Έχοντας ξεκινήσει ως παιδί μια τηλεοπτική [The Time Tunnel”] σχέση με τα ταξίδια στο χρόνο, έφτασα κάποια στιγμή νομοτελειακά στην σκέψη: αν ταξίδευα προς τα πίσω, κι έπεφτα πάνω σε ένα άγνωστο ακόμα …Χίτλερ, δεν θα’πρεπε να τον σκοτώσω, ώστε να “αλλάξω την ιστορία;” [οι δαιδαλώδεις προεκτάσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος ήταν too much για το παιδικό μυαλό μου]. Θα μπορούσα να το κάνω; να …σκοτώσω άνθρωπο για καλό σκοπό; και τι με περίμενε τότε, η θεία ανταμοιβή ή η θεία τιμωρία;
Αυτή η ανάμνηση, της πρώτης “τέτοιου τύπου” εμπειρίας που είχα, με βοηθάει σήμερα να νιώσω τι συμβαίνει στο μυαλό του Trump hater.
Όταν ένας άνθρωπος σε θέση ισχύος δυσφημείται από τόσες πλευρές, με τόση λύσσα, όταν το πρόσωπο του γίνεται η ενσάρκωση του απόλυτου κακού [“literally Hitler”] η απομάκρυνσή του απ’ τη θέση ισχύος μπορεί να σου φανεί …κατεπείγουσα υπόθεση. “Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, και το τελευταίο για το οποίο θα στενοχωριόταν ο …Trump hater είναι να μάθει για νοθείες και πράσινα άλογα. “Και λοιπόν;”, θα έλεγε σηκώνοντας τους ώμους του, και συνεχίζοντας να πανηγυρίζει.
Εξ ου το όργιο που αποκαλύπτεται αυτές τις μέρες:
Με σωρεία νεκρών από χρόνια ψηφοφόρων.
Με “σφάλματα” προγραμμάτων εκλογικών κομπιούτερ που “μετέτρεψαν” χιλιάδες χιλιάδων ψηφοφόρων του Trump σε ψηφοφόρους του Biden, και κραυγαλέες παραβιάσεις του νόμου του Benford [https://en.wikipedia.org/wiki/Benford%27s_law] που προκύπτουν από την καταμέτρηση των ψήφων του Biden.
Με πληθώρα περιπτώσεων όπου Ρεπουμπλικανοί εκλογικοί αντιπρόσωποι εμποδίστηκαν να παρακολουθήσουν την καταμέτρηση απωθούμενοι βίαια από Δημοκρατικούς. Όλα τα ανωτέρω, ως δια μαγείας, σε swing states, ακριβέστερα δε σε περιοχές ελεγχόμενες από Δημοκρατικούς [Pennsylvania, Wisconsin, Michigan, Nevada, Georgia, Arizona].
Και με τα mainstream / social media να …απορρίπτουν ασυζητητί τους ισχυρισμούς περί απάτης, να αναφέρονται στην “νίκη Biden” ως κάτι δεδομένο και συντελεσμένο, και να κηρύσσουν περίοδο συμφιλίωσης και …θεραπείας του Έθνους. Όλα αυτά επιπλήττοντας τον Trump για άρνηση ήττας και τοποθέτηση εμποδίων στην ομαλή μετάβαση…
Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο της fake reality – αναβάθμισης των fake news – Δημοκρατικοί δημοσιολόγοι προβαίνουν σε απίστευτες προγραφές των …Trump supporters, όπως αυτές που ακούγονται στην αρχή του βίντεο, κάτω : “we have to level them, because if there are survivors, they will do it again…”
Να μην ξεχάσουμε την απίθανη “δημοσιογραφική” παρουσία του Γιάννη Στρατάκη στα ελληνικά media, ο οποίος επισήμαινε ότι …οι Έλληνες της ομογένειας που υποστήριξαν τον Trump δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητοι …
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ό,τι κι αν έγινε πάντως τελικά, ένας τέτοιος ισχυρισμός από μέρους του Τραμπ δεν αποτελεί παραδοχή της απόλυτης αδυναμίας του ως προέδρου; Τι νόημα έχει δηλαδή να προτιμήσει κανείς κάποιον που δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει ούτε την ελάχιστη αξιοπιστία των εκλογών που διοργανώνει τυπικά η δική του κυβέρνηση; Προσωπικά μου θυμίζει κάτι αλλόκοτους τύπους που κλαίγονται δημόσια επειδή τους χτυπάει συστηματικά η γυναίκα τους. Οι υποψίες μου για την επερχόμενη ήττα του Τραμπ είχαν αρχίσει να φουντώνουν μετά τους ανεκδιήγητους θεατρινισμούς με τη “νίκη του επί του κορωνοϊού” και τις από καρδίας ευχαριστίες του στις φαρμακευτικές. Με δεδομένο δηλαδή ότι κάθε υποψήφιος έχει τη δική του εσωτερική ενημέρωση σχετικά με το αναμενόμενο αποτέλεσμα, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι θα πρέπει να είναι πραγματικά απελπισμένος για να καταφεύγει σε τέτοιου είδους καραγκιοζιλίκια.
“Έρχομαι να διαφωνήσω μαζί σου” που λέγαν και οι great old ones. Η ανεξέλεγκτη δραστηριότητα σε διάφορες πολιτείες είναι εξ ίσου “εφικτή” όσο και τα επεισόδια που ταλανίζουν τις ΗΠΑ μήνες τώρα. Και όλες λαμβάνουν χώρα σε κομητείες ελεγχόμενες από dems. Υπάρχει κατάσταση κράτους εν κράτει, που αποτελεί απότοκο του περίπλοκου συστήματος των ΗΠΑ. Άλλωστε …οι Δημοκρατικοί κατηγορούσαν τον Trump για “κλοπή” των προηγούμενων εκλογών [με τη βοήθεια των Ρώσων…] με κυβέρνηση Ομπάμα.
Επί τρία χρόνια κυνήγαγαν τον “ανθρωπάκο” ως …illegitimate president και τώρα μιλάνε για τον ένα μήνα που θα χρειαστεί η διερεύνηση.
Συμφωνώ απόλυτα με όλα τα παραπάνω, αλλά δε βλέπω τι πλεονέκτημα σε σχέση με τους αντιπάλους του αποτελεί αυτό για τον Τραμπ. Γενικότερα η θέση του Προέδρου τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει καθαρά συμβολική, με αποτέλεσμα να έχει καταλήξει πλέον αντικείμενο κοκορομαχίας μεταξύ ξεμωραμένων ή φαντασμένων υπερηλίκων. Για να συνοψίσω τη θέση μου για τον Τραμπ, είτε από δική του αδυναμία είτε λόγω των αντικειμενικών συνθηκών οι μεγαλόστομες διακηρύξεις του δεν ξεπέρασαν ποτέ το επίπεδο της ρητορείας και το τελευταίο μάλιστα διάστημα έμειναν πίσω ακόμα κι από αυτό. Άλλοι κάνουν πραγματικά κουμάντο και ποσώς επηρεάζονται από το αν οι μαριονέτες τους παριστάνουν ότι βγάζουν και γλώσσα ή προτιμούν απλώς να κάνουν την πάπια..
Ως προς το ότι επί της ουσίας άλλοι κάνουν κουμάντο συμφωνώ. Η δική μου άποψη για τον Trump είναι ότι αντιπροσωπεύει ένα πιο ήπιο, πιο ομαλά [αργά] εξελισσόμενο σενάριο προς την ίδια κατεύθυνση. Φοβάμαι ότι με τον γερο-ξούρα και την κυρά-καριόλα που “προαλείφεται” τα πράγματα θα μπουν σε τρελό κατήφορο. Και, δε γουστάρω Κινέζους, έχω διαβάσει πολύ stuff γι’ αυτούς, έχω συναναστραφεί Κινέζους [είχα και δάσκαλο τέτοιο] και είμαι πεπεισμένος ότι οι τύποι δεν έχουν καλό σκοπό για μας – εννοώ τη Δύση γενικότερα. Είναι απίστετυα σνομπ πίσω από τα ανέκφραστα, σχιστομάτικα [a touch of racism maybe?] πρόσωπά τους…
Όσον αφορά τους αμερικανούς, με τα μύρια όσα έχουν κάνει τα τελευταία 75 χρόνια στον πλανήτη και με κολοσσιαίο κινέζικο χρέος στην καμπούρα τους, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Για μας τώρα.. δεν ξέρω. Ποτέ δεν ήμασταν ακριβώς “δυτική χώρα” και δεν έχω ιδέα ποια θα μπορούσε να είναι η στάση των κινέζων απέναντί μας πέραν της όποιας προφανούς κερδοσκοπικής. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τα τελευταία χρόνια όλα όσα κατά καιρούς στηλιτεύουμε προέρχονται ως επί το πλείστον εξ Αμερικής.
Ξέρω πόσο άχαρος είναι ο ρόλος του απλογητή του “αμερικάνικου πολιτισμού” και της υπό αυτόν διαδικασίας παγκοσμιοποίησης. Αλλά μια κινεζοκεντρική παγκοσμιοποίηση δεν θέλω ούτε να τη σκέφτομαι. “Δεν πιάνονται φίλοι” οι Κινέζοι. Θα βρεθούμε να νοσταλγούμε τους Αμερικανούς σαν άκακους χαζοβιόληδες.”Εμείς” μπορεί να μην είμαστε ακριβώς χώρα της Δύσης αλλά σαν τέτοια θα αντιμετωπιστούμε, με συνοπτικές διαδικασίες.
Δεν αποκλείεται καθόλου φυσικά να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως τα λες. Στην περίπτωση όμως αυτή θα έπρεπε να δεχθούμε ως μάνα εξ ουρανού κάθε αμερικάνικη σαχλαμάρα με τη λογική “TINA” (There Is No Alternative) της αείμνηστης Μάργκαρετ Θάτσερ. Ή για να το θέσω με τα λόγια του Dean Winchester σε κάποιο επεισόδιο του Supernatural: “Αν είναι να το κάνεις, κάντο με χαμόγελο – ή αλλιώς μην το κάνεις καθόλου”..
Alternative, θεωρητικά τουλάχιστον, πάντα υπάρχει και πρέπει να το ψάχνουμε. Αλλά αν το alternative είναι η …Κίνα, TINA και ξερό ψωμί.
Κάλλιο αμερικάνκη χαζοχαρουμενιά παρά κινέζικη μοχθηρία [ο Μάο δεν διέφερε σε τίποτα ως προς αυτό απ’τους αυτοκράτορες. Και ο Xi δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ τον Μάο].