Προσφεύγω για άλλη μια φορά στα φώτα του Σκάι (βλ. κάτω) για δυο λόγους : ο δεύτερος αφορά στο ύφος με το οποίο ο κύριος Ιγνατίου αναφέρεται στις εξελίξεις στο Παλαιστινιακό, και στο ρόλο του πρόεδρου Τράμπ σ’ αυτές : η παραδοσιακή …δημοσιογραφική ειρωνεία έχει μεταπέσει σε σεβασμό τουλάχιστον, καθώς ο ανταποκριτής αποτολμά εκτιμήσεις όπως “μόνο ο Τραμπ μπορεί να λύσει αυτό το ζήτημα!” ή “αξίζει πράγματι το Νόμπελ Ειρήνης!”.
Ο πρώτος λόγος που παραθέτω το 9λεπτο απόσπασμα, έχει να κάνει με την αναφορά στη βράβευση του John M. Martinis με το Νόμπελ Φυσικής, μαζί με άλλους τρεις συναδέλφους του.
Η παρέλαση των επιτευγμάτων του επιστήμονα, όπως ξεδιπλώνεται με σοβαροφάνεια εδώ, δε διαφωτίζει ιδιαίτερα το μέσο Έλληνα τηλεθεατή – για να μη μιλήσω για τα “εμβριθή” ρεπορτάζ που δημοσιεύονται …ολούθε.
Αυτό βεβαίως που μπορεί να αντιληφθεί καθείς χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, είναι η στρατηγική εντυπωσιασμού που ακολουθούν τα μίντια, ραντίζοντας τον κόσμο με τεράστια / τεραστίως μικροσκοπικά μεγέθη, λανσάροντας την επιστήμη (δηλ. …την τεχνολογία) με όρους υπερθεάματος, και επιδιώκοντας την υποταγή του πολίτη – θαυμαστή της …στους πολιτικούς & οικονομικούς της πάτρωνες.
Η άγνοια του αναγνώστη γύρω απ’ τις λεπτομέρειες του επιστημονικού επιτεύγματος, μεταμορφώνεται σε θαυμαστική παράκρουση για τα τεράστια μυαλά που το έχουν καταγάγει. Λες και η προσπάθειά τους (απεριόριστες ώρες σκληρής, στοχοπροσηλωμένης εργασίας) συγκρίνεται μ’ εκείνη που κατέβαλε ο ίδιος …ρίχνοντας μια ματιά σε ένα σάιτ ή σε μια φυλλάδα. Επόμενο βήμα : η περιφρόνηση για τον “ασήμαντο” εαυτό του, μεταμορφώνεται σε περιφρόνηση …για όλους, με special treatment φυσικά για όποιον τολμά να αμφισβητεί τη σπουδαιότητα του επιτεύγματος, ή (θου Κύριε…) τη διαδικασία που αφορά στην πρόοδο της επιστήμης εν συνόλω : “πριμοδότηση & επιβράβευση συγκεκριμένων προγραμμάτων – αποκλεισμός, και άλλες συνέπειες * για επιστήμονες κινούμενους εκτός πεπατημένης”.
Last but not least, ο βραβευμένος …πατριώτης – θριαμβευτής της επιστήμης, θα αποτελέσει αφορμή ως αντιπαράδειγμα, για μια ακόμα αδιεξοδική αναφορά στο εθνικό μας χάλι.
* Έχει ενδιαφέρον η εντρύφηση σε μια πλειάδα περιπτώσεων, επιστημόνων που ασχολήθηκαν με τη zero point energy (ο προάγγελος της, Tesla, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου). Αλλά και στα αποτελέσματα που είχε αυτό για την καριέρα και, συχνά, την ίδια τη ζωή τους.
Ως προς τον κο Martinis, του οποίου το έργο δεν είμαι σε θέση να αποτιμήσω, σκέφτεται κανείς ότι οι αγιογραφικές κορώνες των Ιγνατίου etc περί “ανθρώπου αφοσιωμένου αποκλειστικά στην επιστήμη του” είναι ιδιαζόντως άστοχες : ευχής έργον θα ήταν να είχε διασπείρει το ενδιαφέρον του πέραν της δικής της επικράτειας. Σε τέτοια περίπτωση, ίσως και να είχε υποπέσει στην αντίληψή του ο ρόλος της Google (με την οποία συνεργάζεται) στη μετατροπή του πλανήτη μας σ’ αυτό που είναι σήμερα : ένας συνδυασμός ψυχιατρικού ασύλου και Πανοπτικού του Μπένθαμ.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Φυσιογνωμικά πάντως ο εν λόγω επιστήμονας δεν μοιάζει για Έλληνας. Ως εκ τούτου συμβουλεύτηκα το βιογραφικό του στη wiki που με πληροφόρησε ότι ο πατέρας του κατέφυγε στην Αμερική ως πρόσφυγας από την κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία. Προφανώς κάτι μου διαφεύγει.
Τζάμπα δηλ. τα ρίγη πατριωτικής συγκίνησης που νιώθω απ’ το πρωί; 🤣
Εν τούτοις, αν ήταν Γιουγκοσλάβος, δε θα διεκδικούσαν την καταγωγή του κάποιοι περήφανοι Σέρβοι, Κροάτες, Μαυροβούνιοι, Σλοβένιοι;
What is he, the mystery scientist?
Από την άλλη, αν η καταγωγή του είναι άγνωστη, και με δεδομένο ότι κανείς δε θα έμπαινε στον κόπο να κάνει αυτό που έκανες εσύ, γιατί να μην τον καρπωθούμε εμείς; Τουλάχιστον έτσι ίσως να σκέφθηκε κάποιος.
Μπορεί να λύσει ο ίδιος την παρεξήγηση, αν πρόκειται για τέτοια. Πράγμα που θα συμβεί με το που θα επιχειρήσουν ‘Ελληνες δημοσιογράφοι να του πάρουν συνέντευξη – αποκλείεται να μη το κάνουν.
Ο Ιγνατίου πάντως, άσχετα αν μου είναι αντιπαθής, είναι χωμένος δεκαετίες στα μέσα και στα έξω, ως εκ τούτου δύσκολα κάνει λάθος.
…Το εγκώμιο που του έπλεκε, υποδηλώνει ότι έχει κάνει κάποια έρευνα, ίσως και ότι τον γνωρίζει προσωπικά άμα λάχει.
Ξέχασα να πω ότι δεν συμφωνώ 100% με την παρατήρηση περί τη φυσιογνωμία του : υπό γωνίαν ιδίως, φέρνει λίγο προς …Ιάνη Ξενάκη. Μπορεί να πρόκειται για pattern μετάλλαξης ελληνικών γονιδίων στο εξωτερικό.
δια του λόγου το αληθές:
https://ecozen.gr/2025/10/john-martinis-o-ellinoamerikanos-pou-vravefthike-me-to-nobel-fysikis/
[Disclaimer: ethnic sensitive/racial content below]
Το πρώτο που μου κίνησε υποψίες ήταν το ίδιο το Νόμπελ Φυσικής: κανένας Έλληνας δεν διακρίθηκε ποτέ στις φυσικές επιστήμες no matter what local media say. Ο Ντέμης Χασάμπης (Νόμπελ Χημείας 2024 – και πάλι σχετικό με κομπιούτερ) είναι μισός Κύπριος μισός Κινέζος – με καθοριστικό στοιχείο στην περίπτωσή μας το δεύτερο. Για τη φάτσα του Martinis δεν το συζητάω – ιδιαίτερα το χαμόγελο – το δε πρόσωπο του Ξενάκη που αναφέρεις είχε παραμορφωθεί από γερμανικούς βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Κρατάω μια επιφύλαξη μήπως ο πατέρας του λεγάμενου ήταν από τους Έλληνες κομουνιστές που κατέφυγαν μετά τον Εμφύλιο στη Γιουγκοσλαβία. Και πάλι όμως θα εγκατέλειπε τον κομμουνιστικό παράδεισο για το American Dream?
Εξαρτάται τι εννούμε να “διακριθεί” – αν εννούμε σε επίπεδο Nobel prize, πράγματι δεν υπάρχουν. Αλλά ελληνικής καταγωγής φυσικοί διακεκριμένοι υπάρχουν νομίζω κάμποσοι – δεν έχω πρόχειρα αυτή τη στιγμή ονόματα, αλλά έχω σαφώς την αίσθηση ότι έχω πέσει σε αρκετούς περιώνυμους – όχι δηλ. κι ότι μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα για την ακρίβεια της αξιολόγησής τους ως τέτοιων…
Το πρόσωπο του Ξενάκη δεν είχε παραμορφωθεί (από θραύσματα οβίδας αγγλικού τανκ στα Δεκεμβριανά) σε σημείο να είναι αγνώριστο, τα χαρακηριστικά του παρέμειναν ευδιάκριτα, ιδίως η αριστερή του πλευρά * Και μοιάζει σαφώς, και από πλευράς αύρας, με του Μαρτίνι, στη συγκεκριμένη φωτογραφία που έστειλα ιδίως, αλλά και σε άλλες.
* …Σε συναυλία του Πιέρ Μπουλέζ στο Ηρώδειο, late ’80s – early ’90s, με μουσική μεταξύ άλλων και Ξενάκη, καθόμουν …ακριβώς από πίσω του (το πλησιέστερο που έχω βρεθεί στο να σφαλιαρίσω μεγάλο συνθέτη!) Εν πάση περιπτώσει, έχω λεπτομερή εικόνα στο μυαλό μου της φυσιογνωμίας και της εύθραυστης σιλουέτας του ανθρώπου.
Δεκτές οι πραγματολογικές διορθώσεις περί των συνθηκών τραυματισμού του Ξενάκη (πάνε χρόνια που διάβασα το βιογραφικό του – μου έχει μείνει επίσης το ρομάντζο του με τη Ροζίτα Σώκου). Πέραν τούτου όμως δεν μπόρεσα να βρω απολύτως κανένα στοιχείο περί της υποτιθέμενης ελληνικής καταγωγής του Martinis. Μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ κάνουν αόριστα λόγο χωρίς κανένα περαιτέρω στοιχείο. Σε λίγο θα μας πουν ότι και το Martini έχει ρίζα ελληνική – το Metaxa δηλαδή πώς βγαίνει από το Μεταξάς? Anyway ποτέ δεν ξέρεις. Για τον Ιγνατίου πάντως θα στοιχημάτιζα ότι δεν τον είχε ξανακούσει μέχρι τώρα ποτέ στη ζωή του.
Γεγονός είναι (μπήκα σε διαδικασία τσεκαρίσματος) ότι καμία, ρομαντικής η άλλης φύσεως, λεπτομέρεια δεν υπάρχει που να στοιχειοθετεί την ελληνική καταγωγή του επιστήμονος.
Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί, η αλήθεια θα λάμψει. Είτε δια συνεντεύξεως, είτε δια της απουσίας της, η οποία θα ισοδυναμεί με αποχρώσα ένδειξη γιουγκοσλαβικότητας. 😐
Με λίγο περισσότερο ψάξιμο ανακάλυψα ότι το επίθετο Martinis είναι αρκετά κοινό στην Γιουγκοσλαβία/Κροατία:
https://en.wikipedia.org/wiki/Carla_Martinis
https://en.wikipedia.org/wiki/Susan_A._Martinis
https://www.yachtcharterfleet.com/croatia/hotels/martinis-marchi.htm
Κατόπιν τούτου οι πιθανότητες ελληνικής καταγωγής του διακεκριμένου επιστήμονος μειώνονται δραματικά. Το ίδιο και η αξιοπιστία των ελληνικών ΜΜΕ.
Υποθέτω ότι στην Ιταλία θα είναι ακόμα συνηθέστερο. Και στις πρώην γιουγκοσλαβικές χώρες, ξανά, λόγω γειτνιάσεως με Ιταλία ίσως.
Ακόμα και για τα ελληνικά μίντια πάντως, το συγκεκριμένο επίπεδο αυθαιρεσίας (να αναγορεύεις κάποιον σε Έλληνα απλώς και μόνο εκ του ονόματος* χωρίς να το τσεκάρεις) ακούγεται too much – ή μήπως όχι;
Ούτως ή άλλως επαναλαμβάνω, ισχυρή ένδειξη του ότι λένε άλλα αντ’ άλλων θα είναι τυχόν …παράλειψη μιας συνέντευξης μαζί του. Στο πλαίσιο της οποίας, αν γίνει, θα αποκαλυφθεί η αλήθεια.
* Υπάρχουν φερειπείν τα λιθουανικά ονόματα, που αποτελούν μια (κατ’ εμέ γοητευτική, as in “επιβλητική”) μίξη ελληνικών και λατινικών (Σαμπόνις, Χομίτσιους, Πετράουσκας, Κουρτινάιτις…)
Ακόμα περισσότερα είναι τα σλαβικά ονόματα και τοπωνύμια που εισέβαλαν στον ελληνικό χώρο κατά τη βυζαντινή περίοδο (τις τελευταίες δεκαετίες το ελληνικό κράτος έχει κάνει φιλότιμες προσπάθειες να εξαλείψει τα δεύτερα). Φυσιογνωμικά πάντως δεν φαίνεται να μας επηρέασαν ιδιαίτερα – κρίμα δηλαδή, όσον αφορά τουλάχιστον τις γυναίκες. Το “Στέφανος” παρεμπιπτόντως υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των Σέρβων βασιλιάδων της εποχής. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το επίθετό μου (που υπάρχει σε διάφορες παραλλαγές) είναι σλαβικής προελεύσεως, μη γνωρίζοντας όμως τη σχετική γλώσσα είναι αρκετά δύσκολο να προσδιορίσω τη σημασία του. Εντύπωση μου έχει κάνει επίσης το γεγονός ότι στα μέρη μου (οι γιαγιάδες τουλάχιστον) πρόφεραν το “σ” ως παχύ “sh” και το “ε” ως “ιε”. Όπως ακριβώς δηλαδή τα προφέρουν οι Ρώσοι.
Μόλις το έμαθα : ο βραβευμένος, με δήλωσή του στον …Ινγατίου ο οποίος τον πήρε τηλέφωνο, αποκάλυψε ότι δεν είναι Έλληνας!
Μιλάμε για ρεντίκολα. Θα ετοιμάσω ένα μικρό κείμενο, στο οποίο φυσικά θα “εξάρω” και τη δική σου οξυδέρκεια! 🏆