Οι …fact checkers “ακυρώνουν” τη δήλωση του RFK Jr. περί εξασφάλισης του 50% των πόρων της FDA (Food & Drug Administration) από τις Big Pharma.
Η …αποκατεστημένη αλήθεια αφορά σε ένα ποσοστό “μόλις” 47%.
Η απόφαση του συμπαθούς πολιτικού να ενώσει δυνάμεις με τον D. Trump ήταν μονόδρομος, μετά την αισχρή συμπεριφορά απέναντί του του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ελπίζω να είναι και καθοριστική για το αποτέλεσμα των εκλογών, καθώς σε εξέλιξη είναι η μιντιακή επιχείρηση απάλειψης του παρελθόντος της (φυτεμένης, χωρίς εκλογική διαδικασία) Δημοκρατικής υποψήφιας, και η παρουσίασή της ως νέου, αμόλυντου και …μεσσιανικών προδιαγραφών προσώπου. Αυτό ενώ η ίδια δείχνει απρόθυμη για μια συνέντευξη – παρουσίαση της πολιτικής της, ένα μήνα + από την “εθελούσια” έξοδο του sitting president.
ΥΓ. Πληροφορήθηκα προχτές, χωρίς καμία έκπληξη, ότι η Kamala χαίρει …απεριόριστης εκτίμησης απ’ το ελληνικό κοινό, και ιδίως απ’ τα νεαρότερα ηλικιακά στρώματα (το επίπεδο πληροφόρησης που διακρίνει κάποιους “συμπολίτες μας”, αποτελεί το ισοδύναμο νοητικής αναπηρίας).
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εννοείται ότι μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή Μητσοτάκη δεν διακινδυνεύω εκλογικές προβλέψεις ever again. Σε περίπτωση που βγει πάντως η Χάρις, θα υπάρξει κάποια διάσταση μεταξύ μιας ξεκάθαρης ακροδεξιάς ευρωπαϊκής τάσης και μιας αριστερής αμερικανικής. Αν και ο καλός ο μύλος όλα ταλέθει.
Κατ’ αρχήν περίπτωση νίκης της ΚΧ σημαίνει πέρασμα σε αληθινά Νέα Εποχή, με τα μίντια επίσημα πλέον σε ρόλο κατασκευαστή πραγματικότητας εκ του μη όντος, και με τη δυνατότητα να πουλάνε τη νύχτα για μέρα και να ακριβοπληρώνονται γι’ αυτό. Ξέρω ότι η “εύλογη” απάντηση είναι “έτσι ήταν πάντα” αλλά …δεν είναι έτσι. Παρακολουθώ την αμερικανική σκηνή δεκαετίες τώρα, και υπό φυσιολογικές συνθήκες, μέσω μιας μιθριδατικής διαδικασίας, θα έπρεπε να αντιμετωπίζω κάθε νέα εξέλιξη σαν φυσική εξέλιξη της προηγούμενης. Εδώ όμως έχουμε ένα είδος singularity, μια αλματώδη εκτίναξη / αποδέσμευση από την πραγματικότητα και έφοδο στην επικράτεια του virtual. Η συγκεκριμένη κυρία είναι κυριολεκτικά φυτεμένη εκ του μη όντος, με μοναδικό κριτήριο / ζητούμενο τη “μαυρότητα” και τη γυναικεία της ιδιότητα. Τα μίντια που την αποθεώνουν σήμερα ήταν τα ίδια ακριβώς που δυο μήνες πριν έκαναν πλάκα μαζί της (μιλάω για Δημοκρατ. μίντια) ισχυριζόμενα χωρίς περιστροφές, σε εκπομπές prime time, etc etc, ότι είναι ακόμα χειρότερη από τον JB, πράγμα το οποίο παρεμπιπτόντως αληθεύει.
Δίκιο έχεις, αν κρίνω από τον άνευ προηγουμένου ενθουσιασμό των ελληνικών ΜΜΕ για το πρόσωπο της Χάρις. Δεν παρακολουθώ αμερικάνικα ΜΜΕ ώστε να έχω μια σφαιρική άποψη, αλλά και ο Τραμπ να πω την αλήθεια μού φαίνεται σα σκιά του παλιού εαυτού του. Αρχικά δεν ήθελα να τον ξαναδώ στη θέση του Προέδρου, αλλά το θέμα μού είναι πλέον παντελώς αδιάφορο. Μη σου πω κιόλας ότι έχω μια νοσηρή περιέργεια για το τι μέλλει γενέσθαι σε περίπτωση που βγει οποιοσδήποτε από τους δύο.
Ίσως να φταίει και που το φετινό καλοκαίρι εξελίχθηκε με τρόπο απρόσμενα δυσάρεστο για μένα. Πραγματικά δηλαδή δεν αντέχω άλλες κινδυνολογίες, φόβους και απειλές. Ας κάνουν ό,τι νομίζουν. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ.
Έχω ακριβώς την ίδια διάθεση ως προς τις κινδυνολογίες κτλ. Στις οποίες δεν χρειάζεται “συνωμοσιολογική” διάθεση για να εντάξει κάποιος το σύνολο της ειδησεογραφίας – των απειλών και “επιθέσεων” από Ιράν & Χεζμπολά συμπεριλαμβανομένων. Το πράγμα διακινείται με όρους θεατρικής παράστασης και, ένα απ’ τα ζητούμενα είναι σαφώς η διατήρησή μας σε διαρκή “ετοιμότητα”. Για να μη μιλήσουμε περί πουστοευλογιάς, ιού του Νείλου κτλ.
Όχι απλώς δεν έχω (χρόνο και, κυρίως) διάθεση για σχολιασμό της σταθερά εφιαλτικής επικαιρότητας, αλλά απορώ με εκείνους που δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο.
Lots more may jump ship soon. as more and more realise that these big corporations supposed to help regulate, and heal, are nothing more than arms of the same branches of one particular tree, being controlled and manipulated.
Wishing both you and Marina well .. I have missed Marina’s posts.. Sending both my love and blessings <3 xx
You’re absolutely right Sue.
We are on/off lately because of our move to the new house. Soon, God willing, we’ll be back full time. Thank you! love & blessings to you too! 🔥
I thought that may be the reason, exciting!! .. Give Marina a big hug from me.
Xx ❤️
Δεν ξέρω πάντως κατά πόσον η αμυντική στάση που έχουν υιοθετήσει τελευταία οι Ρεπουμπλικάνοι αποτελεί κατάλληλη προεκλογική τακτική, αφού έτσι το επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος μετατοπίζεται από τον Τραμπ στη Χάρις εξουδετερώνοντας ένα παραδοσιακό πλεονέκτημα του πρώτου. Ίσως θα ήταν καλύτερα γιαυτούς να μελετήσουν με ψυχραιμία τι ακριβώς κάνουν σωστά οι Δημοκρατικοί και να πράξουν ανάλογα. Στο κάτω κάτω οι τελευταίοι αναγνώρισαν το λάθος τους με τον Μπάιντεν και το διόρθωσαν με απρόσμενη επιτυχία. Οι τραμπικοί αντιθέτως δεν δείχνουν καμία διάθεση αυτοκριτικής.
Οι Τραμπικοί δεν έχουν κανένα λόγο αυτοκριτικής, κατά την άποψή τους τουλάχιστον. Αλλά και οι Δημοκρατικοί δεν αναγνώρισαν κάποιο λάθος κατά την άποψή μου. Απλώς πήραν μια γομολάστιχα, έσβησαν το παρελθόν (ακομα και το πιο πρόσφατο) αντικαθιστώντας το με κάποιο άλλο βολικότερο : στη διάρκεια του κωμικοτραγικού τους συνεδρίου, αυτό που έπαιξε περισσότερο ήταν το εγκώμιο στον Joe Biden, και τι αγάπη που του έχουν, και τι καλός πρόεδρος που ήτανε, και τι ανιδιοτελής απόφαση να δώσει τα ηνία στην επομενη γενιά, και δε συμμαζεύεται. Η δε κυρία “Γελαστό Άλογο” στους λόγους της αναπαράγει αναίσχυντα πολιτικές του Τραμπ (ναι στο κλείσιμο των συνόρων, ναι στα ορυκτά καύσιμα! ακόμα και τη μη φορολόγηση των φιλοδωρημάτων δεν ντράπηκε να κοπιάρει), στο πλαίσιο ενός attitude όπου αποστασιοποιείται όλο και περισσότερο από το γερούνδιο, αποστασιοποιούμενη ουσιαστικά από τον (VP!) εαυτό της.
Δεν έχω βρει χρόνο να σκεφτώ γιατί ο Τ. είναι πιο “ανθρώπινος” τελευταία. Δεν νομίζω να φταίει πάντως η απόπειρα, η οποία παρεμπιπτόντως – another sign of the times – αντιμετωπίζεται πλέον ως ancient history.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν νομίζω ότι απέχει η στιγμή που θα θυμηθεί / επιστρατεύσει τον κλασικό εαυτό του. Οι σύμβουλοί του (επαγγελματίες και μη) τον πιέζουν γι’ αυτό.
Βασικά όλα όσα παρέθεσες παραπάνω – και άλλα πολλά που θα μπορούσα να προσθέσω παρά την αποσπασματική μου ενημέρωση – ως ασυνέπειες και παλινωδίες της πολιτικής των Δημοκρατικών, δείχνουν στην πραγματικότητα ένα ρεαλισμό και μια ικανότητα προσαρμογής που απουσιάζει από τους Ρεπουμπλικάνους και απουσίαζε μέχρι πρόσφατα και από τους ίδιους. Έχω την αίσθηση ότι ο Τραμπ υποτίμησε τις ικανότητες της Χάρις, η οποία μέχρι στιγμής δείχνει αξιωσημείωτη αυτοπειθαρχία και μεθοδικότητα, τα οποία οι οπαδοί του παρερμηνεύουν συστηματικά ως αδυναμία.
Εντύπωση για παράδειγμα μου έκανε η επιλογή αντιπροέδρου, γιατί αυτόν ακριβώς “επέλεξα” και ο ίδιος – χωρίς να τον ξέρω – με βάση αυστηρά λογικά κριτήρια όταν πληροφορήθηκα τους υποψηφίους. Σύμβουλοι κλπ θα μου πεις, αλλά όλοι έχουν συμβούλους.
Εν ολίγοις η έκπληξη των Ρεπουμπλικάνων δεν αφορά το πρόσωπο καθεαυτό της Χάρις – αφού την είχαν χρίσει από μόνοι τους εδώ και χρόνια διάδοχο του Μπάιντεν – αλλά το γεγονός ότι τελικά δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμεναν.
To simply put it : the “chick” is bonkers. Αυτό αποκλείεται να μη διαλάμψει σε βάθος χρόνου – προ εκλογών πάντως.
Πολύ πιθανό. Καλού κακού πάντως ας μη στηρίζονται οι Ρεπουμπλικάνοι μόνο σε μια τέτοια πιθανότητα. Γιατί μέχρι στιγμής αυτό κάνουν, ίσως από κεκτημένη ταχύτητα λόγω της περίπτωσης Μπάιντεν.
Εγώ πάλι βλέπω τους Ρεπουμπλικάνους να στηρίζονται αφενός σε μια εύλογα εξωραϊσμένη αφήγηση της πρώτης Τραμπ περιόδου, και αφετέρου σε συγκεκριμένες πολιτικές, τις οποίες αντιπαραθέτουν σε μη πολιτικές των Δημομκρατικών. Αυτοί που στηρίζονται στο ad hominem είναι οι ίδιοι που το κάνουν σταθερά, δηλαδή οι Δημ. * Ο βασικός άλλωστε λόγος για τον οποίο πολλοί και διάφοροι θα ψηφίσουν Κάμαλα Χάρις είναι το παλιό καλό, άσβεστο μίσος για τον Τραμπ.
* Όχι ότι και οι Ρεπ. δεν έχουν μακρά παράδοση στις ad hominem επιθέσεις, απλώς μιλάω για τα τελευταία χρόνια.
Καλά ότι το μίσος για τον Τραμπ είναι το βασικό κίνητρο πίσω από την υποστήριξη των Δημοκρατικών ψηφοφόρων στη Χάρις δεν το συζητάμε. Την αντίληψη αυτή εξέφραζε με τον καλύτερο τρόπο κάποιο ανώνυμο σχόλιο που διάβασα στο YT κάτω από μια ομιλία της τελευταίας: “Θα ψήφιζα και μια πέτρα προκειμένου να μην ξαναβγεί ο Τραμπ. Τώρα αισθάνομαι ανακουφισμένος που δεν χρειάζεται να το κάνω!”.
Ναι δεν υπάρχει αμφιβολία. Η χώρα πάει για φούντο καθότι η αντιπολίτευση μόνο αντιπολίτευση δεν είναι, εξαιρουμένου του Βελόπουλου – όσο για τα μίντια, φροντίζουν για τη μεγαλύτερη δυνατή υποβάθμιση αυτού του τελευταίου : στο Σκάι μιλούσαν για την προχθεσινή δημοσκόπηση με προσκεκλημένη την Λιάνα Κανέλλη. Και παρουσίαζαν, με κείνην να συγκατανεύει το ΚΚΕ ως τρίτο κόμμα, ενώ σαφέστατα τρίτο κόμμα είναι ο …Βελόπουλος. Η ΛΚ μάλιστα υπερθεμάτιζε : “και όχι μόνο τρίτο, αλλά και δεύτερο κόμμα θα μας δείτε, και οσονούπω πρώτο!”
Αναφορά στη σφυγμομέτρηση από το site Αυτοδιοίκηση :
https://www.aftodioikisi.gr/politiki/dimoskopisi-5os-o-syriza-megali-ptosi-gia-nd/
Ενώ από πλευράς ποσοστού ο Βελ. είναι τρίτος, στον πίνακα παρουσιάζεται τέταρτος μετά το τιμημένο!
Εντωμεταξύ στη χώρα μας η αντιπολίτευση βαίνει σταθερά προς εξαφάνιση. Με μια μικρή προσαρμογή του εκλογικού συστήματος ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να κυβερνάει για πάντα. Δηλαδή και τώρα μπορεί.
Κι έτσι πάντως η “ακροδεξιά” (τα εισαγωγικά χρειάζονται στη δική μας περίπτωση) δεν έχει στη χώρα μας τη δυναμική που έχει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με πολύ μικρότερα μάλιστα προβλήματα σε σχέση με την Ελλάδα. Ούτε βλέπω καμία διάθεση στα κόμματα του “ακροδεξιού” χώρου να συνεργαστούν μεταξύ τους.
Συμφωνώ. Η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα ανάνηψης. Είμαι σίγουρος πως ό,τι συστήματα επηρεασμού εξ αποστάσεως υπάρχουν (“ψεκασμοί”, συχνότητες που επιδρούν στον ανθρώπινο εγκέφαλο προκαλώντας επιθυμητές από “κάποιους” διαθέσεις κοκ) χρησιμοποιούνται full force στα κεφάλια αυτού εδώ του “λαού”. Πιθανώς και σε πειραματικό επίπεδο.
Το έχω ξαναπεί αμέσως μόλις πήρα το μάθημά μου με την παταγώδη επανεκλογή Μητσοτάκη: κατά τη γνώμη μου η παρούσα κυβέρνηση αποτελεί ένα διεθνές πείραμα σχετικά με το πώς θα μπορούσε να εγκαθιδρυθεί μια νομότυπη δυτική δικτατορία πολυσυλλεκτικού χαρακτήρα, η οποία θα εξουδετέρωνε δεξιά και αριστερή αντιπολίτευση συγχρόνως. Ακούγεται ακραίο, αλλά τις ίδιες περίπου τακτικές εφαρμόζει τώρα και η παράταξη των Δημοκρατικών με τη Χάρις.
Μόνο ακραίο δεν ακούγεται για ένα χοιροστάσιο όπως η Ελλάδα. Ή, πλέον, η Αμερική for that matter.