Από τα ‘90s και τα ’00s [εποχές ΗΧΟΥ] μου ήταν αντιπαθές ένα είδος συλλογών που το μουσικό τους περιεχόμενο προσδιοριζόταν με βάση το mood : η τάση, ξεκινώντας από τα γνωστά New Age και ηλεκτρονικά compilations [“Chill Out Music”, “Medidation Music” etc] επεκτεινόταν στο χώρο της κλασικής, κατηγοριοποιώντας έργα διάσημα κατά κανόνα, ανάλογα με τη διάθεση που εξυπηρετούσαν, στοιβάζοντας συνθέτες όπως οι Bach, Mozart, Chopin, Beethoven, κάτω από τίτλους όπως “Romance”, “Dreams”, “Passion”, “Tranquility”.
Η χονδροειδής προσέγγιση, αποτέλεσμα αναβάθμισης εκείνης που είχε πρωτοεμφανισθεί δεκαετίες πριν ως elevator music, αλλά και μιας επιτακτικά επιβεβλημένης από την ψηφιακή τεχνολογία των late ’70s και εντεύθεν “απλοποίησης”, δεν άφηνε αμφιβολίες για το προδιαγραφόμενο μέλλον της μουσικής.
Τα παραπάνω αποτελούν πρόδρομες καταστάσεις της σημερινής, τελικής [;] πράξης του δράματος : της A.I. generated music. Το είδος των “οδηγιών” που οι συγκεκριμένες πλατφόρμες έχουν προγραμματιστεί να δέχονται από τον χρήστη, απηχεί την ίδια ακριβώς ανάγκη για μια “μουσική” εύχρηστη, άμεσα κατηγοριοποιήσιμη / μετατρέψιμη σε λεκτικές κοινοτοπίες.
Ας αφήσουμε τον [ψηφιακό;] ηλίθιο του βίντεο να μας ξεναγήσει στον μαγικό κόσμο των “cool tools” – εκδηλώνοντας ενθουσιασμό στα δυο δευτερόλεπτα ακρόασης κάθε “αριστουργήματος”.
Αληθινό tool εδώ, εννοείται είναι η ίδια η μουσική.
Πίσω στα late ’50s ο Arthur C. Clarke μάθαινε τα νέα για την πρωτοφανή, τότε, κατασκευή ενός “κομπιούτερ που έγραφε μουσική”. Η απάντησή του ήταν παροιμιώδης : “δεν έχουν παρά να κατασκευάσουν άλλο ένα κομπιούτερ που θα την ακούει”.
Φαίνεται να βρισκόμαστε σήμερα σ’ αυτό ακριβώς το στάδιο – ο υπό κατασκευήν, μάλλον υπό διαμόρφωσιν, κομπιούτερ που ζητούσε ο Arthur C είμαστε εμείς.
Κάτω, απόσπασμα της Illiac Suite [1956], πρώτου δείγματος μουσικής σύνθεσης δημιουργημένης από υπολογιστή – προγραμματισμένο από τους Lejaren Hiller, Leonard Isaacson με “συγκεκριμένες οδηγίες”.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
As you mention AI has long history in music. I’m not super impressed the AI generated video, because the the music is similar and I didn’t here anything that was really new and original. AI music is pulling known sounds together and making songs much better than the AI art I used to generate images from my lyrics, but again, I’m not hearing anything mind blowing. We can take a bunch of samples and come up with much more creative music IMHO.
I couldn’t agree more. I think the picture of us sitting in the corner, watching AI taking central stage, “composing”, “painting”, “writing essays” etc, is the picture of a dying species. That’s what they’re trying to turn us to.
You might want to check out my post from last night where I used images produced by AI using the lyrics in a song to produce the music video: https://wp.me/p1yQyy-8Zy. I have two more videos with AI images underway.
As I mentioned to Samantha, I’m finding cultural bias in the AI apps. I asked for an image of a group of losers and the AI app produced an image of a group of black men. How would it associate black men with being losers if that is not part of the programming? Out of curiosity, I asked for an image of men eating fried chicken. It gave me black men eating fried chicken. Another stereotype that has to be programmed into the AI app.
Laurie said one of her special ed students turned in a paper written by ChatGPT. The student wasn’t smart enough to add the parameters “you are a high school special ed student with limited vocabulary.” Because Laurie said the paper was full of vocabulary, much if it antiquated, that most contemporary high school students would not know, especially a special ed student.