Ένα αστείο με το οποίο μου άρεσε να πειράζω τις φεμινίστριες φίλες μου, ήταν αυτό: καλή και άγια η ισότητα των φύλων, και τα λοιπά και τα λοιπά. Αλλά …πόσο άνετα θα αισθανόσασταν σε ένα αεροπλάνο με πιλότο γυναίκα ;
Το ποσοστό αυτών των τελευταίων, 97 χρόνια από τότε που η Αμέλια Έρχαρτ διέσχισε τον Ατλαντικό, εξακολουθεί να είναι ελάχιστο : 5% παγκοσμίως. Και δεν καταλαβαίνει κανείς γιατί, όντας κατ’ αρχήν θέμα επιλογής, θα έπρεπε να αλλάξει.
Στο πλαίσιο βέβαια της “woke” υστερίας – άρματος της προόδου για την αμερικάνικη σκηνή, βρισκόμαστε και εδώ μπροστά σε …εξελίξεις.
Η εταιρία United Airlines ανακοίνωσε ότι θα προσλάβει 10.000 νέους πιλότους μέχρι το 2030, οι μισοί από τους οποίους θα είναι γυναίκες και έγχρωμοι. Αυτό με σκοπό την καλύτερη εκπροσώπηση των πληθυσμιακών ομάδων στο cockpit [!], καθότι, μόνο το 7% αυτή τη στιγμή είναι γυναίκες και μόνο το 13% έγχρωμοι, μια ασυγχώρητη δυσαναλογία με τα ποσοστά των επιβατών.
Οι εξελίξεις στο επάγγελμα του πιλότου υπήρξαν πάντα πιλοτικής φύσεως : είναι εκεί * όπου πρωτοεμφανίζεται το φαινόμενο της υποκατάστασης του ανθρώπου από το κομπιούτερ, του οποίου ο πιλότος αποτελεί επί της ουσίας ελεγκτή, με ενεργό συμμετοχή περιορισμένη σε δραστηριότητες όπως η απογείωση, η προσγείωση και η ανάληψη manual διακυβέρνησης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ** .
Το φαινόμενο τείνει να επεκταθεί ακόμα και σε επαγγέλματα που ουδείς διενοείτο ότι θα μπορούσαν να διεκπεραιωθούν από εξελιγμένα software, …γιατρού και δικηγόρου μη εξαιρουμένων… Αυτή είναι μια σκέψη που θα ήταν καλό να κρατάμε στο μυαλό, όταν ακούμε πόσο “γελοία” είναι τα “συνωμοσιολογικά” σενάρια περί σχεδίου απομοίωσης του πληθυσμού της Γης. Και να τη συνδυάζουμε με ένα άλλο δεδομένο: οι ιδιότητες που μοιραζόμαστε, η πλειονότητα των ανθρώπων, σύμφωνα με την upper class, είναι εκείνες του αναγκαίου κακού / υπηρέτη / υποζύγιου.
Η ολοένα πιο μαχητική διεκδίκηση εισδοχής των γυναικών στα ανδροκρατούμενα επαγγέλματα εξελίσσεται παράλληλα με την υποκατάσταση από τη μηχανή στην οποία αναφερθήκαμε, και το πέρασμα σε δεύτερη μοίρα ιδιοτήτων που έκαναν το ανδρικό φύλο εκ φύσεως πιο συμβατό με αυτά.
Το ίδιο το “εκ φύσεως” καταργείται από το νέο …αφήγημα, επικεφαλίδα του οποίου είναι η “σοφή” φράση της Μποβουάρ : “η γυναίκα δεν γεννιέται, γίνεται”.
Το ερώτημα που θα με ενδιέφερε να επαναφέρω, ελαφρώς παραλλαγμένο είναι : θα προτιμούσε κάποιος να ταξιδέψει με ένα σκάφος του οποίου πιλότος είναι άνδρας η γυναίκα;
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο ελάχιστος συγκριτικά αριθμός γυναικών πιλότων δεν αποδεικνύει κάποια προκατάληψη εναντίον τους, αλλά κάτι λιγότερο επιδεκτικό συναισθηματικής / ιδεολογικής φόρτισης : απλούστατα, μικρό ποσοστό “δηλώσεων συμμετοχής”, και ακόμα μικρότερο “πλήρωσης των προϋποθέσεων”.
Στη δεκατία του ’50, ας πούμε, όχι κάποιες “σεξιστικές προκαταλήψεις”, αλλά η ανάγκη μέριμνας για στοιχειώδη ασφάλεια, θα καθιστούσαν μια διακήρυξη όπως αυτή της United Airlines ανέκδοτο.

* Εννοείται ότι προάγγελος των εξελίξεων είναι οι διαστημικές πτήσεις, απλώς η συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν συνιστά mainstream επάγγελμα.
** Είναι στατιστικά παρατηρημένο τις τελευταίες δεκαετίες ότι η πλειονότης των [συνολικά μειούμενων] αεροπορικών δυστυχημάτων οφείλεται σε υποβάθμιση των αντανακλαστικών των πιλότων, προερχόμενη ακριβώς από τον εφησυχασμό που συνεπάγεται η σχέση με τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο που κυβερνά το αεροσκάφος…