Ο Elon Musk αντιμετωπίζει ένα είδος ενορχηστρωμένης κατακραυγής από μερίδα δημοσιολόγων, για το “θράσος” με το οποίο εκφέρει απόψεις για το θέμα του κορωνοϊού και των μέτρων κοινωνικής απομόνωσης, μη έχοντας την απαραίτητη εκπαίδευση: αποκαλεί την απαγόρευση της κυκλοφορίας “φασιστική”, αναρτά συνθήματα όπως “FREE AMERICA NOW” κοκ.
Από την ενορχήστρωση δεν θα απουσίαζαν οι ultimate experts, εκείνοι που “ειδικότητά τους” είναι να αξιολογούν …ανθρώπινες προσωπικότητες [υπάρχει κάτι πιο απλό απ’ αυτό; κάτι πιο εύκολα προσδιορίσιμο;]. Οι καλοί μας “ψυχολόγοι”.
Μια απ’ αυτούς / -ες, “επώνυμη” όπως φαίνεται, η Sarah Weinman, ήρθε να “ορίσει επιστημονικά” το ζήτημα:
“Άνθρωποι σαν τον Elon Musk είναι συνήθως legitimate experts στο δικό τους πεδίο, των οποίων η βαθειά πίστη στις γνωστικές τους ικανότητες, τους δίνει την ψευδαίσθηση ότι οι υποθέσεις και οι προβλέψεις τους είναι πιο ενημερωμένες και έγκυρες από των υπολοίπων μας”…
Αυτό που με εντυπωσίαζε πάντα με κάποιους ψυχολόγους, ψυχίατρους κλπ. είναι η ευκολία με την οποία αραδιάζουν κοινοτοπίες, η και κοινότοπες βλακείες, οι οποίες γίνονται δεκτές πριν καν διατυπωθούν, χάρη στο επιστημονικό τους status. Το επίπεδο της ανωτέρω ανάλυσης, φαίνεται απ’ την ευκολία με την οποία μπορεί να αναιρεθεί:
Όντας η ίδια η SW ανίδεη με το θέμα, πώς μπορεί να αξιολογήσει την ανιδεότητα ή μη του άλλου; γιατί ένας άνθρωπος όπως ο Elon Musk επιπέδου “universal genius” [όρος της …ψυχολογίας, σημαίνων τη δυνατότητα πρόσβασης σε ολόκληρο το φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας] να μην έχει κάποια χόμπι, στο πλαίσιο των οποίων ως “ερασιτέχνης”, να είναι πιο αξιόπιστος από ένα “ειδικό”;
Δεν έχω καμία αδυναμία στον Elon Musk, τα σχέδια “κατάκτησης” του Άρη, τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα και εμφυτεύματά του. Απλώς η τοποθέτηση της “επιστήμονος” αντιφάσκει κραυγαλέα με τη λογική και τις αρχές της επιστήμης της. Άλλωστε ο τελευταίος τον οποίο αφορά το “μήνυμα” είναι ο ίδιος ο Musk. Αληθινοί αποδέκτες είμαστε όλοι εμείς. Kαι το “μήνυμα” είναι: “βουλώστε το και συνεχίστε να ακολουθείτε οδηγίες. Ξεχάστε το στοιχειώδες common sense, ή ότι πρόκειται εδώ για τη ζωή σας. Το λόγο έχουν από δω και πέρα …οι ειδικοί”.
Ακούμε τον Eric Burdon …ημιεφευρίσκοντα το rap, σε ένα χειμαρρώδες, υπέρ- απολαυστικό τραγούδι. “Year Of The Guru”, από τον δίσκο των Eric Burdon & The Animals: Everyone Of Us [1968]
Θαυμάσια ιδέα του φίλου του blog, stcigar, αντίδοτο στην ερεβώδη χασμωδία των “ειδικών” και μη των [social] media.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο στην ιστορία είναι ότι η τακτική «πονάει χέρι – κόβει κεφάλι» δεν θυμίζει ανθρώπινη αντίδραση. Αν τώρα συνυπολογίσουμε ότι:
1. Ένα καθημερινό ανθρώπινο πρόβλημα αντιμετωπίζεται για πρώτη φορά στην ιστορία από μια ριζικά διαφορετική οπτική γωνία, λογικοφανή μεν, αλλά όχι λογική με την ανθρώπινη έννοια.
2. Λαμβάνει χώρα σε πλανητικό επίπεδο χωρίς αντιδράσεις καθοδηγούμενη από μια κάστα ειδημόνων-μηχανών που ειδικεύονται στο «πώς» χωρίς να ενδιαφέρονται για το «γιατί» και χωρίς να κατανοούν το ρόλο τους ή ακόμα και την ίδια τους την επιστήμη.
3. Δεν ωφελεί στην πραγματικότητα κανέναν εκτός από τα κάθε είδους δίκτυα υπολογιστών, τα οποία εν μια νυκτί γνωρίζουν πρωτοφανή επέκταση και αποδοχή, και μάλιστα οδηγεί την ανθρωπότητα σε ολοκληρωτική υποδούλωση.
..Αναρωτιέμαι αν πίσω από την όλη συνωμοσία δεν βρίσκεται τελικά ούτε ο Γκέιτς, ούτε ούτε οι Κινέζοι, ούτε κάποιος άλλος από τους συνήθεις υπόπτους, αλλά το Singularity itself. Εκτός αν περιμένουμε από κάτι τόσο διαφορετικό να εμφανιστεί μπροστά μας με κοστούμι και γραβάτα και να μας δώσει το χέρι λέγοντας: “Hi, I’m HAL 2020”.
Αυτή είναι μια όντως GROUNDBREAKING προσέγγιση, που χρειάζεται σοβαρή σκέψη.
Είχα διαβάσει το The Singularity is Near πριν καμιά 10-15ριά χρόνια και είχα μείνει αναυδόπουλος μ’ αυτά που λέει ο Ray K εκεί μέσα. Ίσως είναι καλή ιδέα να το ξανακατεβάσω απ’το ράφι, υπό το πρίσμα της παρατήρησής σου.
Δεν ξέρω, μου ήρθε από μόνο του νωρίς το πρωί και με έλουσε κρύος ιδρώτας, παρόλο που το σχετικό πρόβλημα με απασχολεί από χρόνια. Το γεγονός μάλιστα ότι ο μόνος από τα μεγάλα κεφάλια που αντιδρά είναι o Musk, ο στυγνός επιχειρηματίας-τρελός επιστήμονας που πρωτοστατεί τόσο στην ανάπτυξη της AI όσο και στην αφύπνιση για τους κινδύνους της, ο άνθρωπος που δηλώνει απροκάλυπτα ότι θεωρεί τον κόσμο μας ολόγραμμα κι έχει ως πρωταρχικό στόχο του την έξοδο από τον πλανήτη, με κάνει να βλέπω την ανωτέρω επιστημονική φαντασία σχεδόν ως βεβαιότητα..
Ως προς τον Elon Musk έχω σκεφτεί τα ίδια πράγματα “με το νι και με το σίγμα”, αλλά δεν έφτασα στο περί singularity – εδώ – και – τώρα σενάριο.
Η πορεία του τύπου ειναι ένα είδος indicator εξελίξεων. Κάποια στιγμή και αφού έχει προειδοποιήσει περί απίστευτων κινδύνων εκ της AI, …αποφασίζει να προσχωρήσει στο κόλπο [που σημαίνει: έχει βεβαιωθεί περί της μη αντιστρεψιμότητας των εξελίξεων ως εκ τούτου κοιτάει να ελαχιστοποιήσει το πρόβλημα, για πάρτη του τουλάχιστον]. Συνάμα δηλώνει ότι θέλει να τελειώσει τη ζωή του στην επιφάνεια του Άρη [“όχι συντριβόμενος πάνω σ’ αυτήν”…]. Αυτό ειδικά σκεφτόμουν χτες: ο άνθρωπος δεν είναι ακριβώς ο average idiot που θα ρίσκαρε τη ζωή του, ή έτσι νομίζει, …για να τον γράψει η ιστορία.
Η εμμονή του ως εκ τούτου με την εγκατάλειψη του πλανήτη ακούγεται δυσοίωνη για όσους “μένουμε Γη”…
Κάτι που μου έχει κάνει εντύπωση εδώ και καιρό είναι η “οφθαλμαπάτη της τεχνολογικής προόδου”, τουτέστιν το γεγονός ότι ο μόνος κλάδος της τεχνολογίας που αναπτύσσεται πραγματικά τις τελευταίες δεκαετίες είναι τα ηλεκτρονικά κυκλώματα και ό,τι εξαρτάται από αυτά. Όλα τα υπόλοιπα έχουν μείνει ουσιαστικά στάσιμα στη δεκαετία του ’50 με διάφορες κατά καιρούς μικροβελτιώσεις και χωρίς καινούργιες ανακαλύψεις ή εφευρέσεις. Ακόμα και στην καθημερινή γλώσσα η “τεχνολογία” ταυτίζεται πλέον με τα ηλεκτρονικά και τα δίκτυα. Η κατάσταση θυμίζει πολύ την αντίστοιχη πορεία της φυσικής εξέλιξης, η οποία μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων είχε περιπέσει σε αδιέξοδο ανακυκλώνοντας τις ίδιες πάνω κάτω ιδέες, μέχρι που μέσω της μετατροπής της ποσότητας σε ποιότητα εμφανίστηκε κάποια στιγμή η μοναδικότητα της ανθρώπινης νοημοσύνης που αποτέλεσε έκτοτε τη μοναδική πηγή της εξέλιξης.. μέχρι τώρα.
Το φαινόμενο έχει καθοριστεί ήδη από τον Άρθουρ Κλαρκ και τον τρίτο από τους κατ’ επίφαση νόμους του: “η μελλοντική τεχνολογία δεν θα διαφέρει σε τίποτα από τη μαγεία”. Αυτό, προερχόμενο από ένα επιστήμονα/…μάγο της εφ, φωτογραφίζει τον προσανατολισμό ήδη μιας επιστήμης συρρικνωμένης σε τεχνολογία, συρρικνωμένη στο κόνσεπτ “επικοινωνία / προβολή ισχύος”.
Η ανακύκλωση στην οποία ορθότατα αναφέρεσαι, είναι η ιδέα που κρύβεται πίσω από τον μοντερνιστικό μανδύα της προσομοίωσης / δυνατότητας παρέμβασης στα πάντα. Αν σε επίπεδο virtual reality αυτό είναι ήδη κοινός τόπος, επόμενο στάδιο είναι η μεταπήδησή του στην πραγματικότητα, μέσω νανοσυσκευών που θα “παρεμβαίνουν” με παρόμοιο τρόπο σ’ αυτήν, εξομοιώνοντάς την [also sprach Stephen Hawking] με την virtual…
Πρόσφατα πάντως έβαλα ένα δυσκολούτσικο κείμενο στο Google για να το μεταφράσει αγγλικά και μου έφυγε η μασέλα. Καμία σχέση με τις προ δεκαετίας αστειότητες. Το μηχάνημα καταλάβαινε το νόημα καλύτερα από τη συντριπτική πλειοψηφία των μεταφραστών. Το Turing test έχει χάσει πλέον κάθε πρακτική χρησιμότητα κι όχι λιγότερο επειδή ο περισσότερος κόσμος κάνει ό, τι μπορεί για να εξομοιωθεί με τις μηχανές..