Tο νιοστό κεφάλαιο του βιβλίου “η δημοσιογραφία στην Ελλάδα την εποχή του Covid”, δια χειρός Μάνου Βουλαρίνου.
Αγαπητέ κύριε ανεμβολίαστε, σε φοβάμαι
[Athens Voice]
Για αρχή να ξεκαθαρίσω ότι απευθύνομαι μόνο σε σένα που είσαι ανεμβολίαστος από επιλογή και να σου πω πως δεν μου είσαι καθόλου αγαπητός. Μου είσαι εντελώς αντιπαθής (όπως κάθε άνθρωπος που κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να είσαι μέρος κοινωνίας) και κάπως σε λυπάμαι (όπως κάθε άνθρωπο που πιστεύει σε ψέματα και αντιεπιστημονικές ανοησίες).
Επίσης να διευκρινίσω ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου η υγεία σου αυτή καθαυτή. Η υγεία σου με νοιάζει μόνο στο βαθμό που επηρεάζει την υγεία και την οικονομία των υπολοίπων. Με νοιάζει μόνο στο βαθμό που μοιράζεις το ιό και σκοτώνεις. Για να σου το δώσω να το καταλάβεις πιο εύκολα: όπως δεν θα με ένοιαζε αν έχεις δίπλωμα οδήγησης αν δεν προσπαθούσες να οδηγήσεις, έτσι δεν θα με ένοιαζε κι αν είσαι εμβολιασμένος αν δεν έβγαινες από το σπίτι σου και δεν ερχόσουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Αλλά βγαίνεις και με νοιάζει.
Δεν ξέρω ποια είναι η αιτία της άρνησής σου να εμβολιαστείς, δεν ξέρω αν φταίει ο φόβος σου για τις βελόνες, το πόσο εύκολα πιστεύεις κάθε ανοησία που θα δεις γραμμένη στο face το book, η ανάγκη να αισθανθείς εξυπνότερος από τους πολλούς που εμβολιάζονται ή κάτι άλλο που δεν είμαι ψυχολόγος ή ψυχίατρος για να καταλάβω. Ξέρω όμως ότι αυτή σου η άρνηση βάζει σε κίνδυνο ζωές και κοστίζει πολύ.
Επειδή συχνά ρωτάς τι με νοιάζει εμένα που έχω εμβολιαστεί τι θα κάνεις εσύ, θα προσπαθήσω να σου το εξηγήσω με απλά λόγια.
Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι εγώ δεν κινδυνεύω καθόλου, υπάρχουν στο περιβάλλον μου άνθρωποι που κινδυνεύουν. Μπορεί, ας πούμε, να κολλήσει το νεογέννητο παιδί μου ή το μεγαλύτερό μου παιδί ή μπορεί να κολλήσει η γυναίκα μου που, όσο ήταν έγκυος, δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει εμβόλιο mrna (δεν ήταν στην ηλικιακή ομάδα) και το έκανε τώρα που γέννησε. Κι αυτό που σου λέω είναι μόνο τρία παραδείγματα. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που είναι ευάλωτοι στον ιό και δεν μπορούν ή δεν έχουν προλάβει να εμβολιαστούν. Μόνο τα μικρά παιδιά που ακόμα δεν μπορούν να εμβολιαστούν και κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από μετάλλαξη Δ να σκεφτείς, αρκεί για να καταλάβεις πόσο επικίνδυνος είσαι. Φυσικά για να το σκεφτείς αυτό πρέπει να έχεις μάθει να σκέφτεσαι τους γύρω σου και ίσως να είναι πολύ αργά γι’ αυτό.
Μια και μίλησα για μετάλλαξη, φαντάζομαι ξέρεις ότι οι μεταλλάξεις είναι αποτέλεσμα της κυκλοφορίας του ιού στην κοινότητα. Δηλαδή εσύ και οι όμοιοί σου, που αναπόφευκτα θα αρρωστήσετε, γίνεστε εργαστήρια παραγωγής μεταλλάξεων. Και, όπως φαντάζεσαι, με νοιάζει που μπορεί να δημιουργήσεις μια νέα και πιο ισχυρή μετάλλαξη (κάποιοι απατεώνες γράφουν ότι ο ιός μεταλλάσσεται στους εμβολιασμένους, αλλά αυτό είναι σαν να λες ότι η Γη είναι επίπεδη. Δεν αποκλείω να πιστεύεις ότι η Γη είναι επίπεδη, αλλά ξέρω ότι δεν είσαι σώνει και καλά εντελώς ηλίθιος).
Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι εγώ δεν κινδυνεύω καθόλου, υπάρχουν στο περιβάλλον μου άνθρωποι που κινδυνεύουν. Μπορεί, ας πούμε, να κολλήσει το νεογέννητο παιδί μου ή το μεγαλύτερό μου παιδί ή μπορεί να κολλήσει η γυναίκα μου που, όσο ήταν έγκυος, δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει εμβόλιο mrna (δεν ήταν στην ηλικιακή ομάδα) και το έκανε τώρα που γέννησε. Κι αυτό που σου λέω είναι μόνο τρία παραδείγματα. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που είναι ευάλωτοι στον ιό και δεν μπορούν ή δεν έχουν προλάβει να εμβολιαστούν. Μόνο τα μικρά παιδιά που ακόμα δεν μπορούν να εμβολιαστούν και κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από μετάλλαξη Δ να σκεφτείς, αρκεί για να καταλάβεις πόσο επικίνδυνος είσαι. Φυσικά για να το σκεφτείς αυτό πρέπει να έχεις μάθει να σκέφτεσαι τους γύρω σου και ίσως να είναι πολύ αργά γι’ αυτό.
Αλλά και τους θανάτους αν βγάλουμε από τη μέση, το οικονομικό κόστος της άρνησής σου να εμβολιαστείς είναι κτηνώδες. Κάθε μέρα που θα περάσεις στη ΜΕΘ κοστίζει 3.000 ευρώ το λιγότερο, για να μην πούμε για τα έξοδα της αποκατάστασης σου μετά τη ΜΕΘ ή της απλής νοσηλείας σου πριν και μετά. Με λίγα λόγια, θα μας κοστίσεις ο κούκος αηδόνι. Και μιλάμε για ποσά πολύ μεγαλύτερα από το σύνολο των εισφορών σου (το λέω για να μην σε παρασύρουν αυτοί που, επειδή δεν ξέρουν πολλαπλασιασμό, λένε «τα ‘χω πληρώσει»). Το δε οικονομικό κόστος από τα λοκντάουν και τις επιχειρήσεις που μπορεί να κλείσεις δεν μπορώ να το υπολογίσω.
Για να μην τα πολυλογώ είσαι πολύ επικίνδυνος και κοστοβόρος. Και αναπόφευκτα σε φοβάμαι.
Σε φοβάμαι όπως φοβάμαι κάποιον που κρατάει όπλο και βαράει όπου βρει. Ο ίδιος μπορεί να μην έχει πρόθεση να σκοτώσει, αλλά σίγουρα δεν τον νοιάζει κι αν το κάνει. Και οι άνθρωποι που δεν φοβούνται αν θα σκοτώσουν είναι αρκετά τρομακτικοί. Και είναι τρομακτικοί που προτιμούν να σκοτώσουν, προτιμούν να τινάξουν επιχειρήσεις στον αέρα από το να ξεπεράσουν τους φόβους τους και να υποστούν ένα μικρό τσίμπημα.
Όλα αυτά τα γράφω ξέροντας ότι μάλλον δεν θα αλλάξουν κάτι. Ξέρω ότι το πρόβλημά σου δεν είναι πρόβλημα ενημέρωσης, αλλά ψυχολογικό. Ξέρω ότι αν οι εκατομμύρια νεκροί σε όλο τον κόσμο, το πολύμηνο λοκντάουν, οι διαλυμένες επιχειρήσεις δεν σε έχουν συγκινήσει και δεν σε έχουν κάνει να καταλάβεις την ανάγκη να εμβολιαστείς, τίποτα δεν μπορεί να το κάνει και σίγουρα όχι εγώ. Απλώς το κάνω για να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Γιατί το φθινόπωρο είναι πολύ πιθανόν εσύ ή κάποιος αγαπημένος σου να παλεύετε για τη ζωή σας σε κάποια ΜΕΘ. Είναι πιθανόν να μείνεις χωρίς δουλειά επειδή η επιχείρησή σου δεν άντεξε τα κρούσματα ή κάποιο λοκντάουν. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα μπορείς να πας πουθενά γιατί θα θεωρείσαι και επισήμως επικίνδυνος. Και τότε θα κλαίγεσαι και θα παραπονιέσαι. Και τότε θέλω να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου ότι έκανα μία, έστω και απέλπιδα, προσπάθεια να σε κάνω να καταλάβεις. Και μπράβο μου.
Απ’ την αρχή μέχρι το τέλος του κειμένου, άλλο δεν κάνει o Βουλαρίνος απ’ το να προσπαθεί να τρομάξει εκείνον που, υποτίθεται, φοβάται. Το επίπεδο της γνώσης / πληροφόρησης, όπως και της επιχειρηματολογίας του, καθορίζεται από δυο στοιχεία : την ιδιότητα του μίσθαρνου της εξουσίας, που αποστολή έχει να κρατά τον κόσμο στο “επιθυμητό” state of mind, και το extremely low IQ που κρύβει πίσω απ’ το εξυπνοκώλικο στιλάκι του. Σημειωτέον ότι απευθύνεται, μ’ αυτό το στιλάκι, στο 60% του πληθυσμού της χώρας.
Σπεύδει να επισημάνει ότι δεν μας συμπαθεί καθόλου. Δε θα ενδιαφερόταν για την υγεία μας, εάν δεν είχαμε το θράσος να κυκλοφορούμε ανεμβολίαστοι. Του επιστρέφουμε την τιμή που μας κάνει επιδεικνύοντας τέτοια ειλικρίνεια, ομολογώντας ότι …ούτε εμείς τον συμπαθούμε. Ούτε και μας απασχολεί ο δεισιδαιμονικός φόβος που αισθάνεται [;] για την υγεία του. Πόσο μάλλον, όταν προκειμένου να ησυχάσει από αυτόν, πρέπει να αποδεχτούμε εμείς τον τίτλο του πειραματόζωου της Pfizer. Αν πράγματι φοβάται, είναι ελεύθερος [θα είναι ούτως ή άλλως …υποχρεωμένος] να κυκλοφορεί με διπλή μάσκα εις τον αιώνα τον άπαντα.
Τον κύριο Βουλαρίνο δεν τον ενδιαφέρει ο λόγος για τον οποίο δεν θέλουμε να κάνουμε το εμβόλιο. Μπορεί να φταίει ο φόβος της βελόνας, μπορεί να φταίει η ανάγκη μας να κάνουμε τους έξυπνους, μπορεί να φταίει που πιστεύουμε τις ανοησίες που διαβάζουμε στο Facebook *
Για τους νεκρούς που συσσωρεύονται καθημερινά, ένας με δυο τη μέρα λίγο μετά το εμβόλιο, δεν έτυχε να ακούσει. Δεν πήρε το αυτί του υποθέτω ούτε το εγκεφαλικό του Λαζόπουλου [έχω μιλήσει ήδη με τρεις φίλους που το αγνοούσαν, επιλέγοντας αποκλειστικά mainstream media για την ενημέρωση τους]. Αυτό σημαίνει δυο τινά: ή η αντίληψή του είναι ακόμα χαμηλότερη της διαφαινομένης, ή [το πιθανότερο] συμμετέχει στη συγκάλυψη.
Με …απλά λόγια και άπειρη συγκατάβαση, ο αρθρογράφος αναλαμβάνει να μας εξηγήσει γιατί είμαστε επικίνδυνοι. Αυτό που καταφέρνει να αποδείξει είναι ότι υπάρχει κάτι τελικά που συναγωνίζεται το θράσος του : το πόσο φουκαράς και ανίδεος είναι [«Μόνο τα μικρά παιδιά που ακόμα δεν μπορούν να εμβολιαστούν και κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από μετάλλαξη Δ να σκεφτείς, αρκεί για να καταλάβεις πόσο επικίνδυνος είσαι»].
Για την εμετική εκδούλευση που επιχειρεί να προσφέρει στην κυβέρνηση, χρεώνοντας τα λοκντάουν στους ανεμβολίαστους, δεν χρειάζονται σχόλια. Ούτε για τη χαιρεκακία που δεν κρύβει, για τη μοίρα που [κατά την άποψή του] περιμένει τους ανεμβολίαστους από φθινόπωρο.
Δυο λόγια μόνο για το εν γένει σκεπτικό του, που δείχνει να είναι το εξής : “εγώ ως άσχετος με όλα αυτά, αλλά ταυτόχρονα υπεύθυνος πολίτης …επιλέγω να εμπιστευτώ τον Ειδικό **. Ακολουθώ την Επιστήμη”. Ακολουθώντας την ίδια λογική, σε όλους τους τομείς ανεξαιρέτως, οι μη έχοντες ακαδημαϊκού επιπέδου γνώσεις, σχεδόν δηλ. οι πάντες, οφείλουν να ακολουθούν τυφλά οδηγίες ειδικών, de facto εμπιστεύσιμων. Στο πλαίσιο του Great Reset [να το ‘χει ακουστά ο …Βουλαρίνος;], το κόνσεπτ “ενημερωμένος πολίτης” εξατμίζεται. Ο πολίτης της Επανεκκίνησης οφείλει απλώς να υπακούει, αδαής περί τις λεπτομέρειες, ακόμα κι αν αυτές αφορούν στην επιβίωσή του.
* η “διαλεκτική Βουλαρίνου” αρνείται τα ουσιαστικά, περιοριζόμενη σε επίθετα και χαρακτηρισμούς : όλα αυτά είναι ανοησίες – end of discussion. Στους “απατεώνες” που μιλούν για πρόκληση μεταλλάξεων απ’ τα εμβόλια περιλαμβάνει υποθέτω τον Luc Montagnier, τον νομπελίστα ιολόγο που ανακάλυψε τον HIV.
** Αυτό, παριστάνοντας ότι αγνοεί, ή όντως αγνοώντας ότι κι εμείς το ίδιο κάνουμε : αναπαράγουμε απόψεις ειδικών. Απλώς των …λάθος ειδικών κατά τον Βουλαρίνο, που ξαφνικά εμφανίζεται με τεράστια αυτοπεποίθηση ως προς τις επιλογές του, αν και άσχετος.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Να δούμε τι θα λένε όταν αποκαλυφθεί ότι το Εμβόλιο δεν κάνει απολύτως τίποτα. Κάποιος θα έχει μείνει ανεμβολίαστος φαντάζομαι να του φορτώσουν τη.. γενοκτονία. Ίσως πάλι να φταίνε αυτοί που μπήκαν στο κλαμπ αδικαιολόγητα καθυστερημένοι. Ακόμα περισσότερο εκείνοι που το έκαναν με το ζόρι, αφού επιστημονικές έρευνες θα έχουν αποδείξει ότι δεν σε πιάνει αν δεν το πιστεύεις – αν και στην πραγματικότητα δε σε πιάνει ακόμα και αν το πιστεύεις.
Γενικά όπως σου ξαναείπα έχω την αίσθηση ότι αυτό εδώ παραείναι αφύσικο για να συνεχιστεί έτσι. Και [ρισκάρω να πω] όποτε έχω μια τέτοια αίσθηση, αυτή παίζει το ρόλο διαίσθησης.
Τώρα, αν απ’ όλες τις περιπτώσεις βρήκα να κάνω λάθος … τώρα, τι να πω.
Η φετινή σεζόν κατά τη γνώμη μου θα είναι και η πλέον κρίσιμη για την έκβαση της κατάστασης, αφού μετά την αποτυχία των ανόητων “μέτρων” οι τύποι παίζουν τώρα το τελευταίο -και ισχυρότερο υποτίθεται- χαρτί τους που είναι τα εμβόλια. Σε περίπτωση που δεν πιάσει κι αυτό – και δεν θα πιάσει, γιατί εκ των πραγμάτων δεν υπάρχουν εμβόλια για το κρυολόγημα – δυο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας. Ο πρώτος είναι ακόμα περισσότερη τρομοκρατία και μεγαλύτερα ψέματα σε συνδυασμό με συστηματικό κυνήγι μαγισσών και αποδιοπομπαίων τράγων. Προφανώς και είναι αφύσικη κατάσταση, αλλά ως γνωστόν κυριάρχησε καθόλη τη διάρκεια του ευρωπαϊκού μεσαίωνα and then some. Ο δεύτερος είναι η κατάρρευση του τερατώδους οικοδομήματος, η οποία όμως θα πρέπει να γίνει αναγκαστικά εκ των έσω, αφού λόγω του παγκόσμιου χαρακτήρα του έχει αποκλείσει τον κίνδυνο ενός εξωτερικού εχθρού. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε οι “σύμμαχοι” που θα ρίξουν το φασισμό, ούτε ο “ελεύθερος κόσμος” που θα ρίξει τον κομμουνισμό, καθεστώτα παρεμπιπτόντως που από μόνα τους έχαιραν άκρας υγείας και αποδοχής παρά τη μυθολογία περί εσωτερικής αντίστασης που καλλιέργησαν εκ των υστέρων οι νικητές. Προσωπικά θεωρώ απίθανη τη δεύτερη εκδοχή, αφενός μεν γιατί δεν μπορεί να υπάρξει εσωτερική αντίσταση χωρίς εξωτερική αρωγή – έστω και μόνο σαν πρότυπο δράσης – αφετέρου γιατί στην πραγματικότητα η εσωτερική αντίσταση στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί διαδικτυακή οφθαλμαπάτη και δεν στηρίζεται ούτε στο ελάχιστο σε συλλογικές χειροπιαστές αντιδράσεις. Οι “αντιφρονούντες” έχουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους αποδεχθεί στο σύνολό του σχεδόν το αφήγημα του κυριάρχου και διαφωνούν απλά σε κάποιες επουσιώδεις λεπτομέρειες, με άλλα λόγια παίζουν στο γήπεδο του αντιπάλου ξεκινώντας τον “αγώνα” με αυτογκόλ από ταποδυτήρια..
Οφείλω να ομολογήσω κατ’ αρχήν, επειδή χτες βραδύ συνομιλούσα με εκπρόσωπο της γενιάς των 18ρηδων, ότι η προσέγγισή σου δείχνει ανησυχητικά σωστή. Αυτό δεδομένου του ότι η πλειονότητα των ατόμων της γενιάς [εκτός πια κι αν πρόκειται για τρελή σύμπτωση που αφορά στο περιβάλλον του εν λόγω] είναι συντεταγμένοι υπέρ του εμβολίου και της χύδην “Επιστήμης” γενικότερα. Εκτός αυτού, το αισχρό κόλπο της χειρότερης κυβέρνησης στη μεταπολεμική ιστορία, να πολιτικοποιήσει το θέμα, φέρνει το στίγμα των “Ζαίων” σε ανθρώπους σαν κι εμάς [ευχαρίστως θα το αποδεχόμουν αν ο Πολάκης δεν είχε εξοριστεί στις εφεδρείες] και συσπειρώνει τη μάζα πίσω απ’ το “εμβόλιο – η μόνη λύση”, με διαμορφούμενο το αφήγημα ότι “εμβολιοαρνητής στην Ελλάδα είναι …ή ακροδεξιός, ίσως και Χρυσαυγίτης, ή Συριζαίος, και οι δύο πάντως κινούμενοι από πολιτική σκοπιμότητα”.
Παρόλα αυτά …θα επανέλθω.
Έχω την εντύπωση ότι η αντιμετώπιση αυτού του πράγματος, αν μπορεί να υπάρξει, οφείλει να εστιάσει όχι σε παράθεση “στοιχείων”, στα οποία οι άλλοι αντιπαραθέτουν επιχειρηματολογία …Πατακού [“Άλ διζ αρ λάιζ”] αλλά σε όσο γίνεται πιο φιλότιμες αναλύσεις βασισμένες σε κοινούς τόπους.
Όχι να “αποκαλύπτεις” [όχι ότι κι αυτό βλάπτει, σε κάποιες περιπτώσεις] αλλά να θυμίζεις με επιμονή, μήπως και γίνει ξανά μάντρα, το γαμημένο “ένα κι ένα κάνουν δύο, δύο και δύο κάνουν τέσσερα”.
Μα οι καθημερινές επαφές είναι που με θορύβησαν κι εμένα και όχι κάποια διαίσθηση ή στρατηγική ανάλυση που έτσι κι αλλιώς προοιωνίζονταν τα χειρότερα. Όλες ανεξαιρέτως οι περιπτώσεις που τυχαίνει να γνωρίζω δείχνουν σταθερά προς την ίδια κατεύθυνση της εξάλειψης κάθε αντίστασης, στο βαθμό φυσικά που υπήρξε πραγματικά. Και δε μιλάω για παραίτηση – από την οποία προσωπικά ελάχιστα πλέον απέχω – μιλάω για πίστη στη δύναμη του εμβολίου, της επιστήμης και της εξουσίας. Η εμμονή της κυβέρνησης να εμβολιάσει και τους αγέννητους οφείλεται στις γνωστές υπερβολές της τουριστικής απελπισίας και όχι σε κάποια πραγματική απροθυμία του κόσμου να εμβολιαστεί που απλώς δεν υφίσταται. Μια χαρά εξελίσσεται η εθνική μας εμβολιαστική εκστρατεία, τα ποσοστά της οποίας ελάχιστα διαφέρουν πρακτικώς από αυτά της παγκόσμιας πρωτοπορίας. Και στην τελική γιατί να το καθυστερήσουμε; Όσο ταχύτερα εμβολιαστεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, τόσο ταχύτερα θα φανεί και η ανεπάρκεια του συγκεκριμένου μέσου. Η προσπάθεια να επιβραδυνθεί το αναπόφευκτο δημιουργεί απλώς υποψίες για τους αρνητές του εμβολιασμού ότι σαμποτάρουν συνειδητά μια εντελώς καλοπροαίρετη εκστρατεία, ενώ συγχρόνως τους καθιστά εύλογο στόχο της κυβερνητικής προπαγάνδας χωρίς να επιτυγχάνει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Εξάλλου και οι περισσότεροι “αρνητές” πιστεύουν και με το παραπάνω τόσο στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου όσο και στις δυνατότητες της επιστήμης, τις οποίες μάλιστα μεγαλοποιούν (από την αρνητική τους πλευρά) σε βαθμό που υπερβαίνει ακόμα και τις διακηρύξεις των ίδιων των επιστημόνων. Όχι δηλαδή ότι μια διαφορετική τακτική θα είχε καλύτερη κατάληξη – προσωπικά δοκίμασα πιο ριζοσπαστικές προσεγγίσεις με αποτελέσματα που κυμαίνονται από αρνητικά έως μηδέν και τώρα σκέφτομαι να περιορίσω τις φιλοδοξίες μου στο επίπεδο μιας διακριτικής και ταπεινής επιβίωσης, όσο μου επιτρέπει φυσικά κάτι τέτοιο η προσωπική μου ιδιομορφία..
Ας ελπίσουμε στην εκδοχή της “ενδόρρηξης” η οποία θα “τραφεί” απο την “έκρηξη” βερμπαλιστικής τρομοκρατίας και όλο “αυτό” να γίνει σε “warp speed” 😈…
Για την εμπιστοσύνη εντωμεταξύ που μπορεί να έχει κανείς στη ειλικρίνεια και τη σταθερότητα των απόψεων του διαδικτυακού – αλλά και γενικότερα – του όχλου, η “περίπτωση Καρολάιν” υπήρξε ιδιαίτερα διαφωτιστική. Τον πρώτο καιρό διαρρήγνυαν όλοι ανεξαιρέτως τα ιμάτιά τους από απόγνωση και οργή για τους αλλοδαπούς δολοφόνους και την ανεπάρκεια της αστυνομίας. Με το που ξεκίνησε η τελευταία την εκστρατεία των διαρροών – γιατί περί αυτού πρόκειται – νάσου αμέσως ακολούθησαν οι εγχώριοι Πουαρό, μέχρι που φτάσαμε στην τελική αποκάλυψη, οπότε τα ίδια πρόσωπα δήλωναν τώρα ότι τον είχαν καταλάβει από την αρχή. Και το πίστευαν.
Επ’ αυτού πρέπει να σου πω ότι, ενώ ο ίδιος ήμουν παγερά αδιάφορος εξ αρχής [απαξιούσα / απαξιώ να αναφερθώ καν στην άισθηση που μου δημιουργού(σα)ν οι φυσιογνωμίες των πρωταγωνιστών του δράματος, παρόλο που είναι έντονη και στις δυο περιπτώσεις] θυμάμαι άτομα του κύκλου μου, και ιδίως γυναίκες, να “οσμίζονται” εξ αρχής τον πραγματικό ένοχο. Βέβαια τα σγκεκριμένα άτομα δεν αποτελούν ακριβώς μέλη ενός όχλου αλλά είναι ένα στοιχείο.
Εντωμεταξύ διανύω ένα ασυνήθιστα κοινωνικό [για τα δεδομένα μου] διήμερο, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ξαναφύγω τώρα, πράγμα που από μια πλευρά με …εκνευρίζει, γιατί έχω ένα σωρο μαλακίες κατά νου για γράψιμο. Με τη βοήθεια τη “πανδημίας” αναμένεται να επιρωθεί πλήρως ο updated ορισμός του ανθρώπου [δεν θυμάμαι από ποιον]: “το ζώο που κάθεται μπροστά σε μια οθόνη” 😕
Εντωμεταξύ κάπως θυμήθηκα σήμερα την παρατήρησή σου για τις πολιτιστικές επιδόσεις της Καθημερινής και του Lifo, καθώς έπεσε τυχαία στην αντίληψή μου αμερικάνικο άρθρο που κατακεραύνωνε τη χλιαρή κατά τη γνώμη του συντάκτη του καταδίκη από τον Ταραντίνο των “βιασμών” του επιστήθιου φίλου του Weinstein. Ο εν λόγω συντάκτης δήλωνε μάλιστα εξαρχής φανατικός οπαδός του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, στου οποίου τις ταινίες ο “βιαστής” παραγωγός δεν θα έπαιρνε ως κακός ούτε τη θέση δέκατου τρίτου κομπάρσου. Κάτι σαν τους κουλτουριάρηδες που παλιότερα εξυμνούσαν την “επαναστατική γοητεία” των γραπτών του ντε Σαντ και σήμερα πρωτοστατούν στα meetoo καραγκιοζιλίκια και στην υγειονομική paranoia. Προσωπικά δεν μου πολυαρέσει ο Ταραντίνο – υπερβολικά “σινεφίλ” για τα γούστα μου – σε περίπτωση όμως που ήμουν στη θέση του, η μόνη απάντηση που θα έδινα στον αυθάδη σκατόφλωρο θα ήταν: βρε άντε στο διάολο ανόητε χέστη που τολμάς να δηλώνεις και θαυμαστής μου!
Για μένα …”σαν Σωκράτη”, ο Ταραντίνο είναι περίπλοκη περίπτωση, ανθρώπου που δίνει αισθητικό άλλοθι στο χυδαίο κόνσεπτ “όλοι με μπιστόλια” το οποίο χαρακτηρίζει την χολιγουντιανή παραγωγή των τελευταίων τριών δεκαετιών τουλάχιστον. Δεν ξέρω αν το εν λόγω κόνσεπτ χρειαζόταν πλέον αισθητικό άλλοθι, ούτε αν αυτός είναι ο λόγος της επιτυχίας του Ταραντίνο. Ακόμα πάντως και στις πιο φετιχιστικές στιγμές του [διάφορα φαντασμαγορικά στιλιζαρισμένα στιγμιότυπα των Kill Bill] με όλη μου την …κακή διάθεση, αδυνατώ να μείνω αδιάφορος στην εικονοποιία του. Συμφωνώ 100% με το πόσο κατάπτυστος είναι ο συντάκτης που αναφέρεις.
Αυτό με τον ξεπεσμό των κουλτουριάρηδων είναι θέμα προς διερεύνηση. Υπό το πρίσμα μάλιστα της ανίχνευσης των σπερμάτων της σημερινής παρακμής στην προτεραία κατάσταση. Γιατί στο φινάλε, και “τότε” κάτι αντιπαθητικοί χλεχλεδοχλέμπουρες ήταν.
Άμποτε να ξεφορτωθώ την ψυχαναγκαστική υποχρέωση να ασχολούμαι με τα της πανδημίας [σ’ αφήνουν ν’ αγιάσεις;], και να επιστρέψω σε τέτοιου είδους θέματα, για τα οποία και έφτιαξα το blog in the first place.