To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Αναφορές στην ελληνική και διεθνή επικαιρότητα • References to the greek and international current affairs
Πέρα από την ξεδιαντροπιά του να ανεβάζει κανείς ένα τέτοιο βίντεο …μια ώρα από το θάνατο του εκλιπόντος, να θυμίσουμε ότι : οι ασυναρτησίες του Βασίλη Ραφαηλίδη τον είχαν καταστήσει, την ίδια περίοδο, αγαπημένο θύμα του Κωνσταντίνου Πλεύρη – ακόμα θυμάμαι τα “ανάμεικτα συναισθήματα” απ’ τις εμπειρίες των μεταξύ τους διαλόγων : ένας αυτοπροσδιοριζόμενος ως φασίστας (όχι τόσο αντιπαθής όσο…
Άδικο έχει ο άνθρωπος; – μιλάω για το χρήστη φυσικά…Σύμφωνα με τον κύριο Πάνο Ρούτσι (το να σχολιάσεις τη διαύγεια και τα εκφραστικά του μέσα, ισοδυναμεί με παραβίαση διάπλατα ανοιχτής πόρτας), τα ονόματα θα μείνουν στον Άγνωστο Στρατιώτη μέχρι τέλους. Τι εννοεί “μέχρι τέλους”; μα …”μέχρι να μπει και ο τελευταίος στη φυλακή“. Με άλλα λόγια : μια ομάδα συνανθρώπων…
Οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια, και πέραν αυτής : στο Μεξικό, τον Καναδά και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Τα συνθήματά τους ήσαν γελοία, όσο και αόριστα : “αντίσταση στην αυταρχική διακυβέρνηση”, “υπεράσπιση της δημοκρατίας” etc. Αυτά, μήνες μετά την παράδοση της εξουσίας από τον χειρότερο (και …αυταρχικότερο) πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ. Διοργανωτές των κινητοποιήσεων τα στάνταρ δίκτυα…
Αποφεύγοντας τα σχόλια επί της ουσίας (και μόνο βλέποντας / ακούγοντας αυτούς τους ανθρώπους αρρωσταίνεις) σκέφτεσαι ότι αυτή είναι η νομοτελειακή, ψυχοπαθολογικού τύπου κατάληξη δεκαετιών διαπαιδαγώγησης του “λαού” από ένα τερατώδες μιντιακό σύστημα, που υποκαθιστά την πραγματικότητα με τελευταίας διαλογής σίριαλ και παραδίδει τη λογική βορρά στο “χαοτικό συναίσθημα”. Στη συνέχεια σκέφτεσαι ότι, μέσα στο γενικό πανζουρλισμό, είσαι εν τέλει…
Για όσους ανησυχούν για τυχόν εφοδιασμό των Ουκρανών με Tomahawk (ο DT “το σκέφτεται”, οι Ευρωκαραγκιοζόσαυροι …πιέζουν να το κάνει) η νέα καθησυχαστική ανάρτηση Τραμπάκουλα, δείχνει να ακολουθεί το pattern που έχουμε εντοπίσει : εγκώμια, χτυπήματα στην πλάτη, εν συνεχεία …κλιμάκωση, και τέλος, μέσα από υπόγειες διεργασίες, “κάπως” προκύπτει εξομάλυνση. Και φτου κι απ’ την αρχή.
“Ποιος εκτίθεται περισσότερο απ’ τους δύο;” είναι το κρίσιμο ερώτημα.“Εκτίθεται στα μάτια ποιων;” είναι η μελαγχολική απάντηση.
Η αθλιότητα του πολιτικού συστήματος ξεδιπλώνεται σ’ όλη της τη μεγαλειώδη μικροπρέπεια, μέσα από δηλώσεις εκπροσώπων, κάποιων εκ ΝΔ μη εξαιρουμένων, με τις οποίες, είτε αποδέχονται πανηγυρικά, είτε αποφεύγουν να καταδικάσουν ως παράλογες (για να μη πω κάτι άλλο, σεβόμενος το πένθος τους) τις αξιώσεις των Ρούτσι-Καρυστιανού. Ο τελευταίοι εξελίσσονται αργά αλλά σταθερά σε …“ρυθμιστές του πολιτεύματος”. Αυτό στο πλαίσιο…
Κάτω, κομμένες σκηνές από την ταινία “Παπαφλέσσας”, δίνονται στην κυκλοφορία, μισό αιώνα μετά. Οι εικονιζόμενοι, παρεμπιπτόντως, φιλήσυχοι και εργατικοί Ινδοί μετανάστες τιμώντες τα έθιμά τους, αποτελούν ελπίδα για εμάς, απέναντι στην Πέμπτη πακιστανική / τουρκόδουλη Φάλαγγα.
Επειδή πολλά ακούγονται περί Λατινοπούλου, συμπεριλαμβανομένων “νομικών διερευνήσεων” της διαδικασίας με την οποία έφτιαξε το κόμμα της, με επιχαίροντες αντίπαλους – μικρομαγαζάτορες απ’ το “συντηρητικό χώρο” : να επισημάνω ότι η κυρία (όχι ακριβώς συμπαθής μου, για …εξωπολιτκούς λόγους) μιλάει σωστά. Όχι μόνο εδώ, αλλά και όποτε την έχω ακούσει να μιλάει, οπουδήποτε. Εν ολίγοις, τις παπαριές που λένε διάφοροι…
Το εικονιζόμενο παχύδερμο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο νεάντερταλ του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, και ο ψυχωτικός Manchurian Candidate των 15-minute cities, χρησιμοποιούν εν χορώ την ίδια ορολογία για να πλήξουν τον “πρωθυπουργό της χώρας”. Αυτό, σε μια στιγμή που οι μετοχές του Trump έχουν εκτοξευτεί σε τέτοια ύψη, που άπαντες, απ’ τα ναυάγια του Σκάι μέχρι τη Hillary Clinton, πλέκουν το εγκώμιό…
…Όπου γινόμαστε (κάτω) μάρτυρες φαινομένων όπως …το CNN να “στηλιτεύει” τη μικροψυχία του Obama, ο οποίος παρέλειψε, στο πλαίσιο μηνύματος για την ειρήνευση, την παραμικρή αναφορά στη συμβολή του Trump σ’ αυτήν.Ή του ακόμα πιο εντυπωσιακού, της Hillary Clinton να εξαίρει (όπως είχε πραναγγείλει) το ρόλο του ανθρώπου που της στέρησε τον προεδρικό θρόνο. Παρεμπιπτόντως, μπορεί να είναι απλώς η…
Επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά : ο λόγος που, όχι οι ίδιοι οι συγγενείς των θυμάτων, αλλά οι περιστοιχίζοντες αυτούς, πολιτικάντηδες και “απλοί πολίτες”, μου δίνουν όλο και περισσότερο στα νεύρα, είναι η εμμονή τους με το εξ αμελείας έγκλημα των Τεμπών, σε συνδυασμό με την απάθεια που εξακολουθούν να δείχνουν για ένα άλλο, με ασύγκριτα μεγαλύτερες απώλειες και με…