Σε ερώτηση “δημοσιογράφου” γιατί τόσο χαμηλό το ποσοστό εμβολιασμού του ιατρικού προσωπικού η κυρία Λινού θα απαντήσει: δεν ξέρω, ίσως δεν έχει καλός επικοινωνιακός χειρισμός του θέματος. Ίσως οι άνθρωποι εστιάζουν περισσότερο στα αρνητικά και λιγότερο στα θετικά. Μην ξεχνάμε ότι οι νεότερες γενιές δεν έχουν υπόψη τους ασθένειες όπως η πολιομυελίτιδα, η ιλαρά [!] και η ερυθρά [!] * οι οποίες έχουν εξαφανιστεί λόγω του εμβολιασμού. Σε αντίστοιχη ερώτηση για το επίσης χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού άνω των 60 η κυρία Λινού δεν είχε να πει κάτι συγκεκριμένο.
Το ενδιαφέρον της υποθέσεως με επιστήμονες όπως αυτή είναι ότι εμφανίζονται πιο διαλλακτικοί και ανθρώπινοι, όντας στην πραγματικότητα [ακόμα] πιο επικίνδυνοι. Για παράδειγμα, η κυρία Λινού έχει πρόβλημα με τα self test στο σχολείο. Όχι όμως λόγω της αναποτελεσματικότητάς τους, ή των επιπτώσεων αυτών και άλλων μέτρων στην ψυχολογία του …υπό διαμόρφωση αυριανού πολίτη. Αλλά λόγω του ότι …δεν συνδυάζονται με πρακτικές “ιχνηλάτησης” και καραντίνας των θετικών σ’ αυτά.
Ως προς το φλέγον ζήτημα της “44χρονης” που κατέληξε ώρες μετά το εμβόλιο της AstraZeneca, η κυρία ΛΙνου δεν υπήρξε πιο κατατοπιστική από άλλους : ο θάνατος δεν προέκυψε από θρόμβωση, η οποία είναι και η στάνταρ παρενέργεια “που αναμένει κανείς” από το AstraZeneca. Επομένως, το θέμα μένει ανοιχτό. Ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση ενός άλλου ειδικού που διάβαζα χτες:

[αντιγράφω από in.gr] Ο κ. Γιώργος Χρούσος, Καθηγητής Παιδιατρικής ΕΚΠΑ και Μέλος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών μίλησε στο MEGA για το θάνατο μιας νεαρής γυναίκας λίγες ώρες μετά τον εμβολιασμό της.
«Θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι ευθύνεται το εμβόλιο. Υπήρξε μόνο ένας θάνατος μετά από εμβόλιο της AstraZeneca. Όλα είχαν ελάχιστες επιπλοκές. Σοβαρές επιπλοκές ήταν κάτω από το 0,002%», ανέφερε αρχικά ο κ. Χρούσος.
«Αν οφείλεται ο θάνατος της 44χρονης γυναίκας στο εμβόλιο, θα είναι ο δεύτερος θάνατος στη χώρα μας» πρόσθεσε.
Ερωτηθείς για την επικινδυνότητα του εμβολίου, ανέφερε: «τα περιστατικά που οδήγησαν σε θάνατο με τα εμβόλια της AstraZeneca και της Johnson συμβαίνουν ανάμεσα σε 6-21 ημέρες από τον εμβολιασμό. Εδώ είναι πολύ σύντομα, διερωτάμαι τι επιπλοκή είναι αυτή. Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι απίθανο να έκανε την επιπλοκή της θρόμβωσης.»
«Θα μπορούσε να είναι αλλεργικό. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει η γυναίκα, διερωτάμαι μήπως είχε σοβαρή κρίση άσθματος. Όσοι έχουν αλλεργίες το λένε. Προφανώς η νέα γυναίκα δεν το ήξερε. Είναι πολλές οι αλλεργίες που έχουν εμφανιστεί χωρίς ιστορικό, εκεί είναι δύσκολο να προβλέψεις».

Τι κάνει ο ειδήμων ; ονομάζει «σοβαρές περιπτώσεις παρενεργειών από το εμβόλιο» τις ελάχιστες που οι «αντικειμενικοί και απροκατάληπτοι» συνάδελφοί του έχουν δεχτεί ως τέτοιες, με την «αμφιβολία» που αφήνουν αυθαιρέτως να πλανάται πάνω από ένα πλήθος άλλων να λειτουργεί σαν άρνηση, και το “ανεπιβεβαίωτο” να λειτουργεί ως “ανύπαρκτο”. Αυτό ακόμα και αν οι περισσότερες από τις περιπτώσεις βγάζουν μάτια [βλ. post ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΦΑΡΜΑΚΟΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗΣ ]
Κατά την ευφυέστατη αποστροφή του stcigar, πολλοί από τους «ειδικούς» θα έπρεπε να έχουν επιλέξει τον δικηγορικό αντί του ιατρικού κλάδου. Αυτό, να προσθέσω, μια και στην στρεψοδικία τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από ότι στην επιστήμη τους.

* Η πολιομυελίτδα και η “επιτυχία” του εμβολίου γι’ αυτήν αποτελούν ξεχωριστή ιστορία γεμάτη εκπλήξεις για τον ενδιαφερόμενο. Ως προς την ιλαρά και την ερυθρά όμως, μιλάμε για παιδικές ασθένειες που γενιές και γενιές ανθρώπων πέρασαν αβρόχοις ποσί, για να ακούν τώρα ασυναρτησίες από επιστήμονες – υπάλληλους των φαρμακευτικών. Και μόνο η τοποθέτηση σε ενιαία κατηγορία [κατ’ αναλογία αυτού που λέγαμε στο post ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ] ασθενειών όπως η πολιομυελίτιδα και η ιλαρά, αποτελεί “αδιάψευστο” δείκτη της εντιμότητάς τους.