Το οραματικό βλέμμα της Κριστίν Λανγκάρντ διαχέει μια μεταδοτική, όχι ακριβώς συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον – αυτή τέλος πάντων είναι η ιδέα πίσω από την φωτογραφία που δημοσιεύθηκε.
“Η οικονομική κρίση που πυροδότησε η πανδημία Covid-19 θα προκαλέσει βαθιές αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία, στρέφοντάς την προς την οικολογία, την ψηφιοποίηση και μεταβάλλοντας τους τρόπους της απασχόλησης. Η κρίση θα αποτελέσει τον επιταχυντή των αλλαγών που βρίσκονταν ήδη σε λανθάνουσα κατάσταση στις οικονομίες μας. Στον τομέα της κατασκευής, της απασχόλησης, του εμπορίου, αυτό που ζήσαμε θα επιταχύνει τις μεταβολές και πιθανότατα θα επιφέρει μια στροφή προς ένα τρόπο ζωής περισσότερο αειφόρο και οικολογικό…”
Η ΚΛ προβλέπει περιστολή στις αλυσίδες τροφοδοσίας της τάξεως του 35% και αύξηση της ρομποτοποίησης στις βιομηχανίες κατά 70-75%…
Η ερμηνεία, υποθέτω, της τελευταίας εκτίμησης είναι ότι, εκατομμύρια εργαζομένων στις βιομηχανίες θα περιοριστούν στα σπίτια τους για να προστατευτούν από τον ύπουλο θανατηφόρο ιό, παραχωρώντας τις θέσεις τους σε ρομπότ, μη χρήζοντα τέτοιας προστασίας.
Αλλά “και το on line εμπόριο αναπτύχθηκε σε τεράστιο βαθμό, κι αυτό εναντίον του παραδοσιακού εμπορίου”, θριαμβολογεί η Κριστίν. Απέναντι άλλωστε σε όλες αυτές τις μεταβολές “η Ευρώπη βρίσκεται σε εξαιρετική θέση για να προλάβει αυτή τη μετάβαση”.

Ένα φαινόμενο εξαιρετικά ενδιαφέρον, στα όρια του περίεργου [όχι “με την καλή έννοια”] είναι το εξής: κάθε φορά που οι τεχνολογικές εξελίξεις προμηθεύουν τις ελίτ με τη δυνατότητα για το επόμενο ποιοτικό άλμα, …ένα καταλυτικό γεγονός έρχεται να επιταχύνει τη διαδικασία, σπρώχνοντας στη σωστή κατεύθυνση, διευρύνοντας το βεληνεκές του άλματος, δίνοντας εύλογο άλλοθι για τη λήψη μέτρων που διαφορετικά θα συναντούσαν αντιδράσεις.
Αυτό είχε συμβεί με την περίπτωση της 9/11 και το δίκτυο παρακολούθησης των πάντων που έχει νομιμοποιηθεί έκτοτε, υπό τη σκιά της τρομοκρατίας.
Αυτό συμβαίνει και τώρα με την πανδημία, και τις δραματικές εξελίξεις που νομιμοποιούνται εν ονόματί της. Οι οποίες, όπως ισχυρίζεται η κυρία Λανγκάρντ, βρίσκονταν στις οικονομίες μας σε λανθάνουσα κατάσταση.
Εδώ άλλωστε είναι το κρίσιμο σημείο της απατηλής προσέγγισης. Γιατί η φράση ελέγχεται ως αναληθής: η “λανθάνουσα” κατάσταση ήταν …εμφανέστατη σε πολλούς – έχουν γραφτεί επ’ αυτού τόμοι ολόκληροι.
Τα συνωμοσιολογικά σενάρια μιλούν για κρίσεις “κατασκευασμένες” και “απολύτως ελεγχόμενες”. Εγώ ως άνθρωπος αθώος και καλόπιστος, προτείνω μια λύση το ίδιο πειστική: φαίνεται πως τα προνόμια των ελίτ εκτείνονται πέραν του κόσμου τούτου. Οι προσευχές τους, αντίθετα απ’ των μη προνομιούχων, εισακούονται άμεσα απ’ τον Κύριο, και οι επιθυμίες τους πραγματοποιούνται.