Πάνω, η Megyn Kelly, σημαντικότερη “αναγνωρίσιμη” δημοσιογραφική φωνή στις ΗΠΑ σήμερα, φιλοτεχνεί το πορτρέτο του κυβερνήτη της Μινεσότα, Tim Walz. Ο τελευταίος είναι ως γνωστόν η επιλογή της Kamala για το ρόλο του running mate.
Ο επίδοξος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ δείχνει αντάξιός της, όσο αντάξια αυτού δείχνει, στο βίντεο κάτω, η ψυχωτική κυρία – σύζυγός του.
(Visited 222 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εντωμεταξύ ο Τραμπ αποφάσισε να κάνει επιτέλους κάποιες δηλώσεις για την ατμόσφαιρα μίσους προς το πρόσωπό του που οπλίζει το χέρι των επίδοξων δολοφόνων. Άντε να δούμε τι άλλο θα γίνει μέχρι τις περιβόητες εκλογές. Αν και μένα περισσότερο με ανησυχεί το μετά.
Μου είναι δύσκολο έως αδύνατο να φανταστώ τα διεθνή να επιδεινώνονται με Trump. Θα την πληρώσουν οι Παλαιστίνιοι, ίσως και αγιατολάδες του Ιράν αλλά …και τι να κάνουμε δηλ. Να πάμε όλοι στον πάτο για πάρτη τους;
Από ανθρώπους όπως οι Harris, Walz (ο μπάρμπας – αιχμή της woke κουλτούρας, που καθιέρωσε τα ταμπόν για αγόρια στις σχολικές τουαλέτες!) τί λογική μπορεί να περιμένει κάποιος;
Στη φάση που βρισκόμαστε, οποιαδήποτε ανάμειξη των Αμερικανών σε διεθνή ζητήματα θα είναι καταστροφική – for us that is. Αν υπάρχει ένα σημείο που διαφέρουν πραγματικά οι απόψεις μας για τον Τραμπ, αυτό είναι η οπτική από την οποία βλεπουμε το ζήτημα. Εσύ το βλέπεις πρωτίστως από την αμερικανική οπτική, εγώ από την ευρωπαϊκή, εσύ από τη συμβολική, εγώ από την πρακτική – σε αυτό το τελευταίο μάλιστα φαίνεται να είμαι η απόλυτη εξαίρεση στη Δύση. Ο λόγος που συμπάθησα τον Τραμπ από την πρώτη στιγμή, δεν ήταν άλλος από τη στάση του στο θέμα των εξωτερικών επεμβάσεων. Τα περί μετανάστευσης κλπ μου είναι αδιάφορα, μη σου πω κιόλας ότι σε αυτό το θέμα ισχύει απλά ότι το πάτωμα του ενός είναι το ταβάνι του άλλου, όπως αποδεικνύεται ήδη από τη στάση των ευρωπαίων “εταίρων”. Η δε “woke” παράκρουση χτύπησε κόκκινο ακριβώς επί προεδρίας του – φταίει δε φταίει, δεν έχει σημασία, το αποτέλεσμα μετράει. Anyway “ο Τραμπ που αγάπησα” δεν υπάρχει πλέον. Αν το 2016 εμφανιζόταν έτσι όπως εμφανίζεται τώρα, μπορεί να έδειχνα κατανόηση ακόμα και για τις ασυναρτησίες του Ντε Νίρο.
Η ανάμειξη των Αμερικανών δεν είναι κάτι που τοποθετείται στο μέλλον, αλλά στο παρόν και το (μακρινό ήδη) παρελθόν. Κανένα από τα διεθνή ζητήματα δεν θα ήταν στο σημείο που είναι χωρίς αμερικανική ανάμειξη. Επομένως το ζητούμενο είναι μια στοιχειώδης απόκλιση απ’ τον παρόντα τρόπο ανάμειξης που έχει οδηγήσει στην παρούσα κατάσταση.
Δεν το βλέπω (μόνο) “συμβολικά” το θέμα, παρόλο που όπως έχω ξαναπεί η συμβολική, ακόμα και η “μεταφυσική” παράμετρος έχουν αφ’ εαυτών πρακτική διάσταση. Εξ ου και ισχυρίζομαι ότι μια στοιχειώδης κανονικότητα για την περιοχή και τον κόσμο περνάει αναγκαστικά (τι να κάνουμε;) από το ξεπούλημα των Παλαιστινίων.
Ως προς το μεταναστευτικό, η στάση του Τραμπ είναι εποικοδομητική, άπαξ και μια νοοτροπία τύπου “border walls” διαδίδεται στον κόσμο, αρχής γενομένης από αυτόν.
Όσο για την woke παράκρουση, ένας απ’ τους λόγους που χτύπησε κόκκινο, ήταν η ανάγκη αντεπίθεσης σ’ ένα anti-woke κίνημα που αργά ή γρήγορα θα αναπτυσσόταν. Και …αναπτύχθηκε χάρη στον DT. Το να του καταλογίζουμε ευθύνη γι’ αυτό, ισοδυναμεί με το να κατηγορούμε κάποιον ότι ανταποδίδει τις γροθιές γιατί αυτό ερεθίζει τον επιτιθέμενο.
Δεν επιμένω προς το παρόν – που κι αν το κάνω περιστασιακά, είναι χάριν αντιλογίας περισσότερο. Στο κάτω κάτω μπορεί να έχεις τα δίκια σου και μια δεύτερη θητεία του να φέρει balance to the force🌎🌏
Behold and see👀😳
Κι εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος για όσα λέω. Δεν θα στοιχημάτιζα ότι τα πράγματα δεν θα επιδεινωθούν είτε μέσω της πολιτικής, είτε και μέσω της παρουσίας του DT και μόνο. Γιατί μεταξύ μας, με κάποιους συγκεκριμένους αντίπαλους, καλύτερα να μην ανταποδίδεις – όχι απλώς δεν θα πετύχεις τίποτα, αλλά θα πάθεις και χειρότερα.
Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο πάντως έχω την αίσθηση ότι μπαίνουμε σε μια εξαιρετικά σκοτεινή περίοδο. Μακάρι να ήταν απλώς θέμα Τραμπ ή Χάρις ή δεξιάς και αριστεράς. Και μόνο που υπάρχει μια τέτοια διαμάχη στην πιο ανεπτυγμένη χώρα του κόσμου, αποτελεί το χειρότερο οιωνό. Οι αλκυονίδες μέρες της μεταψυχροπολεμικής εποχής έχουν περάσει κατά τη γνώμη μου ανεπιστρεπτί. Προσωπικά εξάλλου δεν τις ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα.
100% σίγουρο το περί σκοτεινής περιόδου. Η εξουσία είναι εξουσία, ασχέτως καλού (Trump, Musk etc) ή κακού μπάτσου, και το amount της αθλιότητάς της εξαρτάται απ΄τις δυνατότητες. Εδώ αυτές προκύπτουν απεριόριστες. Με την περαιτέρω hi tech αποβλάκωση κάθε νεώτερης γενιάς, έρχεται η στιγμή που άτομα σαν κι εμάς θα φαίνονται, αν δεν φαινόμαστε ήδη, σαν γέροι του Μάπετ Σόου. Γιατί το “γενεαλογικό” είναι το πιο έντεχνα καλιεργημένο ψευδο-χάσμα, και το πιο χρήσιμο για τους …Άρχοντες (με τη Γνωστική έννοια της λέξεως).
Επαναλαμβάνω άλλωστε ότι 9 στα 10 νεαρά άτομα που θα ρωτήσεις περί Trump και Harris στο Ελάντα (ή οπουδήποτε for that matter) θα απαντήσουν αντανακλαστικά το δεύτερο.
Βασικά αισθάνομαι ήδη σαν συνταξιούχος.. αλλά χωρίς τη σύνταξη😁
Οφείλω να ομολογήσω ότι αισθάνομαι “γέρος” από 16 χρόνων. Αυτό, δόξα τω Θεώ (;) δεν με εμπόδισε να κάνω όλες ανεξαιρέτως τις μαλακίες της “νιότης” (και μερικές ακόμα). Αλλά το αίσθημα της ματαιότητας υπήρχε από τότε, εξ ου και η αδιαφορία για τα πολλά πολλά – λεφτά, καριέρες και τα ρέστα.
Εγώ πάλι “πρακτικός” είμαι μόνο στη θεωρία. Για τους άλλους δηλαδή. Στην πράξη – όσον αφορά τον εαυτό μου – θεωρητικός!
Άρα …πρακτικός! 🤪🤪🤪
Μόλις είδα εντωμεταξύ – το παραδέχομαι ότι πάει να μου γίνει εθισμός – το σχετικό βιντεάκι του Εξυπνότερου Έλληνα:
https://www.youtube.com/watch?v=7zWp8zBSujo&t=6s
My life would be empty without him.
Εδώ πάει να σχηματίσει κάποια σκιώδη points, το πράγμα βεβαίως καταρρέει υπό το βάρος αντάξιων του Εξυπνότερου Έλληνα τοποθετήσεων όπως “άλλο assassination και άλλο …apparent assassination” (το “attempt” έχει πάει για μια στιγμή προς νερού του) ή, το βασικότερο, ότι δυο απόπειρες δολοφονίας πρέπει να μείνουν έξω απ’ την εξίσωση “αποφασίζω με γνώμονα τη λογική ποιος απ’ τους δυο είναι ο κατάλληλος για πρόεδρος των ΗΠΑ”.
Δεν ξέρω αν οι συγκεκριμένες απόπειρες βγάζουν κάποιο λογικό συμπέρασμα. Κάποιοι θα πουν ότι το έκαναν οι Δημοκρατικοί, κάποιοι ότι οργανώθηκαν από τον Βαψομαλλιά, κάποιοι ότι φταίνε τα όπλα που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στα χέρια διάφορων βλαμμένων (των οποίων μάλιστα ο πολιτικός προσανατολισμός δεν είναι καθόλου ξεκάθαρος). Ο Τραμπ για παράδειγμα το έριξε στη.. μετανάστευση. Ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει να δει.
Σίγουρα ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει να δει, αλλά άλλα τα μάτια του 🐇 κι άλλα της 🦉
Υπάρχει και αυτός που (όσο γίνεται) ανιδιοτελώς, θέλει να δει την αλήθεια.
Αυτό που λένε οι εχέφρονες περί τον Τραμπ, και ο ίδιος, είναι ότι η Αποκαλυψιακού τύπου ρητορική των Δ. μπορεί να τρελάνει τελείως ένα ημίμουρλο όπως αυτός εδώ, και να τον κάνει να αναλάβει δράση.
Η μετανάστευση γίνεται δεκτή ως μείζον πρόβλημα πλέον και από τους Δ. με κωμικοτραγικές δικαιολογίες για τη μη δράση τους, άσε που προσπαθούν και γι’ αυτό ακόμα να ενοχοποιήσουν τον Τ.
Ως προς το ότι οι Δ. είναι ιδεολογικά υπέρ των open borders, δεν μπορεί να υπάρξει υποψία αμφιβολίας. Μπορώ να προσκομίζω “για πάντα” αποδείξεις και ονόματα από μνήμης, πηγαίνοντας ακόμα και δεκαετίες πίσω. Απώτερος σκοπός (ομολογούμενος σε άρθρα τους στα mainstream media) είναι η αλλαγή του εκλογικού τοπίου, η αντικατάσταση δηλ. των “deplorables” με “μετανάστες” ready-made ψηφοφόρους τους.
Ο Εξυπνότερος Έλληνας εννοεί να μην απομακρύνεται χιλιοστό απ’ το εκάστοτε επίσημο αφήγημα (το “apparent” δίνει και παίρνει σε όλα τα “δημοσιογραφικά” μήκη και πλάτη) και αυτό τον καθιστά a priori αφερέγγυο στα μάτια μου.
Εν τω μεταξύ επιφανείς δημοκρατικοί, η …Χίλαρι ανάμεσά τους εξακολουθούν και μετά την απόπειρα να αποκαλούν τον Τραμπ “κίνδυνο για τη δημοκρατία” κτλ., ενώ στην καλύτερη περίπτωση τον καλούν να χαμηλώσει τους τόνους (in other words, he had it coming).
Γενικότερα είναι μπουρδέλο η κατάσταση. Αν ο νικητής δεν βγει με διαφορά.. Μητσοτάκη από τον χαμένο, τα ίδια και χειρότερα θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές.
Και αυτοί που ακολουθούν το “ανεπίσημο” αφήγημα πάντως, το ίδιο αναξιόπιστοι με τους “επίσημους” είναι για έναν αμερόληπτο παρατηρητή. Ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα (ή κραυγές) χρησιμοποιούν όλοι ανεξαιρέτως. Δεν μπορεί να τα σκέφτηκαν μόνοι τους. Το καλό είναι ότι έχουν εκλείψει πλέον οι αμερόληπτοι παρατηρητές, οπότε αμφότεροι αποδίδουν την εκάστοτε κριτική στην κακοήθεια και την ανεντιμότητα του αντιπάλου και συνεχίζουν αμέριμνοι την πορεία τους. Και καλά κάνουν στην τελική. Το έλεγε και το ξαναέλεγε ο Δάσκαλος ότι μόνο οι παρωπίδες προσφέρουν ασφαλή προσανατολισμό.
Ο μόνος τρόπος να γίνει δεκτή η προσέγγιση περί παρωπίδων, είναι να δεχτούμε ότι ο ασφαλής προσανατολισμός δεν είναι το ζητούμενο. Αν έχεις την πολυτέλεια της θεωρητικής προσέγγισης, time is on your side. Αν αισθάνεσαι ότι πρέπει κάπως να βελτιώσεις την κατάστασή σου * επείγεσαι να προσανατολιστείς κάπου με το λιγότερο δυνατό ρίσκο. Από κει και πέρα, υπάρχει και ο παράγων “φιλοτιμία”, που σημαίνει διαφοροποιήσεις στα επίπεδα αντικειμενικότητας που μπορεί να επιστρατεύσει ο καθένας.
* Εγώ ας πούμε, θα ήθελα να αισθάνομαι ήσυχος ότι δεν θα δεχτώ ξαφνικά …πυρηνική επίθεση εξ αιτίας του Κούλη και της Κάμαλα.
Κι εγώ αυτό ήθελα να πιστεύω, μέχρι που έκπληκτος ανακάλυψα ότι δεν ισχύει. Κανένα πρόβλημα δεν θα είχαν οι οπαδοί του Τραμπ για παράδειγμα με το τέλος του κόσμου, αρκεί να το έφερνε ο Τραμπ. Γιατί τότε θα ήταν για καλό. Το ίδιο εννοείται και από την άλλη πλευρά. Μακάρι να κοιτούσε ο καθένας το στενό προσωπικό του συμφέρον, κάτι που η αγγλική πολιτική σκέψη του 19ου αιώνα θεωρούσε δεδομένο. Αλλά τελικά είναι ουτοπία.
Ως προς το “στενό προσωπικό συμφέρον” πάντως, η θεωρία μπάζει νερά. Ακόμα και ο κλασικός Ωφελιμισμός δεν στέκει στο (χαμηλό) ύψος που “υποδηλώνει” το όνομά του. Ο παραδοσιακός γονιός που στερείται τα πάντα για το παιδί του, εξυπηρετεί το “στενό ατομικό του συμφέρον”. Για τον Ιάπωνα πολεμιστή του ΒΠΠ που μπαίνει στην τορπίλη για να την κατευθύνει με ασφάλεια προς το εχθρικό καράβι, η επιτυχία του στόχου αντιπροσωπεύει το “στενό ατομικό του συμφέρον”. Κοκ.
Τι να λέμε τώρα. Εδώ η Ευρώπη ολόκληρη αυτοκτόνησε μια ωραία πρωία για την Ουκρανία, οδηγώντας την έτσι και αυτή στην αυτοκτονία. Και οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν που βρίσκεται η Ουκρανία.
Εντωμεταξὐ μήπως μπορεί να μου εξηγήσει κανείς τι ακριβώς είναι ο.. βομβητής? Ναι, από αυτούς που ανατίναξε το Ισραήλ. Προφανώς οι μαζικές παραγγελίες ενός τέτοιου απαρχαιωμένου μηχανήματος από τη Χεζμπολάχ θα ήταν παγκόσμιο αξιοπερίεργο εν έτει 2024 στο χώρο του εμπορίου. Αναμενόμενο να υποπέσει κάποια στιγμή και στην αντίληψη της Μοσάντ.
Δεν έχω ασχοληθεί να σου πω, κι εγώ απόρησα μ’ αυτό αλλά …για κάποιο λόγο, το ενδιαφέρον μου για την υπόθεση Ισραήλ – Χαμάς (- Χεζμπολάχ – Ιράν) έχει μειωθεί αξιοσημείωτα. Να υποθέσω ότι λόγω του απαρχαιωμένου της συσκευής θεωρούσαν ότι θα πέρναγε πιο εύκολα κάτω απ’ το ραντάρ; …Σε οποιαδήποτε περίπτωση, από μια ματιά που έριξα μόλις, αυτό που μου έμεινε ήταν το “πρωτοφανές” (needless to say…) και το “ταπεινωτικό” της υποθέσεως. Που σημαίνει διαιώνιση του κύκλου επιθέσεων και αντεκδικήσεων.
Κι εγώ έχω χάσει το ενδιαφέρον μου. Απορώ απλά με όσους μας βομβαρδίζουν συνεχώς με πράγματα που δεν καταλαβαίνουν. “Άκουσον άκουσον, το Ισραήλ ανατίναξε τους βομβητές της Χεζμπολάχ!” Πες μας ρε φίλε τι σκατά είναι πρώτα ένας βομβητής να εκπλαγούμε μαζί σου κι εμείς. Μου θυμίζει εκείνες τις διαφημίσεις του 80 με τους μπλε και πράσινους κόκκους.
Αξέχαστες εποχές. Είχα ένα θείο που ήταν ο αντιπρόσωπος της Lever Hellas για το νομό Ημαθίας ή κάπως έτσι (η εκ πατρός καταγωγή μου είναι η Βέροια). Μια συζήτηση που είχα μαζί του ως παιδάκι στα ’70s για το κλασικό ad “29 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Skip…ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ” ήταν αποκαλυπτική : ουδέποτε, εννοείται, είχαν υπάρξει οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων – επρόκειτο περί διαφημιστικού ευρήματος.
Η τακτική αυτούσια έχει μεταφερθεί στην καθημερινότητά μας. Γιατί ο ηθοποιός – πωλητής προϊόντων με την μπλούζα του ειδικού στη διαφήμιση, δεν είναι λιγότερο ειδικός απ’ τον Τσιόδρα και την Παγώνη – πωλητές των εμβολίων της Pfizer.
Εκεί ακριβώς ήθελα να καταλήξω. Το 2020 βέβαια είχε ξεφύγει για τα καλά η κατάσταση. Εκατομμύρια κόσμος να ουρλιάζει πανικόβλητος και να ωρύεται κατά παντός υπευθύνου γιατί έτσι του είπαν στην τηλεόραση. Δεν ήξεραν καν ότι πρόκειται για τον ιό του κρυολογήματος.
Τη μεγαλύτερη πλάκα μέσα σ’ όλα έχει το “θεωρητικό πλαίσιο” που πλασσάρουν μεσσίες – λυτρωτές τύπου Trump, Musk etc και τα σχετικά τους media, περί “ελευθερίας του λόγου” ως ακρογωνιαίου λίθου της ελευθερίας period. Είσαι ελεύθερος να λες ό,τι θέλεις, τη στιγμή που το “τι θέλεις να λες” είναι εξ αρχής υπαγορευμένο από εμάς. Για να μη μιλήσουμε για αυτό που “θέλεις να κάνεις”.
Ειδικά ο Musk, ιππότης του free speech – CIA affiliate – Pentagon contractor, είναι όλο το χαρτί. Η πλάκα είναι ότι δεν παύει να μου είναι συμπαθής. Υποθέτω, όπως είχα ξαναπεί, ότι αυτό είναι μέρος της δουλειάς του.
Να σου πω με τον καιρό μού γίνεται όλο και περισσότερο αντιπαθής. Ειδικά το κόλλημά του με την ευγονική – παραδοσιακό κόλλημα των πλουσίων – έχει αρχίσει να μου τη δίνει στα νεύρα.
Αποκρουστικό το της ευγονικής, παρόλο που κοτζάμ Πλάτωνας την υποστηρίζει. Αλλά ακόμα πιο αποκρουστικοί (ακόμα πιο αφύσικη ως επιλογή) οι αντίποδές της, το “εμπάτε σκύλοι και αλέστε” της σήμερον.
Ακριβώς. Έχει χαθεί εντελώς η έννοια του μέτρου. Από τη μία υπερβολή στην αντίθετη χωρίς καμία ενδιάμεση στάση. Κάτι σαν το εναλλασσόμενο ρεύμα. Ίσως γιαυτό φαίνονται όλοι να είναι στην πρίζα.
⚡️⚡️⚡️☝️☝️☝️
Για να είμαι δίκαιος πάντως, ο ίδιος ο Τραμπ ποτέ δεν περιόρισε την ελευθερία του λόγου ή την κριτική στο πρόσωπό του, ασχέτως αν η κριτική αυτή τον έκανε με τα χρόνια χειρότερο. Μιλάω πάντα για τον τον Τραμπ 1.0. Για τη σημερινή του έκδοση δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά.
Ούτε εγώ βάζω το χέρι στη φωτιά, ως προς τη λογοκρισία πάντα και μιλώντας για τις ΗΠΑ (να μην ξεχνάμε το “αμαρτωλό τρίγωνο” Musk-Vance-Thiel). Αλλά λίγο με ενδιαφέρει to tell the truth.
Για μένα Trump σημαίνει (σε παγκόσμιο επίπεδο) : 1. Προοπτική τερματισμού των πολέμων 2. Τόνωση του πατριωτικού πνεύματος 3. Υποχώρηση υγειονομικής & κλιματικής τρομοκρατίας 4. Συρρίκνωση της woke κουλτούρας. Ως προς την τελευταία, ως ψευδεπίγραφο, κατευθυνόμενο εκ των άνω “κίνημα”, θεωρώ ότι θα υποχωρήσει χωρίς χρηματοδότηση / ενθάρρυνση.
Τα 2,3 και 4 τα θεωρώ σχεδόν σίγουρα και χωρίς τον Τραμπ. Η αλήθεια είναι πάντως ότι έχω μεγάλη περιέργεια να τον δω στη θέση του Προέδρου. Με την άλλη φαντάζομαι λίγο πολύ τι να περιμένω. Αν και στις μέρες μας ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει.
“Έτσι απλά”, πάρε εδώ άτομο:
https://x.com/snowflaketearss/status/1835326315710251056?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1835326315710251056%7Ctwgr%5E4da33b12fe533069d537b2981f34e2c2d0d92706%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.infowars.com%2Fposts%2Flatina-kamala-harris-sports-new-accent-at-congressional-hispanic-caucus-conference
…Στην καλύτερη περίπτωση, είναι high on something. Στη χειρότερη, που είναι η πιθανότερη, είναι τρελή για δέσιμο.
Γενικά είμαι διστακτικός να καταλήξω σε τέτοια συμπεράσματα. Μετά την πεντάλεπτη παρακολούθηση του debate για παράδειγμα το ΥΤ μού έβγαζε από μόνο του βιντεάκια (κάποιων Democrats προφανώς) με συρραφές ομιλιών του Τραμπ και τίτλους του στυλ “ιδού η απόδειξη ότι ο τύπος είναι τρελός” κλπ. Έριχνα μια ματιά και δεν μπορούσα να καταλάβω πού έβλεπαν την τρέλα. Κατά τη γνώμη πρόκειται απλώς για χαρακτηριστικό αμερικάνικο θέατρο. Δεν είναι σύμπτωση που συμπεριφορές όπως της Χάρις ή του Τραμπ (τις οποίες οι αντίπαλοι θεωρούν απόδειξη ψυχοπάθειας ή βλακείας) είναι αδιανόητες εκτός Αμερικής. Ακόμα και οι αμερικάνικες ταινίες θυμίζουν παντομίμα μπροστά στις ευρωπαϊκές. Όσον αφορά τα χάχανα πάντως, είναι μια συμπεριφορά που έχω συναντήσει συχνά σε γυναίκες. Ίσως είναι σημάδι αμηχανίας ή ανασφάλειας, τι να πω. Προσωπικά με κουράζει, όταν πίνουν μάλιστα σε γεμίζουν πατόκορφα με σάλια. Δεν ξέρω πάντως αν δηλώνει κάτι βαθύτερο. Έχω εμπειρία και από γέλια εξακριβωμένα τρελής, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση. Βλέπεις, ακούς και ανατριχιάζεις.
Τη θεωρία πάντως του Alex Jones περί “φιξαρίσματος” ορισμένων πολιτικών δεν μπορώ να την αποκλείσω, με δεδομένο μάλιστα τον showbiz χαρακτήρα που διακρίνει την αμερικάνικη πολιτική σκηνή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τους τόνους κοκαΐνης που καταναλώνουν τραγουδιστές και ηθοποιοί προκειμένου να παρουσιάσουν το πρόσωπο που έχουν συνηθίσει να περιμένουν οι θεατές τους.
Alex Θεός. Ακόμα και τη συμμαχία με τον Musk μπορώ να του συγχωρήσω με όσα έχει αντιμετωπίσει το άτομο και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει. Στο κάτω κάτω στην παρούσα φάση, με τις οντότητες που έχουμε να κάνουμε, ο Elon αποτελεί “έξοδο κινδύνου”. Αυτή είναι και η παγίδα βέβαια, αλλά …what the fuck can you do.
Παρεμπιπτόντως δεν μου φαίνεται σύμπτωση που Trump και Musk συμπεθέριασαν. Εκτός από κοινότητα συμφερόντων και απόψεων αμφότεροι έχουν αυτό το χαρακτηριστικό “ανθρώπινο” στοιχείο που σπανίζει σε πλουτοκράτες και πολιτικούς, μία έκφανση του οποίου είναι το να μιλάνε χωρίς να το πολυσκέφτονται.
Δεν αποκλείω επίσης καθόλου την περίπτωση να έχει κάποια ψυχολογικά ζητήματα η γυναίκα του ασπρομάλλη. Δεν θα ήθελα να γίνω αναίτια σκληρός αποκαλύπτοντας το σκεπτικό μου, πόσο μάλλον που η γυναίκα δεν σχετίζεται άμεσα με το θέμα που μας ενδιαφέρει. Άσε που υπάρχουν άφθονα παραδείγματα πολιτικών με σοβαρά σωματικά και ψυχικά προβλήματα που υπήρξαν αποτελεσματικότατοι στη δουλειά τους.
Εμένα πάντως, “40 χρόνια φούρναρης” τέτοια περίπτωση (σαν της H) δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου. Το πράγμα δεν αφορά τόσο στο είδος του κακαρίσματος – όχι και τόσο ασυνήθιστο – όσο στο αναίτιο και άκαιρο του ξεσπάσματός του. Το ον ξεσπάει σε γέλια στις πιο απίθανες στιγμές, with no reason at all. “Υστερία” είναι η ελαφρότερη δυνατή “διάγνωση”.
Το περί σοβαρών σωματικών και ψυχικών προβλημάτων εννοείται, το ίδιο άλλωστε ισχύει κατά κόρον για τους καλλιτέχνες. Αλλά δεν μοιάζει να ανήκει σ αυτή την κατηγορία η KH. Νομίζω ότι η πνευματική της συγκρότηση είναι αντίστοιχη εκείνης του Joe Biden, εξ ου και η επιλογή της * συν, εννοείται, το χρώμα και το φύλο. Έτσι κι αλλιώς, η άνοια εδώ δεν είναι τόσο κραυγαλέα, άσε που η όποια κριτική στο πρόσωπό της είναι ρατσιστική και μισογυνιστική a priori.
* Εξ αρχής (2020) “είχα επισημάνει” ότι η καθ’ υπαγόρευση επιλογή της από τον κωλόγερο αφορούσε στην προοπτική αντικατάστασής του από αυτήν, και την δια της πλαγίας έλευση της …πρώτης μαύρης γυναίκας στην προεδρία.
Θα σου πω τώρα κάτι για τον Μπάιντεν, αλλά μην πυροβολήσεις. Ο γέρος έχανε στροφές no doubt, αλλά η κρίση του κατά τη γνώμη μου – και κατά τη γνώμη του Πούτιν παρεπιμπτόντως – δεν ήταν σοβαρά επηρεασμένη από τη σωματική καταρράκωση, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον. Αυτά που έκανε, θα τα έκανε και δεκαπέντε χρόνια νεότερος. Την Κάμαλα δεν την έχω παρακολουθήσει να μιλάει πάνω από δέκα λεπτά συνολικά, ούτε και σκοπεύω να το κάνω προς το παρόν, οπότε ουδόλως επιμένω στη βιαστική άποψη που έχω σχηματίσει για το πρόσωπό της. Μπορεί πράγματι να μην ξέρει τι της γίνεται, να φέρει τον τρίτο παγκόσμιο, να δολοφονήσει μωρά σαν τον Ηρώδη, να στρώσει κόκκινα χαλιά σε δραπέτες μεξικάνικων φυλακών κοκ. Ας βγει πρώτα και βλέπουμε. Speaking of which και λαμβάνοντας υπόψιν τα εγχώρια και διεθνή δεδομένα, έτσι και ο Τραμπ ήταν δέκα χρόνια νεότερος, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μη βγει no matter what.
Ως προς τον JB, πράγματι το ίδιο θα έκανε και 15 χρόνια νεότερος, γιατί τότε δεν έκανε απολύτως τίποτα. Ούτως ή άλλως δεν άσκησε ποτέ αυτοπροσώπως διακυβέρνηση.
Ως προς την KH, το “ας βγει πρώτα και βλέπουμε”…ελέγχεται. Ακόμα και ως πιθανότητες να πάρουμε τα σενάρια της προηγούμενης πρότασης (βασικά το περί τρίτου παγκοσμίου) καλό θα είναι να μη το ψάξουμε. Γιατί, παραμενόντων των Δημοκρατικών στα πράγματα, εκείνων δηλ. για λογαριασμό των οποίων “αποφασίζουν”, το πράγμα προς τα εκεί πηγαίνει.
Ο Trump παρεμπιπτόντως έχει πάρει κεφάλι. Η μόνη πιθανότητα να μη βγει είναι απλώς να μη γίνουν εκλογές – enter κάνας πόλεμος, ή καμιά “ακόμα πιο θανατηφόρα” παραλλαγή του monkeypox.
Εδώ που τα λέμε, το μόνο που κατάφερε μακροπρόθεσμα με τη λογοκρισία η “σωστή πλευρά της ιστορίας” είναι να πυκνώσει τις τάξεις των “ψεκασμένων”.
Καλά όχι ότι το θέμα της εκλογής Αμερικανού Προέδρου εξαρτάται από τις δικές μας επιθυμίες. Μακάρι να είχαμε τέτοιες δυνάμεις – εγώ τουλάχιστον σίγουρα δεν έχω. Θα είναι λίγο περίεργο πάντως δεδομένης της δεξιάς ευρωπαϊκής (επι)στροφής να ξεχωρίζει στο δυτικό στρατόπεδο η Αμερική σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Η επιτυχία του Τραμπ δεν μπορεί να είναι μόνο θέμα προσωπικότητας. Προφανώς η παρουσία του ανταποκρίνεται σε κάποια εσωτερική ανάγκη μεγάλου μέρους της αμερικανικής κοινωνίας. Και αυτό δεν αλλάζει.
Εννοείται ότι δεν είναι μόνο θέμα προσωπικότητας του DT. Αυτά τα λένε οι γελοίοι που θέλουν να οδηγήσουν τη συζήτηση σε συμπεράσματα του τύπου “πρόκειται περί cult” – enter …literally Hitler.