To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Η επίσημη άποψη, διακινούμενη από “κριτικούς” και φαν, είναι ότι το πρώτο κινηματογραφικό Star Trek (1979) δεν ήταν σπουδαία ταινία, παρά την εισπρακτική επιτυχία της. Αυτό ένεκα …αργού ρυθμού και απουσίας έντονης δράσης. Ως προς τη δική μου εμπειρία απ’ αυτήν ως εφήβου, μεγαλωμένου με τηλεοπτικό Star Trek από τρυφερή ηλικία, θα μείνει για πάντα αξέχαστη. Προεξάρχοντος αυτού εδώ, του…
Μια κρυστάλλινη μπαλάντα που εξελίσσεται σε ένα μίνι έπος. Από το Minstrel In The Gallery – κατά την ταπεινή μου άποψη το πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ποτέ οι Jethro Tull. 📀 📀 A crystal ballad leading to a mini epic. From Minstrel In The Gallery – most comprehensive album ever to be released by Jethro Tull, imho. And ride…
Δυο jazz standards από το μέγιστο βιμπραφωνίστα, συνοδευόμενο εδώ από τους Fred Hersch (πιάνο), John Scofield (κιθάρα), John Patitucci (μπάσο) και Peter Erskine (ντραμς) : ‘September Song’ (Kurt Weil) και ‘Poinciana’ (Nat Simon, Buddy Bernier). Το άλμπουμ είναι το ‘Departure’, κυκλοφορία του 1997. 📀 📀 Two jazz standards from the master vibraphonist, accompanied here by Fred Hersch (piano), John Scofield…
(Από Infowars – προσαρμοσμένο στα ελληνικά, το link εδώ) : Σε συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο την Παρασκευή, ο Πρόεδρος Τραμπ ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για τις αλλαγές που φέρνει ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι στις πολιτικές των εμβολίων, οι οποίες περιλαμβάνουν περιορισμούς ως προς το ποια παιδιά είναι κατάλληλα και ποια όχι για αυτά.«Νομίζω ότι πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός όταν λες…
Η παρακολούθηση του πολιτικού διαλόγου όπως εκτυλίσσεται μέσω των μίντια, σόσιαλ και μη, σου δίνει μια καλή εικόνα του πόσο “ενδιαφέρον” η “σημαίνον” (relevant, που λένε) μπορεί να είναι ένα δικό σου σχόλιο για θέματα πχ. όπως οι ομιλίες των Τσίπρα, Μητσοτάκη. Η ασυνάρτητη απεραντολογία, τα παιδαριώδη ευχολόγια, η ευκοιλιώδης φωνή του πρώτου, το virtue signaling – γλείψιμο προς τη…
1999. Ο Lalo Schifrin (R.I.P.) ηχογραφεί ξανά το soundtrack της θρυλικής αστυνομικής σειράς με την WDR Big Band της Κολωνίας. Ακούμε την εκτεταμένη βερσιόν του βασικού, all-time classic θέματος. 📀 📀 1999. Lalo Schifrin (R.I.P.) re-records the soundtrack of the legendary crime series with the WDR Big Band of Cologne. We hear the extended version of the main, all-time classic…
Ο μεγάλος πιανίστας των blues Memphis Slim, προσωπική μου προτίμηση, live με τους Canned Heat στο Παρίσι των early ‘70s, με τη συμμετοχή των Memphis Horns. Τους ακούμε στο ‘Black Cat Cross My Trail’ – κλείσιμο του ματιού του MS στον παλιόφιλό του Willie Dixon. Στη συνέχεια το κλασικό του WD, ‘I Ain’t Superstitious’ από τον Howlin’ Wolf.The great piano…
Επιστροφή στη Ισπανία δια της ηλεκτρονικής οδού : ακούμε τα δυο tracks του single ‘Intimo Animal’ που κυκλοφόρησε ο Ανδαλουσιανός DJ και παραγωγός Martin Herrs το 2022. 📀 📀 Return to Spain via the electronic route: we listen to the two tracks of the single ‘Intimo Animal’ released by Andalusian DJ and producer Martin Herrs in 2022. 00:00 Intimo Animal…
Από το Taming The Dragon του 2014, ανεπανάληπτη δυστυχώς μέχρι στιγμής συνάντηση Mehldau και Giuliana / αυτοσχεδιαστικού πνεύματος της jazz και σύγχρονων ηλεκτρονικών, ακούμε το φανταστικό ‘Hungry Ghost’. Ο Brad είναι στο Fender Rhodes και το Moog synthesizer, ο Mark στα ντραμς και τις λούπες. 📀 📀 From Taming the Dragon (2014), the sadly so far unrepeated, collaboration between Mehldau…
Στο ερώτημα “ποιος τελικά …είναι τα blues, o Otis Spann η ο Willie Dixon;” (αμφότεροι έχουν κυκλοφορήσει άλμπουμ με τίτλους που διεκδικούν την “πατρότητα”) η απάντηση είναι …πιο κοντά στο δεύτερο. Αυτό φυσικά δεν έχει σημασία όταν αναφερόμαστε στον μεγαλύτερο πιανίστα των Chicago blues, “αδελφό” του Muddy Waters και συνεργάτη πέραν αυτού μιας πλειάδας “θρύλων” των blues και όχι μόνο….
Η άποψη μου για την κυβέρνηση Μητσοτάκη – για την περίπτωση που ενδιαφέρει κάποιον – είναι ότι πρόκειται για τη χειρότερη κυβέρνηση από καταβολής ελληνικού κράτους, της (πρώτης) Χούντας συμπεριλαμβανομένης. Για “λύση” Σαμαρά έχω μιλήσει σε ανύποπτο χρόνο, από το Φεβρουάριο, στο πλαίσιο μιας ανάγκης όπως – όπως απαλλαγής από αυτήν. Αλλά αυτό, κάτω, είναι διαφορετικής τάξεως μεγέθους.Να υποθέσουμε ότι…
ΟΚ! Νομίζω ότι ακόμα και εκείνοι που θεώρησαν ότι η επάνοδος αυτού του γελοίου μπορούσε να αποτελεί απειλή (για οποιονδήποτε!) μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Ο τύπος δε βλέπει ούτε τη σκόνη του Κασσελάκη.