Υπάρχουν δυο λόγοι για την παρακολούθηση του βίντεο των Natali & Clayton Morris [κάτω].
Ο πρώτος : αποτελεί καλή “σούμα” εναλλακτικής ενημέρωσης γύρω από το συνέδριο που διεξάγεται στο Νταβός, υπό την αιγίδα του WEF και του αρχετυπικού Davos Man, Klaus Schwab.
Ο δεύτερος : παρέχει μια ιδέα για τα όρια της φερεγγυότητας της ίδιας της εναλλακτικής ενημέρωσης. Η οποία, σύμφωνα με το υπόδειγμά της, πρέπει επίσης να τίθεται σε κριτική βάσανο, όπως και η κριτική σ’ αυτήν …κοκ.
Δεν αναφέρομαι αναγκαστικά σε ύποπτες προθέσεις [όχι ότι αποτελούν ανύπαρκτο φαινόμενο] αλλά σε εσφαλμένες εκτιμήσεις, από προκατάληψη / κεκτημένη ταχύτητα / ανάγκη εξυπηρέτησης συγκεκριμένου αφηγήματος. Και τίποτα δεν εμπόδισε ποτέ τις καλές προθέσεις να ανοίξουν τον δρόμο προς την κόλαση.
Έχω την εντύπωση ότι το βίντεο είναι χρήσιμο, και κατά τόπους διασκεδαστικό, παράδειγμα οι αναφορές του κυρίου Schwab στο Metaverse και την Interpol, ή τα περί …mastering the future του ιδίου, ή το section με τον ανεκδιήγητο Brian Stelter, απολυμένο απ΄το CNN, και καλεσμένο του World Economic Forum ως ειδικό ομιλητή για την παραπληροφόρηση.
Κάποιες επιφυλάξεις :
Και κατ΄αρχήν η εισαγωγή με τα φοβερά tweets του Elon Musk. Προκαλεί εντύπωση ότι έπρεπε το Word Economic Forum [αρχικά European Management Forum] να κλείσει μισό αιώνα + ύπαρξης για να αντιληφθεί η συγκεκριμένη ιδιοφυία τον ρόλο που παίζει. Το αυτό και για την παρουσίαση από το εναλλακτικό ζεύγος της “μετεξέλιξης” του Davos, ξεκινώντας από τότε που οι ίδιοι πρωτοάκουσαν γι’ αυτό – στα ’00s, όπου ήταν ένα “very sexy and important pace to go”. Τα περί Club Of Rome, την ατζέντα του οποίου υπηρετεί ο οργανισμός του κυρίου Schwab από τα early ‘70s, τους είναι να υποθέσω άγνωστα.
Εντύπωση προκαλεί επίσης η αποστροφή που εκφράζουν για το brain transparency – ένα από τα φετινά topics του ετήσιου meeting – τη στιγμή που εμφανίζονται αναφανδόν υποστηρικτές του mastermind ιδιοκτήτη της Neuralink.
Άλλο περίεργο σημείο, τα σχόλια για την απαξίωση του κυρίου Schwab να μιλήσει στην “εναλλακτική Γιαπωνέζα δημοσιογράφο” [11:43]. Μου προκαλεί [σταθερά] κατάπληξη η εντύπωση των δημοσιογράφων ότι κάποιος έχει υποχρέωση, κάθε ώρα και στιγμή, να είναι διαθέσιμος – πανέτοιμος να απαντήσει στις ερωτήσεις τους. Εξ ίσου [με εκπλήσσει] και η “έκρηξη” των παρουσιαστών για την απροθυμία του KS να μιλήσει σε ένα, αγνώστων λοιπών στοιχείων, “ανεξάρτητο γιαπωνέζικο κανάλι”.
Last but not least [16:08], το βίντεο που είχαμε ανεβάσει και εμείς προχτές [εδώ]. ΟΚ, για ένα άτομο σαν τον συμπατριώτη μας Αλβέρτο, ό,τι κι αν πεις θα είναι λίγο. Αλλά το γεγονός σχολιάζεται εδώ σαν απαξίωσή του να απαντήσει σε “δύσκολες” ερωτήσεις, και όχι ως αυτό που είναι, δηλ. μια προπηλάκιση. Γιατί δεν πρόκειται για ερωτήσεις, αλλά για ευθείες προσβολές προς τον λιμοκοντόρο, οι οποίες του δίνουν το δικαίωμα, ακριβώς, να μη μιλήσει. Ο ρόλος των πολυδιαφημισμένων ήδη και με hashtag στο Twitter, Rebel News, φαίνεται να είναι αυτός : ενός μικρού λυντσαριστικού όχλου που δίνει στο φιλοθεάμον “επαναστατικό” κοινό αυτό που χρειάζεται για την εκτόνωσή του.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Προσωπικά πάντως δεν δίνω στην “εναλλακτική” ενημέρωση καμιά ιδιαίτερη βαρύτητα σε σχέση με την “καθεστωτική”. Ψέμα ενάντια στο ψέμα είναι στο μεγαλύτερο μέρος της και καλά κάνει στην τελική. Για την αλήθεια ενδιαφέρονται “οι πολλοί” μονάχα στο βαθμό που εξυπηρετεί την παράταξή τους και τίποτα περισσότερο. Ούτε καν το συμφέρον τους.
Σωστό. Απλώς, το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος, είναι να παίρνει ενημέρωση από εναλλακτικές [=και mainstream] πηγές βγάζοντας ένα τελικό συμπέρασμα στοιχειωδώς δικό του.
Το ότι “εις έκαστος” των ομιλητών κάποιο συμφέρον υπηρετεί, ούτε εκείνο του ακροατή τον εμποδίζει να υπηρετεί ταυτόχρονα, ούτε την αντικειμενική, κάποιες φορές τουλάχιστον, αλήθεια.
Το πρόβλημα με τους “εναλλακτικούς” είναι ότι δεν έχουν δικά τους δίκτυα πληροφόρησης και στην απειροελάχιστη περίπτωση που έχουν, αυτά είναι παντελώς αναξιόπιστα. Στη mainstream ενημέρωση στηρίζονται κατά βάση κι αυτοί και στη mainstream επιστήμη, τις οποίες μάλιστα συχνά παίρνουν πολύ περισσότερο στα σοβαρά απότι παίρνουν αυτές τον εαυτό τους. Εν ολίγοις – αφού τις ίδιες πηγές θεωρητικά έχουμε όλοι – δεν βλέπω γιατί να εμπιστευτούμε τη δική τους κρίση περισσότερο από τη δική μας, πόσο μάλιστα που τα συμφέροντά μας δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τα δικά τους.
Εγώ νομίζω ότι μια χαρά δικά τους δίκτυα πληροφόρησης έχουν και οι εναλλακτικοί. Το πρόβλημα, αν είναι πρόβλημα, είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτά αφορούν σε insiders του συστήματος που για ποικίλους λόγους επιλέγουν να το διαβρώνουν – ο Alex Jones έχει πχ. στάνταρ πληροφόρηση από “πατριωτικούς κύκλους” της CIA.
Από κει και πέρα εννοείται ότι εμπιστευόμαστε τη δική μας κρίση πάνω απ’ όλα, άλλωστε προσωπική μου αρχή είναι “λιγότερα γεγονότα, περισσότερη ανάλυση”.
Ο λόγος παρεμπιπτόντως που είμαι σταθερά φαν του Alex Jones είναι ότι, όσο ακραίο κι αν [ξέρω ότι θα] ακουστεί αυτό, σπάνια λέει υπερβολές ή παράλογα πράγματα.
Ο AJ είναι πράγματι από τις καλύτερες περιπτώσεις – λόγω ατομικών ικανοτήτων – αλλά θα επιμείνω προς το παρόν στο ζήτημα της αποκλειστικής πληροφόρησης, την οποία στην καλύτερη περίπτωση θεωρώ περιττή και στη χειρότερη ανύπαρκτη. Να ξεκαθαρίσω πάντως ότι μιλάω εντελώς προσωπικά και δεν υποτιμώ καθόλου τη συμβολή των “εναλλακτικών” στην αφύπνιση αναρίθμητων ανθρώπων. Για μένα όμως η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε out ούτε in there. Στο βαθμό που μας αφορά και μπορεί να γίνει γνωστή, βρίσκεται σε κοινή θέα όλη την ώρα μπροστά μας.
Συμφωνώ, εξ ου το motto της υποθέσεως “λιγότερα γεγονότα περισσότερη ανάλυση”. Σ’ αυτό άλλωστε κυρίως υπερτερεί των υπολοίπων ο AJ.
Στο φινάλε τα ιδια τα σχέδια των “όντων” είναι σε κοινή θέα. Τα κείμενα των Schwab & Co δεν αποτελούν παρά αναδιατυπώσεις εκείνων των ‘Ιλουμινάτων’ απ΄τον 18ο αι.
Παρεμπιπτόντως πιστεύω πως η έμπρακτη έκφραση δυσαρέσκειας (διαμαρτυρίες, απειλές, βία, μαύρο στις εκλογές κλπ) είναι για το μέσο πολίτη πολύ πιο αποτελεσματική από το ψέμα, παρόλο που το τελευταίο θα μπορούσε ομολογουμένως ναποτελέσει αφορμή για την πρώτη. Τα ψέματα ταιριάζουν περισσότερο στους “διανοούμενους”..