Αποσπάσματα από ρεπορτάζ / copy paste του in.gr.

Τα ρωσικά τανκς και οι πύραυλοι που πολιορκούν την Ουκρανία απειλούν επίσης την προσφορά τροφίμων και τα μέσα διαβίωσης των ανθρώπων στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία που στηρίζονται στις απέραντες, εύφορες γεωργικές εκτάσεις της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας — γνωστά ως «το παγκόσμιο καλάθι του ψωμιού».
Αν και δεν έχουν σημειωθεί ακόμη παγκόσμιες διακοπές στον εφοδιασμό σιταριού, οι τιμές έχουν αυξηθεί κατά 55% εν μέσω ανησυχιών για το τι θα μπορούσε να συμβεί στη συνέχεια. Εάν ο πόλεμος παραταθεί, οι χώρες που βασίζονται σε προσιτές εξαγωγές σιταριού από την Ουκρανία ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ελλείψεις από τον Ιούλιο, δήλωσε στο Associated Press ο διευθυντής του Διεθνούς Συμβουλίου Σιτηρών Arnaud Petit.
Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει επισιτιστική ανασφάλεια και να ρίξει περισσότερους ανθρώπους στη φτώχεια σε μέρη όπως η Αίγυπτος και ο Λίβανος.
Στην Ευρώπη, οι αξιωματούχοι προετοιμάζονται για πιθανές ελλείψεις προϊόντων από την Ουκρανία και αυξημένες τιμές για ζωοτροφές που θα μπορούσαν να σημαίνουν ακριβότερα κρέατα και γαλακτοκομικά προϊόντα, εάν οι αγρότες αναγκαστούν να μετακυλίσουν το κόστος στους πελάτες.
Η Ρωσία και η Ουκρανία συνδυάζουν σχεδόν το ένα τρίτο των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού και κριθαριού. Η Ουκρανία είναι επίσης σημαντικός προμηθευτής καλαμποκιού και παγκόσμιος ηγέτης στο ηλιέλαιο.
Ο πόλεμος θα μπορούσε να μειώσει τις προμήθειες τροφίμων σε μια χρονική στιγμή που οι τιμές τροφίμων είναι στα υψηλότερα επίπεδά τους από το 2011.
Όπως επισημαίνει το Associated Press, μια παρατεταμένη σύγκρουση θα είχε μεγάλο αντίκτυπο περίπου 1.500 μίλια (2.400 χιλιόμετρα) μακριά στην Αίγυπτο, τον μεγαλύτερο εισαγωγέα σιταριού στον κόσμο. Εκατομμύρια βασίζονται σε επιδοτούμενο ψωμί που παρασκευάζεται από ουκρανικά σιτηρά για να επιβιώσουν, με περίπου το ένα τρίτο των ανθρώπων να ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Η Anna Nagurney, καθηγήτρια εφοδιαστικής αλυσίδας και οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Amherst, είπε: «Το σιτάρι, το καλαμπόκι, τα λάδια, το κριθάρι, το αλεύρι είναι εξαιρετικά σημαντικά για την επισιτιστική ασφάλεια … ειδικά στα φτωχότερα μέρη του πλανήτη».
Οι αφρικανικές χώρες εισήγαγαν γεωργικά προϊόντα αξίας 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τη Ρωσία το 2020 και περίπου το 90% ήταν σιτάρι, δήλωσε ο Wandile Sihlobo, επικεφαλής οικονομολόγος του Agricultural Business Chamber of South Africa.
Η διαταραχή μπορεί να γίνει αισθητή μέχρι την Ινδονησία, όπου το σιτάρι χρησιμοποιείται για την παρασκευή στιγμιαίων νουντλς, ψωμιού, τηγανητών φαγητών και σνακ.
Η Ουκρανία και η Ρωσία συνδυάζουν επίσης το 75% των παγκόσμιων εξαγωγών ηλιελαίου, αντιπροσωπεύοντας το 10% όλων των μαγειρικών ελαίων, ανέφερε η IHS Markit.
Η Ουκρανία προμηθεύει την ΕΕ με λίγο λιγότερο από το 60% του καλαμποκιού της και σχεδόν το μισό βασικό συστατικό των δημητριακών που απαιτούνται για τη διατροφή των ζώων. Η Ρωσία, η οποία παρέχει στην ΕΕ το 40% των αναγκών της σε φυσικό αέριο , είναι εξίσου σημαντικός προμηθευτής λιπασμάτων, σιταριού και άλλων βασικών προϊόντων.

Κατ’ αρχήν, έχουμε «τα ρωσικά τανκς» να απειλούν, «έτσι απλά», άνευ λόγου και αιτίας, την προσφορά τροφίμων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όπως στην περίπτωση της «πανδημίας», απαρχής τεράστιων οικονομικών δεινών * υπεύθυνος ήταν ο «invisible enemy», άνευ αναφοράς στα μέτρα που «ειδικοί» και κυβερνήσεις πήραν για την αντιμετώπισή του, έτσι και εδώ, πάσα αναφορά στους λόγους για τους οποίους διατάχθηκε η προέλαση των τανκς περιττεύει [ασχέτως του αν η απόφαση του ΒΠ θεωρείται από έγκυρους αναλυτές, επιλογή επιβίωσης].
Από κει και πέρα, εννοείται ότι η επισιτιστική κρίση απειλεί τεράστιους πληθυσμούς που βασίζουν σε είδη όπως τα παραπάνω την επιβίωσή τους.
Παίρνοντας όμως αφορμή από την άνεση με την οποία κάποιοι μιλούν για το ουκρανικό σαν ευκαιρία για [επαν-]εξέταση αμυντικών δογμάτων ή πολιτικών ενεργειακής απεξάρτησης [και εις το βάθος …πράσινη ενέργεια] όπως ακριβώς έβλεπαν, οι ίδιοι, σαν ευκαιρία την «κλιματική αλλαγή» και την «πανδημία», δικαιούται κάποιος, να παροτρύνει όσους έχουν επιλέξει το ψωμί, τα ζυμαρικά, το ρύζι και τα δημητριακά ως βασικά είδη για την επιβίωσή τους, να ερευνήσουν την πιθανότητα να ωφελούν λιγότερο την ποιότητα ζωής απ’ όσο τη βλάπτουν. Το αυτό για κρέατα και γαλακτοκομικά προϊόντα – αγελαδινής ιδίως προελεύσεως.
Μπορεί αυτό να ηχεί άκαιρο ή παράταιρο, και σίγουρα δεν φιλοδοξεί να προσφέρει …διέξοδο στην παρούσα συγκυρία. Εντύπωσή μου είναι απλώς ότι θα πρέπει κανείς πριν βγάλει λογαριασμό, να συνυπολογίζει όλες τις παραμέτρους.
Και αν κάποιοι μιλούν περί ανάγκης περάσματος σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα ανυπόστατες μελέτες περί ανθρώπινης συμβολής στο Climate Change [δια ροπάλου πλέον…Crisis] δεν καταλαβαίνω γιατί η επίδραση συγκεκριμένων κατηγοριών τροφίμων στην υγεία του «καταναλωτή» δεν [θα ‘πρεπε να] απασχολεί ποτέ τον δημόσιο διάλογο.

* Τα οποία, τη στιγμή αυτή …συμψηφίζονται με τα προερχόμενα απ’ τη νέα κατάσταση, με τον πολίτη – ικέτη των επιδομάτων να αδυνατεί να εξακριβώσει ποιος ευθύνεται για τι, και ποιον πρέπει να κατηγορήσει. Εκτός βεβαίως απ’ τον …literally Hitler Ρώσο πρόεδρο.
Μια από τις επιδιώξεις των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω απ΄την πυροδότηση του Ουκρανικού, θα μπορούσε να είναι αυτή ακριβώς.