Πρόταση του stcigar αυτό το τραγούδι από το κλασικό δισκογραφικό ντεμπούτο του Tom Waits, και πιο οικείο μου απ’ τα άλμπουμ του.
A stcigar suggested song from Tom Waits’ classic debut album, and the one I’ m most familiar with.
Well, my time went so quickly
I went lickety-splitly
Out to my ol’ 55
As I pulled away slowly
Feeling so holy
God knows I was feeling alive
Now, the sun’s coming up
I’m riding with Lady Luck
Freeway, cars and trucks
Stars beginning to fade
And I lead the parade
Just a-wishin’ I’d stayed a little longer
Oh Lord, let me tell ya that the feeling getting stronger
And it’s six in the morning
Gave me no warning
I had to be on my way
Well, there’s trucks all a-passin’ me
And the lights all are flashing
I’m on my way home from your place
And now the sun’s coming up
And I’m riding with Lady Luck
Freeway, cars and trucks
Stars beginning to fade
And I lead the parade
Just a-wishin’ I’d stayed a little longer
Oh Lord, let me tell ya, the feeling getting stronger
And my time went so quickly
I went lickety-splitly
Out to my ol’ 55
As I pulled away slowly
Feeling so holy
God knows I was feeling alive
And now the sun’s coming up
I’m riding with Lady Luck
Freeway, cars and trucks
Freeway, cars and trucks
Freeway, cars and trucks
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Another car post. How about that. I had a 1955 Cadillac. We got it off a dead doctor in the mid 1970s, and I sold it to a fellow photographer who fell in love with it in the early 1980s. It looked like the one Tom’s sitting on in the photo. I put a lot of freeway miles on that old Caddy dodging cars and pickup trucks.
A beautiful car – it’s the one the song was written for…
Yep. I saw and heard that.
Κάπως θυμήθηκα εντωμεταξύ μια σχετική αποστροφή του Κρισναμούρτι – που είχα γνωρίσει μικρός από τις μεταφράσεις του Νίκου Πιλάβιου και που ήταν εκτός των άλλων μέγας λάτρης και μηχανικός των σπορ αυτοκινήτων – ότι τίποτε δεν διευκολύνει περισσότερο τη διαδικασία του διαλογισμού από την οδήγηση. Δεν ξέρω αν κάποιες ομοιότητες με κλασικό του Πίρσιγκ περί ζεν και συντήρησης μοτοσυκλέτας που κυκλοφόρησε αργότερα θα μπορούσαν ίσως να θεωρηθούν τυχαίες..
Θα μπορούσα να παραθέσω πληθώρα εμπειριών, διαφόρων τύπων, που στοιχειοθετούν αυτή την άποψη. Πέρα από οτιδήποτε άλλο, πολλά απ’ τα κομματάκια μου τα έχω γράψει οδηγώντας. Πρώτο παράδειγα που μου έρχεται είναι το δεύτερο αυτού του podcast https://oannes.gr/podcast-roxy-music-mk-o-jay-jay-johanson-pierre-henry-etc/
“Διασκεδαστική” φάση πάνω σ’ αυτό είναι να ακούς / επεξεργάζεσαι το κομμάτι στο μυαλό σου, και ξαφνικά να σταματάει στο φανάρι από δίπλα ο καθιερωμένος καριόλης με το “μπιτάκι” στη διαπασών – κι εσύ να ανεβάζεις όπως-όπως το παράθυρο βρίζοντας.
I’ve always loved this song!!
Hard not to like this guy.
Never gave him an honest listen. Thank you!