Κοινή εμφάνιση Trump – Musk μπροστά στις κάμερες, με αφορμή την προγραμματισμένη αποχώρηση του δεύτερου από το κυβερνητικό σχήμα. Η ατμόσφαιρα είναι ευχάριστη, “διασκεδαστική” των όποιων διαδόσεων.
Η μόνη απορία μου αφορά στο μαυρισμένο μάτι του κυρ-Elon. Μπουνιές έπαιζε πριν τη συνέντευξη; (με τον Τραμπάκουλα;;;)
(Visited 54 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Είναι λίγο δύσκολο πάντως δύο τόσο larger than life προσωπικότητες να μην έρθουν κάποια στιγμή σε σύγκρουση μεταξύ τους. Πόσο μάλλον όταν η σύγκρουση αποτελεί το στοιχείο τους.
Ως προς τη σύγκρουση των larger than life προσωπικοτήτων, ισχύει βέβαια. Ως προς τον λόγο / αφορμή τώρα, η αίσθησή μου είναι ότι ο EM είναι (δικαιολογημένα) χολωμένος από τη διείσδυση στα ενδότερα του Λευκού Οίκου του Sam Altman, βασικού αντίπαλού του, worst person alive και …Νο 1 λόγου που “συμπαθώ”, δηλ. προκρίνω τον Elon.
Όσον αφορά το μαύρισμα πάντως, my guess είναι ότι πρόκειται για τρολάρισμα του Elon. Σιγά το δύσκολο δηλαδή να έβαζε λίγο μέικαπ. Μη σου πω κιόλας ότι το ζωγράφισε μόνος του. Γιατί ούτε πρήξιμο βλέπω κατά τάλλα ούτε τίποτα.
Γίνεται άνετα να είναι λίγο μαυρισμένο το μάτι χωρίς πρήξιμο. Θα μπορούσε βέβαια όντως να αποτελεί κάποιο τρικ του κυρ-μαλάκα, σε στιλ, είμαι στριμωγμένος στα σχοινιά, αλλά είμαι born fighter και δεν το βάζω κάτω κτλ. κτλ.
…Άσε που η “σύγκρουση” είναι πλέον το modus vivendi όχι των larger than life προσωπικοτήτων (αυτοί συνήθως μια χαρά τα βρίσκουν) αλλά όλων ημών των υπολοίπων : εδώ δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση για τα στοιχειώδη. Ανακοινώνεται η απόφαση για τον περίφημο “Καλογήρου” (με του οποίου τη χαροκαμένη μάνα συνέκλαιε η Καρυστιανού) ότι τελικά ο θάνατος προήλθε από παθολογικά αίτια, και από κάτω διαβάζεις σχόλια του τύπου “Μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης, μετά τις δολοφονίες Πρασσά και Χρυσάγη, μπάζωσε και τη δολοφονία του Καλογήρου!!!!”
Εδώ έχει ολοκληρωθεί το concept / οδηγία προς ναυτιλομένους : “όποιος διαφωνεί πρέπει να πεθάνει”.
Ακριβώς. Κλίνω προς την άποψη ότι τα υστερικά φαινόμενα του woke περισσότερο συμπτώματα υπήρξαν παρά αιτία του προβλήματος. Ακόμα κι αν το καταπιεί τελικά ο βόθρος της υστερίας, οι οπαδοί του θα βρουν κάτι καινούριο να πιαστούν. Το ίδιο και οι αντίπαλοί τους.
“Ο βόθρος της υστερίας” = ο βόθρος της ιστορίας. Λίγο να το αφήσεις χωρίς επιτήρηση, αρχίζει αμέσως τα δικά του..
Τα “δικά του” εν τω μεταξύ είναι η κωμική ανεπάρκεια των ελληνικών του. Με το που γράφεις πχ. “εκ των ων ουκ άνευ”, το “ουκ” έχει μετατραπεί σε …”ουκρανικών”, γιατί έτσι αποφάσισε ο λειτουργών με …δημοκρατικές διαδικασίες αλγόριθμος.
Στο πλαίσιο των ανθρωποδιφικών μου εντρυφήσεων στο Twitter – X, παρατηρώ μόλις το hashtag #ΜΕΧΡΙΤΕΛΟΥΣ. Επειδή μου φαίνεται ταιριαστό μ’ αυτά που λέμε, τσεκάρω και βλέπω τα εξής : το #ΜΕΧΡΙΤΕΛΟΥΣ είναι ένα ευέλικτο concept, που αφορά την στήριξη σε άτομα απ΄ τον Ηλία Κασιδιάρη μέχρι κάποιον “Ντέντο” (“Ντένη” επιμένει το μηχάνημα), ένα παράγοντα του Ολυμπιακού που προφανώς θα έπρεπε (αλλά δεν κατάφερα) να γνωρίσω από τη φωτογραφία του, το Γιαννακόπουλο, και βέβαια την Καρυστιανού, η οποία καλεί τον κόσμο να ξαναβγεί στις δρόμους. Στο ενδιάμεσο μια πλειάδα απίθανων προσωπικοτήτων τις οποίες δεν συγκράτησα.
Το #ΜΕΧΡΙΤΕΛΟΥΣ πάντως …εκεί. Οι τύποι για το τίποτα είναι έτοιμοι για όλα.
…Και συμφωνώ απόλυτα στο ότι τα του woke δεν είναι η αιτία, αλλά το αποτέλεσμα ενός project το οποίο καλλιεργείται αιώνες. Άμεση αιτία, αμέσως προηγούμενο δηλ. στάδιο της σημερινής φάσης, είναι η θαυμαστή εφεύρεση των social media. Χάρη σ’ αυτά (ψευδαίσθηση διασημότητας / σημαντικότητας, ανωνυμία, απόσταση και εξ αυτής “απυρόβλητο”) η διαδικτυακή κατ’ αρχήν επιθετικότητα διαχύθηκε στην αληθινή ζωή, φτάνοντας σε “δυσθεώρατα” επίπεδα. Αλλά και πιο πίσω αν πάμε, βλέπουμε τον πρόδρομο της κουλτούρας των social media σε ποικίλες εκδηλώσεις, από το lifestyle των ’90s μέχρι το do-it-yourself και τις “εναλλακτικές σκηνές” των ‘early ’80s. Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για διαδικασίες κινούμενες βάσει νομοτέλειας. Εγώ δεν τα πιστεύω αυτά, γνωρίζοντας κάτι λίγα απ’ την ιστορία μυστικών οργανώσεων από Μεσαίωνα και εντεύθεν, και από τη λειτουργία των (όχι ακριβώς άσχετων μ’ αυτές) …Μυστικών Υπηρεσιών. Αν είναι δεδομένο, που είναι, ότι συγκεκριμένοι άνθρωποι – όχι ακριβώς ευάριθμοι – περνούν απεριόριστο χρόνο, έχουν δηλ. ως κύρια ασχολία την εκπόνηση σχεδίων για τον έλεγχο πληθυσμών, και αν τέτοιου είδους σχέδια εξακολουθούν να καταστρώνονται όλο αυτό το διάστημα, θα ήταν εξαιρετικά περίεργο να μην έχουν καταφέρει κάτι, κι όμως να συνεχίζουν με την ελπίδα να το καταφέρουν κάποτε.
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Ένα τυπικό σεμινάριο μάρκετινγκ να παρακολουθήσει κανείς – το έχω κάνει κι αυτό στα πλαίσια της υπαγωγής μου στον ΟΑΕΔ – θα μείνει άναυδος από τον κυνισμό με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο μέσος άνθρωπος. Μιλάμε ότι ακόμα κι εγώ, που δεν φημίζομαι για την αισιόδοξη κοσμοθεωρία μου, κατά περιόδους αισθανόμουν την ανάγκη να φωνάξω “κάτσε ρε φίλε, δεν πια και τόσο χάλια οι άνθρωποι, όπως τους παρουσιάζεις!”
Είμαστε μίασμα πάει και τελείωσε.
Εξ ου και όταν ο Musk είχε “αντιδράσει” στα μεγαλόπνοα σχέδια του Altman περί υποκατάστασης του ανθρώπου απ’ την Τεχνητή Νοημοσύνη * η απάντηση του τελευταίου ήταν : “what are you, a specieist?“ (= κάποιος που πιστεύει στην ανωτερότητα του ανθρωπίνου είδους. Με άλλα λόγια, κατά τον SA η επιλογή “επιβίωση αντί αυτοκτονίας”, αποτελεί ρατσιστική εκδήλωση)
* …το σκεπτικό του mr. Open AI είναι ότι ο άνθρωπος δε διαθέτει ασυλία από τον κανόνα της Δαρβίνειας εξέλιξης (= για κάθε είδος, έρχεται η στιγμή της έκλειψής του)