Σόρι αλλά η είδηση μ΄έκανε, για μια στιγμή, να χαμογελάσω. Είναι, πώς να το κάνουμε, λιγάκι αστείο. Και ένα χαμόγελο δεν είναι πια και το βαρύτερο αμάρτημα, με δεδομένα όσα έχουν αναφερθεί για παρενέργειες των εμβολίων – απείρως σοβαρότερες απ’ το να …κουφαθείς. Και, το χειρότερο, εξακριβωμένες.
ΥΓ. Για την προσφάτως εκλιπούσα Μαρία Αριστοτέλους – σύμφωνα με το ProNews, είχε προσβληθεί από καρκίνο λίγους μήνες μετά τον “εμβολιασμό” – κάθε συζήτηση όπως πάντα περιττεύει, κάθε πιθανολόγηση σχέσης των δύο προέρχεται αποκλειστικά από ψεκασμένους συνωμοσιολόγους.
…”Έφυγε απ’ τη ζωή σε ηλικία 34 ετών η επικοντίστρια απ’ την Κύπρο”. Έτσι απλά.
(Visited 106 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μην ξεχνάμε και τις αυτοάνοσες παθήσεις:
https://www.msn.com/el-gr/news/other/%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%AC%CF%80%CE%BB%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%8A%CF%84-%CF%80%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BD%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%B7-%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%AD%CF%81%CF%89/ar-AA1LqUZ1?ocid=winp1taskbar&pc=test&cvid=e43822561a664bcaff2f031b37d52115&ei=8
Nevermind, nothing to see here! Πάμε παρακάτω!
Εν τω μεταξύ η δύστυχη Applegate είναι “διαχρονκά” (από το Married With Children μέχρι την τρέχουσα βερσιόν της) από τις αδυναμίες μου.
Παρεμπιπτόντως, μόλις πριν έβλεπα ένα “ρεπορτάζ” για τα …αυγά, για τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί αυστηρότερους ελέγχους. Και μάλιστα όχι στα πτηνοτροφείου, αλλά στα ελευθέρας βοσκής, γιατί, λέει, ένας Θεός ξέρει τι απορροφούν “τα κοτόπουλα της θείας στο χωριό” από τα χημικά με τα οποία έχουν γεμίσει το έδαφος …οι ίδιοι που έρχονται τώρα να εφαρμόσουν ελέγχους και απαγορεύσεις.
Δηλαδή εδωπέρα, συνειδητοποιεί κανείς (για πολλοστή φορά) ότι το μόνο που θα μπορούσε να αποτελεί ένα είδος “λύσης” είναι ένας γενικός ξεσηκωμός – καταστροφή των πάντων. Όπερ a priori άτοπον, καθώς ο μόνος ξεσηκωμός που μπορεί (και πρόκειται, κάποια στιγμή) να γίνει, είναι ένα γενικευμένο χάος, with everybody on each other’s throats. Η διάχυση δηλ. της “διαδικτυακής” συνθήκης στην πραγματικότητα, που ήδη διακρίνεται, από όσους έχουν μάτια να τη δουν.
Κι εγώ κάνω μια εξαίρεση για το Χριστινάκι, παρόλο που δεν τόχω γενικά με τις ξανθιές. Όσον αφορά το θέμα του “ξεσηκωμού” πάντως, δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Όπως έχω πει επανειλημμένα στο παρελθόν – και μέρα με τη μέρα βεβαιώνομαι περισσότερο – το πρόβλημα δεν είναι ότι έχουμε την α’ ή β’ λανθασμένη άποψη για τα πράγματα, η οποία μπορεί να διορθωθεί με την κατάλληλη διαφώτιση or whatever. Το πρόβλημα έγκειται σε μια “θεμελιώδη διαταραχή της κρίσης” που καθιστά όλες μας τις αποφάσεις λανθασμένες εκ των προτέρων.
Κι εγώ τελείως απαισιόδοξος είμαι με το θέμα του ξεσηκωμού, εννοείται, ιδίως όταν την υπόθεση “στα χαρτιά” διαχειρίζονται άτομα όπως της “αριστεράς” και του “αντιεξουσιαστικού χώρου”.
Η θεμελιώδης διαταραχή της κρίσης, η οποία φυσικά υπάρχει, αφορά κατά την άποψή μου εκείνους οι οποίοι διαμορφώνουν απόψεις “με το ένστικτο”, χωρίς τις υποβάλλουν σε κριτική βάσανο. Αυτοί βρίσκονται όντως στο state of mind που περιγράφεις, και η φάση είναι αντίστοιχη με τις λάθος ενστικτώδεις επιλογές διαφόρων …πουλιών etc. παραπλανημένων από παράγοντες φυσικούς ή σχετικούς με ανθρώπινη παρέμβαση (πειράματα και ου μόνον).
Το πρόβλημα με αυτούς είναι ότι, για λόγους που έχουν αναλυθεί επισταμένως (και από εμάς εδώ) έχουν χάσει ένα από τα θεμελιώδη ένστικτα επιβίωσης, τη δυνατότητα να επιλέγουν / εμπιστεύονται το “δικό τους άνθρωπο”, απο τον …παπά της ενορίας μέχρι τον πάλαι ποτέ “επαγγελματία επαναστάτη” – καθοδηγητή του κόμματος που θα τους δείξει, υποτίθεται, το σωστό δρόμο. Το πρόβλημα εν ολίγοις μετατοπίζεται στην εύλογη και μη αντιμετωπίσιμη ανασφάλεια, ένα είδος υστερικής δυσπστίας στο μυαλό ενός ανθρώπου που αισθάνεται τη γη να φεύγει διαρκώς κάτω απ’ τα πόδια του. Αυτή φτάνει σε “διονυσιακή” κορύφωση με τον all out attack πανικό που καλλιεργούν τα “μέσα ενημέρωσης” και τα αντηχεία αυτών σόσιαλ μίντια.
Θυμάμαι ένα τίτλο μου στον ΗΧΟ προ 25ετίας : ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ.
Σε μεγάλο βαθμό η “διαταραχή” αυτή αποτελεί φυσικό επακόλουθο της all encompassing παγκοσμιοποίησης. Η αντίληψή μας απλώς δεν είναι φτιαγμένη για τέτοια επίπεδα πολυπλοκότητας και αλληλεπίδρασης. Εδώ οι Έλληνες δεν είναι ακόμα σε θέση να συνειδητοποιήσουν την έννοια του κράτους παρά μόνο με όρους χωριού και οικογένειας. Δεν συζητάμε για τα ΜΚΔ που αποτελούν την επιτομή της αφύσικης επικοινωνίας. Για τον ίδιο λόγο η “δημοκρατία” έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της κοινωνικής της λειτουργικότητας. Δεν είναι σύμπτωση που τη σκυτάλη έχουν πάρει πλέον αυτοκρατορικού τύπου καθεστώτα που δεν χάνουν το χρόνο τους με άγονες διαβουλεύσεις και ανύπαρκτες εναλλακτικές.
Υπάρχει από τη μια η υποβολιμαία “υποχρέωση” αφομοίωσης και ελέγχου ενός τεράστιου amount πληροφορίας, και ταυτόχρονα η (επίσης υποβολιμαία) συνειδητοποίηση της ανεπάρκειας της εποπτείας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αυτό δεν οδηγεί παρά στη δίχως ενδοιασμούς χρήση “όλων των μέσων” από όσους αισθάνονται υποχρεωμένοι (on a mission, που λένε) να αφομοιώσουν / ελέγξουν το vast amount της πληροφορίας δι’ ίδιον όφελος. Enter A.I. και όλα τα υπόλοιπα.
Η μόνη διέξοδος απ’ όλη αυτή την ανωμαλία για το φτωχό άνθρωπο του Θεού, είναι μια στοιχειώδης, μαξιμαλιστικά μετριοπαθής αυτάρκεια.
Στο βαθμό που είναι ακόμα δυνατή φυσικά. Στην εποχή μας όμως όλα συνδέονται με όλα και ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να υπολογίζει συνεχώς τις άπειρες αυτές αλληλεπιδράσεις, προκειμένου να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα – κάτι εκ των πραγμάτων αδύνατο. Με τον καιρό θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από την τεχνητή νοημοσύνη ακόμα και για τις πιο απλές αποφάσεις. Και όχι μόνον οι “απλοί άνθρωποι” αλλά και διαχειριστές της εξουσίας.
Όντως. Και αυτή ακριβώς η διαπίστωση περί εκλείψεως της δυνατότητας ενός ερημιτισμού, είναι ο λόγος της απελπισίας μου των τελευταίων χρόνων. Συν το ότι, δεδομένα, οι εν λόγω κτηνάνθρωποι δε θα σε αφήσουν στην όποια ησυχία της όποιας αυτάρκειάς σου – ακόμα και κάποιας που γι’ αυτούς θα ήταν “κατάντια” ας πούμε. Ακριβώς γιατί …είναι κτηνάνθρωποι.
“Στο αναμετάξυ”, και στο ελληνικό Twitter, η φάση περνάει σε επίπεδο ανταλλαγών απειλών “κατά της ζωής” από και προς διάφορους, οι οποίοι φωτογραφίζονται με στολές παραλλαγής και όπλα στο χέρι …και δε συμμαζεύεται.
Και τα έλεγε ο Κονδύλης ότι στο 21ο αιώνα η εχθρότητα θα εγκαταλείψει τα ιδεολογικά ψιμύθια και θα κατέβει στο στοιχειώδες επίπεδο!
Παράλληλα, μπορούμε να είμαστε πλέον σίγουροι ότι έχει χαραχτεί πορεία για εκλογές. Δεν ξέρω αν είναι για το Σεπτέμβριο που είχα “προβλέψει” – μάλλον όχι. Σίγουρα πάντως πολύ πριν τις κανονικές του ’27 : έχει αρχίσει να ορθώνει ανάστημα στα Τουρκομόγγολα ο …Ραγιαπετρίτης!
Ο μόνος που φαίνεται πάντως να ωφελείται από την κυβερνητική φθορά, είναι ο Τσίπρας!
Ως προς τον Τσίπρα …λίγο ακραίο σε βρίσκω. Στα σοβαρά πάντως, αν δω περίπτωση επανακάμψεώς του, κάποιο τρόπο θα βρω να την κάνω οριστικά απ’ αυτό το γουρουνόλακκο. Αυτή η λούπα δηλ. (γιατί περί λούπας θα πρόκειται) δεν αντιμετωπίζεται.
Παρεμπιπτόντως ο μόνος δυτικός πολιτικός που έχει συναίσθηση των προβληματισμών που εξέθεσα παραπάνω, είναι ο Ντόναλντ. Έχει συνειδητοποιήσει – ενστικτωδώς ίσως – ότι χωρίς πρωτογενή και δευτερογενή εγχώρια παραγωγή, χωρίς προβάδισμα στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης και χωρίς μια ισχυρή κεντρική εξουσία που δεν δεσμεύεται από “δημοκρατικές διαδικασίες”, η χώρα του δεν έχει ελπίδα μπροστά στις ανατέλλουσες ασιατικές αυτοκρατορίες. Βέβαια στην πράξη κολλάει λίγο το πράγμα. Αν ήταν ακόμα στα πενήντα του, θα είχε μεγαλύτερο περιθώριο να εφαρμόσει το “εικοσαετές πρόγραμμα” που είναι καταρχήν απαραίτητο σε τέτοιες περιπτώσεις. Τώρα βιάζεται. Και σκοντάφτει.
Νομίζω ότι ο Τραμπ είναι “τύπου παπού μου” (ο οποίος στα 90 του ανεβοκατέβαινε στα δέντρα – κάποια στιγμή έπεσε από ένα από αυτά …σηκώθηκε και ξανανέβηκε). Αυτό σημαίνει ότι και φουλ διαύγεια μπορεί να διατηρήσει για καμιά 15ριά χρόνια ακόμα, και φουλ ενεργητικότητα. Και αν κατόρθωνε να κινεί τα νήματα των πάντων απ’ τα παρασκήνια ο Μπάρακ ο Μπάμιας, γιατί όχι και ο Τραμπάκουλας. Άσε που η τάση, αν όλα “πάνε κατ’ ευχήν”, είναι να αναγορευτεί σε ένα είδος ημίθεου – living legend (another sign of our times). Που σημαίνει ότι ένα thumbs up απ’ αυτόν θα αποτελεί βασικό ζητούμενο για τον εκάστοτε ένοικο του White House.