To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Other musical stuff
Υπό τον τίτλο ‘Τραγούδια Χωρίς Λόγια’ ο Felix Mendelssohn κυκλοφόρησε συνολικά 48 μικρής διάρκειας κομμάτια για πιάνο, χωρισμένα σε 8 συλλογές των 6. Πρόκειται για μια από τις πιο μελωδικές και δημοφιλείς πλευρές του έργου του. Σε φίλο που του είχε προτείνει να προσαρμόσει στίχους σε κάποια, ώστε να αποτελέσουν κυριολεκτικά τραγουδια, ο συνθέτης έδωσε μια εκπληκτική απάντηση : “Αυτό…
Το Blues For The White Nigger είναι ένα κόνσεπτ άλμπουμ. Θέμα του η χρησιμοποίηση “σημαινόντων” της μαύρης κουλτούρας, προς χειραγώγηση των λευκών ακροατηρίων, και ο ρόλος της τεχνολογίας σ’ αυτό. Αν η youth culture λειτούργησε εξ αρχής σαν “πολιτιστική” βιομηχανία παραγωγής ηρωοοποιημένων, αυτοθαυμαζόμενων και αυτοπεριθωριοποιημένων losers, η διαδικασία ολοκληρώνεται σήμερα, χάρη στον αγελαίο αυτισμό που καλλιεργείται μέσω διαδικτύου. Blues For…
Η ζωή της Fanny Mendelssohn αποτελεί [αντι-]παράδειγμα σπάνιου ταλέντου καταπιεσμένου από τις προκαταλήψεις της εποχής του : έχοντας λάβει μουσική παιδεία αντίστοιχη εκείνης του 4 χρόνια νεώτερου αδελφού της, άρχισε να συνθέτει επίσης από πολύ μικρή ηλικία όντας ήδη μια φτασμένη σολίστ του πιάνου. Οι συνθέσεις της, όπως άλλωστε και οι δεξιοτεχνικές της επιδόσεις, έμελλαν να περιοριστούν βασικά σε στενό…
Το Rondo Capriccioso, Op 14, είναι ένα από τα διάσημα πιανιστικά έργα του Felix Mendelssohn. Το συνέθεσε όταν ήταν 21, έχοντάς το σχεδιάσει αρχικά σαν σπουδή για πιάνο, και στη συνέχεια προσθέτοντας μια andante εισαγωγή και προσαρμόζοντας το στο πλαίσιο μιας ευρύτερης σύνθεσης.Ακούμε τη διασκευή του για βιολί και πιάνο από τον Abram Yampolsky [1890-1956]. Ερμηνεύει ο εκ-πληκ-τι-κός 15χρονος Αυστραλός…
Blues For The White Nigger συνέχεια με το [περίπου] ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ σε δυο μέρη : ‘White Nigger Blue’ 1, 2. Blues For The White Nigger continues with the album’s [approximately] title track in two parts: ‘White Nigger Blue’ 1, 2.
Οι ίδιοι οι Genesis δεν φαίνεται να πίστευαν ιδιαίτερα σ’ αυτό : Το ‘That’s Me’ ήταν το flip side του πρώτου τους single, ‘The Silent Sun’, έμεινε έξω από το From Genesis To Revelation – θα περιλαμβανόταν στην επανέκδοσή του μερικά χρόνια αργότερα. Σε όποιο site σχετικό με Genesis και αν έχω κοιτάξει, αντιμετωπίζεται σαν μια δειλή εφηβική απόπειρα, διόλου…
Μια από τις πιο σημαντικές προσφορές του Mendelssohn αφορά στην επάνοδο της μουσικής του J.S. Bach στο συναυλιακό ρεπερτόριο. Ο συνθέτης οργάνωσε την πρώτη παρουσίαση [Sing-Akademie, Βερολίνο, 11/3/1829] του ‘Κατά Ματθαίον’ από την εποχή του θανάτου του δασκάλου. Εκτός αυτού, ευρισκόμενος στην Αγγλία φρόντισε για μια πιο άρτια έκδοση κάποιων από τα ορατόρια του Handel, συνθέτη που επίσης θαύμαζε. Η…
Ακούμε “One Touch”, στη συνέχεια της παρουσίασης της κυκλοφορίας μας του 2011, Blues For The White Nigger. Τα tracks εμφανίζονται με τη σειρά που έχουν στο άλμπουμ. We hear “One Touch”, continuing the presentation of our 2011 release Blues For The White Nigger. The tracks appear in the same order as the album.
Τρία τραγούδια από τον Gene Vincent, το αρχετυπικό “κακό παιδί” του rock’n’roll, γεννημένο αυτό το μήνα πριν από 89 χρόνια. Μαζί ο, κλασικός επίσης, ύμνος του Ian Dury σ’ αυτόν, από το άλμπουμ – ντεμπούτο του. Three songs by Gene Vincent, the archetypal “bad boy” of rock’n’roll, born this month 89 years ago. With them, a hymn to him by…
Το τραγούδι του George Harrison [επίλεκτου μέλους του February Born Musician Club] ηχογραφήθηκε στη διάρκεια των sessions για το Sgt. Peppers, αλλά δεν συμπεριλήφθηκε σ αυτό. Θα έμπαινε τελικά στο Yellow Submarine. Υπήρξε ανόητα υποτιμημένο στην εποχή του από πολλούς και διάφορους, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του George Martin. Όπως μπορεί καθένας ν’ ακούσει, πρόκειται για ένα “τυπικό” μπιτλικό αριστούργημα. [Distinguished…
Ένα όχι με αξιώσεις αριστουργήματος, αλλά ιδιαίτερα ευχάριστο, “πρωινό” κομμάτι είναι το πρώτο μέρος, Adagio – Allegro moderato της Σονάτας για κλαρινέτο και πιανοφόρτε σε Μι ύφεση μείζονα, που ο μικρός Mendelssohn συνέθεσε το 1824 – 15 ετών. Το ακούμε από τους Charles Neidich & Robert Levin – κλαρινέτο, πιανοφόρτε αντίστοιχα. Not a masterpiece, but a particularly pleasant, “morning” piece…
Πίσω στον συνθέτη του μήνα, Felix Mendelssohn, με ένα ακόμα αριστούργημα της εφηβικής του ηλικίας – το έγραψε 17 ετών : Kουιντέτο εγχόρδων Νο 1 σε Λα ελάσσονα, op. 18 από το οποίο ακούμε το φευγάτο Scherzo (Allegro di motto). Όχι ακριβώς το πιο εύκολο έργο να αποδοθεί – έχω ακούσει διακεκριμένα σύνολα να περνούν κάτω απ’ τον πήχη. Aλλά…