Το “πολυαναμενόμενο” πρώτο debate Harris – Trump θα διεξαχθεί στις 4 τα ξημερώματα, ώρα Ελλάδας.
Κάποια στιγμιότυπα απ’ τις προεκλογικές καμπάνιες που παρελαύνουν από εδώ, από όπου και θα το δούμε ζωντανά, είναι εύγλωττα (νομίζω!) του τι να περιμένουμε.
(Visited 100 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Να πω την αμαρτία μου ποτέ δεν έχω παρακολουθήσει “debate” ούτε βλέπω το λόγο να κάνω τώρα εξαίρεση. Δεκάρα δεν δίνω για το τι λένε οι πολιτικοί, αν και ο Τραμπ μου είχε ομολογουμένως προκαλέσει μια σχετική συμπάθεια με την εμπρηστική ρητορική του στη πρώτη προεκλογική. Μόνο τις πράξεις τους κοιτάω στο βαθμό που άμεσα ή έμμεσα με αφορούν. Και στις πράξεις ο μεν Τραμπ αποδείχθηκε τζίφος, για τη δε άλλη δεν έχω ιδέα no matter what people say.
Και τώρα το άσχετο!
https://www.protothema.gr/life-style/article/1538743/tzeni-heiloudaki-egines-gunaika-eisai-gunaika-egines-agori-eisai-agori-min-kukloforeis-me-foustanaki-mousi-kagelo/
Για μένα πάλι τα αμερικάνικα ντιμπέιτ είναι απολαυστικά και σούπερ διδακτικά από επικοινωνιολογικής απόψεως. Δεν έχω χάσει ούτε ένα (όχι απευθείας τα περισσότερα, προφανώς) από εποχής Δουκάκη – Bush (1988)! Αυτά που είναι αβάσταχτα πληκτικά είναι τα ελληνικά, εννοείται – είναι ζήτημα αν έχω παρακολουθήσει 1-2.
Καλά ξηγιέται η Χειλουδάκη, άσχετα αν ως φιγούρα μου ήταν δυσάρεστη στον καιρό της, όπως και γενικά όσοι έχουν διατελέσει celebrities ως “περπατημένοι” διηγούμενοι ιστορίες από τη “σκοτεινή πλευρά” (my ass, να πούμε).
Δεν είναι η μόνη από τα παλαιάς κοπής lgbtq+ άτομα που αντιδρούν στα καραγκιοζιλίκια των συγχρόνων. Τα οποία αποτελούν μέρος ενός γενικότερου κόνσεπτ υποβάθμισης της ανθρώπινης σεξουαλικότητας σε επίπεδο ριάλιτι, το οποίο αφορά τους πάντες, ανεξαρτήτως προτιμήσεων.
My thoughts exactly. Σα να τη βλέπω ακόμα στα παράθυρα της trash tv με κείνο τον ταλαίπωρο τον εισαγγελέα😎😁
Το τραγουδάκι του Ραοούλη επί του θέματος ήτανε μια χαρά το καημένο…
https://youtu.be/9bbjk5GKp0o?si=yPtNzM7-eVJ2mIi8
👍👍
Ο αναμάρτητος ημών (sic) πρώτος τον λίθον βαλέτω!😇😇
Εντωμεταξύ το debate με μάρανε. Όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι προσπαθώντας να διορθώσω απίστευτα προβλήματα που προέκυψαν στο σπίτι και είμαι τώρα με το κεφάλι καζάνι. Τελικά έριξα μια ματιά το πρωί σε κάποιο άρθρο με αποσπάσματα, κατάφερα να δω και κανά δύο λεπτά για να μην το παίζω υπεράνω, αλλά μου φάνηκε ακόμα χαμηλότερου επιπέδου απότι περίμενα. Δεν ξέρω επίσης αν θα την ωφελήσει τη Χάρις που φάνηκε σκύλα.
First things first, εννοείται. Ελπίζω όλα να είναι καλά.
Και εγώ αντιμετωπίζω αυτό τον καιρό ένα ιδιότυπο πρόβλημα : ο …σκύλος δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί στο νέο του σπίτι, με αποτέλεσμα να είναι “ανήσυχος” τα βράδυα. Πράγμα που καθιστά κι εμάς “ανήσυχους” βεβαίως-βεβαίως. Αν δεν του είχα την παθολογική αδυναμία που του έχω θα είχε λάβει χώρα domestic violence …τουλάχιστον.
Εγώ το απήλαυσα το ντιμπέιτ όπως πάντα – προ ολίγου, με το που έφυγαν οι απαραίτητοι τεχνίτες με τα σφυριά και τα black & decker της υποθέσεως.
…Και σκύλα, και ασταθής, και στα πρόθυρα νευρικής κρίσης σε κάποια σημεία. Και απίστευτα ψεύτρα – συνεπικουρούντων του ευνουχισμένου χαρτογιακά και της κωλοπετσωμένης καριόλας του ABC.
Το χαμηλό επίπεδο είναι δεδομένο & συνυφασμένο με το κόνσεπτ του ντιμπέιτ, δεδομένου του ότι γίνεται για τα μάτια του μέσου Αμερικανού πολίτη. Για μένα είναι μια διαχρονική “ένοχη” απόλαυση, και λίαν χρήσιμη για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
Μιας και ανέφερες το σκύλο, στις ολιγοήμερες διακοπές μας ήρθαμε αντιμέτωποι mutatis mutandis με μια ιδιαίτερη μορφή μεταναστευτικού. Το πρώτο απόγευμα μας επισκέφτηκε στη βεράντα ένα λιπόσαρκο γατάκι που ήθελε προφανώς φαΐ και παρέα. Και αφού έφαγε τον άμπακο, την επόμενη κουβάλησε και το αδερφάκι του. Την τρίτη μέρα ήρθαν και τα δύο με τρίτο πεινασμένο αδερφάκι και την τέταρτη μέρα μας κουβαλήθηκε όλο το τετραμελές γατοσόι κάνοντας τα πάντα μπουρδέλο. Τέλος πάντων είχαν και την πλάκα τους, άσε που κάπου είμασταν ψυχολογικά προετοιμασμένοι από τη διαχειρίστρια της πολυκατοικίας μας που συντηρεί τέσσερες γάτες μέσα στο διαμέρισμά της και άλλες εφτά τουλάχιστον στους κοινόχρηστους χώρους.
Δεν είναι και τόσο καλό αυτό να πω το κρίμα μου, το της διαχειρίστριας εννοώ. Δεν είναι υποχρεωμένος ο καθένας να γουστάρει τις γάτες …τους σκύλους ή οποιοδήποτε ζώο, for that matter. Στην πολυκατοικία που μέναμε πριν, ένας τύπος είχε μετατρέψει την πυλωτή σε κανονικό γατοτροφείο – 10 “κομμάτια” τουλάχιστον. Xωρίς να έχω πρόβλημα με τις γάτες, είχα πρόβλημα με το θράσος της υποθέσεως (η πλάκα είναι ότι δεν μένει ο ίδιος εκεί αλλά η μάνα του). Ευτυχώς η εμφάνιση του σκύλου που λέγαμε, στη βόλτα, δημιουργούσε τάση άμεσης αποστασιοποίησης των “συμπαθών αιλουροειδών”, ο ίδιος άλλωστε τα αγνοούσε τελείως. Αλλιώς μπορεί να είχαμε περίεργες φάσεις.
Δεν το συζητάμε. Προσωπικά το θέμα μού είναι προς το παρόν αδιάφορο, αλλά το τι έχει ακούσει (και δικαίως) από τους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων – πολλοί εκ των οποίων είναι ηλικιωμένοι με σοβαρότατα προβλήματα υγείας – δεν λέγεται. Κατά καιρούς μάλιστα μου εκμυστηρεύεται τον πόνο της για την κατάφωρη αδικία σε βάρος της κι εγώ κάνω δήθεν ότι την καταλαβαίνω. Βασικά εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι κανένας άλλος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει το διαχειριστή.
Πάντως όσο συμπαθητικές κι αν είναι οι γάτες να τις βλέπεις και να τις ακούς (ιδίως το δεύτερο) δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με τους σκύλους imho. Και, νομοτελειακά, οι πιο αταίριαστοί μου άνθρωποι προτιμούν αυτές – ψελλίζοντας βεβαίως και τις γνωστές ηλίθιες θεωρίες, ότι οι γάτες είναι περήφανες και ανεξάρτητες, ενώ οι σκύλοι είναι δουλοπρεπείς και δε συμμαζεύεται.
Έχω παρατηρήσει κι εγώ τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα ζωόφιλων καθώς και τις αντίστοιχες ιδεολογίες. Προσωπικά – με την εξαίρεση των κουνουπιών και των κατσαρίδων, στο χώρο των οποίων είμαι γνωστός και ως terminator😎 – η σχέση μου με τα ζώα συνοψίζεται στη φράση “αυτά τη δουλειά τους κι εγώ τη δικιά μου”.
Κλασική Διδυμίστικη στάση – plenty of examples in my life. Ακόμα και ο …Trump είναι ο μόνος Πρόεδρος στην ιστορία (απ’ όσο θυμάμαι εγώ τουλάχιστον) χωρίς “προεδρικό σκύλο”. 🐶😀