Αξίζει κανείς να αντέξει τις 2 λεπτών διάρκειας κοινοτοπίες του κυρίου Μητσοτάκη, για να φτάσει στο “ζουμί” του διαγγέλματος. Ίσως τότε αντιληφθεί το λόγο της, παράλογης φαινομενικά, τεράστιας κινητοποίησης με στόχο τα αποκαΐδια ενός ανύπαρκτου πλέον “μορφώματος”.
“…Ωστόσο, η δίκη του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της βίας μέσα στην κοινωνία, παραμένει διαρκής. Η δημοκρατία σήμερα νίκησε. Είναι στο χέρι όλων μας να νικά καθημερινά.”
Ο στόχος, πίσω απ’ τις φράσεις του ΠΘ προβάλλει καθαρά: αφορά στο φλέγον ζήτημα, που υπήρξε και το αρχικό σημείο συνάντησης του “λαού” με το “μόρφωμα”. Δεν είναι άλλο από το μεταναστευτικό. Κι αυτό που αποκαλύπτεται είναι ο αληθινός ρόλος της Χρυσής Αυγής στο αφήγημα του “δημοκρατικού τόξου”, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται ένα κόμμα το οποίο πήρε τα όπλα εναντίον της κυβέρνησης της χώρας, και σήμερα ακόμα προβάλλει, αυτή ακριβώς την κίνηση, σαν κύρια πηγή έμπνευσής του [ξανά, βλ. post ΚΚΕ: ΘΡΑΣΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ].
Ο ρόλος της Χρυσής Αυγής λοιπόν, είναι εκείνος του “διαβόλου”, του εσαεί αρνητικού προτύπου. Από εδω και πέρα, για τους συλλήβδην αργυρώνητους του “δημοκρατικού τόξου”, όποιος τολμά να ξεμυτίσει από τις νόρμες τους, με λόγια ή, θου Κύριε, με έργα, σε θέματα που άπτονται των δικαιωμάτων των “προσφύγων” που συρρέουν στη χώρα μας, δεν είναι ένας απλός “ρατσιστής” ή “φασίστας”.
Είναι κάτι καταδικασμένο απ’ το πολιτικό / δικαστικό μας σύστημα με τον πλέον επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο: ένας Χρυσαυγίτης.