Για μια ακόμα φορά οι Rolling Stones απειλούν με νομικές κυρώσεις τον Trump σε περίπτωση που εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί τραγούδι τους [“You Can’t Always Get What You Want”] στην προεκλογική του εκστρατεία. Η νομική ομάδα του γκρουπ, λέει, συνεργάζεται με την BMI [οργανισμός για τη διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων] για να σταματήσει η μη εξουσιοδοτημένη χρήση της μουσικής τους.

Αλλά το αριστούργημα είναι η ανακοίνωση της οικογένειας του Tom Petty. Εκεί μπορεί κανείς επίσης να διαβάσει ότι “ο Trump δεν είναι κατά κανένα τρόπο εξουσιοδοτημένος να χρησιμοποιεί αυτό το τραγούδι [“I Won’t Back Down”] στην καμπάνια του.
Αλλά και λίγο παρακάτω: “ο Tom έγραψε αυτό το τραγούδι για τον περιθωριακό, για τον κοινό άνθρωπο και για τον ΚΑΘΕΝΑ. Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι πιστεύουμε ότι καθένας μπορεί να ψηφίσει όπως θέλει και να σκέφτεται όπως θέλει, αλλά εμείς δεν πρόκειται να το ανεχτούμε αυτό [τη χρήση του τραγουδιού εννοεί, υποθέτω].
Η οικογένεια Petty, “αναγνωρίζει” στον καθένα το δικαίωμα να σκέφτεται και να ψηφίζει ό,τι θέλει, όχι όμως και να ακούει το τραγούδι που αυτός θέλει, οπουδήποτε και οποτεδήποτε.
Και εν τάξει, ο συχωρεμένος, ως καλλιτέχνης, δεν με ενδιέφερε ποτέ ιδαίτερα [πόσο μάλλον η οικογένειά του] αλλά … οι Stones; θεωρούσα πάντα και εξακολουθώ να θεωρώ τον Keith Richards φωτισμένο, έμπλεο [λαϊκής] σοφίας άνθρωπο.
Το πράγμα, όσο γελοίο κι αν ακούγεται, είναι ενδεικτικό μιας κατάστασης πραγμάτων: μακρυά από οτιδήποτε έχει να κάνει με “πολιτική” ή [φτου-φτου] “ηθική” στάση, η κίνηση ενός καλλιτέχνη με το status δημοφιλίας των Stones να απαγορεύσει τη χρήση τραγουδιού του σε οποιονδήποτε, δεν αποτελεί παρά εξευτελιστικό για την αξιοπρέπεια του ίδιου virtue-signaling.
Πιο κάτω ένα απόσπασμα από προηγούμενο post [ΡΟΚ & ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ, 17/1], για παρεμφερές θέμα:

Οι [διαλυμένοι από το 2011] REM εξετάζουν τι μπορούν να κάνουν για να …εμποδίσουν τον Trump να παίζει τραγούδια τους στις συγκεντρώσεις του. Η ειδοποίηση ανέβηκε στο λογαριασμό του [μπασίστα] Mike Mills. “Εξερευνούμε όλες τις νόμιμες οδούς για να το αποτρέψουμε, αλλά αν αυτό δεν είναι εφικτό, παρακαλούμε να γνωρίζετε ότι δεν ανεχόμαστε τη χρήση της μουσικής μας από αυτόν τον απατεώνα…” Οι REM είχαν πετύχει να αποσυρθεί tweet του προέδρου στο οποίο ακουγόταν το “Everybody Hurts”, ενώ παρήλαυναν οι δυσαρεστημένες φάτσες επιφανών Democrats…
Ο Michael Stipe κάλεσε τον Trump να μην ξαναπαίξει σε συγκέντρωση του το “It’s The End Of The World As We Know It”, ενώ αντίστοιχες κινήσεις έχουν κάνει στο παρελθόν οι Rolling Stones [“You Can’t Always Get What You Want”], οι Aerosmith [“Dream On”] και άλλοι…
Μια παρατήρηση: απ’ τη στιγμή που κυκλοφορείς ένα τραγούδι, παύει να είναι κτήμα σου. Μπορείς να απαγορεύσεις την διασκευή / εκτέλεσή του από κάποιον, αλλά έως εκεί. Δεν μπορείς να ορίσεις δια νόμου σε ποιους επιτρέπεται να …αρέσει και σε ποιους όχι, ποιος δικαιούται να το παίζει στην προεκλογική συγκέντρωση, στο μαγαζί ή στο πάρτι του…
Μπορεί άνθρωποι όπως οι REM, οι Stones και οι Aerosmith να μην είναι αξιωματούχοι του κράτους. Ζούμε όμως, υποτίθεται, σε δημοκρατίες, όπου o οποιοσδήποτε μπορεί να προταθεί κάποια στιγμή για ένα δημόσιο αξίωμα.
Δικαιούται επομένως κάποιος να σκεφτεί, τι θα έκαναν άνθρωποι όπως οι καλοί μας καλλιτέχνες, έτσι και βρίσκονταν ποτέ σε θέση αληθινής, κι όχι virtual, από σκηνής, ισχύος.
Γιατί η …πρακτική εφαρμογή αυτών που εκφράζουν παραπάνω, θα είχε όλα τα γνωρίσματα της πατροπαράδοτης, φασιστο-σοβιετικής λογοκρισίας…