Η επικείμενη [;] χαλάρωση των μέτρων εν μέσω …οργιώδους αύξησης κρουσμάτων και …ανεξέλεγκτου καλπασμού φονικών μεταλλάξεων, δεν θα αποδείξει τίποτα άλλο απ’ το ότι, τα παραπάνω ήταν απλώς ένα hocus pocus της κυβέρνησης. Αντικειμενικός σκοπός, η τρομοκράτηση και ο πειθαναγκασμός του κόσμου να δεχτεί ακραία υποβάθμιση μιας σειράς “δικαιωμάτων κατακτημένων με σκληρούς αγώνες”. Τα περί …κόπωσης της κοινωνίας είναι απλώς γελοία, όταν αντίπαλο δέος της κόπωσης είναι οι …σκηνές Μπέργκαμο για τις οποίες ακούγαμε μέχρι χθες.
Η επίδειξη στοιχειώδους προσοχής στον “εκπαιδευτικό” διάλογο που εκτυλίσσεται στα μίντια, αποκαλύπτει ποικίλα “σφάλματα συστήματος”, από πλευράς κυρίως “ειδικών” που είτε δεν είναι επαρκώς προβαρισμένοι, είτε διατηρούν ίχνη ακεραιότητας.
Ένας από αυτούς, ο κύριος Λουκίδης, καθηγητής πνευμονολογίας – πρόεδρος της Πνευμονολογικής Εταιρίας, συνεντευξιαζόμενος με τον Π. Παναγιωτόπουλο και μιλώντας για ασθενείς διασωληνωμένους στους διαδρόμους, ανέφερε χτες το …εκπληκτικό: “μα κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα ίδια έχουμε κύριε Παναγιωτόπουλε, και πέρσι, και πρόπερσι και αντιπρόπερσι”.
“Ε όχι κι έτσι κύριε Λουκίδη μου …μη μας λέτε ότι είχαμε κι άλλες χρονιές τέτοιες εικόνες στα νοσοκομεία …” θα τον διακόψει θρασύτατα ο τσιτωμένος anchorman. Ο επιστήμων, προς τιμήν του, θα επιμείνει ότι μιλά για κάτι που αποτελεί κοινό τόπο. Ένιωθε κανείς την ένταση πίσω απ’ το ξύλινο ύφος του “δημοσιογράφου” σ’ όλη την υπόλοιπη συζήτηση.
Είχα …αδικήσει τον εν λόγω, θεωρώντας τον απλώς ένα είδος εναλλακτικού Ευαγγελάτου : είναι πολύ χειρότερος, γιατί με όπλα του τη δικηγορική ιδιότητα και τη θητεία σε κυβερνητικό πόστο, μιλά από μια ιδιότυπη θέση ισχύος [ = “εγκυρότητας απόψεων”, ακόμα και για θέματα που αγνοεί]. Ο άνθρωπος αυτός είναι ιδανικός για ένα διά της εις άτοπον απαγωγής σεμινάριο δημοσιογραφίας: “ιδού όλα όσα πρέπει να αποφεύγετε, για να ασχοληθείτε κατ’ αρχήν με το επάγγελμα”…
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εκεί που λέω στον εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να ξανασχοληθώ με τα ψεματάκια τους, νάσου πάλι αυτοί να σε κοροϊδεύουν κατάμουτρα:
https://www.tanea.gr/2021/03/21/greece/apelpistiki-eikona-ston-eyaggelismo-den-stamatoun-na-ftanoun-asthenofora/
Όποιος είχε ποτέ την ατυχία να περάσει μια νύχτα στον Ευαγγελισμό ή στο Γεννηματά (εξαποδώ!!) – κι εγώ το έχω κάνει επανειλημμένως από το 2003 για διάφορους λόγους – από την περιγραφή και μόνο καταλαβαίνει ότι αυτό που παρουσιάζεται ως εικόνα πολέμου (ασθενοφόρα να καταφθάνουν κατά ριπάς, ατέλειωτα ράντζα με ανθρώπους να πεθαίνουν στα χέρια σου και τιγκαρισμένες εντατικές όπου παρακαλάς να πεθάνει κανάς ταλαίπωρος μπας κι αδειάσει μια θέση για τον δικό σου) αποτελεί απλώς μια τυπική χειμωνιάτικη εφημερία για τα συγκεκριμένα νοσοκομεία.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι φορτώνουν το χρόνιο χάλι του ΕΣΥ σε μια εντελώς ανύπαρκτη (επιμένω σε αυτό) και ως εκ τούτου εξαιρετικά βολική ασθένεια: είναι πάγια τακτική της πολιτικής ορθότητας να παρουσιάζει το αυτονόητο σαν εξαιρετικό και να φορτώνει την ευθύνη σε σένα.
Όποος θεωρεί ότι τίθεται καν θέμα συζητήσεως ως προς αυτό και το προηγούμενο σχόλιό σου, απλώς “επιλέγει” να εθελοτυφλεί.
Πολύς κόσμος υποπτεύεται αυτό το αίσχος, έχοντας διατηρήσει κάτι απ’ τη μνήμη και την κρίση του. Αλλά το ποσοστό των “πειθήνιων πολιτών” σε κάνει να εγκαταλείπεις κάθε ελπίδα. Αφού με πιάνει ένα είδος χαιρεκακίας όταν σκέφτομαι τι θα λένε θα αχρίσει να έρχεται ο ρεφενές. Για να μην πω ότι ένα από τα αποτελέσματα, ως προς εμάς θα είναι η ολική & ηρωϊκή επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Να που τελικά βρέθηκε τρόπος γι’ αυτό και είναι η πανδημία.
Η μεγαλύτερη πλάκα με τα “μέτρα χαλάρωσης” είναι πως αφορμή για την επαναφορά της μετακίνησης εκτός νομού αποτέλεσε το αναπαλλοτρίωτο και κατακτημένο με αγώνες δικαίωμα να επιλέγει κανείς τον αισθητικό και τον κομμωτή της αρεσκείας του χωρίς γεωγραφικούς ή άλλους περιορισμούς. Με άλλα λόγια ο κόσμος όλος καίγεται και το νινί χτενίζεται..
Όσο γελοίο κι αν ακουστεί, αίσθησή μου είναι ότι ΚΑΙ αυτό ακόμα εντάσσεται στο πλαίσο της …νέας μητριαρχίας.
Μην ξεχνάμε ότι δίπλα στα φρόκαλα του “Ο βιαστής είσαι εσύ” ξεσπαθώνουν για τα δικαιώματά τους οι followers της Φαίης Σκορδά και της Κατερίνας Καινούργιου.
Εε.. βασικά ήμουνα έτοιμος να το πω εγώ, αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα με πάρουν πάλι για σεξιστή😇
Δεν πειράζει, σεξιστής, ρατσιστής, whatever, το θέμα είναι τι είδους επιχείρημα θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς στο ότι το πάλαι ποτέ φεμινιστικό κίνημα, με εμβληματικά συνθήματα όπως “το γυναικείο σώμα δεν είναι ένα κομμάτι κρέας” έχει συγχωνευτεί πληρέστατα με την bimbo culture, ας πούμε.
Όπως είχε πει και ο αείμνηστος δάσκαλος Παναγιώτης Κονδύλης, συνδυάζοντας τα σύγχρονα φεμινιστικά αιτήματα με τα διαχρονικά όπλα της θηλυκότητας οι γυναίκες αποκτούν τώρα διπλό πλεονέκτημα στον ανήθικο πόλεμο μέχρι τελικής πτώσεως του επάρατου αντρικού φύλου..
Δεν είναι τυχαίο το ότι η Madonna αντιμετωπίζεται ως εμβληματική φυσιογνωμία του γυναικείου κινήματος, ως κάποια που τα κατάφερε μόνη της, σε ένα ανδροκρατούμενο χώρο κτλ κτλ. Τί είναι αυτό που αντιπροσωπεύει εξ αρχής το ον; το δικαίωμα της “σύγχρονης γυναίκας” να λειτουργεί σαν ξέκωλο, αξιώνοντας ταυτόχρονα να αντιμετωπίζεται ως κυρία.