Όχι ακριβώς με προδιαγραφές τηλε-αστέρα, αλλά όπως πάντα εμπιστεύσιμος, ο στρατηγός Μπαλτζώης συζητά με τον …”ρωσόδουλο”, “πιόνι του καθεστώτος” κλπ. Δημήτρη Λιάτσο για τη σημερινή επέτειο της D-Day.
Στο πρώτο μέρος, την τιμητική της έχει η ιστορικών διαστάσεων παραχάραξη της ιστορίας απ’ τους “εταίρους”, με τη μη πρόσκληση στους εορτασμούς των Ρώσων, και με την παρουσίαση της Απόβασης στη Νορμανδία ως καθοριστικής για τη νίκη. Αυτό τη στιγμή που, για όσους έχουν κάνει στοιχειωδώς την κατ’ οίκον εργασία τους, είναι οι Ρώσοι στους οποίους τη χρωστάμε.
Ακολουθεί διαφωτιστική (για μένα) παρουσίαση της τρέχουσας κατάστασης στο ουκρανικό μέτωπο.
(Visited 88 times, 1 visits today)
https://www.kathimerini.gr/opinion/563064559/to-klirodotima-tis-normandias/
Η δημοσιογραφική εκδοχή του “εξυπνότερου”. Λαύρος επίσης υπέρ της πολιτιστικής εκστρατείας του Ισραήλ. Ό, τι πρέπει για να στανιάρω το πρωί.
“Απίστευτος κι όμως αληθινός”!
Μ’ αρέσει το “χωρίς να είμαι ιστορικός” που λέει. Προφανώς έτσι αισθάνεται καλυμμένα τα νώτα του μιλώντας περί “Ρωσίας που δε συμμετείχε στην απόβαση στη Νορμανδία” (again, “απίστευτο κι όμως αληθινό”… ούτε ο Ζελένσκυ δεν θα διατύπωνε τέτοια πρόταση) γεγονότος που δικαιολογεί, προφανώς ξανά, τη μη πρόσκληση των Ρώσων…
Αισθάνομαι ένοχος για το ότι στο απώτερο παρελθόν τον εν λόγω Θεοδωρόπουλο (τυγχάνει και συγγραφέας) τον ψιλοεκτιμούσα. Αντιλήφθηκα το ποιόν του the hard way, εν καιρώ πανδημίας και έχω αναφερθεί σ’ αυτό επανειλημμένα, πχ.
https://oannes.gr/covid-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b7%cf%83%ce%b7/
Αλλά αυτά που γράφει εδώ είναι τόσο ακραία που μια “αναλογική” αντίδραση θα φαινόταν …ασύμμετρη, ως εκ τούτου δέον όπως αποφεύγεται.
Ότι είναι εβραιόφιλος το ήξερα, αυτό άλλωστε ήταν το πρώτο που είχε προσελκύσει το θετικό ενδιαφέρον μου. Από κει και πέρα ως προς την υπό εξέλιξη γενοκτονία, το θέμα είναι ότι κανείς (both sides) δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τις στάνταρ θέσεις του – όχι …ακριβώς για ηθικούς / ιδεολογικούς λόγους.
Ο συγκεκριμένος είχε μπει στο στόχαστρό μου από δωδεκαετίας τουλάχιστον. Textbook περίπτωση σιχαμένου φιλελέ. Ακόμα και ο Τζήμερος χάνει στα σημεία λόγω γραφικότητας. Όσον αφορά το “ισραηλιτικό” πάντως, αισθάνομαι μια μικρή δικαίωση διαπιστώνοντας ότι Τσόμσκι και Πούτιν μοιράζονται απόλυτα την αρχική μου εκτίμηση ότι από τεχνικής απόψεως η “πολιτιστική εκστρατεία” του Ισραήλ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πόλεμος.. ελλείψει αντιπάλου.
Δυστυχώς και οι Πούτιν – Τσόμσκι υπάγονται στο concept “εμμονή σε στάνταρ θέσεις για λόγους συμφέροντος”, άσχετα αν εδώ έχουν δίκιο.
Ενδεικτικές αυτού, οι ερεβώδεις γελοιότητες που έχει ξεστομίσει ο Τσόμσκι περί κλιματικής αλλαγής – στο βίντεο εγκωμιάζων την Greta Thunberg
https://youtu.be/5ANKd4lKcfI?si=4fMTSGAm0lVD6zXM
Βασικά.. όλοι σε αυτό το concept υπάγονται. Γιαυτό και δεν εμπιστεύομαι πλέον παρά μόνο τον εαυτό μου – που κι αυτόν δηλαδή με μέτρο!
Same here, με την εξαίρεση του “μέτρου”, που ούτε για σένα θεωρώ ότι ισχύει.☺️
😁😇