To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Αναφορές στην ελληνική και διεθνή επικαιρότητα • References to the greek and international current affairs
Ο ανεπαρκής πολιτικά βουλευτής της ΝΙΚΗΣ, απέναντι στην “κλασική” ομάδα ανεκδιήγητων που υποδύονται τους δημοσιογράφους, καταλήγει συμπαθής, νομοτελειακώ τω τρόπω. Αρκεί όμως να ακούσεις τις ιαχές του διοπτροφόρου εξαμβλώματος, και τις φρικαλεότητες του μόνιμα ασυνάρτητου host της εκπομπής, για να νοσταλγήσεις το ύφος του President Trumpakulas, όταν απευθύνεται στο “δημοσιογραφικό” συνάφι.Να πούμε κι εμείς μια “γνώμη”, κι ας πέσει στο…
Επιτέλους, βρήκα τι μου θυμίζει…
Θα υπέθετε κανείς ότι η σκανδαλώδης, προκαταβολική απονομή χάρης του απελθόντος “προέδρου” αποτελεί ασπίδα προστασίας για τον υγειονομικό γκάνγκστερ που διαχειρίσθηκε την “πανδημία” του Covid 19 με γνώμονα τα συμφέροντα των φαρμακευτικών. Ο Dr. Fauci έχει κατονομαστεί (βάσιμα) ως υπεύθυνος για το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Αμερικανών. * Αυτό που προκύπτει είναι ότι η ασπίδα προστασίας μεταβάλλεται σε μπούμεραγκ. Γιατί η…
Φαινόμενο που παίρνει διαστάσεις, και θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερες : η παρουσίαση σειράς ερευνητών, CEOs, (co-) founders εταιριών πληροφορικής, διαδικτυακών υπηρεσιών κτλ. με τον τίτλο του “great thinker”. Απόψεις επί παντός επιστητού, από ανθρώπους όπως ο Andrew Ng, ο Yohsua Bengio, ο Yann LeCunn και ο Demis Hassabis αναμένεται να κυριαρχήσουν, με έμφαση φυσικά στα αφορώντα την οδυσσαϊκή αποστολή που…
Η άποψη μου για τα τεκταινόμενα στο βίντεο * είναι η ευκόλως εννούμενη : αντιπερισπασμός. Όπως έχω σημειώσει ξανά, αυτός είναι κλιμακούμενος, αφορών σε αναβαθμούς εγρήγορσης. Ο συγκεκριμένος, εδώ, είναι ο της ελληνίδας νοικοκυράς, στην οποία οι συνδαιτημόνες προσφέρουν “τροφή για σκέψη”, πακέτο με την ευκαιρία συμμετοχής σε κατά φαντασίαν διαλόγους μιας κατά φαντασίαν κοινότητας. **Αυτό απ’ το οποίο πρέπει…
Η αναφορά των Natali & Clayton Morris στη χτεσινή ομιλία Trump στο WEF έχει την αξία της, απηχεί άλλωστε πάνω-κάτω τις δικές μας απόψεις. Το αληθινό ενδιαφέρον συμπυκνώνεται στα 14 πρώτα λεπτά του βίντεο, στη διάρκεια των οποίων ο σημαντικός αναλυτής και τακτικός μας “καλεσμένος” Scott Ritter δίνει την εκτίμησή του για τις προθέσεις του προέδρου Trump ως προς την…
Για κρυψίνοια πάντως δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις. Ή μήπως μπορείς; Γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι τα πάντα αποτελούν αντιπερισπασμό απ’ το αληθινά επείγον : την επέλαση της AI. Ο τελικός προορισμός της οποίας είναι ασαφής – οι tech gurus στέκονται επ’ αυτού αμήχανοι, χωρίς να αισθάνονται την δέουσα ανησυχία. Ακόμα λιγότερη αισθάνεται ο ίδιος ο DT, χαμένος στο μεθύσι…
Όπως μετά από ενδελεχή έρευνα θεωρώ πλέον δεδομένο, η κεντρική ιδέα πίσω από την κατασκευή / διαχείριση της πανδημίας είχε δύο σκέλη : το ένα αφορούσε στη βελτιστοποίηση του ελέγχου και τη μεγιστοποίηση της εξουσίας. Το άλλο, ίσως το πιο σημαντικό, αφορούσε στο λανσάρισμα και την καθιέρωση μιας τεχνολογίας που, χωρίς τον πανδημικό εφιάλτη, δε θα είχε ποτέ κερδίσει την…
“Τούτων δοθέντων”, δύο πράγματα είναι αξιοσημείωτα τις πρώτες αυτές μέρες της Trump administration. Tο πρώτο αφορά στην, όχι εκδικητική * αλλά αποκαταστατική μιας αίσθησης δικαίου χροιά των πρώτων του κινήσεων. Δεν μιλάω μόνο για την ακύρωση εν μια νυκτί του συνόλου των “woke” και “κλιματικά ευαίσθητων” πολιτικών του απελθόντος “προέδρου” (είναι λίαν συζητήσιμο, ποιες ήταν δικές του αποφάσεις, και πόσων…
ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΟΘΡΟ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ;
Ασυνήθιστου ενδιαφέροντος διάλογος του Λάμπρου Καλαρρύτη με τον δρα Νομικής, ειδικό Θεμάτων Ευτρωπαϊκού Δικαίου Γ. Ανθρακέα. Ας συνεισφέρουμε κι εμείς από ερασιτεχνκή σκοπιά ένα θετικό σενάριο, με βάση το παρακάτω βίντεο :Η “ελληνική κυβέρνηση” αφήνει το θέμα σε εκκρεμότητα με το (ελαφρώς αξιοθρήνητο αλλά εν τέλει …“παραγωγικό”) σκεπτικό απολογίας στη “φίλη και γείτονα” : “δε φταίμε εμείς, τί άλλο μπορούμε…
Όχι από τις αγαπημένες μου του σκηνοθέτη – όχι γιατί δεν είναι …σουρεαλιστική, όπως “οφείλει” να είναι κάθε ταινία του, σύμφωνα με το κλισέ με το οποίο αρχίζουν και τελειώνουν κάποια “σχόλια”. Ούτε βέβαια γιατί είναι ευκαταφρόνητη. Κάθε άλλο – το αποτύπωμα (την είδα το 1980) είναι αρκετά βαθύ, και ουκ ολίγες οι στιγμές που μένουν ως ανάμνηση. Η αφήγηση…