Το τελευταίο περιστατικό mass shooting στην Αμερική, μπορεί να είναι το υποβλητικότερο [από πλευράς αριθμού και ηλικίας των θυμάτων] δεν παύει ωστόσο να εντάσσεται σε ένα πλαίσιο ασυνήθιστης κλιμάκωσης της βίας επί αμερικανικού εδάφους. Η σπουδή των επιφανών του Δημοκρατικού κόμματος, “πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα των θυμάτων” να ξεκινήσουν μια [ακόμα] καμπάνια εναντίον του NRA [National Rifle Association] και, φυσικά, του 2nd Amendment [συνταγματικής κατοχύρωσης του δικαιώματος των Αμερικανών στην οπλοφορία], με άλλα λόγια, η εκμετάλλευση μιας τραγωδίας για πολιτικούς λόγους ήταν το μόνο αναμενόμενο : όπως με την “πανδημία” και το Climate Change, έτσι κι εδώ, ζητούμενο δεν είναι [η υγεία του πληθυσμού, η σωτηρία του πλανήτη ή] η καταπολέμηση του εγκλήματος. Είναι ο απόλυτος έλεγχος.
Το “άλλοθι” που τέτοια περιστατικά παρέχουν για δραστικές παρεμβάσεις, αποτελεί μια από τις έξτρα ωφέλειες για τους διαχειριζόμενους το concept του Great Reset [άξονάς του οι πανδημίες και το Climate Change – γενεσιουργός αιτία τους]. Οι ωφέλειες αυτές διαφεύγουν της προσοχής μας μέχρι, αναπόφευκτα, να προκύψουν γεγονότα σαν κι αυτό : γιατί κανείς μέσα σ’ αυτή την παρωδία κυβέρνησης / δημοσιογραφικού συστήματος δεν μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί με τη σχέση πολιτικών της πανδημίας και έξαρσης [52% πάνω σε ένα χρόνο] των μαζικών δολοφονιών στις ΗΠΑ. Ούτε κανείς γνωρίζει το βαθμό της διαταραχής στην οποία έχουν οδηγηθεί εκατομμύρια νεαρής ηλικίας ιδίως άτομα, υπό συνθήκες στέρησης κάποιων από τις χαρές που κάνουν αξέχαστη αυτή την περίοδο της ζωής τους.
Οι “ειδικοί” του χώρου [ψυχολόγοι, ψυχίατροι κλπ.], μόνο εικασίες μπορούν να κάνουν. Και αυτές είναι λίαν ζοφερές, ανεξαιρέτως.
Μιλάμε πάντα για “ειδικούς” που έχουν διατηρήσει στοιχειώδη ίχνη προσωπικής ακεραιότητας.
Απ’ τα ελληνικά mass media, καμία έκπληξη, εννοείται : οδύνη και πόνος από τα στόματα μερικών από τα πιο κωλοπετσωμένα όντα της ελληνικής τηλεόρασης [κατά κανόνα “γυναίκες”], ρεπορτάζ αναφιλητών και ρουθουνητών κατ’ αποκλειστικότητα, όλα βεβαίως με συνοδεία μουσικούλας – προσβλητικής της αισθητικής, της μνήμης των νεκρών, του ο,τιδήποτε.
TEXAS SHOOTING : ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
(Visited 126 times, 1 visits today)
The Economist had a piece that mentioned how “guns” are killing young people in the USA. I find it interesting that people who are supposed to be well education and reasonably intelligent don’t seem to relate to the fact that guns don’t kill people on their own. The anthropomorphism of guns is a tactic to push for gun control. The evil NRA, who I don’t like because of their failures and endorsing bad politicians. It’s the simple fact that a lot of people own guns. With the defund police movement, violent crime going through the roof, therefore, more people are buying guns to protect themselves. While Democrats like to blame the NRA, they fear losing votes from all those new, many who are Democrats, gun owners.
It will be interesting to see what happens in the mid-term elections. I’m hearing “more cops, less politicians” these days.
A note on the NRA. I had to have a membership to the NRA to be a member of a local shooting range. Several years ago when the NRA endorsed Harry Reid, and basically insured his reelection when there was a serious rival who most-likely would have beat Reid if it wasn’t for the stupid NRA, I dropped my membership to the range and the NRA.
Yes, the only things never to be blamed is the movie culture and the shooting games culture – many of them games designed in alignment with the CIA and the Pentagon.
Or the people who squeeze the triggers.
Αυτό που χρήζει εξήγησης κατά τη γνώμη μου σε παρόμοια εγκλήματα είναι ότι δεν κάνουν διάκριση μεταξύ δικαίων και αδίκων ή μάλλον θεωρούν όλους όσους παρευρίσκονται σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο και χρόνο συλλήβδην ενόχους και από την άποψη αυτή – όπως επίσης από το γεγονός ότι ο δράστης αδιαφορεί και για τη δική του ζωή – θυμίζουν πολύ το φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας. Ασχέτως κινήτρων όμως τα συγκεκριμένα εγκλήματα θα ήταν δυνατά χωρίς την άνεση της ελεύθερης οπλοφορίας; Στο μεγαλύτερο μέρος τους όχι. Από την άλλη πάλι πόσες φορές έχουμε ακούσει περιπτώσεις όπου πολεμικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν για προσωπική άμυνα; Ποτέ. Ή μήπως η Αμερική έχει μικρότερη εγκληματικότητα σε σχέση με – όλες – τις άλλες χώρες του κόσμου που δεν πουλάνε αυτόματα όπλα στο σουπερμάρκετ; Δικαίωμά τους βέβαια να διατηρούν το έθιμο αυτό αφού τους αρέσει, αλλά δε χρειάζεται να χύνουν πια και τόσα κροκοδείλια δάκρυα.
Με άλλα λόγια το μέσο καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη μορφή του εγκλήματος. Ας πούμε ότι για διάφορους λόγους με πιάνει ακατανίκητη επιθυμία να σκοτώσω αυτόν ή εκείνον. Με τα χέρια είναι γενικά δύσκολο και κατά πάσα πιθανότητα θαποτύχω. Με μαχαίρια και τα σχετικά είναι σχεδόν αδύνατο να σκοτώσω πάνω από έναν. Με κυνηγετικό τουφέκι πάλι μπορεί να προλάβω κανά δύο άτομα και τέρμα. Μόνο με αυτόματο πολεμικό εργαλείο μπορώ να φέρω σε πέρας μια μαζική απρόσωπη δολοφονία όπως η παραπάνω.
Θα απαντήσει κάποιος ότι αναλογικά με την ύπαρξη των [απαραίτητων για μαζικά εγκλήματα όπλων] χωρίς αυτοκίνητο / αεροπλάνο δεν είναι δυνατό το αυτοκινητιστικό / αεροπορικό δυστύχημα.
Και ότι η δυνατότητα του πολίτη να μπορεί να προστατευτεί από την αυθαιρεσία του οποιουδήποτε [και του ίδιου του κράτους] είναι κατοχυρωμένη συνταγματικά στο Αμέρικα.
Το ότι υπάρχει κάτι πολύ σάπιο σε μια συνθήκη όπου ο “18χρονος” δεν μπορεί να αγοράσει μια μπύρα, μπορεί όμως να αγοράσει ένα αυτόματο, δεν το συζητάμε. Όπως και ότι αυτά πρέπει να απαγορευτούν.
Πίσω πάντως από τους αλαλαγμούς για το gun control υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια “ευρύτερου ελέγχου” τα οποία περνούν αναγκαστικά μέσα από τον αφοπλισμό του Αμερικανού πολίτη και τη μετατροπή του σε “Ευρωπαίο” ή θου κύριε, “Έλληνα”.
Θα απαντήσει πάλι κάποιος ότι …μια χαρά πρόβατα προέκυψαν και οι Αμερικανοί πολίτες / οπλίτες δυόμισι χρόνια τώρα με τις πολιτικές της πανδημίας.
Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι έτσι. Γενικά έχω την εντύπωση ότι οι “βλάχοι”, “αμόρφωτοι” κοκ Αμερικανοί αντιδρούν πολύ περισσότερο από όλους εμάς στα γνωστά σχέδια. Άσχετα αν αυτό δεν πολυδιαφημίζεται από τα mainstream media.
ΥΓ Από ηλιθιότητα ξέχασα να βάλω στο post το ίδιο το μήνυμα της Σακελλαροπούλου – τσέκαρε το βγάζει γέλιο…
Πραγματικά οι αμερικανοί αντιδρούν περισσότερο από “εμάς” και ο λόγος είναι ότι ως επί το πλείστον αποτελούν υποκείμενα και όχι αντικείμενα των εν λόγω δράσεων και ως εκ τούτου απαιτούν από τους εκλεγμένους εκπροσώπους τους να τους συμπεριφέρονται αναλόγως. Για να μπορούν βεβαίως να πουλάνε στα κορόιδα το βασικό τους εξαγωγικό προϊόν της πολιτικής ορθότητας είναι απαραίτητο σε κάποιο βαθμό να παριστάνουν ότι το πιστεύουν, αλλά μέχρις εκεί. Στην πραγματικότητα κανένας δεν θέλει στην Αμερική την κατάργηση της ανεξέλεγκτης οπλοφορίας. Αν το ήθελαν οι Δημοκρατικοί, θα το είχαν κάνει προ πολλού, όπως κανένας δεν θέλει και στην Ελλάδα τον αφοπλισμό των κυνηγών ή της Κρήτης και το σκεπτικό τους είναι “καλύτερα να σκοτώνονται μεταξύ τους, παρά να σκοτώνουν εμάς”. Το επιχείρημα περί αυτοκινήτων κλπ θα ήμουνα διατεθειμένος να το δεχτώ αν βρισκόταν ανάλογη αντισταθμιστική χρησιμότητα και για τα πολεμικά όπλα. Γενικότερα το ζήτημα της ανεξέλεγκτης οπλοφορίας – γιατί περί αυτού πρόκειται – αποτελεί ένα 100% αμερικάνικο έθιμο και δε χρειάζεται κατά τη γνώμη μου να του δίνει κανείς γενικότερες πολιτικές προεκτάσεις. Από την άλλη δεν είναι σύμπτωση ότι σε αντίθεση με χιλιάδες άλλες παραξενιές τους, το συγκεκριμένο έθιμο ποτέ δεν αποτέλεσε προϊόν εξαγωγής. Είμαι δε απόλυτα σίγουρος ότι σε περίπτωση που κάποιες “φιλικές” χώρες θα έπαιρναν μια σχετική πρωτοβουλία, οι πρώτοι που θα διαφωνούσαν θα ήταν οι αμερικανοί.
Δεν θα έλεγα ότι αποτελούν οι Αμερικανοί συλλήβδην υποκείμενα των εν λόγω σχεδίων / δράσεων, αλλά συγκεκριμένες υπερεθνικές ελίτ, μέρος των οποίων εδράζεται στις ΗΠΑ. Και αυτές έχουν συμφέρον να καταργήσουν τα όπλα, αρχής γενομένης και με πρόσχημα τα «επιθετικά». Το ότι έχουν αποφύγει μέχρι στιγμής να το κάνουν, δεν σημαίνει ότι δεν το «χτίζουν» δεκαετίες τώρα ή ότι κάποια στιγμή δεν θα περάσουν στη δράση. Πιστεύω ότι αυτή επίκειται, μπορεί φυσικά να κάνω λάθος.
Συμφωνώ με το ότι το μέσο καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη μορφή του εγκλήματος. Είναι πάγια άποψή μου, όχι μόνο για τα όπλα και τα εγκλήματα. Μια από τις «αγαπημένες μου» χυδαιολογίες για λαϊκή κατανάλωση είναι η γνωστή : «δεν φταίει το μέσο αλλά … ο τρόπος με τον οποίο το χρησιμοποιείς. Μπορείς μ’ ένα μαχαίρι να κόψεις ψωμί, μπορείς όμως και να σκοτώσεις…».
Λες και μπορείς μ’ ένα διηπειρωτικό πύραυλο να κόψεις και ψωμί, ας πούμε.
Το «αξίωμα» στο οποίο είχα φτάσει σ’ ένα κείμενο εποχής ΗΧΟΥ ήταν ότι «όσο πολυπλοκότερο το μέσο, τόσο δεσμευτικότερο ως προς τον τρόπο χρήσης του, και … τον τρόπο διαμόρφωσης του χρήστη».
Ως εκ τούτου, και για να το «χοντρύνω» : επειδή Νούμερο Ένα πηγή των σύγχρονων δεινών μας δεν είναι …ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται η νέα τεχνολογία, αλλά η ίδια η φύση της νέας τεχνολογίας – period, η μόνη λύση που μπορεί να υπάρξει περνάει μέσα από την καταστροφή της.
Προφανώς και δεν αναφέρομαι στον “αμερικανικό λαό” σαν κύριο υποκείμενο της εσωτερικής/εξωτερικής αμερικανικής πολιτικής, ούτε όμως και υπάρχει σήμερα κάτι αντίστοιχο με το αντιπολεμικό κίνημα των 60s. Μην ξεχνάμε ότι πεμπτουσία του american dream είναι το αυτοδημιούργητο λαϊκό παιδί και όχι ο αριστοκρατικός γόνος της Ευρώπης. Οποιοδήποτε μπορεί να γίνει μέλος της ελίτ, αρκεί να παίζει με τους κανόνες του συστήματος. Είναι δύσκολο πιστεύω για μας τους “γκιαούρηδες” να φανταστούμε το ψυχολογικό χάσμα που μας χωρίζει από το μέσο λευκό αμερικανό (θα έχεις προσέξει φυσικά ότι ποτέ η ανεξέλεγκτη οπλοφορία δεν αποτέλεσε σύνθημα των μαύρων) της αυτοπεποίθησης του οποίου ένα σύμβολο αποτελεί και το πιστόλι. Την ίδια εξάλλου τακτική ακολουθούν και με τα πυρηνικά: “εμείς τα δικαιούμαστε, οι άλλοι όχι”. Έχω την αίσθηση ότι το αποφασιστικό βήμα για την ουσιαστική εξουδετέρωση της όποιας εσωτερικής αντίστασης συντελέστηκε με τον Ομπάμα, όπως mutatis mutandis επί Σύριζα η ελληνική κεντροαριστερά διακρίθηκε ως το αδιαφιλονίκητο άντρο της πιο μαύρης αντίδρασης.