Ως προς το ντιμπέιτ, είναι σαφές ότι ο στόχος των Δημοκρατικών επετεύχθη : η λογοδιάρροια της KH σε αντιπαραβολή με το γνωστό προγλωσσικό εαυτό της, δημιούργησε στο κοινό των αναποφάσιστων την ψευδαίσθηση κάποιων, άδηλων μέχρι χτες ικανοτήτων, και ενός αμφίρροπου αγώνα. Το τελευταίο έδωσε τη νομιμοποίηση στo χορό των ανεντίμων (aka “δημοσιογράφων”) να ξεκινήσει, ράβοντας και ξηλώνοντας κατά το δοκούν, και να πετύχει εκείνο που ήταν ακατόρθωτο με μια πανωλεθρία όπως του Biden : * Μια φανερή για τον απροκατάληπτο ήττα να παρουσιαστεί σαν “καθοριστική νίκη”.
Έκπληξη αποτέλεσαν για μένα ένας – δυο ‘Ελληνες δημοσιογράφοι στους οποίους είχα κάποια εκτίμηση. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι αποκλείω, όταν μιλούν για νίκη της KH, να μη λένε εν γνώσει τους ψέματα. Ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε : σε στιγμές όπως αυτές εδώ, οι ηθικές αξίες γίνονται πολυτέλεια.
Σε κάθε περίπτωση, η απόσταση μέχρι τις εκλογές φτάνει και περισσεύει για να καταπιεί γεγονότα όπως αυτό – εδώ έχει …καταπωθεί ήδη κοτζάμ δολοφονική απόπειρα. Το concept πίσω απ’ τα αέναα κοάσματα των media (άρθρα, εκπομπές κοκ) αφορά στη συντήρηση του συγκεκριμένου κλίματος. Κάθε γεγονός δίνει σκυτάλη στο επόμενο και εξαφανίζεται, αφήνοντας πίσω του διαστρεβλωτικές ερμηνείες και αναλύσεις …στην υπηρεσία του concept.
* Αυτό, το ολοφάνερο του πράγματος ήταν ο λόγος που έγιναν έξαλλοι μαζί του, και ο λόγος φυσικά για την “παραίτηση”.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Όπως είπα, ούτε παρακολούθησα το debate ούτε καταλαβαίνω τι σημαίνει “νίκη” σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά δεν είδα πουθενά θετικό σχόλιο για τον Τραμπ. Και το πρώτο που κοίταξα ήταν το Fox. Άσε δε τα σχόλια του Elon και άλλων κολλητών του. Το πρόβλημα δεν είναι ποιος ήταν καλύτερος “αντικειμενικά” ή τι λένε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Το πρόβλημα είναι ότι την ίδια γνώμη φαίνεται να έχουν και στο δικό του. Κάποιος λόγος θα υπάρχει. Από τα δύο λεπτά το ανώτερο που είδα πάντως, το μόνο που μου έμεινε είναι μια μικρή συμπάθεια για τον Τραμπ και μια μικρή αντιπάθεια για τη Χάρις.
Δεν νομίζω. Μια χαρά θετικά σχόλια υπάρχουν και για τον Trump, σε διάφορα σημεία του ορίζοντα. Αλλά και να μην υπήρχαν λίγο θα με ενδιέφερε. Η πείρα με έχει διδάξει να εμπιστεύομαι την κρίση μου περισσότερο από οποιουδήποτε παπαρολόγου επαγγελματία (των media) ή μη (των …σόσιαλ).
Συμφωνώ x 10 για το μη αντιληπτόν του τι σημαίνει “νίκη” σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό που παίζεται εδώ είναι μια φετιχιστικού τύπου κατατριβή με γελοίες λεπτομέρειες (“σ’ εκείνο το σημείο τον παρέσυρε σε παγίδα, και έπρεπε να πει της πει αυτό αντί για εκείνο, και στο τάδε σημείο έχασε ακόμα μια ευκαιρία” κοκ). Το μόνο που προβάλλεται έτσι είναι η μεγιστοποίηση της “σημαντικότητας” διάφορων ψευδογεγονότων, στο πλαίσιο πάντα του ευρύτερου concept “Ανόδου της Ασημαντότητας”.
Η άποψή μου, που στην έχω πει και παλιότερα, είναι ότι ο Τραμπ έπεσε στην ίδια του την παγίδα. Όντως η εν λόγω κυρία δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, μια τέτοια μετριότητα όμως μπροστά στις τερατολογίες που διέδιδε τόσο καιρό για το πρόσωπό της ο Τραμπ φαντάζει τώρα περίπου ιδιοφυία.
Δεν τις διέδιδε ο Τραμπ. Διαδίδονταν μόνες τους κάθε φορά που η KH στηνόταν μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο. Προσωπικά κάνω πλάκα μ’ αυτήν πριν απ’ τις εκλογές του ’20 – o Τραμπ ελάχιστα είχε ασχοληθεί μαζί της, έως καθόλου. Εννοείται ότι όταν μιλάω για ένα άτομο δεν χρησιμοποιώ ως αποκλειστική πηγή πληροφόρησης τον αντίπαλό του. Με την KH αστειεύονταν οι πάντες, ανθρώπων από τα “δημοκρατικά” media συμπεριλαμβανομένων.
Το ότι ο T έπρεπε να είναι πιο μαζεμμένος στα λόγια απ’ ότι …εμείς ας πούμε, εννοείται. Αλλά μην ξεχνάμε και τι έχει τραβήξει αυτό το άτομο 8 χρόνια τώρα από ερπετοειδή τύπου KH. Τα οποία εμφανίζοναι τώρα αναπαράγοντα δικά του συνθήματα, κατηγορώντας τον για όλα όσα είναι οι ίδιοι.
Πέραν αυτού, τα περί “ήττας” και “νίκης” στο ντιμπέιτ είναι παπαριές μαντολινάτες. Ακόμα και το CNN ισχυρίζεται ότι “μπορεί να κέρδισε η KH, αλλά αυτό δεν αποτελεί καμία εγγύηση για εκλογική νίκη”.
Σε τελική ανάλυση πάντως ισχύει αυτό που έχεις πει (το ίδιο πάνω-κάτω ισχυρίζομαι στο κείμενο): O Τ ξεκίνησε βάζοντας τον πήχη πολύ χαμηλά για την KH και εύλογα δοκίμασε μια έκπληξη. Όλο αυτό υπάγεται στο πλαίσιο της καριολίστικης κουτοπονηριάς της συγκεκριμένης κυρίας που, lest we forget, κεντρική ιδέα της πολιτικής βιογραφίας της είναι : “she slept her way to the top”.
Δεν ξέρω πάντως αν το γεγονός της υιοθέτησης μιας πιο “συντηρητικής” ρητορικής εκ μέρους της Χάρις αποτελεί απλώς μια μορφή ευκαιριακού τακτικισμού. Γιατί το ίδιο συμβαίνει λίγο πολύ και την Ευρώπη. Τα τρομακτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί στις δυτικές κοινωνίες καθιστούν τη “δεξιά στροφή” αναπόφευκτη ακόμα και από τη μεριά των “αριστερών”. Ο μόνος που συνεχίζει ακόμα να επιμένει αριστερά είναι.. ο Μητσοτάκης.
Ακόμα και αν δεν είναι τακτικίστικο, το “στίγμα” της υιοθέτησης πολιτικών του αντιπάλου παραμένει. Και μόνο γι’ αυτό, αν δεν είχε μετατραπεί σε πλανγκτόν, ο κόσμος έπρεπε να τους μαυρίζει big time.
Ως προς το “δικό μας” κνώδαλο, ήμουνα σίγουρος πολύ πριν ξεκινήσουν τα σενάρια, ότι αυτό με το οποίο ασχολείται είναι το επόμενο στάδιο της ερπετοειδούς καριέρας του – ως αξιωματούχου της EU or something. “Εμείς”, ή μάλλον η ισοπέδωσή μας, είναι οι εξετάσεις που δίνει για να πετύχει αυτό το στόχο.
Καθόλου δεν αποκλείεται βέβαια να βγει τελικά ο Τραμπ. Όπως και νάχει όμως, την ιστορική αποστολή του – τη δεξιά στροφή δηλαδή του δυτικού πολιτισμού – την εξετέλεσε και με το παραπάνω. Πραγματικά δεν ξέρω αν έχει κάτι περισσότερο να προσφέρει.
Έχει, δεν είμαι σίγουρος βέβαια πόσοι θα το θεωρήσουν υπηρεσία αυτό : είναι η επιστράτευση των μυστικών υπηρεσιών (via Vance, Musk, Thiel etc) εναντίον των “παραδοσιακών” τους στόχων, “κομμουνιστών” και “συμπαθούντων”. Στην παρούσα φάση και για ένα διάστημα, χρειάζεται, για λόγους ισορροπίας. Η οποία βέβαια, μετ’ ου πολύ, θα είναι ξανά διαταραγμένη απ’ την αντίθετη μεριά (McCarthy style).
Πέραν αυτού δεν πρέπει να ξεχνάμε ζητήματα όπως η παράνοια των LGBTQ+, της “δυσφορίας φύλου”, των open borders, της κλιματικής αλλαγής και της …ιομανίας. Κατ’ εμέ αποκλείεται να μην κάνει έστω ένα κάτι τι καλύτερο ο DT γι’ αυτά. Όπως και για Γάζα / Παλαιστίνη στο φινάλε.
Τα τελευταία που αναφέρεις – με την εξαίρεση του ισραηλινοπαλαιστινιακού που για μένα είναι αυτή τη στιγμή το νούμερο ένα πρόβλημα παγκοσμίως – έχουν πάρει πιστεύω το δρόμο τους. Ίσως μια δεύτερη θητεία του Τραμπ να επιτάχυνε τη διαδικασία του fade out, ίσως όμως και να προκαλούσε αναζωπύρωση. Γιατί αυτό ακριβώς το τελευταίο προκάλεσε η αρχική εκλογή του.
Είναι βέβαια και το θέμα της Ουκρανίας. Αν υπάρχει ένας μαλάκας που έχει βάλει στόχο του τον Τρίτο παγκόσμιο, αυτός δεν είναι άλλος από τον Ζελένσκι.
Περιττό να πω ότι …he was the one that boosted her career.
…Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η περί τη “νίκη” της KH άποψη έχει “άρωμα” …Covid, καθώς είναι υπαγορευμένη από “ειδικούς” και περασμένη στο λεώ μέσω των μίντια. Τα οποία, ως γνωστόν, ακούν τυφλά τους “ειδικούς” ανεξαρτήτως τοποθέτησης.
Οι τελευταίοι αποφαίνονται με βάση τον αέρα σιγουριάς που απέπνεε η KH κτλ. κτλ., στοιχεία τα οποία ανιχνεύουν κυρίως απ’ τις εκφράσεις και γενικά τη …γλώσσα του σώματος. Λες και ο πολίτης που παρακολουθεί το ντιμπέιτ ξέρει να αποκρυπτογραφεί τη γλώσσα του σώματος – για να μη μιλήσουμε για το κατά πόσον ξέρουν να το κάνουν οι “ειδικοί” οι ίδιοι.
Μιλάμε για καραγκιοζιλίκια εδωπέρα.
Όπως δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω μετά την επανεκλογή Μητσοτάκη, δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για να κάνω εκλογικές προβλέψεις. Εννοείται ότι μπορεί να επανεκλεγεί ο Τραμπ. Το πρόβλημα είναι ότι και στις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις με νοθεία ή όχι πήρε οριακά λιγότερες ψήφους από τους αντιπάλους του και βγήκε πρόεδρος χάρη στις ιδιομορφίες του αμερικανικού εκλογικού συστήματος. Μου φαίνεται απίθανο να καταφέρει τώρα κάτι περισσότερο. Στην περίπτωση αυτή τα χέρια του θα είναι πάλι δεμένα τόσο θεσμικά όσο και κοινωνικά. Μπορεί ακόμα κάποιος να περιμένει εκπλήξεις από την πλευρά του, μάλλον όμως όχι και τόσο ευχάριστες.
Για το ότι θα νικήσει ο Τραμπ έχω αρχίσει να αμφιβάλλω και εγώ με το όργιο ψεκασμού που γίνεται στην αμερικάνικη σκηνή.
Αλλά υποβάθμιση συγκρότησης δεν βλέπω. Να δεχτώ μια υπερενισχυμένη, στα όρια της άγνοιας κινδύνου αυτοπεποίθηση – αποτέλεσμα των απίστευτων εμποδίων που έχει υπερπηδήσει, χώρια τη near death experience – ΟΚ, αλλά έως εκεί.
Ως προς την κυρά-Κάμαλα δεν αποκλείω, το αντίθετο μάλιστα, η υποτιθέμενη ευγλωτία της να αφορούσε 1. Στο ότι έπαιζε κυριολεκτικά στην έδρα της, με άοκνους αρωγούς τα δυο τσόλια του ABC, και 2. στην αποστήθιση των απαντήσεων σε γνωστές εκ των προτέρων ερωτήσεις.
Επαναλαμβάνω άλλωστε ότι έχω περάσει …ώρες αθροιστικά (4 χρόνια τώρα) ακούγοντάς την, και το επίπεδό της δεν είχε καμιά σχέση μ’ αυτό που είδαμε. Και ότι η αγλωσσία, η άγνοια των θεμάτων (ιδίως της εξωτ. πολιτικής) τα κακαρίσματα κτλ. της KH, αποτελούσαν αντικείμενο δηκτικών σχολίων από ανθρώπους και του δικού της κόμματος.
Καλά ο Ζελένσκι είναι δεδομένα Manchurian Candidate, ποτισμένος ολούθε με διάφορα.
Αλλά για τον Trump εξακολουθώ να πιστεύω ότι παρά τα “θέματά του” είναι η μέρα με τη νύχτα – τουλάχιστον σε σύγκριση με το womanoid.
Το οποίο στα νιάτα του δεν ήταν ακριβώς ευκαταφρόνητο, to tell the truth. Τσέκαρε το φινάλε του 30″ διάρκειας βίντεο, με την late ’20s Kamala “σε σχέση” με τον 60χρονο τότε Willie Brown, Δήμαρχο Σαν Φρανσίσκο.
https://youtu.be/oNeLmBpuGbo?si=Ea2sjFdfTmGPE2bG
Εννοείται ότι το πρώτο που τσέκαρα ήταν κάποιες νεανικές φωτογραφίες. Φαινόταν ωραίο και ζόρικο γκομενάκι. Το δε οικογενειακό της υπόβαθρο – δύο μετανάστες αυτοδημιούργητοι επιστήμονες υψηλότατου επιπέδου – δεν δηλώνει ακριβώς ελαττωματικά γονίδια. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το ζώδιό της (χρησιμοποιώ συστηματικά το τρίπτυχο καταγωγή-ζώδιο-φωτογραφία για την εκτίμηση γνωστών και άγνωστών μου ατόμων) έφταναν και περίσσευαν κατά τη γνώμη μου για την εξαγωγή κάποιων γενικών συμπερασμάτων, ασχέτως των φημών που κυκλοφορούσαν για το άτομό της μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών alike. Ο Τραμπ από την άλλη δεν παύει να είναι ακόμα και σε αυτή την ηλικία ένας έξυπνος άνθρωπος.. but that’s pretty all about him. Δεν έχει την πνευματική συγκρότηση που είχε παλιότερα και οι δοκιμασίες που πέρασε κάθε άλλο παρά τον έκαναν δυνατότερο.
Για να γελάσουμε πάντως και λίγο:
https://www.youtube.com/watch?v=j74S–T5kxs&t=1s
Definitely θυμίζει Βέλτσο προς το χειρότερο.
Ω, αυτό είναι πραγματικό δώρο, thanks! Μου έφτιαξε το κέφι και το χρειαζόμουν. Ο “εξυπνότερος Έλληνας” χαρίζει τα φώτα του και στο αγγλόφωνο κοινό. Θα το απορροφήσω άπληστα.
ΥΓ. Ο Βέλτσος κατά την άποψή μου δεν είναι απλώς καλύτερος, είναι “άλλου επιπέδου” – άσε που έχει γράψει και αρκετά καλά ποιήματα, κατά την άποψή μου πάντα. Έχεις διαβάσει ποιήματα του Λυγερού, υποθέτω.
Να σου πω την αλήθεια τον ψιλοσυμπαθούσα το Βέλτσο παρά το γραφικόν της παρουσίας του. Πρόσφατα μάλιστα διάβασα μια “γεροντική” συνέντευξή του, στην οποία εμφανίζεται απλός, ανθρώπινος και κάπου συγκινητικός. Κολλημένος ακόμα με το Λακάν και το Ντεριντά εννοείται, αλλά τέτοια κολλήματα μοιάζουν αναδρομικά επιστημονική φαντασία.
Κι εγώ τον συμπαθούσα και τον συμπαθώ τον Βέλτσο, σε πείσμα ακριβώς της γραφικότητας του.
Εν τω μεταξύ είδα το βίντεο του ΝΛ. Ρε αυτός έχει πρόβλημα. Δε βγαίνει νόημα απ’ αυτά που λέει. Και δεν τίθεται θέμα να μην τον καταλαβαίνω ας πούμε, δεδομένων των πραγμάτων που έχω διαβάσει και της ηλικίας στην οποία τα έχω διαβάσει. Και εκεί που βγαίνει νόημα, είναι ένα ηλίθιο νόημα.
Άσε την προφορά του που …γαλλοαγγλική όντας θυμίζει ελαφρά Επιθεωρητή Κλουζώ. On second thought, δεν είναι μόνο αυτή που τον θυμίζει.
My thoughts exactly (εκτός από τη σπαρταριστή παρομοίωση με τον Κλουζό). Έχω δει και άλλα πρόσφατα βιντεάκια του – τελευταία βαριέται το γράψιμο – και δεν ξέρω πραγματικά τι να πω.