Μόλις υπέπεσε στην αντίληψή μου ο βασικός εκ των παρουσιαστών του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα, “καθηγητής νεώτερης ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών” κύριος Αντώνης Λιάκος. Θεωρώ φθοροποιό διαδικασία τουλάχιστον, το να παραθέσω φράσεις απ’ την “τοποθέτηση” του- για όσους ενδιαφέρονται η συνέντευξη του στο ΕΡΤnews βρίσκεται εδώ.
Για όσους αγνοούν (όπως, ουσιαστικά, θα έπρεπε) ή έχουν ξεχάσει την περίπτωση του εν λόγω, επαναλαμβάνω κείμενό μου με τίτλο Η ΜΙΑΣΜΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΑ “ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΑΚΟΣ”, δημοσιευμένο εδώ τον Φεβρουάριο του 2020, συνοδευόμενο από ανάρτηση του ΑΛ στο Facebook, της οποίας σχόλιο αποτελεί, και την οποία θα πρότεινα να διαβάσετε με προσοχή. Μέσω αυτής προκύπτει το στίγμα του “νέου πατριωτισμού” που επικαλείται σήμερα ο κύριος Τσίπρας, μέντορας του οποίου είναι ο κύριος Λιάκος, όπως και της κυρίας Ρεπούση. Προκύπτει επίσης και ο λόγος της “επείγουσας” επιστροφής του πρώην πρωθυπουργού. Όχι ως αντιπάλου δέους του Κ. Μητσοτάκη, αλλά του επίσης …οσονούπω επιστρέφοντος, Αντώνη Σαμαρά.

Αναφέρομαι ξανά στη μιασματική οντότητα “Αντώνης Λιάκος”, με αφορμή τις νέες του δηλώσεις, όχι για να του δώσω μια υπόσταση που δεν διαθέτει [αυτή του επιστήμονα / πνευματικού ανθρώπου] αλλά γιατί το διάτρητο πράγμα που παρουσιάζει ως “σκεπτικό” αποτελεί συμπύκνωση όσων ακούγονται κατά καιρούς από διάφορους ιδεολογικά ομογάλακτούς του.
Ο άνθρωπος που, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε την εποπτεία των εορτασμών για την επέτειο του ’21, ισχυρίζεται με ανάρτησή του στο FB:
Ότι το πολιτικό και νοοτροπιακό [sic] καθεστώς έναντι των προσφύγων στη χώρα, είναι κάτι για το οποίο οι Έλληνες θα απολογούνται μετά από χρόνια, όπως οι Γερμανοί για τα χρόνια του ναζισμού.
Ότι σύμφωνα με τη θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων, ο συνδυασμός μείωσης / γήρανσης των βαλκανικών πληθυσμών και παράλληλης πληθυσμιακής έκρηξης των αφροασιατικών χωρών οδηγούν στο αναπόδραστο συμπέρασμα ότι …έχουμε ανάγκη από 1.000.000 πρόσφυγες για να αντιμετωπίσουμε την πληθυσιακή κατάρρευση.
Ότι, με “δεδομένο” το προηγούμενο σκέλος, αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι το πώς θα τους ενσωματώσουμε / στεγάσουμε / απασχολήσουμε / εκπαιδεύσουμε /εξοικειώσουμε με τον πολιτισμό μας. Σύμφωνα με τον “ιστορικό”, για να αντιμετωπίσει η χώρα την παρουσιαζόμενη ως πληθυσιακή κατάρρευση * πρέπει να επιλέξει την μετατροπή του υπάρχοντος πληθυσμού σε μια χαοτική βαβέλ, αναδυόμενη από ανεξερεύνητα πολιτισμικά βάθη, γεμάτα ασυμβίβαστες ανάμεσά τους ιδιαιτερότητες, υπό την αιγίδα ενός ισλάμ στην ποικιλία των εκδοχών του, το οποίο, η πείρα λέει, εξακολουθεί να διέπει τη ζωή αυτών των ανθρώπων όπου κι αν εγκαθίστανται. Και το οποίο δεν αποτελεί απλώς θρησκεία, αλλά και πολιτικό σύστημα…
Για τον Αντώνη Λιάκο, προφανώς, τα παραπάνω συνθέτουν μια κατάσταση αντίστοιχη με τα εξ Ευρώπης μεταναστευτικά ρεύματα των ’90s…
Και επειδή κάποιοι διαφωνούμε με τις “επιστημονικές” τοποθετήσεις του, είμαστε οι σύγχρονοι ναζί, για τους οποίους οι μελλοντικοί “Έλληνες”, αφροασιάτες στην πλειονότητά τους, ** θα απολογούνται…
* Ακόμα και αν ίσχυαν τα δραματοποιημένα στοιχεία του “ιστορικού”, θα ήταν εύκολα αντιστρέψιμα, αν έριχνε κανείς το βάρος στους υπάρχοντες κατοίκους, αντί να προετοιμάζει το έδαφος για εκείνους που θα τους αντικαταστήσουν.
** Η αναρώτηση : πόσος καιρός θα χρειαζόταν για να ανατραπεί η πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας με 1.000.000 εισαγόμενους …εκρηκτικά πολλαπλασιαζόμενους αφροασιάτες, είναι εξαιρετικά περίπλοκη για το μυαλό του “επιστήμονα”. Όπως και η άλλη : πόσο εκπληκτική αλήθεια η “σύμπτωση”, και πόσο πειστική, όπου λεφούσια μπουκαδόρων απ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα εισβάλλουν στη χώρα, τη στιγμή ακριβώς που τους …χρειαζόμαστε.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εεεε.. Βασικά έχουμε πολύ περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Μήπως ο επιστήμων ήθελε να πει.. ένα δισεκατομμύριο?😁
Τότε (ανάρτηση και κείμενο είναι του 2020) πιθανώς είχαμε λιγότερους. Αν είχαμε από τότε ένα εκατομμύριο ήδη, ένας Θεός ξέρει τι γίνεται σήμερα.
Αν εκνευρίζομαι για κάτι, είναι το ότι αισθάνομαι ανίκανος να αποφύγω κοινοτοπίες του στιλ “πάρε ένα πράμα που μιλάει από ύψος πανεπιστημιακής καθέδρας”.
Πρέπει κανείς να συνηθίζει σε όλα αυτά σαν μέρος μιας κανονικότητας. Αν όχι τίποτα άλλο για να ξέρει τι να περιμένει, και να κανονίζει με στοιχειώδη ακρίβεια την πορεία του.
Προσωπικά πάντως δεν ανησυχώ ιδιαίτερα για την πιθανότητα επανεκλογής του Τσίπρα. Την προηγούμενη φορά έκανε με το ζόρι αυτό που του επέβαλαν οι πραγματικοί κυβερνήτες της χώρας. Την επόμενη θα το κάνει με τη θέλησή του.