Βαδίζοντας άνευ παρεκκλίσεων στο μονοπάτι του «Follow the science», φτάνεις αργά ή γρήγορα σε ένα σημείο όπου η κριτική σε οτιδήποτε αφορά στη δημόσια σφαίρα …μηδενίζεται. Οι αποφάσεις, σε όλα ανεξαιρέτως τα ζητήματα – όχι μόνο τα υγειονομικά – λαμβάνονται από «ειδικούς» βάσει τεχνογνωσίας η οποία, στην εποχή της απόλυτης εξειδίκευσης αποτελεί, για τον μη ειδικό, απόκρυφη γνώση. Το τι είδους λόγο έχει ο «απλός πολίτης» στις αποφάσεις των «ειδικών» εξαρτάται, θεωρητικά πάντα, από το πόσο καίριες είναι για τη ζωή του *. Εξ ου πχ. η μέχρι πρότινος δυνατότητα άρνησης εκτέλεσης ιατρικών πράξεων στο σώμα του «πολίτη» άνευ συναινέσεως.
Ο λόγος όμως ενός «πολίτη» στις αποφάσεις εξαρτάται και απ’ την τυχόν ιδιότητά του ως μέλους της ελίτ που ασκεί επιρροή : με δεδομένο το διαζύγιο της επιστημονικής δραστηριότητας από το όποιο πνεύμα ανεξαρτησίας την είχε κάποτε διακρίνει ** η όποια απόφα(ν]ση του «ειδικού» είναι υπόθεση πολιτικής σκοπιμότητας, με φόντο τα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετούν ο ίδιος και ο πολιτικός του προϊστάμενος ***.
Στο πλαίσιο της επικοινωνιακής διαχείρισης πολιτικών αποφάσεων με βάση το δόγμα «Ακολουθούμε την Επιστήμη», οι ειδικοί …ευδοκιμούν σε δυο ρόλους: spokesmen της υπερεθνικής ελίτ προς την κυβέρνηση της χώρας τους, και spokesmen της κυβέρνησης της χώρας τους προς τον «λαό» [μαζί με κρατικούς αξιωματούχους, anchormen, celebrities και …influencers]
Η πρόσφατη πείρα της ανθρωπότητας [ναζισμός, φασισμός, εφαρμοσμένος σοσιαλισμός] δείχνει ότι δεν έχει υπάρξει πολιτική / οικονομική σκοπιμότητα, ακόμα και η πιο θηριώδης, που δεν βασίστηκε σε «επιστημονικά» επιχειρήματα.


* Για τα όντως καίρια, αλλά και για τα «ελαφρά» ζητήματα – αθλητικά, μαζική διασκέδαση κλπ., η ελευθερία της άποψης είναι προστατευμένη. Αυτό αφήνει ένα μεγάλο αριθμό θεμάτων ενδιάμεσης κατηγορίας να κανονίζονται ερήμην του «λαού». Με πρώτο και καλύτερο το ζήτημα των τεχνολογικών εξελίξεων. Γι’ αυτές, ουδείς ουδέποτε ερωτάται, έως ότου όλα έχουν τελειώσει. Τότε η προπαγάνδα αφήνεται να αλωνίζει ελεύθερη παρουσιάζοντας το «προϊόν» σαν μάννα εξ ουρανού, φερμένο στο κοινό από τους Μωυσήδες του επιστημονικού ιερατείου. Ο «πολίτης» χειροκροτεί, νιώθοντας κρυφή υπερηφάνεια, ως …μέλος της ανθρωπότητας – «δικά της» επιτεύγματα είναι όλα αυτά. Άρα και «δικά του».

** Ως προς το φαρμακοβιομηχανικό σύμπλεγμα [pharmaceutical – industrial complex] που μας ενδιαφέρει εδώ και την διαπλεκόμενη μαζί του ιατρική κοινότητα, ουδέποτε υπήρξε “πνεύμα ανεξαρτησίας” από την στυγνή επιχειρηματική λογική. Απλώς, από τις αθώες εποχές των αρχών – μέσων του 20ου αι., όπου οι φαρμακευτικές βάφτιζαν “ενημερωτική διαδικασία” [μέσω φυλλαδίων, άρθρων, εκπομπών σε ραδιόφωνο και τηλεόραση] τη διαφήμιση των προϊόντων τους, αμφιλεγόμενων τουλάχιστον, έχουμε φτάσει σήμερα στην αξιοποίηση του συνόλου των προπαγανδιστικών μέσων, της μιντιακής – κρατικής τρομοκρατίας μη εξαιρουμένης.

*** Οι εποχές των συγκρούσεων συμφερόντων έχουν παρέλθει. Η εξέλιξη της τελευταίας περιόδου φαίνεται να αφορά σε ένα consensus ως προς τα βασικά ανάμεσα σε πρώην αντίπαλες ελίτ, πράγμα το οποίο αντανακλάται στο consensus που εξομοιώνει, ως φόντο, “ετερόκλητους” σχηματισμούς από όλο το παραδοσιακό πολιτικό φάσμα.