Screen shot από το in.gr : δεν χρειάζεται συνομωσιολογική φαντασία για να “δεις” το μέσο να καταγράφει, και να πανηγυρίζει εν τω άμα, το αποτέλεσμα της “δημοσιογραφικής” προσπάθειάς του…
Υπάρχει και τρίτη διάσταση : η ενίσχυση της κακοδαιμονίας μέσα απ’ την ίδια την καταγραφή της, δια της ολοκληρώσεως ενός τέλειου φαύλου κύκλου.
(Visited 61 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ρε μπας και αυτό που ενόχλησε ορισμένους τελικά ήταν η τάση του Μητσοτάκη να υπερθεματίζει? Κανένας δε φαίνεται να τον πίεσε για τα δικαιώματα των πούστηδων στη μητρότητα, τα οποία κάθε άλλο παρά ισχύουν στο σύνολο της Ευρώπης. Η “απροειδοποίητη” και “ηρωική” επίσκεψη στην Ουκρανία πάλι μπορεί να έκανε κάποιους να φαίνονται διστακτικοί κοκ. Εκτός κι αν πρόκειται απλώς για προσωπικό ζήτημα του Μαρινάκη.
Έχεις τσεκάρει υποθέτω τη γελοία ιστορία με τα sms Μαρινάκη – Μαρέβας, η οποία προσπαθεί και καλά να τον συμφιλιώσει με τον εξαγριωμένο (όπως και ο ίδιος ο Μ.) σύζυγό της, με φράσεις όπως “να τα βρούμε, χωρίς εσένα δεν υπάρχει κυβέρνηση” κοκ. Το θέμα ήρθε στο φως από την Εστία, την οποία διευθύνει ένας σχετικά σοβαρός άνθρωπος – Μανώλης Κοττάκης. Τo problem έγκειται στο ότι ο εν λόγω είναι του κλίματος Καραμανλή (aka “Μπουχέσας”) + ότι λόγω Τεμπών υπάρχει προφανώς περίεργο interaction μεταξύ των δυο τζακιών της ΝΔ.
Who gives a fuck, θα μου πεις, εδώ ετοιμάζεται (ξανά) να γίνει της πουτάνας στη Μ. Ανατολή, με το Ιράν να απειλεί Θεούς και δαίμονες και τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες να προειδοποιούν τους Ισραηλινούς για επικείμενη επίθεση. Να δούμε πώς θα τη βγάλουμε καθαρή με τη γαμημένη έκλειψη – αυτή μας έλειπε…
Την ιστορία με το Μαρινάκη και τη Μαρέβα να πω την αμαρτία μου τη βρήκα εξόχως διασκεδαστική. Το ζήτημα του Ισραήλ από την άλλη μου είναι ιδιαίτερα επώδυνο και για το λόγο αυτό θα πρόσεξες ότι έχω ουσιαστικά σταματήσει να το αναφέρω. Είναι από τα λίγα θέματα για τα οποία έχω απόλυτα ξεκαθαρισμένη άποψη και δεν αισθάνομαι προς το παρόν την ανάγκη να την αναθεωρήσω. Και όταν λέω άποψη, δεν εννοώ τι μου αρέσει προσωπικά και τι όχι, αλλά τι μέλλει γενέσθαι.
Κι εγώ έχω πάψει να αναφέρομαι στο Ισραήλ. Τώρα πάντως η φάση φαίνεται να είναι έτοιμη για (ελπίζω όχι ανεξέλεγκτη) κλιμάκωση. Θα ετοιμάσω ένα σημείωμα ίσως και απόψε.