Βλέποντας τα πιο νεαρά ηλικιακά στρώματα του πληθυσμού να είναι και τα ευπειθέστερα στην [μη διαφέρουσα από φασιστική] προπαγάνδα της κινδυνολογίας και της εμβολιοσωτηριολογίας, μπαίνεις σε σκέψεις. Οι οποίες δεν μπορούν παρά να έχουν σαν εναρκτήριο σημείο την περίφημη “αμφισβήτηση” και την “επαναστατικότητα” – σήματα κατατεθέντα της νεαρής ηλικίας. Πώς φτάσαμε σήμερα στο vanishing point των ανωτέρω;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή : τα “ανωτέρω” …δεν αποτελού[σα]ν παρά ένα ακόμα κλισέ:
Υπάρχει μια ανάγκη του ανθρώπου, σε οποιαδήποτε ηλικία, πιο θεμελιώδης από την αμφισβήτηση. Είναι η ανάγκη να πιστέψει σε κάτι, και είναι αυτή ακριβώς που τον κάνει ευάλωτο στην εκμετάλλευση. Ιδιαίτερα μιλώντας για νέους, ευρισκόμενους σε κατάσταση ιδιαίτερης αβεβαιότητας [λόγω νεανικού της ηλικίας τους] η ανάγκη να πιστέψουν σε κάτι γίνεται ζήτημα ζωής και θανάτου. Εξ ου οι μυριάδες, κατευθυνόμενες συνήθως νεανικές cult – ομολογίες πίστεως σε πράγματα που με την πάροδο του χρόνου φαντάζουν γελοία : η τάση προς την αμφισβήτηση απ’ την οποία τρέφονται οι νεανικές cult [μουσικές – lifestyle, πολιτικές, ποδοδοσφαιρικές, κοκ] πάει χέρι-χέρι με την άδολη ευπιστία την οποία “κάποιοι” καλλιεργούν για την “ενδεδειγμένη” άποψη …διανθίζοντάς την με φανατισμό και σκληρή περιφρόνηση για τον αντίπαλο.
Διόλου περίεργο λοιπόν που το χορό εναντίον των ψεκασμένων και των αρνητών σέρνουν μεταξύ άλλων, πολλοί νέοι.
Στο κάψιμο των βιβλίων από το Γ’ Ράιχ μπροστάρηδες ήταν τα μέλη της Hitler Youth.