Η συνέντευξη του Bill Gates στο νέο τεύχος του Wired παρουσιάζει ενδιαφέρον: ο “δισεκατομμυριούχος φιλάνθρωπος”, απομακρυνόμενος φαινομενικά από το project “πανδημία – εμβόλια” επανέρχεται στο βασικό concept εντός του οποίου τα ανωτέρω περιέχονται: το climate change. Η συνέντευξη δίνεται με αφορμή το καινούργιο του βιβλίο: How To Avoid A Climate Disaster.
Σύμφωνα με τον Gates, η ουσία της υπόθεσης “climate change” μπορεί να συμπυκνωθεί σε δυο αριθμούς: 51 δισεκατομμύρια, και μηδέν. Ο πρώτος αφορά στους τόνους των μολυσματικών αερίων που εναποτίθενται κάθε χρόνο στην ατμόσφαιρα. Ο δεύτερος είναι ο αριθμός στον οποίο πρέπει να φτάσουμε για να αποφύγουμε την καταστροφή. Ο Bill Gates αναγνωρίζει ότι “πράγματα όπως το πώς ενεργούμε, κινούμαστε, ελέγχουμε τη θερμοκρασία, θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά”. Θεωρεί όμως ταυτόχρονα ότι η μετάβαση είναι …possible, ενώ θα διατηρούμε τον τρόπο ζωής μας στις ανεπτυγμένες χώρες και ταυτόχρονα θα απαλλάσσουμε δισεκατομμύρια ανθρώπων από τη φτώχεια [“lift billions out of poverty”]. Δεν ξέρω πόσο ασφαλής ως προς τον τρόπο ζωής του αισθάνεται κανείς μετά απ’ αυτή τη δήλωση. Σημειώνω πάντως ότι, η πρόταξη των δύο αριθμών [51.000.000.000 και 0] ως μόνων σημαντικών στην όλη υπόθεση, ανοίγει την πόρτα για ένα μικρό όργιο ασάφειας.
Πρέπει να κρατάμε κατά νου ότι οι καταστροφολογικές προβλέψεις περί το climate change βασίζονται σε μαθηματικά μοντέλα, καταγγελλόμενα από πληθώρα επιστημόνων, με heavy duty ειδικούς και νομπελίστες ανάμεσά τους. Πολλοί απ’ τους οποίους, για όποιον ενδιαφέρεται, εκθέτουν την άποψή τους για τις θεωρίες του “γκουρού” της Κλιματικής Αλλαγής, Michael Mann, προστατευόμενου του Al Gore, στο βιβλίο του διακεκριμένου δημοσιογράφου Mark Steyn “A Disgrace To The Profession”.
Δεν αισθάνομαι “αρμόδιος” να έχω άποψη, μετά όπως από όσα έχω διαβάσει και από τις δυο πλευρές, η μία εκ των οποίων κρατιέται επιμελώς εκτός δημοσίου διαλόγου [αυτό ήδη αποτελεί στοιχείο ενδιαφέροντος] κλίνω προς εκείνην που λέει ότι η “συμμετοχή μας” στην διαδικασία του Climate Change και η εξ αυτής “δυνατότητά μας” για την αντιστροφή του, είναι μια παραφουσκωμένη, ή επινοημένη υπόθεση, εξυπηρετούσα αλλότριους σκοπούς. Ακριβώς όπως η της πανδημίας, που αποτελεί άλλωστε διαδικασία επιτάχυνσης προς την ίδια κατεύθυνση.
Η άποψη αυτή ενισχύεται από την κυριαρχία στο προσκήνιο μιας παρουσίας όπως η Greta Thunberg: ένα εφ’ όλης της ύλης αδαές “μειράκιο” το οποίο ταξιδεύει …διδάσκοντας, κουνώντας το δάχτυλο σε πολίτες και αρχηγούς κρατών, και παπαγαλίζοντας το ηλίθιο μάντρα “listen to science”. Το οποίο μάντρα θέλει να σφηνώσει, δίκην εντολής, στα μυαλά “των νέων ανθρώπων που ταυτίζονται μαζί της” – αυτό είναι άλλωστε το μυστικό πίσω από την επιλογή της GT : Soros, Gates και σία επενδύουν στο μέλλον.

Ένα από τα points της συνέντευξης αφορά στον χρονικό ορίζοντα λήψης των μέτρων, με άλλα λόγια, το διάστημα που χωρίζει την ανθρωπότητα από την τελική της εξαφάνιση. Κάπου εδώ εμφανίζεται το πρόβλημα: ο BG υποστηρίζει το επίσημο σενάριο περί Climate Change, πράγμα που τον τοποθετεί στο πλαίσιο του “listen to science”. Ταυτόχρονα όμως, έρχεται να απορρίψει ως μη ρεαλιστική την διορία των 12 [και, πλέον, 10] χρόνων που μας παραχωρούσε η Greta Thunberg, θέτοντας το δικό του ορόσημο: το 2050. Πως συμβιβάζονται αυτά τα δύο; Η λύση είναι απλή, όταν είσαι μια ιδιοφυία όπως ο κύριος Gates : στο κείμενο της συνέντευξης, το “science says” μετατρέπεται σε “some advocates of change suggest” για την περίσταση.
BG : “ο άνθρακας είναι πολύ βαθιά ριζωμένος σε ο,τιδήποτε κάνουμε, για να απαλλαγούμε από αυτόν τόσο γρήγορα. Και η εμμονή στο 2030 ως στόχο, θα μπορούσε να δημιουργήσει απόσπαση από τον πιο σημαντικό στόχο που είναι …zero emissions το 2050”.
Στο πλαίσιο του ακροβατικού updating, o άνθρωπός μας παραμένει στο πλαίσιο των κινδυνολογικών προβλέψεων, αμφισβητώντας εκείνες των Gore και Thunberg. Οι οποίες όμως δεν ήταν δικές τους, αλλά της επιστήμης. Την οποία επιστήμη ο mr. Gates διατάσσει να ακούμε, και την ίδια στιγμή να αγνοούμε, γιατί ο ρεαλισμός επιβάλλει μια …20χρονη υπέρβαση της επιστημονικά προσδιορισμένης στιγμής της ολικής καταστροφής μας. Ομολογουμένως τι ρεαλισμός είναι αυτός, δυσκολεύομαι να κατανοήσω. Ίσως να φταίει η “άβυσσος” που χωρίζει το IQ μου από του ιδρυτή της Microsoft.