Χρειάζεται άραγε κάποια απόδειξη της υποκρισίας εκείνων που στηρίζουν την πολιτική / δημοσιογραφική / καλλιτεχνική κλπ. ανέλιξή τους στο “αντιρατσιστικό” virtue signaling; Θα έπρεπε να χρειάζεται; Δεν θα το έλεγα : για όποιον έχει μάτια, η υποκρισία είναι αποτυπωμένη στο πρόσωπο, και στο ποιόν του έργου τους. Για όποιον πάλι δεν έχει, η όποια απόδειξη είναι άχρηστη.

Όπως γνωρίζουν οι ασχολούμενοι με την αμερικανική πολιτική σκηνή, ένας απ’ τους πολλούς “ελέφαντες στο δωμάτιο” που τα media αγνοούν, για το χατίρι θεμάτων όπως ο εγγενής ρατσισμός του λευκού άνδρα και το δικαίωμα ενός 10χρονου στην εγχείρση αλλαγής φύλου, είναι το μεταναστευτικό.
Με τον τερματισμό των εργασιών για τον Τοίχο του Trump από την πρώτη μέρα της “Προεδρίας Biden” και χάρη στις περικοπές κονδυλίων για την [συνοριακή] αστυνομία, η κατάσταση στα νότια σύνορα, έγινε πολλαπλώς ανεξέλεγκτη : εκατοντάδες έως χιλιάδες παράνομοι “μετανάστες”, αφήνονται να κατακλύζουν τις πλησιέστερες πόλεις – πολιτειών όπως το Τέξας, η Φλόριντα, η Αριζόνα κλπ. Πλήθος βίντεο υπάρχουν για τους ενδιαφερομένους, που δεν υπάρχει λόγος να αναπαραγάγουμε εδώ. Για την ακρίβεια, δεν θα αισθανόμουν καν την ανάγκη να αναφερθώ εκτενώς στο θέμα, αφού εντύπωσή μου είναι ότι τα αμερικανικά ζητήματα δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τον Έλληνα αναγνώστη [σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχα πρόβλημα να μετατρέψω το σχολιαστικό μέρος του blog σε …American only]. Αν το κάνω τώρα, είναι γιατί υπάρχει τον τελευταίο καιρό μια κωμικοτραγική εξέλιξη που το έχει φέρει αναγκαστικά στο φως.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μεταφέρει εν κρυπτώ, με νυχτερινές πτήσεις μέρος αυτών των ανθρώπων σε άγνωστα σημεία της επικράτειας, δείχνοντας κατά τα άλλα Ολύμπια αδιαφορία για το ότι ο κυρίως όγκος παραμένει στοιβαγμένος στις παραμεθόριες πόλεις – ανάμεσά τους “‘έμποροι ναρκωτικών”, “μικρά παιδιά”, “κορίτσια – θύματα αδίστακτων sex traffickers” κοκ. Ο εγχώριος πληθυσμός είναι στα κάγκελα, όπως και οι τοπικοί άρχοντες, για τους οποίους το θέμα έχει επιβιωτικές αποχρώσεις. Ήταν ο Greg Abbott, κυβερνήτης του Τέξας που ανακοίνωσε, τον Απρίλιο, το ιδιοφυές στην επικοινωνιακή απλότητά του σχέδιο : προς αποσυμφόρηση περιοχών της πολιτείας, άρχισε να στέλνει λεωφορεία γεμάτα “μετανάστες” σε πόλεις των liberals, περήφανα αυτοανακηρυγμένες σε Sanctuary Cities, όπως η Ουάσινγκτον, το Σικάγο και η Νέα Υόρκη.
Οι αντιδράσεις ήταν γλαφυρές αλλά, επί της ουσίας, αναμενόμενες :
“Αυτό που κάνει ο Κυβερνήτης του Τέξας είναι απαράδεκτο. Χρησιμοποιεί ανθρώπινες ψυχές σαν πιόνια στο πολιτικό του παιχνίδι” [ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Eric Adams].
“Ο ερχομός των μεταναστών εδώ πυροδοτεί μια ανθρωπιστική κρίση. Καλούμε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να παρέμβει”. [Η δήμαρχος της Ουάσινγκτον, Muriel Bowser].
“Ο κύριος Abbot επιβεβαίωσε κάτι που ήδη ξέραμε : είναι ένα άτομο χωρίς ηθική, ανθρωπιά και αίσθημα ντροπής”. [Η δήμαρχος του Σικάγου, Laurie Lightfoot – αξίζει να τη γκουγκλάρει κανείς και μόνο για να δει τη φυσιογνωμία της].
Τα ανωτέρω, για αριθμούς μεταναστών που αποτελούσαν μικροποσοστό εκείνων που κατακλύζουν μια παραμεθόρια πόλη του Τέξας σε μια μέρα.

Το Martha’s Vineyard είναι ένα νησί στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης, κατοικούμενο από ανθρώπους ιδιαίτερα εύπορους, λευκούς κατά συντριπτική πλειονότητα. Απ’ τις ελάχιστες εξαιρέσεις στον κανόνα ο πρώην Πρόεδρος Ομπάμα, διατηρών εκεί κατοικία [φωτό ανοίγματος] αξίας δώδεκα εκατομμυρίων δολαρίων, σε μια έκταση τριάντα στρεμμάτων, με δυο ξενώνες, επτά κρεβατοκάμαρες, πισίνα [needless to say] και ιδιωτική παραλία.
Πριν μερικές ημέρες, ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ron De Santis αποφάσισε την υπέρβαση : να στείλει αεροπορικώς, 48 μετανάστες από τη Βενεζουέλα στο Martha’s Vineyard. Μια ιδέα για το liberal status των κατοίκων του παραδείσιου νησιού μπορεί να πάρει κανείς από την πινακίδα, πάνω – τέτοιου είδους “ομολογίες πίστεως” φωτογραφίζουν την κατάσταση πραγμάτων, σε μια Αμερική υπό τον απόλυτο έλεγχο [Κυβέρνηση – Κονγκρέσο] των νεοσταλινικών του δημοκρατικού κόμματος.
Θα περίμενε κανείς, έχοντας κατά νου …την πινακίδα, και το παράδειγμα των παραπάνω Sanctuary Cities, κάποιες οργίλες αντιδράσεις, και στη συνέχεια αναγκαστική συμμόρφωση με τους κανόνες του παιχνιδιού όπως οι ίδιοι οι liberals το έχουν διαμορφώσει.
Αμ δε. Αμέσως μετά το καλωσόρισμα για το θεαθήναι, ξεκίνησαν οι έντονες εκδηλώσεις δυσφορίας των κατοίκων, με άξονα το “καταλυτικό” επιχείρημα : έλλειψη υποδομών, καθόσον με τη λήξη της θερινής σεζόν η κοινότητα αντιμετωπίζει …housing problem [μιλάμε εντωμεταξύ για τεράστιο αριθμό άδειων σπιτιών, χώρια τα ξενοδοχεία, καθώς πολλοί χρησιμοποιούν το Martha’s Vineyard σαν θέρετρο].
Το πρώην προεδρικό ζεύγος απέφυγε επιμελώς να κάνει δηλώσεις. Αναρωτιέται βέβαια κανείς πόσο ερήμην του κυρίου Ομπάμα λήφθηκε η απόφαση που υλοποιήθηκε …δυο μέρες μετά την άφιξη των “μεταναστών” : με επέμβαση της εθνοφρουράς, οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν όπως-όπως στην πλησιέστερη στρατιωτική βάση.
Η αναχώρηση σκόρπισε ρίγη συγκίνησης στους ντόπιους, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους για να κατευοδώσουν τους μετανάστες. Κάποιοι εκδηλωτικοί, τους απευθύνoνταν στη γλώσσα τους : “Te amo! Te amo!”
Λίγο αργότερα, και ευρισκόμενοι ακόμα υπό καθεστώς βαθιάς συγκίνησης, θα περιέγραφαν πόσο τους εμπλούτισε, και πόσο ανεξίτηλο στίγμα άφησε το πέρασμα των Βενεζουελάνων από την κοινότητά τους.