Μη όντας δεινός γνώστης της World Music, αυτή είναι η μόνη μπάντα αποτελούμενη από Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους που ξέρω. Και είναι, σε στιγμές τουλάχιστον όπως αυτή εδώ, συναρπαστική.
Οι Bustan Abraham [=Ο Κήπος του Αβραάμ, κοινή ρίζα της εβραϊκής, χριστιανικής και μουσουλμανικής θρησκείας] διέγραψαν μια πορεία 12 χρόνων, βασικά στα ‘90s, και κυκλοφόρησαν 5 άλμπουμ. Το ‘Muwashah’ προέρχεται από το δεύτερό τους, Pictures Through The Painted Window.
Τους ακούμε για το “μήνυμα”, αλλά και τη μουσική τους.
Not being a World Music aficionado, this is the only band consisted of Israelis and Palestinians that I know. And they are, at least in moments like this, fascinating.
Bustan Abraham [=The Garden of Abraham, common root of Jewish, Christian and Muslim religions] followed a course of 12 years, basically in the ’90s, and released 5 albums. ‘Muwashah’ comes from their second album, Pictures Through The Painted Window.
So here’s for the “message”, and the music as well.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Άνετα περνούσε και για δικό μας!
Στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι. Ελπίζω το πράγμα να μην περάσει από τη μεταφορά στο real life experience!
https://www.youtube.com/watch?v=EMfREudDBac
“Η μουσική ως εργαλείο [μετα-]πολιτικών σχεδιασμών”.
Δεν ήξερα το συγκεκριμένο άλμπουμ – η πλάκα είναι ότι τον Jordi Savall τον συμπαθώ, έχω δίσκους του ως αρχιμουσικού με μεσαιωνικό και αναγεννησιακό stuff.
Δεν ξέρω αν είχες διαβάσει ένα μεγάλο κείμενο σε δυο δόσεις με τίτλο ΟΙ “ΜΟΥΣΙΚΕΣ” ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ στον ΗΧΟ, μιλάμε για 20 χρόνια πριν. Μπορεί να ψάξω να το βρω κάποια στιγμή και να το ανανδημοσιεύσω.
Γενικώς έχω αρκετή αντιπάθεια στην World Music, κυρίως για την πολιτική ατζέντα που εξυπηρετεί. Ως ακραοατής κάθε άλλο παρά ανοίκεια μου είναι αυτά τα πράγματα – στη Χίο όπου ήμουν από παιδάκι όλο το καλοκαίρι κάθε χρόνο, έχω περάσει πολλές ώρες ακούγοντας ραδιόφωνο και τηλεόραση [η λήψη μέχρι μια εποχή ήταν καλύτερη από τα ελληνικά αντίστοιχα].
Έχει βγάλει αρκετό πράμα σχετικό με τη μεσανατολική παράδοση, στην οποία σταθερά εντάσσει και την Ελλάδα. Ούτε κι εγώ είμαι οπαδός ή γνώστης της world music, αν και τα τελευταία βράδια αισθάνομαι ότι μόνο το Passion του Peter Gabriel είναι κάπως ταιριαστό με την περίσταση.
Γενικώς με τα τεκταινόμενα μου έχουν κοπεί τα χέρια. Είχα ξεκινήσει να γράφω ένα είδος αναλύσεως – αναδρομής κτλ. και ξαφνικά λέω μέσα μου “καλά πόσο μαλάκας μπορεί να είναι ένας άνθρωπος…”
Η μαλακιούλα που μόλις ανέβασα είναι εν είδει “απολογίας” για το ότι προς το παρόν θα υπάρξει σιγή ασυρμάτου – πέρα ίσως από κάποια τραγούδια.
Κι εγώ επίσης αισθάνομαι ηλίθιος να γράψω “αναλύσεις”, ιδιαίτερα όταν βλέπω τα σχόλια του “κόσμου” που δημοσιεύονται στο ίντερνετ να κυμαίνονται μεταξύ “σκοτώστε όλους τους παλαιστίνιους” και “σκοτώστε όλους τους εβραίους”. Περιέργως τα ερπετά της ΕΕ, του ΟΗΕ και του ΠΟΥ κράτησαν αξιοπρεπή στάση απέναντι στο ζήτημα, σε αντίθεση με τα ερπετά των ΗΠΑ που αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα του πλανήτη.
Επί αμερικανικού εδάφους αυτή τη στιγμή η φωνή της λογικής ακούγεται απ΄το στόμα του …Joe Biden και γεγνικώς από κάποιους Democrats. Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν ξεδιπλώσει ξανά το αηδιαστικά πολεμοχαρές προσωπό τους. Κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να αναζητεί εναγωνίως το …CNN, ας πούμε.
…Εννοούσα, για να μην τρελαθούμε και τελείως, “φωνή της λογικής” ως προς την καθυστέρηση του μπουκαρίσματος και την επίκληση του ανθρωπιστικού παράγοντα. Αυτό σε αντιπαράθεση με τους Reps, πολιτικούς και δημοσιογράφους, ιδίως τους δεύτερους, που εγκαλούν τον JB για έλλειψη αποφασιστικότητας. Όχι σαν τον κραταιό Νετανιάχου ας πούμε, που άμα λάχει ευθύνεται για τη γιγάντωση της Χαμάς αυτοπροσώπως.
Anyway κάποιους δημοσιογράφους του Fox τους είχα συμπαθήσει επί Trump και κορωνοϊού, ως μικροσκοπικές οάσεις αλήθειας. Τώρα τους ακούς και ξερνάς, ακριβώς όπως την περίοδο του Ιράκ. Ένας από αυτούς [Sean Hannity] έφτασε στο σημείο να πάρει συνέντευξη από την …Contoleezza Rice.
Τουλάχιστον ο Τραμπ έκανε απλώς την κλασική του δήλωση “Αν ήμουν εγώ, τίποτα δεν θα είχε συμβεί!”
Σταθερά Θεός! 🙏🙏🙏
…Ο οποίος Trump, άμα λάχει, σοβαρά τώρα, στην εισβολή στο Ιράκ υπήρξε παροιμιωδώς αντίθετος.
Από κάτι τέτοια τον είχα συμπαθήσει αρχικά. Μετά μας τα μπουρδούκλωσε κάπως..
Το μη χείρον βέλτιστον κτλ. κτλ. Αν υπήρχε κάτι στοιχειωδώς παρόμοιο στο Ellada, δε θα είχα να ψηφίσω από το 1993!