστημονική κοινότητα που δρομολογεί τις εξελίξεις, και υπαγορευμένη σε ένα μιντιακό σύστημα άγρια σπονσοραρισμένο από τις Big Tech και τις Big Pharma. Ρόλος του συγκεκριμένου συστήματος είναι να επιλέγει, παρασκευάζει και σερβίρει το μενού της ενημέρωσης. Ως προς τον “έξυπνο” κλώνο του, τα social media, η αποστολή περιλαμβάνει : πλήρη αγελαιοποίηση της σκέψης μέσω κατευθυντήριων γραμμών σπαρμένων με αλγοριθμικές διαδικασίες / λογοκρισία των αντίθετων απόψεων / παρουσίαση του τελικού χυλού ωσάν φωνής της κοινωνίας, υποκατεστημένης από μια ανύπαρκτη “διαδικτυακή κοινότητα”.
Ας μη συζητήσουμε εδώ το ρόλο μιας “ανεξάρτητης” δικαιοσύνης, αιχμάλωτης παραδοσιακά της πολιτικής [εκτελεστικής – νομοθετικής] εξουσίας και, εσχάτως, του ωρυόμενου πολτού των social media.
Από τα παραπάνω, ο ρόλος της “βιοηθικής” προκύπτει ολόιδιος με εκείνον της “ηθικής” : καραμέλα στο στόμα των μελών μιας ελίτ που προσομοιώνει τη διαδικασία του δημόσιου διαλόγου με άναρθρες κραυγές και συνθήματα.