Το βίντεο (βλ. κάτω) είναι εκπληκτικά ενδιαφέρον, κι όχι μόνο γιατί μιλά εδώ ο “Elon Musk”, δηλ. το ψηφιακό του ομοίωμα.
Παρατηρεί κανείς κατ’ αρχήν την “τεκμηρίωση” της αριστερής ιδεολογίας του φερόμενου ως δράστη του εγκλήματος. Ως προς αυτή την τελευταία, αλλά και το αν πρόκειται όντως για το δράστη, θα επανέλθουμε, καθώς πολλά και διάφορα ακούγονται από έμπιστους (κατ’ εμέ) σχολιαστές. Και δεν εννοώ φυσικά την εμετική κουστωδία των leftist media – αν υπάρχει κάτι με το οποίο συμφωνώ 100% απ’ όσα ακούγονται εδώ, είναι τα αφορώντα σε αυτά.
Πρώτα και κύρια ωστόσο, το ενδιαφέρον εστιάζεται στην ατμόσφαιρα κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που καλλιεργεί ο “Elon”, αναπαράγοντας τα λόγια πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής όπως ο (σύμβουλος εθνικής ασφάλειας) Steven MIller και ο JD Vance : αναφερόμενοι στα σκοτεινά δίκτυα “πολλαπλών agencies” της αριστεράς, οι τελευταίοι προχωρούν σε μετονομασία φαινομένων όπως “πολιτική βία” και “εγκληματική συμπεριφορά”: πλέον θα αποτελούν “τρομοκρατία”. Ο τρόπος που τα προσεγγίζει η κυβέρνηση ως εκ τούτου επανακαθορίζεται, και μαζί μ’ αυτόν τα μέσα τα οποία δικαιούται να διαθέσει για την αντιμετώπιση τους. Να επισημάνουμε εδώ την (όχι ακριβώς) χρονική σύμπτωση της ανίερης συμμαχίας του Trump με τους δισεκατομμυριούχους της Silicon Valley.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η περίπτωση Charlie Kirk θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό και …πιο σκοτεινό από αυτήν ενός “μάρτυρα της δημοκρατίας”. Ο δρόμος προς τη σταθεροποίηση της οποίας στρώνεται, κατά το αφήγημα Musk με …φασιστικές μεθόδους.
Κλείνω προς το παρόν με τις τελευταίες γραμμές ενός κειμένου που είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό ΗΧΟΣ-ΕΙΚΟΝΑ αμέσως μετά την ανάληψη για πρώτη φορά της εξουσίας από τον D. Trump το 2017, εν μέσω απίστευτων αντιδράσεων – δηλώσεων, διαδηλώσεων, συκοφαντιών και συνωμοσιών που πλέκονταν εναντίον του ήδη από την προεκλογική περίοδο. Έχω την εντύπωση ότι επιρρώνεται 100%. Το όλο κείμενο, εδώ.
Το state of mind των Αμερικάνων Δημοκρατικών, ίδιο μ’ εκείνο των αντίστοιχων δικών μας, έχει περιγραφεί με ακρίβεια απ’ τον Διονύση Σαββόπουλο στους στίχους του “Πολιτευτή”. Αποστολή τους είναι η αποπλάνηση του πλήθους, το οποίο τους εμπιστεύεται, εναποθέτοντας σ’ αυτούς ψήφους και ελπίδες. Οι ελίτ έχουν ανάγκη τους “προοδευτικούς” πολιτικάντηδες, για τη βρώμικη δουλειά που δεν μπορούν να κάνουν οι συντηρητικοί της υποθέσεως. Την προώθησή τους αναλαμβάνουν τα pets της εξουσίας, media και show business, έτοιμα να τρομοκρατήσουν όποιον βρεθεί στο δρόμο τους με τη στάμπα του …literally Hitler.
Αν η αμερικάνικη πολιτική σκηνή τον τελευταίο χρόνο αποτέλεσε μια προσομοίωση της μακαρθικής περιόδου, με αντεστραμμένους τους ρόλους κυνηγού και θηράματος [σ’ αυτό το γύρο, “πράκτορες των Ρώσων” ήταν οι συντηρητικοί], αυτό που προμηνύεται είναι η επαναντιστροφή των ρόλων και η επάνοδος του …Real McCoy. Του original McCarthy spirit, με φορείς, στη θέση των γιαλαντζί αριστερών, δεξιούς πατριώτες και αντίπαλο δέος, πλέον, …την Κίνα.
ΥΓ. Τίτλος και φωτογραφία ανοίγματος αφορούν την περίφημη “Πορεία Προς Τη Ρώμη” του Οκτωβρίου 1922 : ο Μπενίτο Μουσολίνι και οι Φασίστες του οργάνωσαν μαζική πορεία προς την ιταλική πρωτεύσουσα, που θα οδηγούσε στην κατάκτηση της εξουσίας.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Αυτά που λέγονται πάντως για το πώς ένας πιτσιρικάς μπόρεσε να ρίξει μια τέτοια βολή ακριβείας, δεν έχουν απολύτως καμία βάση. Με το κατάλληλο τουφέκι αυτές οι βολές είναι κυριολεκτικά walk in the park για οποιονδήποτε με στοιχειώδη εμπειρία. Προσωπικά έχω ρίξει αρκετές φορές με τα σχετικά όπλα (με δίποδο και διόπτρα εννοείται) και χωρίς να έχω κανένα ιδιαίτερο ταλέντο πετύχαινα πάντα το στόχο μου ακόμα και από μισό χιλιόμετρο απόσταση.
Η υπόθεση έχει ξεφύγει, όχι απλώς απ’ το συγκεκριμένο θέμα, αλλά …τελείως. Επιστρέφοντας μόλις από εξωτερικές εργασίες επανεγκύπτω, γιατί το τι ακουγεται δεν περιγράφεται. Ότι δεν είναι αυτός ο δολοφόνος αλλά απλώς ένα είδος distraction. Ότι είναι αλλά δεν ήταν μόνος του. Ότι είναι ΑΝΤΙΦΑ, ότι είναι …ακροδεξιός (αυτό ήταν το διασκεδαστικότερο όλων, αλλά πλέον παίρνει τον πούλο ως αφήγημα) κοκ.
Η απορία μου ήταν και είναι η εξής : Δεν θα έπρεπε κανονικά ένα asset για το GOP όπως κατά γενική ομολογία ο εν λόγω, να προστατεύεται με δρακόντεια μέτρα; Πόσο μάλλον τη στιγμή που ο ιδιος είχε εκφράσει ανησυχίες για τη ζωη του – και πρόσφατα μάλιστα. Εδώ ο τύπος προαλειφόταν για …μεθεπόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Οι κάμερες που έχουν καταγράψει πράματα και θάματα, δεν θα έπρεπε να είναι συνδεμένες με κάποια monitor για real time παρακολούθηση; Σκέφτεσαι δηλ. δυο τινά. Ή δεν είναι το ελληνικό κράτος που έχει το μονοπώλιο του να είναι ένα μπουρδέλο, ή (και γατί όχι δηλ.) ο CK θυσιάστηκε με κάποιο τρόπο ώστε μέσω της δολοφονίας του να πυροδοτηθεί η κατάσταση του …domestic terrorism για το οποίο μιλάει ο ψηφιακός Elon – και ο Τραμπάκουλας ορίζοντας την Antifa ως τρομοκρατική οργάνωση. Που είναι βέβαια, και γενικώς είναι από τα πλέον μισητά μου πράγματα, αλλά ασφαλώς το πράγμα δε θα τελειώσει εκεί. Η διαφορά, υποθέτω, είναι ότι οι Rep θα κάνουν φανερά και με (όντως) ηθικό πλεονέκτημα, εκείνα που οι Dem έκαναν στα μουλωχτά τόσα χρόνια.
Κάθε άλλο παρά κατέχω σε βάθος την υπόθεση. Τον CK πρώτη φορά στη ζωή μου τον άκουσα όταν δολοφονήθηκε. Απλώς είπα να ρίξω κι εγώ my two cents για μια λεπτομέρεια που τυχαίνει να γνωρίζω εκ πείρας. Προσωπικά πάντως ποτέ δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις των όψιμων free speach warriors της δεξιάς και στο είχα επισημάνει από τις απαρχές του φαινομένου κατά την περίοδο της πανδημίας. Δεν ξέρω αν έχεις προσέξει ότι τόσα χρόνια που γράφω εδώ ποτέ δεν έχω χρησιμοποιήσει ως επιχειρήματα την “ελευθερία του λόγου” και τις “δημοκρατικές ελευθερίες”. Η συστηματική επίκλησή τους αποτελεί για μένα το άκρον άωτον της υποκρισίας.
Εννοείται ότι το θυμάμαι, όπως και ότι συμφωνώ, με πιο ακραία περίπτωση τη γελοιότητα περί Elon Musk – προτέκτορα της ελευθερίας του λόγου.
Βεβαίως εδώ το πράγμα δεν αφορά μόνο στη λογοκρισία, αλλά σε ολόκληρες “clandestine operations” των Democrats εναντίον πολιτικών και πολιτιστικών θεσμών σχετιζόμενων με το “τοξικό λευκό αρσενκό” – το περί “ηθικού πλεονεκτήματος” (στην παρούσα φάση) του MAGA crowd ισχύει, ασχέτως του τι συνεπάγεται στην πράξη.
Για μένα είναι παραπάνω από σαφές ότι δεν τίθεται πλέον ζήτημα Δημοκρατικών ή Ρεπουμπλικάνων. Το Σύστημα επιλέγει αυτόν που ωθεί αποτελεσματικότερα τα πράγματα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και η κατεύθυνση αυτή δεν είναι ούτε η κατεύθυνση της ελευθερίας ούτε της ειρήνης ούτε της ευημερίας.
Το σύστημα φέρεται στις δυο παρατάξεις όπως υποτίθεται φέρεται ο Τραμπ στις “περιφερειακές δυνάμεις” : ας “το πάρει ο πιο δυνατός”, αρκεί να αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι – τα οποία, εννοείται είναι υπεράνω παρατάξεων.
Αλλά και σαν απόλυτα ελεγχόμενη παράσταση να το δει κανείς, που δεν είναι ακόμα (η αρχική εκλογή Τραμπ τουλάχιστον ήταν glitch του συστήματος) υπάρχουν λόγοι να υποστηρίξει κάποιος έναν απ’ τους δυο, και αυτοί έχουν να κάνουν με εκείνα που απομένουν όταν αφαιρέσει κανείς τα “του Καίσαρος” : AI, ψηφιοποίηση, digital currency, κλιματική αλλαγή, παγκόσμια διακυβέρνηση.
Πολύ απλά και …παρεξηγήσιμα : προτιμώ να μου τη φέρει ο mr. “Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια”, παρά ο τρελαμένος με τη “δυσφορία φύλου” και τους λαθρομπουκαδόρους.
Καλά κάνεις και παίρνεις μια ξεκάθαρη θέση αφού έτσι αισθάνεσαι. Ίσως το ξανακάνω κι εγώ αν και όταν το κρίνω σκόπιμο. Για την ώρα όμως δεν μου βγαίνει. Μάλιστα αισθάνομαι και ηλίθιος που συνέβαλα με τον τρόπο μου στην παρούσα εξέλιξη. Γιατί ούτε αβρόχοις ποσί το έκανα ούτε είχα εξ αρχής ιδιαίτερες αυταπάτες.
No regrets 😇