Με δεδομένο το μάταιον του σχολιασμού των ψευδογεγονότων της καθημερινότητας, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ασχολείσαι με κάποια που, αν μη τι άλλο, διασκεδάζουν.
Εδώ – πάνω – η μη οντότητα Kamala Harris κράζεται από το CNN για την συμπερίληψη σε ad της προεκλογικής καμπάνιας της, εικόνας του Τοίχου του Donald Trump * …τον οποίο δεν έπαυε να λοιδωρεί και να ειρωνεύεται για τη συγκεκριμένη επιλογή που θεωρούσε “σήμα – κατατεθέν” του, ενδεικτική “ξεκάθαρα ρατσιστικής” νοοτροπίας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι το CNN είναι η ναυαρχίδα της προπαγάνδας του Δημοκρατικού Κόμματος. Το ρεπορτάζ άρα ισοδυναμεί με το να βλέπεις πχ. τη Σία Κοσιώνη να στρέφεται εναντίον της εμετικής από κάθε άποψη δημάρχου Τήλου, πρωταγωνίστριας στο “ψευδογεγονός της ημέρας”. Η εν λόγω δημοσίευσε τα στοιχεία Ελληνίδας τουρίστριας – βλ. κάτω – εύλογα ενοχλημένης από τη διαμετακόμιση με πλοίο …106 λαθρομεταναστών στο νησί. Ο πληθυσμός της Τήλου, σύμφωνα με την απογραφή του 2021 ; 899 κάτοικοι.
Και δώστου σάλος απ’ τα ξεφτιλισμένα μαλάκια – “ανθρωπιστές” του Twitter.
* Επιλέγοντάς την για να υπογραμμίσει τη δράση της ως …prosecutor, εναντίον των συμμοριών των λαθρομεταναστών… Δεν είναι φυσικά η μόνη πολιτική του DT που η KH προσοικειώνεται, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην ψηφοθηρία.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εντωμεταξύ ρίχνω τις προάλλες μια δειγματοληπτική ματιά στη συνέντευξη που έδωσε μαζί με τον ασπρομάλλη και την πετυχαίνω σε κάποια φάση να λέει “πιστεύω στην κλιματική αλλαγή”. Θα μου πεις ποιο είναι το παράξενο. Μα για κάποιον που υποτίθεται ότι θεωρεί την “κλιματική αλλαγή” τόσο αυτονόητη επιστημονικά όσο τη σφαιρικότητα της Γης, το να λέει ότι “πιστεύει” στην κλιματική αλλαγή, δεν διαφέρει κατά βάθος από το να λέει ότι δεν πιστεύει στην κλιματική αλλαγή!
Ρε σου λέω είναι άρρωστη η γυναίκα. Πώς το λένε, κλινική περίπτωση – αυτό ανεξάρτητα απ’ το επίπεδο του προεκλογικού της λόγου που είναι (literally!) Μαυρογιαλούρος, όντας ταυτόχρονα τεράστια βελτίωση από το “λόγο” της των τελευταίων 4 χρόνων που ήταν ΠΙΚΠΑ level.
Ο Μπάιντεν τουλάχιστον είχε 50 χρόνια “πολιτικής καριέρας” από πίσω του, και μπορούσαν να τον “τρέχουν” με βάση τα υποτιθέμενα credits του παρελθόντος.
Για το ντιμπέιτ της 10/8 με Τραμπάκουλα (εκεί θα πέσει χοντρό γέλιο) έχει κάνει requests όπως να κάθονται οι υποψήφιοι σε γραφεία, να έχουν σημειώσεις κλπ. Εν ολίγοις δηλ., να έχει (και) τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που θα κάνουν οι (de facto) φίλα προσκείμενοι* δημοσιογράφοι. Που σημαίνει ότι το ον δεν μπορεί να κάνει μια στοιχειώδη αποστήθιση.
* Η KH είναι κολλητή τοπ στελέχους (Dana Waldren) της Disney, της οποίας ιδιοκτησία είναι το ABC NEWS, ούτως ή άλλως προπύργιο της Δημοκρατικής προπαγάνδας.
Μαυρογιαλούρω no doubt. Αυτό βέβαια δεν αφορά παρά τους Αμερικανούς που θα την ψηφίσουν και θα πάρουν σε περίπτωση που βγει μια σχετική απογοήτευση. Για μας τους υπόλοιπους αρκεί 1. Να μην ξεκινήσει νέο γύρο εξαγόμενης woke ανοησίας (προς το παρόν δεν δείχνει τέτοιες διαθέσεις) και 2. Να μην κάνει καμιά μείζονα διεθνή κουτουράδα και γίνουν όλα γης μαδιάμ (πιθανό, αλλά όχι περισσότερο από αντίστοιχη κουτουράδα του Τραμπ). Δεν ξέρω τι θεωρούν καλό οι Αμερικανοί για τον εαυτό τους – προφανώς δεν υπάρχει ομοφωνία – οπωσδήποτε όμως δεν είναι απαραίτητα καλό και για μας τους υπόλοιπους. Δεν με πείθει ακόμα πάντως η “κριτική” των τραμπικών στο πρόσωπό της, που μία τη βρίσκουν ριζοσπαστική μία συντηρητική, μία ηλίθια μία υστερόβουλη κοκ. Το κακό με τον Τραμπ είναι ότι χορεύει στους δικούς της ρυθμούς και όχι το αντίστροφο. Από την άλλη σα να έχει ρίξει λίγο κι αυτός τους πολεμοχαρείς τόνους και γενικώς τις ακρότητες, πράγμα που κάπως με καθησυχάζει σε περίπτωση που κάνει επιτέλους το απωθημένο του (γιατί περί αυτού πρόκειται) πραγματικότητα.
Ως προς την κλιματική αλλαγή, υποθέτω, μέσα στο πολτώδες μυαλό της KH, το να τονίσει την πίστη της σ’ αυτήν, λειτουργεί σαν υποδήλωση της απιστίας του DT. Θα μπορούσε να έχει συμπληρώσει …”όχι σαν αυτόν τον …literally Hitler”.
Η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι οι έτη φωτός μπροστά πρωτοπόροι της οικολογίας, των οργανικών καλλιεργειών και της ανανεώσιμης ενέργειας ήταν οι …original Nazis – άσχετα αν αυτό αποσιωπάται βολικώτατα από διάφορους που μένουν στα χορτοφαγικά ήθη του “Φύρερ” (ο οποίος δεν ήταν καν επαγγελματίας χορτοφάγος – έτρωγε που και που το κρεατάκι του).
Σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής ο Χίτλερ υπήρξε γενικά πολύ ανοιχτόμυαλος και πρακτικός – εξωτερικής πολιτικής όχι και τόσο. Τελικά τον έφαγαν κι αυτόν τα κολλήματά του.
Γενικά ναι. Όσο για το επίτευγμα της μετατροπής μιας εξαθλιωμένης Γερμανίας σε υπερδύναμη, σε ελάχιστο διάστημα, αυτό αγνοείται “εύλογα” απ’ τους ιστορικούς. Καθότι τίποτα καλό δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει πηγάσει από έναν …literally Hitler.
Μέρος βεβαίως της εσωτερικής πολιτικής ήταν και η εβραιοφαγία του – όχι ότι την επινόησε ο ίδιος, αλλά κατάφερε να ταυτιστεί μ’ αυτήν εις τον αιώνα τον άπαντα.
Από κάποιες απόψεις ευτυχώς – τόσο για τους ίδιους τους εβραίους που μετατράπηκαν σε ιερές αγελάδες μεταπολεμικά, όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο, αφού μια συνεργασία με τους εβραίους θα του εξασφάλιζε πιθανότατα την αποκλειστικότητα της ατομικής βόμβας. Η παγκόσμια ιστορία είναι υποτίθεται το παγκόσμιο δικαστήριο, αλλά στην πραγματικότητα καλό και κακό βρίσκονται μόνο in the eye of the beholder. Ή μάλλον το κακό βρίσκεται πίσω και από το καλό και από το.. χειρότερο.
Είμαι σίγουρος ότι αν μπορούσαν οι εβραίοι να γυρίσουν το χρόνο πίσω και να ξαναγράψουν την ιστορία – πώς ακριβώς άραγε? – δεν θα το έκαναν. Το ίδιο και οι Κύπριοι που έκαναν την τύχη τους από τότε που χώρισαν τα τσανάκια τους με τους Τούρκους.
Δεν ξέρω με ποια λογική έβαλε η Χάρις το φράγμα στο διαφημιστικό της, αλλά, όσον αφορά το βασικό χαρακτήρα του, έχει πιθανότατα δίκιο. Αν δεν μπουν από εκεί, θα μπουν από αλλού. Αν δεν μπουν από ξηρά, θα μπουν από θάλασσα κοκ. Και μετά τι θα τους κάνουν? Η μόνη λύση στην πραγματικότητα είναι να τους κάνουν δούλους ή να τους εξοντώσουν ή και τα δύο στα πρότυπα του Χίτλερ. Όλα τα υπόλοιπα είναι ημίμετρα. Θεωρητικά υπάρχουν και μακροπρόθεσμα σχέδια που θα μπορούσαν ίσως να λύσουν το πρόβλημα χωρίς τη ρήση απάνθρωπων μεθόδων, αλλά ποιος ενδιαφέρεται.
Καθώς ξαναδιαβάζω εντωμεταξύ τα παραπάνω σχόλια, επιβεβαιώνεται μέσα μου αυτό που σκέφτομαι όλο και συχνότερα τελευταία. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να μην παρεξηγηθούν προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, όχι μόνο από κομματισμένους ανθρώπους, αλλά και – ή μάλλον πρωτίστως – από τους αλγορίθμους του Μεγάλου Αδερφού. Καλύτερα να τα σταματήσω εντελώς και για το δικό μου το καλό και για το καλό του δικού σου blog που κατά καιρούς καταχρώμαι. Αν υπάρχει κάποια βάση στις απόψεις μου σχετικά με το πού κατευθύνονται οι δυτικές κοινωνίες, τότε δεν έχω άλλη επιλογή από την αποχή. Αν όχι, τότε δεν έχουν κανένα νόημα δημοσίευσης.
Την κατανόησή σας για αργοπορημένες απαντήσεις, καθότι …είμαστε ακόμα στα μισά του δρόμου με τις κούτες.
Όντως μια ολόκληρη γενιά Εβραίων αποκόμισε (αναμφισβήτητα) οφέλη εκ της θυσίας της προηγούμενης – δεν σημαίνει αυτό βεβαίως και ότι θα έπρεπε να στήσουνε άγαλμα στον Φύρερ. Φυσικά δεν υπονοείς καν κάτι τέτοιο, κάποιος κακόβουλος όμως, χαμηλού IQ αναγνώστης θα μπορούσε να το ξεφουρνίσει ως “συμπέρασμα”.
Κάτι παρόμοιο σε μικρότερη κλίμακα και για τους Τσίμπριους : έχω οικεία μου πρόσωπα, μικρά παιδιά το ’74, που κουβαλάνε ακόμα το “τραύμα” της απώλειας – fact.
Ως προς το πρόβλημα της μετανάστευσης, δεν νομίζω ότι είναι τόσο περίπλοκο, ούτε στην ανάλυση * ούτε στην αντιμετώπισή του. Η οποία αντιμετώπιση, πέρα από τα απαραίτητα, αμέσου δράσεως, αστυνομικά μέτρα, θα πρέπει να συνίσταται σε σοβαρή βοήθεια προς τις “ανατυσσόμενες” χώρες, μέσω επενδύσεων κλπ. πος αναβάθμισή τους (συμφωνώ με τα περί αποικιοκρατίας. Ο …Μαρξ συμφωνεί επίσης – βλ. άποψη περί Ινδίας, ‘Η Αποικιοκρατία Στην Ασία’, Εκδόσεις Άγρα).
Η αντιμετώπιση της μετανάστευσης περνάει επίσης από την απομυθοποίηση του αφηγήματος των open borders και της γλοιώδους “ανθρωπιστικής ευαισθησίας” με την οποία το διαφημίζουν οι κυνικότεροι άνθρωποι στον πλανήτη.
* …η άποψή μου γι’ αυτό, πριν ακόμα απ’ την “έκρηξη” του ’15, είναι ότι οφείλεται στο “πλησίασμα” των πολιτισμών μέσω της καλής μας τεχνολογίας, σε μια διαδικασία δύσκολα αντιστρέψιμη, βλ. κείμενο του ’19 στο blog “Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΩΝ ΔΟΧΕΙΩΝ, https://oannes.gr/%ce%b7-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%bf%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b7/ το οποίο αποτελεί απόηχο παλαιότερων στον ΗΧΟ.
…Ως προς το section του comment “δεν υπάρχει περίπτωση να μην παρεξηγηθούν … κανένα νόημα δημοσίευσης” που είχε μείνει έξω από την εσπευσμένη, όπως ό,τι κάνω αυτό τον καιρό απάντησή μου (ακόμα και τα κομμάτια που γράφω είναι κυρίως …work songs τα οποία μουρμουράω ξεπακετάροντας και τακτοποιώντας) : οι άνθρωποι, κομματισμένοι ή μη, που έχουν την τάση να παρεξηγούν διάφορα, δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν περισσότερο από τους αλγόριθμους, δηλ. καθόλου. Οι ίδιοι οι αλγόριθμοι εκπονούνται από “αναβαθμισμένες” βερσιόν των παραπάνω (= ignorant idiots με τεχνικές δεξιότητες).
Σε οποιαδήποτε περίπτωση θεωρώ κάθε φράση σου πολύτιμη, ασχέτως του αν διαφωνώ (σπανίως) ή συμφωνώ μ’ αυτήν.
Το ξεπακετάρισμα και η τακτοποίηση έχουν πάντως τη γοητεία τους. Η ανατακτοποίση αγαπημένων πραγμάτων αποτελεί για μένα την κύρια μέθοδο “υπερβατικού διαλογισμού” – τουτέστιν της απόλυτης απόσπασης από το “εγώ” και τις ανησυχίες του. Thanks for your kind words, αλλά συνεχίζω να θεωρώ τη δημοσιοποίηση των απόψεών μου πραγματικό πρόβλημα – στην “αληθινή” ζωή μάλιστα περισσότερο από τη διαδικτυακή. Μη σου πω κιόλας ότι το ίντερνετ μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω ένα σωρό πράγματα που το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον μου απέκλειε. Φαντάζομαι βέβαια ότι το ίδιο θα λένε και όσοι το χρησιμοποιούν πρωτίστως για να βριστούν και να γαμηθούν με αγνώστους. Live and let live.
Ότι την έχουν τη γοητεία τους την έχουν. Κάποια στιγμή βέβαια προκαλείται ένα είδος συνωστισμού αναμνήσεων, ιδίως με τα βιβλία, καθότι παρελαύνουν από μπροστά σου items όλων των εποχών, από παιδικά μέχρι this year’s stuff. Αυτό σημαίνει μια ιλιγγιώδη εναλλαγή εαυτών, καθώς με το καθένα που βλέπεις διακτινίζεσαι στο χωροχρόνο στον οποίο το διάβασες …για κάτι δευτερόλεπτα μέχρι το επόμενο. Πέρα από τη ζαλιστική παράμετρο το πράγμα μπορεί να γίνει καμιά φορά οδυνηρό (where have all the good times gone, ματαιότης ματαιτήτων κτλ. κτλ.). Κατά βάσιν πάντως είναι ευχάριστο.
Ως προς τη δημοσίευση των απόψεων, προσωπικά έχω πάρει απόφαση ότι είναι ένα πρόβλημα με το οποίο θα συνεχίσω να ζω όπως ζούσα πάντα – το “κλασικό” συναίσθημα να λες κάτι, για σένα αυτονόητο, και να αντιμετωπίζεις ξαφνικά από “απλή” έκπληξη μέχρι κανονική υστερία.
Αλλά στην αληθινή ζωή μπορείς πιο εύκολα να “διασκεδάσεις” μια αρνητική εντύπωση. Άσε που δια ζώσης οι εκφράσεις είναι σίγουρα πιο μετρημένες – θεωρώ δεδομένο ότι κύρια αιτία για την εκτράχυνση των επικοινωνιακών ηθών in real life είναι η τζάμπα μαγκιά που πυροδοτεί η διαδικτυακή ανωνυμία / απόσταση.
Το διαδίκτυο είναι απλός πολλαπλασιαστής έντασης, αρνητικής κυρίως.
Συμφωνώ, είναι λίγο σαν τους τύπους που σε βρίζουν από την ασφάλεια της απόστασης που προσφέρει το αυτοκίνητο, τους χωρισμούς από τηλεφώνου ή τους πολέμους μέσω υπολογιστών. Το πρόβλημα για μένα δεν είναι τόσο το άμεσο confrontation, όσο το γεγονός ότι ο “προσβεβλημένος” μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να σου στερήσει πράγματα που δυστυχώς χρειάζεσαι ως υλικός άνθρωπος. Και για να επιστρέψω στο θέμα των μεταναστών, κανένας από αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν μια τέτοια δυνατότητα στη δική μου περίπτωση δεν έτυχε ποτέ να είναι ξένος. Αυτονόητο ίσως – βασικά όχι και τόσο – hard fact δε.
Στην εποχή μας το πιο απλό είναι δυστυχώς το πιο περίπλοκο. Καμία λύση δεν θα δώσουν ούτε οι “εχθροί” ούτε οι “φίλοι” των μεταναστών. Εντωμεταξύ, τώρα που το σκέφτομαι, περιέργως έχω πάει στην Τήλο πριν από τριάντα περίπου χρόνια. Πρέπει να ήταν μάλιστα η τελευταία φορά που ταξίδεψα με πλοίο. Αν εξαιρέσεις κανά δύο hot spots “πολιτισμού”, το νησί γενικά ήταν μια μεγάλη άγρια ερημιά, κατά τόπους ιδιαίτερα υποβλητική. Με λίγη καλή θέληση εκατέρωθεν μερικοί εργατικοί μετανάστες θα το μετέτρεπαν σε αγροτικό παράδεισο. Αλλά όχι. Αυτό που ονειρεύονται είναι μια καταναλωτική πανδαισία στο Παρίσι, στο Λονδίνο ή σε κάποια παρόμοια σκατούπολη από αυτές που ο δυτικός καπιταλισμός τρίβει νυχθημερόν στα μούτρα δικαίων τε και αδίκων.
Συμφωνώ ως προς τον αγροτικό παράδεισο. Όμως, πέρα από τις …κοσμοπολίτικες διαθέσεις των ούγκανων, η απροθυμία του ίδιου του ελληνικού κράτους φαίνεται από τη στοργική συμπεριφορά του στους γηγενείς αγρότες, in unison with its masters’ voice.